دانلود تحقیق نحوه کار برنامه های کاربردی وب

برنامه های کاربردی وب دسترسی پویای وب پیج های مبتنی برHTML از طریق یک مرورگر وب را ایجاد می کند.

از آنجا که برنامه های کاربردیWeb Dbject شیء گرا بوده و به زبان جاوا نوشته می شود، برنامه کاربردی شماWeb page هایی را با ایجاد نمونه های شی ها به نام مؤلفه های وب به وجود می آورد.

مؤلفه وب ترکیبی از زیرمجموعه هایWocomponent و قالبHTML جاوا است.

مؤلفه های وب همه مؤلفه ها و عناصر استانداردHTML شامل انیمیشنFlash، فیلم های Quichtime ، برنامه هایJava script و اپلت های جاوا را در برمی گیرد.

مؤلفه های وب همچنین از کاسکاد ورقه های تعاریف(CSS) پشتیبانی می کند.

با افزودن عناصر خاصWebObject با همت هایHTML - به نام عناصر پویا- به مؤلفه‌های وب خود، محتوای پویا را به وب پیج های خود اضافه کنید.

برخی عناصر پویا فاقد همت های HTML بوده و صرفاً در کنترل ایجاد محتوا به کار می رود.

به عنوان مثال، محتوایی که شرطی یا تکراری است.

هنگام پاسخ دهی به درخواست های مرورگر کلانیت، محتواهای پویا به HTMLایستا ترجمه و تبدیل می شود.

می توانید در ساخت مؤلفه های وب یا ازWebObject Builder یاDirect to Web استفاده کنید.

WebObject Builderیک ابزار گرافیکی در خلق مؤلفه های وب بوده و عناصر پویا را به متغیرها و متدهای برنامه کاربردی شما محدود می کند.

Direct to Web یک ابزار ساخت سریع نمونه بوده که برنامه کاربردی در حال کار وب را از مدل E0 ارائه شده خلق می کند.

برای تغییر محتوای مؤلفه های Direct to WebازWeb Assistant استفاده نمایید.

همچنین می توانید صفحات را فریز کنید- مؤلفه های وب را خلق کرده و به پروژه خود اضافه کنید- و آنها را با استفاده ازWeb Object Builder اصلاح نمایید.

باید قبل از معمول سازی برنامه کاربردی وب خود، درک بنیادینی از معماری یک برنامه کاربردی داشته باشید.

این قسمت معماری برنامه های کاربردی وب را تشریح کرده و چگونگی کار عناصر پویا را در زمینه حلقه درخواست- پاسخ برنامه کاربردی را توضیح می دهد.

هنگام پردازش یک درخواست و ایجاد صفحه پاسخ، شرح خلاصه ای از ترتیب متدها استنتاج می شود.

این قسمت همچنین چگونگی کاربک تراک (پیمایش معکوس)Web Object ها را توضیح می دهد.

این سند چگونگی استفاده از ابزارهای مختلف Web Object را توضیح نمی دهد.

در مورد مراحل استنتاجی در خلق قالب ها و ساخت عناصر پویا، راهنمای کاربرWeb Object Boilder را مطالعه کنید.

در مورد چگونگی استفاده ازWeb Objects Direct to web Guid ,Direct to web (هدایت شیء های وب به راهنمای وب) را مطالعه نمایید.

معماری برنامه کاربردی نه تنها برنامه وب شما محتوای پویایی ایجاد می کند بلکه می توانید قالب ها را به کاربر ارائه داده که محتوای مؤلف را برای آنها تأیید می کند.

داده های ورودی را از کاربرانی بدست می آورید که از قالب هایHTML، دکمه ها و دیگر عناصر پویا استفاده می‌نمایند.

مرتبط سازی عناصر قالب به متغیرها و متدهای مؤلفه وب شما شبیه محدود کردن دیگر عناصر پویاست که صرفاً محتوا را نمایش می دهد.

با قرار دادن عناصر پویا در یک عنصر استاندارد قالب مؤلفه وب خود، قالب ها را خلق کنید.

مؤلفه وبHTML را ایجاد می کند که مرورگر های وب می توانند آن را تغییر کرده و نمایش دهد.

این فرآیند از ترجمه دیتای ثبتی کاربر یا انتخاب ها به متغیرهایی در برنامه شما تشکیل می شود.

اگر مؤلفه های وب را برنامه نویسی می کنید، این برنامه نویسی به درک چگونگی پردازش ورودی کاربر توسط برنامه های وب کمک می کند.

برنامه هایWeb Object مبتنی بر رویداد(event driven) هستند اما به جای پاسخ دهی به رویدادهای ماوس و کیبورد به درخواست هایHTML (پروتکل انتقال ها پیرتکست) پاسخ می دهند.

برنامه درخواست عملHTML را دریافت می کند، به آن پاسخ می دهد و سپس منتظر درخواست بعدی می شود.

پاسخ دهی برنامه به درخواست ها ادامه می‌یابد تا اینکه درخواست ها تمام شود.

حلقه اصلی به کار گیرنده این درخواست ها حلقه درخواست- پاسخ،WebObject محتوای عناصر پویا را پر می کنند.

اطلاعات انتشاری برنامه های شما در دیتابیس یا دیگر وسایل ذخیره سازی دیتا مقیم شده یا می‌توان آن را هنگام دسترسی به صفحه ایجاد کرد.

صفحات هم بسیار محاوره ای و فعل و انفعالی هستند- شما می توانید کاملاً روش را مشخص کنید که کاربر از طریق آنها هدایت شده و دیتاهایی که آنها مشاهده و اصلاح می کنند.

شکل یک وب سایت مبتنی برWeb Object را نمایش می دهد.

مجدداً درخواست (در قالبURL) از مرورگر وب به وجود می آید.

مرور وب کشف می کند که درخواست باید توسط برنامه کاربردی Web Object به کار رفته و درخواست را به آداپتورHTTP بفرستد.

آداپتور درخواست وارده را به شکلی پکیج می کند که برنامه Web Object بتواند آن را درک کرده و به برنامه کاربردی فوروارد کند.

براساس مؤلفه های وب تعریف شما و دیتای مربوطه از انبار دیتا، برنامه وب پیجی را ایجاد می کند که از طریق آداپتور به سرور وب منتقل می شود.

سرور وب صفحه را به مرورگر وب می فرستد که آن را ارائه می دهد.

به این نوع از برنامه کاربردی Web ObjectبرنامهWeb گفته می شود زیرا نتیجه آن ایجاد یک سری وب پیج هایHTML پویا می باشد.

حلقه درخواست- پاسخ هر عمل اتخاذ شده از سوی کاربر از طریق سرور وب و آداپتور Web Objectبا برنامه کاربردی شما ارتباط برقرار می کند.

همه جزئیات مربوط به عمل کاربر- محتوای فیلدهای تکست، وضعیت چک باکس ها و دکمه های رادیویی و انتخاب در منوهای pap-up همین طور اطلاعاتی پیرامونsession و دکمه یا لینک فعال شده در درخواست HTTP رمزگذاری می شود.

درخواست با عمل آداپتور Web Objectو رفتار پیش فرض برنامه رمزگشایی می شود.

این فرآیند رمزگشایی، که در ایجاد صفحه پاسخ به حداکثر خود رسیده تا به مرورگر وب بازگشت داده شود- حلقه درخواست- پاسخ را می سازد.

شکل2 ترتیب پیام های استنتاجی هنگام پردازش درخواست را نشان می دهد.

Web Objects دو مدل پردازش درخواست دارد، عمل هدایت و عمل مؤلفه.

- مدل عمل مؤلفه به شما اجازه می دهد وضعیت را در برنامه حفظ کنید؛ از این رو، به شیء های session نیاز داشته و از آن استفاده می کند.

به طور پیش فرض، برنامه های وب از این مدل استفاده می کنند.

- مدل عمل مستقیم توسط برنامه هایی به کار می روند که به مدیریت وضعیت- به عنوان مثال، موتورهای جستجو، کاتالوگ های تولید، کتابخانه های پرونده و انتشار پویا- نیاز ندارد.

برنامه های استفاده کننده این مدل به طور پیش فرض فاقد شیء هایsession هستند.

هنگام توسعه یک برنامه به یک مدل پردازش درخواست محدود نمی شوید برنامه ها مناسب ترین مدل را در پیاده سازی مشخصه های خاص به کار می گیرد.

عمل های مولفه به طور کلی در برنامه های وب دارای مؤلفه های به هم پیوسته سودمند است.

به هر حال، توانایی کنترل زیاد جریان برنامه را به کاربر ارائه نمی دهد.

به عنوان مثال، کاربر نمی تواند مستقیماً متد تعریف شده در فایل سرس جاوای یک مؤلفه وب را اجرا کند.

از طرف دیگر، عمل های هدایت (Directactim) در ارائه چنین دسترسی به کاربران بهترین است.

به عنوان مثال، با به کارگیریURL مناسب کاربران می توانند شیوه های خاص یک برنامه را اجرا کنند.

URL های عمل مؤلفه هنگامی که یک برنامه وب را آرایش داده و از طریق مرورگر وب به آن دسترسی دارید، URL نمایش مرورگر از فرمت خاصی برخوردار است که زمینه،session صفحه برنامه وب و حتی عنصر وب را مشخص می کند.

cهمه اطلاعات ضروری برنامه کاربردی را در بر گرفته تا وضعیت مؤلفه های وب و session ایجاد شده برای کلانیت مشخص را بازستازی کند.

لیست1 مثالی ازURL عمل مؤلفه را نشان می دهد.

ساختار یکURL عمل مؤلفه پیام های حلقه درخواست- پاسخ جدول 1 فازهای فرآیند درخواست- پاسخ را فهرست می کند.

جدول2 ترتیبی را نشان می دهد که متدهای موجود در آن استنتاج می شود.

فرآیند به طور تفضیلی در “پردازش درخواست” ص14 و “ایجاد پاسخ” ص16 توضیح داده می شود.

شیء های اولیه دریافت کننده پیام ها از حلقه درخواست- پاسخ عبارتند از شی مؤلفه وب، session و برنامه شیء برنامه (application object) مثال برنامه ای است که زیر مجموعه WOApplication می باشد.

یکsession object مثالی ازsession بوده که session زیر مجموعه ای از WOApplicationمی باشد.

هنگامی مثال Application خلق می شود که برنامه شما آغاز می شود و مثالsession برای هر کاربر اولیه شکل می گیرد.

توجه کنید که ممکن استsession ها تایم اوت شوند.

می توانید زمان تایم اوت را هنگام آرایش یک برنامه پیکربندی کنید.

جدول 1 فازهای فرآیند درخواست- پاسخ را فهرست می کند.

هنگامی مثال Applicationخلق می شود که برنامه شما آغاز می شود و مثالsession برای هر کاربر اولیه شکل می گیرد.

اگر یکی از قالب های برنامه های وب درXcode را هنگام ایجاد پروژه ای انتخاب کنید، کلاس هایApplication, session به طور اتوماتیک به پروژه شما اضافه می شود.

در مورد چگونگی ایجاد پروژهWebobject Xcode قسمت “ایجاد پروژه ها” ص19 را بخوانید.

جدول یک1- فاز پردازش درخواست- پاسخ جدول2- تایم لاین پردازش درخواست- پاسخ ص14 پردازش درخواست عمل پردازش درخواست در سه مرحله روی می دهد: بیداری، سنکرون، و عمل - Awake (بیداری)- هنگامی این مرحله اجرا می شود کهWeb object پیام های awakwe را به چندین شیء می فرستد.

ضروری است که از منابع محدود در سیستم چند کاربری تا حد ممکن به طور سودمند استفاده می شود.

برنامه ها صرفاً زمانی فعال هستند که کاری انجام دهند.

یک سرور مجزا می تواند چندین برنامه یا نمونه های زیادی از همان برنامه را اجرا کند.

نمونه های برنامه صرفاً حین پردازش درخواست ها فعال هستند برای کسب اطلاعات بیشتر قسمت “ایجاد پاسخ” را ببینید.

ابتدا شیوهawake شیء برنامه، سپس شیوهawake شیء session و متدawake مولفه وب برای درخواست های مبتنی بر عمل مؤلفه استنتاج می شود.

شما می توانید متد را در هر یک از کلاس های متناظر متعارف (Custora) کنید تا بر منطقی بیافزایید که ضروری است قبل از پردازش درخواست انجام شود ولو آنکه پیاده سازی های پیش فرض این متدهایawake کاری انجام ندهند، باید پیاده سازی کلاس بالا را قبل از اجرای منطق معمول استنتاج کنید بدینگونه که: سنکرون- در طی این مرحله متد take Values From Request استنتاج می شود که باعث شده مقادیر ثبتی در عناصر قالب توسط کاربر در متغیرهای نمونه متناظر کپی شود.

در صورتی از این مرحله پرسش می شود که مؤلفه فاقد عناصر قالب باشد یا مقادیر عناصر قالب تغییر نکرده باشد.

Web Object متد take Values From Requestشیء برنامه را استنتاج می کند.

سپس برنامه شیوه متناظر شیءsession را استنتاج می کند که در عوض، متد مولفه وب (برای درخواست های مبتنی بر عمل مؤلفه) را استنتاج می نماید.

مؤلفه هر یک از متد take Values From Request عنصر پویا را استنتاج می کند که باعث می شود عناصر قالب مقادیر درخواست را در اتصالات مناسب مؤلفه کپی کند.web objects از کد گذاری مقدار کلید- پیاده سازی شده توسط رابطNSKeuValue Coding در(com-webobjects.foundation – استفاده کرده تا چگونگی تنظیم مقدار اتصال را مشخص کند.

- عمل- طی این مرحله، عمل انتخاب کاربر به وسیله استنتاج متدinvoke Action اجرا می شود.

Webobject مانند شیوه take Values From Request شیوه invoke Action برنامه را استنتاج می کند.

سپس، برنامه متدsession را استنتاج کرده که در عوض متد مؤلفه مبتنی بر وب (برای درخواست های مبتنی بر عمل مؤلفه) را استنتاج می کند.

سپس مؤلفه invoke Action را به هر یک از عناصر پویای خود می فرستد.

هنگامی که متد invoke Action عنصر پویای راه انداز درخواست- به عنوان مثال، یک دکمه تأیید- استنتاج می شود، عنصر پویا پیام محدود را به صفتaction خود می‌فرستد.

ایجاد پاسخ بعد از اینکه مقادیر قالب جمع آوری شده و متد عمل استنتاج می شود، برنامه صفحه پاسخ را خلق می کند.

این مؤلفه وب برگشت داده شده توسط متدaction است.

فرآیند ایجاد پاسخ از دو فاز تشکیل می شود: پاسخ و خواب.

- پاسخ- صفحه پاسخ در طی این فاز به وجود می آید.

همه متدهای appendtoReponse عنصر پویا استنتاج می شود بنابراین، محتوای خود را به وب پیج رندر و ارائه شده می افزاید.

Web object متد appendtoReponse برنامه را استنتاج می کند.

سپس، برنامه متد session را استنتاج می کند که در عوض متد مؤلفه وب را استنتاج می کند.

مؤلفه از طریق HTML خلق کننده محتوای صفحه خود پیش می رود.

هنگامی که مؤلفه عنصر WEBOBJECT را می یابد، متد appendtoReponse خود را استنتاج می کند بنابراین مقادیر محدودیت های خود را به دست آورده و محتوای حاصل را به صفحه می افزاید.

فرآیند به طور برگشتی ادامه می یابد تا اینکه کل صفحه پاسخ ایجاد شود.

مجدداً هنگامیWebobject از کدگذاری مقدار کلید استفاده می کند که ضروری بوده متغیر تنظیم یا قابل دسترس شود.

هنگامی که مقدار کلیدی به نامkey درخواست شود، کدگذاری مقدار کلید ابتدا شیوهaccessor را جستجو می کند.

اگر شیوه ای پیدا نشود، به خود متغیر نمونه دسترسی پیدا می کند.

ترتیبی که کدگذاری مقادیر کلیدی سعی می‌کند مقدارkey را به دست