از آیات قرآن اینگونه برداشت می شود که تاریخ یهودیان بعد از حضرت موسى تا پایان زندگانىشان در ایجاد فتنه و فساد در جامعه خلاصه مىشود، تا آنگاه که مجازاتشان فرا رسد و خداوند افرادى را برانگیزد که به سهولت بر آنان چیره شوند.
اگر بهجز آیات نخستین سوره «بنى اسرائیل»، پیرامون نقش یهودیان در آخر الزمان و عصر ظهور حضرت مهدى(ع)، چیز دیگرى هم در اختیار نداشتیم، همان کافى بود؛ زیرا این آیات در عین کوتاهى، آیات وحى الهى و بسیار رسا و گویا هستند که خلاصهاى از تاریخ را بیان کرده و به شکل معجزه آسا و با دقت تمام، آینده را روشن ساخته است.
در حالى که علاوه بر این آیهها و آیات دیگر، روایات بسیارى وجود دارد که بعضى مربوط به تفسیر آیات، و برخى دیگر پیرامون وضع یهودیان در عصر ظهور و انقلاب حضرت مهدى(ع) است، که پس از تفسیر آیات به بیان آنها نیز خواهیم پرداخت.
وعده الهى نسبت به نابودى یهودیان
خداوند در سوره بنى اسرائیل آیات 4 تا 8 مىفرماید:
وقضینا إلى بنىاسرائیل فی الکتاب لتفسدنّ فى الأرض مرّتین ولتعلنّ علوّاً کبیراً.
ما در تورات به بنى اسرائیل حکم قطعى کردیم که شما در زمین دو بار فساد خواهید کرد و برترى طلبى و طغیان بزرگى خواهید نمود.
اگر بهجز آیات نخستین سوره «بنى اسرائیل»، پیرامون نقش یهودیان در آخر الزمان و عصر ظهور حضرت مهدى(ع)، چیز دیگرى هم در اختیار نداشتیم، همان کافى بود؛ زیرا این آیات در عین کوتاهى، آیات وحى الهى و بسیار رسا و گویا هستند که خلاصهاى از تاریخ را بیان کرده و به شکل معجزه آسا و با دقت تمام، آینده را روشن ساخته است.
در حالى که علاوه بر این آیهها و آیات دیگر، روایات بسیارى وجود دارد که بعضى مربوط به تفسیر آیات، و برخى دیگر پیرامون وضع یهودیان در عصر ظهور و انقلاب حضرت مهدى(ع) است، که پس از تفسیر آیات به بیان آنها نیز خواهیم پرداخت.
وعده الهى نسبت به نابودى یهودیان خداوند در سوره بنى اسرائیل آیات 4 تا 8 مىفرماید: وقضینا إلى بنىاسرائیل فی الکتاب لتفسدنّ فى الأرض مرّتین ولتعلنّ علوّاً کبیراً.
ما در تورات به بنى اسرائیل حکم قطعى کردیم که شما در زمین دو بار فساد خواهید کرد و برترى طلبى و طغیان بزرگى خواهید نمود.
یعنى ما در توراتى که بر آنان فرستادیم حکم قطعى کردیم که شما بهزودى از راه راست منحرف شده و دو بار در جامعه فساد و تبهکارى مىکنید، همچنانکه بهزودى بر دیگران برترىجویى و طغیان بزرگى خواهید نمود.
فإذا جاء وعد أولاهما بعثنا علیکم عباداً لنا أولى بأس شدید...
.
چون وقت مجازات شما بر نخستین فساد و تبهکاریتان رسید، بندگانى که منسوب به ما هستند به سویتان مىفرستیم، بندگانى با صلابت و سرسخت که بر سرتان فرود آیند.
فجاسوا خلال الدیار وکان وعداً مفعولاً.
که در میان خانهها به جستوجوى [شما] بپردازند و این وعدهاى قطعى و انجام شدنى است.
این جمله کنایه از سهولت فتح نخستین فلسطین به دست مسلمانان است، که سپاه مسلمانان به جستوجوى خانه به خانه بقایاى دشمنان یهودى خود مىپردازند و این وعدهاى، قطعى است.
ثم رددنا لکم الکرّه علیهم وأمددناکم بأموال وبنین وجعلناکم أکثر نفیراً.
سپس شما را بر مسلمانانى که علیه شما برانگیختیم، پیروز گردانیم و به شما ثروتها و فرزندانى عطا کنیم و از یاوران بیشترى برخوردار نماییم تا به کمک شما علیه آنان بستیزند.
إن أحسنتم أحسنتم لأنفسکم وإن أسأتم فلها...
اگر خوبى کردید، خوبى به خود نمودهاید و اگر بدى کردید به خود بدى کردهاید...
و آنگاه وضع شما مدتى بدین گونه ادامه پیدا مىکند و چنانچه توبه نموده و بهواسطه نعمتهایى که از ثروتها و اولاد به شما بخشیدیم، نیک عمل نمودید به سود خودتان بوده و اگر به بدى و طغیان و خود بزرگبینى پرداختید فرجام بد آن، مربوط به خودتان خواهد بود.
فإذا جاء وعد الاخره لیسؤوا وجوهکم ولیدخلوا المسجد کما دخلوه أول مره ولیتبّروا ما علواً تتبیراً.
و چون وعده [کیفر طغیان] بار دوم فرا رسد، [مخالفانتان] چهرههاى شما را غمبار و سیاه گردانند و وارد مسجد [الاقصى] گردند همانگونه که نخستین بار داخل شدند و بر آنچه دست یافتند به کلى نابود کنند.
اما شما در آینده نه تنها عمل نیک انجام نمىدهید بلکه به اعمال بد دست مىزنند، ما شما را مهلت مىدهیم تا روزى که وقت مجازات و کیفر شما بر دومین فسادتان فرا رسد، آنگاه بندگانى از سوى خراسان را که به مراتب سختتر از مرحله اول رفتار مىنمایند، بر شما مسط مىکنیم تا آنچه را از آن بیمناک و گریزانید بر شما تحمیل کنند و چهرههایتان را غمبار و افسرده سازند.
و فاتحانه وارد مسجد الاقصى گردند، همانطور که در زمان تعقیب خانه به خانه شما در مرحله اول، وارد گردیده و برترىجویى و فسادگرایى شما را به نابودى کشاندند.
عسى ربّکم أن یرحمکم وإن عدتم عدنا وجعلنا جهنّم للکافرین حصیراً.
[اگر توبه کنید] امید است که پروردگارتان بر شما ترحم کند و اگر [به فساد] بازگردید ما نیز [به کیفر شما] باز مىگردیم و جهنم را براى کافران زندانى تنگ قرار دادیم.
شاید پروردگارتان شما را بعد از دومین کیفر با هدایت خویش مورد رحمت قرار دهند و چنانچه بعد از آن دوباره به انحراف و فساد روى آوردید، ما نیز مجازات شما را آغاز مىکنیم و شما را در تنگناى دنیوى قرار داده و در آخرت دوزخ را زندان و حصار شما خواهیم ساخت.
نخستین نتیجهاى که از این آیات قرآن گرفته مىشود آن است که تاریخ یهودیان بعد از حضرت موسى تا پایان زندگانىشان در ایجاد فتنه و فساد در جامعه خلاصه مىشود، تا آنگاه که مجازاتشان فرا رسد و خداوند افرادى را برانگیزد که به سهولت بر آنان چیره شوند.
سپس خداوند بنا بر حکمت و مصلحت خود، یهودیان را بر آنان پیروز گرداند، و به آنها مال و اولاد فراوان دهد و یارىکنندگان آنها را در دنیا افزایش دهد.
اما یهودیان نه تنها از این اموال و یاران استفاده نمىکنند بلکه براى بار دوم در روى زمین به فساد و فتنه روى مىآورند، البته این بار علاوه بر فساد، گرفتار خوى تکبر و برترىطلبى شده و خویش را بسیار بهتر و برتر از سایر مردم مىپندارند.
و زمانى که لحظه کیفرشان فرا رسد خداوند بار دیگر آن قوم را بر آنان چیره ساخته، و مجازات شدیدترى را در سه مرحله بر آنها فرو مىفرستد.
نتیجه دوم این که، گروهى که خداوند بار اول بر ضد یهودیان برمىانگیزد، به آسانى بر آنها چیره مىشوند، آنگاه داخل مسجد الاقصى شده و به تعقیب خانه به خانه یهودیان مىپردازند، و نیروى نظامى آنها را متلاشى مىکنند.
آنگاه خداوند براى بار دوم آنها را به سراغ یهودیان مىفرستد و با وجود غلبه یهودیان بر آنها و زیادى یاران و هوادارانشان، ضربات شدیدترى را در سه نوبت از مسلمانان دریافت مىکنند، که در اولین نوبت، چهرههاى پلید آنان را آشکار و آنها را رسوا ساخته و همانند نبرد سابق، فاتحانه وارد مسجد الاقصى مىشوند.
و سپس خوى تکبر و برترىجوئى آنان بر ملتها را، درهم مىشکنند.
این نکته را از نظر ادبیات زبان عرب از حرف »لام« در سه جمله »لیسوؤا وجوهکم« و »لیدخلوا المسجد....
و لیتبّروا« مىتوان فهمید.
سؤال اساسى که مفسران مطرح مىکنند این است که آیا این دو نوع فساد که در یکى از آنها حس خودخواهى وجود دارد، تمام شده و آن دو کیفر وعده داده شده بر آنان به وقوع پیوسته یا هنوز چنین حوادثى واقع نشده است ؟
برخى از مفسران بر این عقیدهاند که هر دو پیشبینى عملى شده است، بدین ترتیب که کیفرف فتنه و فسادف نخستین به دست »بنوخذ نصر« (بخت النصر) و مجازاتف دوم بهدست »تیتوس« رومى عملى شده و بعضى دیگر معتقدند که هنوز آن دو کیفر رخ نداده است.
اما نظریه درست این است که: اولین کیفر در برابر نخستین فساد، در صدر اسلام، بهدست مسلمانان انجام گرفت، اما وقتى مسلمانان از اسلام فاصله گرفتند، خداوند یهودیان را بر آنان چیره ساخت، اما یهودیان مجدداً در زمین فساد و طغیان نمودند و هرگاه که مسلمانان دوباره به اسلام روى آورند زمانف کیفر دوم فرا رسیده و به دست مسلمانان انجام خواهد شد.
براساس همین تفسیر، از امامان معصوم(ع) روایاتى رسیده که در آنها آن قوم که خداوند در مرحله دوم علیه یهودیان برمىانگیزد، به حضرت مهدى(ع) و یاران او و به اینکه آنان اهل قم و کسانى هستند که خداوند آنها را قبل از ظهور حضرت برمىانگیزد، تأویل شده است.
در تفسیر عیّاشى از امام باقر(ع) روایت شده که حضرت بعد از آنکه آیه شریفه »بعثنا علیکم عباداً لنا أولى بأس شدید« را قرائت نمود، فرمود: مراد از این آیه حضرت قائم(ع) و یاران اویند که نیرومند و باصلابت هستند.
و در تفسیر نورالثقلین از امام صادق(ع) نقل شده که آن حضرت در تفسیر همین آیه شریفه فرمود: خداوند قومى را قبل از خروج حضرت قائم، برمىانگیزاند که دشمنى از دشمنان آل محمد(ص) را رها ننموده، مگر اینکه او را به هلاکت مىرسانند.
و در کتاب بحارالانوار از امام صادق(ع) روایت شده که وقتى آن حضرت این آیه را قرائت فرمود، عرض کردیم: فدایت گردیم آنها چه کسانى هستند ؟
امام سه بار فرمودند: بهخدا سوگند اهل قم هستند، بهخدا سوگند اهل قم هستند، بهخدا سوگند اهل قم هستند.1 این سه روایت از نظر مفهوم یکسان بوده و تعارضى بین آنها نیست؛ چرا که اهل قم یعنى شیعیان حضرت که از ایران هستند و روایت شده که آنها با حضرت قیام کرده و یارىاش مىکنند.
به نظر مىرسد که مقاومت یهودیان در مقابل پیروان حضرت در چند نوبت انجام مىگیرد، تا آنکه امام مهدى(ع) ظهور کند و نابودى نهایى یهودیان به رهبرى وى و به دست با کفایت او، ارواحنا فداه، تحقق یابد.
از جمله مطالبى که دلالت دارد دومین کیفرف وعده داده شده یهودیان بهدست مسلمانان انجام خواهد گرفت، این است که آن قومى که خداوند وعده فرموده، دو بار علیه یهودیان برمىانگیزد، یک امت بوده و صفاتى که براى آنان یاد شده و ویژگیهاىف جنگف آنان با یهودیان جز بر مسلمانان تطبیق نمىکند.
پس پادشاهان مصر، بابل، یونان، ایران، روم و دیگران که در طول تاریخ بر یهودیان تسلط یافتند، هیچکدام با صفت »عباداً لنا« (بندگان ما) که در قرآن آمده، سازگارى ندارند، وانگهى بعد از کیفر اول حادثهاى هم پیش نیامده که یهودیان بر هیچیک از آنان چیره گردند، در حالى که پس از مجازات اول یهودیان در صدر اسلام، بار دیگر یهودیان بر ما غلبه پیدا نمودند، و خداوند آنها را با اموال و فرزندان یارى کرد، و طرفداران آنها را نیز با حمایت ابرقدرتها بیش از ما قرار داد.
و هم آنان هستند که در زمین فساد نموده، و بر ما و سایر ملتها، برترى طلبى مىکنند و این مجاهدان و کفرستیزان اسلام هستند که ضربات خود را بر پیکر آنها وارد ساخته و چهره آنان را در غم و اندوه فرو مىبرند.
با بررسى تاریخ یهود بعد از حضرت موسى(ع) روشن مىگردد که فتنهگرى و فسادانگیزى در گذشته و حالف یهود وجود داشته است، اما برترى وعده داده شده آنها تنها در زمان ما بهوجود آمده است و البته کیفرف وعده داده شده خداوند نیز در پى آن خواهد آمد.
این مطلب براى تمام کسانى که از تاریخ یهود آگاهى دارند، کاملاً واضح و آشکار است.
وعده خداوند نسبت به تسلط دائم بر یهودیان خداوند متعال در قرآن کریم مىفرماید: آنگاه که پروردگارت اعلام نمود که حتماً تا روز قیامت بر آنان (یهود) کسانى را خواهد انگیخت که پیوسته عذابى سخت بر آنها روا دارند، همانا پروردگار تو زود کیفر و [در عین حال] بسیار آمرزنده و مهربان است × و آنها (یهود) را روى زمین به صورت گروههایى پراکنده کردیم، برخى از آنان نیکوکارند و برخى فروتر از آنها و آنان را با خوشى و ناخوشى آزمودیم، شاید که [بهسوى حق] باز گردند.2 معنى دو آیه شریفه این است که خداوند اعلان و مقدر فرموده که در آینده، افرادى را بر یهود مسلط مىگرداند که تا روز رستاخیز آنان را به عذابى سخت گرفتار سازد.
او خدایى است که به سرعت کیفر مىدهد و بسیار آمرزنده و مهربان است.
و از جلمه مجازاتهاى خداوند درباره یهودیان این است که آنها را در زمین پراکنده و دسته دسته مىگرداند، گروهى از آنان نیکوکار و گروهى بدکارند و آنها را با خیر و شر آزمایش مىکند شاید توبه نموده و هدایت شوند.
ما اجراى این وعده الهى در کیفر یهود را، در تمام دورانهاى تاریخى آنان به استثناى دوران حکومت پیامبرانى چون موسى، یوشع، داود و سلیمان(ع) مشاهده مىکنیم و خداوند همواره اقوام و ملتهاى مختلفى را بر آنها مسلط گردانیده که آنان را به عذابى دردناک گرفتار نمودهاند.
ممکن است گفته شود که پادشاهان مصر، بابل، یونان، فارس، روم و دیگران بودند که بر یهودیان تسلط یافته و آنان را مجازات سختى نمودند اما مسلمانان چنان رفتارى با