یهودیت در بخش دین وتفکر بر خلاف نژاد و نسب ،سابقه ای طولانی دارد.
اگر چه گروهی برآنند که این یهودیت دینی، همان یهودیت نژادی است اما بایدگفت که امروزه از نژاد بنی اسرائیل خبری نیست و تنها می توان آنها را با مشخصات و توصیفشان درکتب تاریخی و قدیمی یافت.
امروزه هیچ کس نمی تواندخودرا به طور خالص از نژاد بنی اسرائیل بداند.
به هر حال سابقه یهودیت ، بنا به آنچه خودشان در تورات نگاشته اند وامروزه بسیار محل تردید است به فلسطین بازمی گردد.
براساس کتب تاریخی یهودْی ایشان توانسته اند زمانی در دو شهر فلسطین اقدام به ایجاد حکومتهای محلی نمایند.
این قوم دوبار مورد هجمه ی دول همجوار واقع شد و در بار دوم – به دست تیتوس امپراتور روم- کاملا مضمحل و نابود گشتند.
پس از پراکندگی ، این دین به صورت کولونی های محدود به حیات خود در میان جوامع ادامه داد.
در اروپا به خصوص پس از رشد مسیحیت به دلیل ضدیت مسیحیان آن زمان با یهودیان (به دلیل دخیل بودن در قتل عیسی) یهودیان در محله های کنار شهرها به نام گفتو ساکن شده بودند و هر از چندگاهی مورد حمله و غارت واقع می شدند.
شغل آنها به مقتضای آیین ، اندیشه و وضعیت اجتماعی شان در معاملات پولی پیشه وری و تجارت خلاصه می شد.
در جنگهای صلیبی ، یهودیان که در مسیر حرکت سپاهیان صلیبی قرار داشتند بارها مورد غارت و قتل عام واقع شدند.
اسپانیا ، پس از تصرف مجدد مسیحیان ،نیز شاهد این ماجراها بود.
دلیل عمده ی این غارتها به کار آن ها در پرداخت وام با بهره های بالا خلاصه می شد.
این امر باعث شد که مردم یک منطقه پس از مدتی از آنها بیزار و آماده کشتار آنها شوند.
درست به همین دلیل پادشاهان نیز از کشتار آنها سود می بردند و همیشه مالیاتهای سنگین و پولهای کلان را از آنها می خواستند.
با این وجود یهودیان به ضرب پولهای کلان توانستند برای خود موقعیتی در دربارهای اروپایی ایجاد نمایند و اندک اندک مقامات بزرگ را در دربار تصاحب نمایند.
در کشورهای اسلامی اما ، وضع دگرگون بود.
به لحاظ علمی یهودیان در اثرتداخل با مسلمین رشد یافتند، موسی بن میمون فیلسوف یهودی اندیشه های دینی آنها را سامان داد و بسیاری از اندیشه های اسلامی را وارد یهودیت آسیایی نمود.
در ایران کولونی های آنها در مناطق مختلفی نظیر اصفهان شکل گرفتند و توانستند ضمن مالکیت زمین ، که یهودیان اروپا از آن بی بهره بودند، در دستگاههای دولتی به عنوان طبیب و حتی وزیر – سعد الدوله در دستگاه مغولان- رشد کنند، اما سیرت و منش رذیلانه ی آنها معمولا مانع اوج گرفتن قدرتشان می شد.
نهضت پروتستان، به رهبری لوتر در اروپا ، چهره ی مسیحیت را تغییر داد و وجه ی کلیسا را دستخوش دگرگونی ساخت، پروتستانها بسیاری از اعتقادات قدیمی – ارتدوکس و کاتولیک- را دور ریختند و نسبت به بسیار از تعصبات گذشته ، تساهل و تسامح پیش گرفتند.
به دنبال آن رنسانس در اروپا بسیاری از اعتقادات را متزلزل ساخت و تکفیرهای کلیساهای کاتولیک نیز دردی را دوا نکرد.
بسیاری از کشورهای اروپا صاحب کلیسای ملی گردید که کاردینال آنرا شاه مشخص می کرد.
از میان این دولتها می توان به پروس (آلمان) ، هلند و انگلستان اشاره کرد.
به دنبال این اتفاقات یهودیان اروپا ، بالاخص یهودیان اسپانیا ، که در آن زمان دچار قتل و غارت مسیحیان شده بودند به دلیل رشد تفکرات تازه به سوی سرزمینهای اروپایی پروتستان حرکت کردند که مهمترین آنها انگلستان بود،ولی این کشور، پیش تر ورود یهودیان را به دلیل فشار مالی و مخالفت اشراف ممنوع ساخته بود.
بدین لحاظ یهودیان مهاجر در آمستردام رحل اقامت افکندند و هلند یکی از مراکز مهم یهودیت اروپا گردید که امروزه نیز چنین است.
پس از پراکندگی ، این دین به صورت کولونی های محدود به حیات خود در میان جوامع ادامه داد.
شغل آنها به مقتضای آیین ، اندیشه و وضعیت اجتماعی شان در معاملات پولی پیشه وری و تجارت خلاصه می شد.
در جنگهای صلیبی ، یهودیان که در مسیر حرکت سپاهیان صلیبی قرار داشتند بارها مورد غارت و قتل عام واقع شدند.
دلیل عمده ی این غارتها به کار آن ها در پرداخت وام با بهره های بالا خلاصه می شد.
این امر باعث شد که مردم یک منطقه پس از مدتی از آنها بیزار و آماده کشتار آنها شوند.
درست به همین دلیل پادشاهان نیز از کشتار آنها سود می بردند و همیشه مالیاتهای سنگین و پولهای کلان را از آنها می خواستند.
در کشورهای اسلامی اما ، وضع دگرگون بود.
در ایران کولونی های آنها در مناطق مختلفی نظیر اصفهان شکل گرفتند و توانستند ضمن مالکیت زمین ، که یهودیان اروپا از آن بی بهره بودند، در دستگاههای دولتی به عنوان طبیب و حتی وزیر – سعد الدوله در دستگاه مغولان- رشد کنند، اما سیرت و منش رذیلانه ی آنها معمولا مانع اوج گرفتن قدرتشان می شد.
نهضت پروتستان، به رهبری لوتر در اروپا ، چهره ی مسیحیت را تغییر داد و وجه ی کلیسا را دستخوش دگرگونی ساخت، پروتستانها بسیاری از اعتقادات قدیمی – ارتدوکس و کاتولیک- را دور ریختند و نسبت به بسیار از تعصبات گذشته ، تساهل و تسامح پیش گرفتند.
از میان این دولتها می توان به پروس (آلمان) ، هلند و انگلستان اشاره کرد.
به دنبال این اتفاقات یهودیان اروپا ، بالاخص یهودیان اسپانیا ، که در آن زمان دچار قتل و غارت مسیحیان شده بودند به دلیل رشد تفکرات تازه به سوی سرزمینهای اروپایی پروتستان حرکت کردند که مهمترین آنها انگلستان بود،ولی این کشور، پیش تر ورود یهودیان را به دلیل فشار مالی و مخالفت اشراف ممنوع ساخته بود.
در سرآغاز قرن 17 میلادی ، سالهایی که زمان شکوفا شدن اعتقادات ناسیونالیستی و مهین پرستانه در اروپاست.
شخصی یهودی اهل آمستردام که به تازگی از اسپانیا به هلند مهاجرت کرده بود، به نام موسی بن اسرائیل- که واعظی مذهبی ولی نه چندان معتقد به مذهب بود- نخستین آهنگ رؤیای بازگشت به فلسطین (ارض موعود) را به صدا در آورد.
وی با نوشتن کتابهایی چون ، امید قوم یهود ، خاضعانه و انتقام یهود، سعی کرد تا به این دین شکل نژادی داده و آنرا از دایره ی تسلط سایر ملل خارج سازد.
در آن زمان انگلستان دارای حکومت مشروطه سلطنتی بود و در نوع خود تنها کشوری بود که در آن رای افراد – البته تنها اشراف- دخیل بود و از این لحاظ یک گام به سوی دموکراسی برداشته و خود را مردمی تر نموده بود!!
بن اسرائیل تصمیم گرفت تا یهودیان را به انگلستان هدایت کند و شاید راهکارهای مناسبتری نسبت به سایر اروپا را در این سرزمین یافته بود.
وی در سال 1654، دیوید آبرابانل ، یکی از نزدیکانش را برای تسلیم توماری به شورای سلطنتی انگلستان فرستاد و در عین حال با الیورسنت جان سفیر انگلیس درهلند که بعدها به ضرب پول سرمایه داران یهودی که تازه از زیر بار قتل عامها کمر راست کرده بودند، به عنوان رئیس کمیته پذیرش یهودیان به انگلستان برگزیده شد طرح دوستی ریخت.
وی همزمان با این کار با انتشار کتاب خود آگاهی ملی یهودی، سنگ بنای صهیونیست نژادی را در دیانت موسوی بنا نهاد.
به این ترتیب یهودیان وارد جامعه ی انگلستان شده در آن استقرار یافتند.
اگر چه مدت زیادی طول کشید اما در نتیجه بعدها کسانی نظیر دیزرائیلی از میان همین یهودیان به مقام نخست وزیری دست یافتند و یا مثل لفرد بایرون به لقب اشرافی ومحدود لردی رسیدند.
عصر رنسانس اروپا را به سمت اندیشه های فکری جدید سوق داد و در سایه ی آن دوران فئودالیته که مبتنی بر زمین و کار روی آن بود می رفت تا جای خودرا به دوره جدید که دیگر اشراف و زمینداران جایی در آن نداشتند وتنها روابط پولی بر آن حاکم بود، دهد.
این اتفاق پس از شروع رنسانس در قرن 15 آغاز شد و در پرتو آن طبقه ای در اروپا رشد کرد که ثروتمند ولی بدون سابقه ی اشرافیت موروثی بود و به علاوه ثروت خویش را درمعاملات پولی و تجارت صرف می کرد و زمین نقش مهمی در ثروت آنها نداشت.این طبقه که بعدها به بورژوآ معروف شد در ابتدا تعداد زیادی را بالغ نمی شد که آنها نیز به شغل بانکداری و یا سوداگری های تجاری مشغول بودند- نظیر خانواده مدیچی در ایتالیا- اما پس از شروع قرن 17 تعداد آنها در اروپا رو به ازدیاد نهاد و از آنجا که هم آنها و هم اشراف قدیمی به دنبال تسلط ودوشیدن طبقات پایین جامعه بودند میان این دو جنگی در گرفت که گاهی گرم وگاهی سرد بود.طبقه ی جدید اندک اندک دریافت که برای پیروزی نیاز به یک سازمان گسترده و کارآمد دارد.
انگلستان در این زمینه جلو افتاد و با دراختیار گذاشتن تشکیلات فراماسونری که قبلا در اسکاتلند تاسیس شده بود انجمنی را برای این طبقه ی جدید ایجاد کرد، که تمام اندیشه را به سمت جلب سرمایه ی بیشتر تا ثروت گسترده تر و تسلط بر منابع مادی هدایت نمود.
و از آنجا که در آن زمان کلیسا همواره درکنار اشراف می ایستاد این گروه تازه وارد جدایی دین از سیاست را به عنوان شعار خود قرار داد.
یهودیان که به لحاظ موقعیت اجتماعی واقتصادی و بالاخص دینی و فرهنگی شباهت تام و تمامی به این طبقه داشتند وگویی از مدتها قبل خود واضع این طبقه اجتماعی بوده اند، به سرعت در این گروه ادغام شدند وخود را در کنار این گروه قرار داده ودر تشکیلات فراماسونری و دستگاه آن نیز بالا رفتند.
از آنجا که هدف هر دو طرف یعنی یهودیان و بورژوآها تنها رسیدن به پول و بالطبع قدرت بدون دخالت مذهب بود- یهودیان به دلیل عدم پذیرش مذهبشان توسط عامه و بورژوآها به دلیل مخالفت کلیساها با آنها- این همکاری به سرعت رشد کرد و این دو گروه در کنار یکدیگر رشد کردند .
به دنبال آن الیور کرامول انقلاب ماسونی را در انگلستان پی ریخت و به این ترتیب این گروه با تسلط سیاسی بر انگلستان نخستین دولت فراماسونی دنیا را که معجون یهودی- بورژوآزی بود بنیان نهاد.
در سالهای آغازین قرن 19 جهان شاهد ظهور یک نابغه ی نظامی و جاه طلب به نام ناپلئون بناپارت بود .
بناپارت که کار خود را به عنوان افسر توپخانه با درجه ی ستوان دومی در ارتش انقلابی فرانسه آغاز کرده بود.
به سرعت مدارج ترقی را طی نمود و با پیروزی هایْی بر ارتش اتریش و سپس پروس ، در مدت کوتاهْی امپراتور فرانسه شد و جمهوری را ملغی کرد.
ناپلئون پس از استقرار امپراتوری و حمله به کشورهای اطراف و به زانو در آوردن آنها ، عزم خود را جزم کرد تا بر انگلستان که رقیب دیرینه فرانسه بود غلبه کند.
به دنبال این امر به مصر لشکر کشیدتا انگلستان را از طریق مستعمراتش تحت فشار قرار دهد.
دراین مسیر نیاز به پشتوانه مالی فراوانی بود که تنها لابی های یهودی واجد آن بودند از این رو با تلاش وی در سال 1803 نخستین مجمع ملی یهودیان با نام باستانی سنهدرین در پاریس گشایش یافت.
پس از آن ناپلئون شعار بازگشت به سرزمین موعود را برای جلب نظر یهودیان متمول سرلوحه ی برنامه های تبلیغی خود قرار داد.
اما این امر چندان مورد توجه یهودیان واقع نشد و حتی زمانی که او قصد داشت تا بیت المقدس را تصرف کرده و آنرا در اختیار یهودیان قرار دهد ، یگانهای لشگر او که در مصر مستقر بودند باید با یهودیان بومی فلسطین نیز پیکار می کردند و بسیاری از این یهودیان بومی دوشادوش مسلمانان و مسیحیان جنگیدند.
به هر نحو دوران ناپلئون با حمله به روسیه به سرآمد .
او را به سنت هلن تبعید کردند و در ناامیدی محض به مرض سرطان در گذشت.
اما عمل او منجر شد تا برای اولین بار یهودیان اروپایی گردهم جمع شوند و اولین نشستهای مستقل یهودی را در اروپا برپا دارند.
قرن 19 شاهد حضور بیش از پیش یهودیان در دستگاههای سیاسی و مالی اروپا بود.
ظهور غول سرمایه داری و بانکداری غرب یعنی خانواده ی روچیلدها در همین دوران به وقوع پیوست.
خاندان روچیلدها، اصالتا اهل آلمان و شهر فرانکفورت بودند.
جد ارشد آنها امشل موشه رو چیلد بود که برای اولین بار در خانواده اش شغل صرافی را پیشه خود ساخت و پدرش که بنیانگذار این خانواده ی بانکدار محسوب می شود در سال 1743 با نام میرامشل روچیلد در فرانکفورت متولد شد.
پس از آن پسران میرامشل روچیلد بازوهای اقتصادی و شعب بانک روچیلد را در سراسر اروپا گستردند واز طریق ازدواج با خانواده های متمول بر نفوذ خود افزودند.
آنها با پرداخت وامهای کلان به دولتهای اروپایی قدرت خود را تثبیت نمودند، اگر چه بعدها قدرت اصلی آنها به واسطه سلومون روچیلد در فرانسه و پاریس متمرکز گردید ولی آنها در فرانکفورت ،