دانلود مقاله پروژه های تکنولوژی اطلاعات

در مالزی و سنگاپور ، رهبران سیاسی ملی اکثراً با پتانسیل اقتصادی در زمینه ی الکترونیک پذیرفته می شوند ، آنها طرح هایی را برای قدرت نفوذ در امتیاز رقابتی در این عرصه به قصد رهبری در تکنولوژی اطلاعات تدبیر می نمایند .

در سنگاپور ، ابتکار عمل به مثابه طرح جزیره ی هوش شکل گرفته است ، در حالیکه در مالزی کوشش برای ائتلاف پیرامون شناخت اموری مانند بزرگراه چند رسانه ای موضوعیت دارد .

هر دو طرح از آمادگی محلی برای دست یابی به تکنولوژی کامپیوترهای شخصی سود می برند .

بوسیله ی ساختاربندی انگیزه ها برای تشویق توسعه از طریق فعالیت های آی تی ، دو کشور اعتقاد دارند آنها باید به مثابه حلقه ی مرکزی برای ارتباطات و تجارت الکترونیکی پدیدار شوند .

مالکیت کامپیوتر تا درجه ی زیادی یک پدیده ی شهری در بیشتر قسمت های جنوب شرقی آسیا بود ، اکنون حتی با پایان یافتن دهه ی 1990 ، اندکی بیشتر از 30 درصد از مالکان دفاتر اینترنتی سنگاپوری هستند ، و کامپیوتر های شخصی در تقریباً 40 درصد از خانه ها وجود دارد .

این محاسبه ها عموماً با پذیرش دیگر اسباب اطلاعات الکترونیکی هم زمان شد .

تقریباً نیمی از سنگاپوری ها یک صفحه الکترونیکی را در اختیار دارند (انتقال می دهند) و تقریباً یک سوم جمعیت یک تلفن خانه ای مالک هستند .

سنگاپور بهترین دسترسی به سرویس تلفن بین المللی در آسیا را دارد ، 55 خط تلفن برای هر 100 سکنه ، حتی جلوتر از ژاپن با 49 خط به ازای هر 100 سکنه ( ون ایندیا ، 2000) .

گذشته از اینکه سنگاپور یک رهبر منطقه ای است ، تصویری موثر در دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا ایجاد کرده است .

پذیرش سراسری تکنولوژی یک پیش نیاز درست مطرح شده برای کسب دروازه های اقتصادی بود .

اولیا ء امور استفاده از تکنولوژی های جدید اطلاعات را ترویج دادند-رهبری تکنولوژیکی فقط پیش بردن توسعه ی تجاری را نمی خواست ، آن مطالبه ی ملی قانونی از مدرنیته و پیشرفت تخصصی را همچنین مد نظر داشت .

سنگاپور و مالزی مخصوصاً نبردهای تهاجمی یی را برای بسط دادن بخش تکنولوژی اطلاعات فرماندهی کردند .

تحت یک طرح حمایت دولتی مالزیایی ، در اواسط دهه ی 1990 باز کردن یک رکورد اینترنتی برای هم ارزی در حدود ده دلار (یو اس دی) ممکن شد ، و سپس دسترسی آن لاین برای کمتر از چهل سنت برای هر ساعت بایستی فراهم می شد .

سرویس های مشابهی در سنگاپور نیز در دسترس بود .

تنها اندکی از کشورها علاقه مندی کمی در انقلاب اطلاعات نشان دادند : برمه و لائوس تا بعد از سال 2000 اصلاً سرویس اینترنتی نداشتند ، و ویتنام تنها بهره برداری از شماره هایی محدود از منابع سرویس دهنده ی اینترنتی تحت مالکیت دولتی را اجازه داد .
در مالزی ، نیروی اصلی تکنولوژی ، داشتن یک رویای باشکوه برای پیشرفت ملی ، بزرگراه چند رسانه ای ( ام اس سی ) بود .

این طرح با هدف پرتاب مالزی به رهبری تکنولوژی اطلاعات پی ریزی شد .

(ام اس سی) تا حدودی به کارکرد موازی خطوط دره سیلیکون در ایالات متحده چشم داشت .

این مفهومی ابتکاری بود-ابتکار عمل (ام اس سی) اشکال متفاوت متعددی را شامل جغرافیای فیزیکی و مجموعه ای از قوانین و سیاست ها ؛ به خوبی یک عضو اصلی بدن یک انسان در بر داشت.

این طرح مسلماً ترقی یی خیلی بزرگ بود که بوسیله ی نخست وزیر مالزی ، دکتر ماهاتیر پشتیبانی مستحکمی می شد .

او چنین فلسفه ای داشت که ، اگر( ام اس سی) در این منطقه مطرح شده است ، ما تکنولوژی جدید را نیز می توانیم فرا بگیریم و ممکن است حتی ما در تکنولوژی درگیر باشیم و در کاربردهایش از سایرین زبردست تر باشیم (اشرف ، 1997 ) .

بر اساس این دیدگاه ، این طرح باید کشورشان را برای پدیدار شدن به مثابه یک بازیگر بزرگ در صحنه ی جهان اقتصاد توانا کند .

بر اساس دیدگاه نخست وزیر ، مالزی امکان موفقیت در تبدیل شدن به یک کشور صنعتی را داشت اما سپس او این کشور را به تمرکز بر توسعه ی ملی مان ترغیب کرد .

زمانی ما کشوری توسعه یافته داشتیم ، ما فقط احتیاج به نجوا داشتیم و دیگران بایستی به نجواهای ما توجه می کردند (آکویرینگ آی تی ،1997) .

در مالزی ، نیروی اصلی تکنولوژی ، داشتن یک رویای باشکوه برای پیشرفت ملی ، "بزرگراه چند رسانه ای" ( ام اس سی ) بود .

او چنین فلسفه ای داشت که ، " اگر( ام اس سی) در این منطقه مطرح شده است ، ما تکنولوژی جدید را نیز می توانیم فرا بگیریم و ممکن است حتی ما در تکنولوژی درگیر باشیم و در کاربردهایش از سایرین زبردست تر باشیم " (اشرف ، 1997 ) .

بر اساس دیدگاه نخست وزیر ، مالزی امکان " موفقیت در تبدیل شدن به یک کشور صنعتی " را داشت اما سپس او این کشور را به " تمرکز بر توسعه ی ملی مان" ترغیب کرد ." زمانی ما کشوری توسعه یافته داشتیم ، ما فقط احتیاج به نجوا داشتیم و دیگران بایستی به نجواهای ما توجه می کردند" ("آکویرینگ آی تی" ،1997) .

(ام اس سی) به لحاظ فیزیکی در یک باریکه 15 تا 45 کیلومتری قسمت مرکزی جنوب شبه جزیره ی پایتخت مالزی کائولالامپور ، در کل یک منطقه چهارگوش 270 مایلی تعیین محل شده است .

در انتهای جنوبی (ام اس سی) پوتراجایا واقع شده است ، شهر طراحی شده ای که مانند یک مرکز اداری دولتی ساخته شده است .

همچنین به فرودگاه بین المللی کوالالامپور نزدیک است (کا ال آی ای).

پوتراجایا نمونه اثبات صلاحیت صنعتی مالزی است و شرکتی است برای طرح های" ادارات الکترونیکی " ،" ثباتهای الکترونیکی" ، "کنفرانس ویدئویی" ، "انواع برنامه ریزی دیجیتال " ، و دیگر چیزهای مشابه .

شهر نمونه ای که همچنین شرکت بزرگی برای طرح (ام اس سی) است .

مانند سیبرجایا ، این یک " شهر هوشمند" برای نگهداری یک حلقه ی مرکزی از 5/2 تا 10 گیگابایت شبکه مخابراتی تلگرافی برای منطقه است .

قبلاً ، منطقه ی ( ام اس سی) جنگل طبیعی و مزرعه های "پالم اویل" بوده است ، اما با توجه به وجوه ناحیه با یک دگردیسی در یک مرکز پژوهش و تکنولوژی تغییرات شروع شد ،و با اطلاعات پیشرفته و زیرساخت ارتباطات الکترونیکی طرح کامل شد.

تمامی نقاط برنامه ریزی شده ، صلاحیت تکنولوژیکی برای جلب سرمایه گذاری مالی از خارج را نشان می دهد .

برای این هدف مالزی نبردی پر ترقی و پر انرژی را به رهبری نخست وزیر ماهاتیر فرماندهی نمود .

به خاطر (ام اس سی) ، او ملاقات هایی از ژاپن ، اروپا و ایالات متحده داشت .

در یک توقف در کالیفرنیا ، او به پتانسیل سرمایه گذاری هالیوود نظری داشت .

در این موقعیت ، نخست وزیر ، چهره یک شخص منحصر بفرد را داشت که بارها از تولیدات فرهنگی شان انتقاد کرده بود .

او اتحاد با سرمایه گذاریی را پیشنهاد کرد که کشورهایی شبیه مالزی فرصتی برای "اجراء عمیق تر " و "متونی فرهنگی که به خوبی تا آنسوی فرهنگ پاپ آمریکایی نفوذ داشت "را اهدا می کرد (گو ، 1997 به مثابه مبارزه برای سرمایه گذاری خارجی ؛ جنبشی حاصل شد که جدا از سرمایه گذاری خارجی بایستی علاقه مند به طرح( ام اس سی) بود و در مورد سیاست های اطلاعاتی مالزی بسیار محتاط عمل می کرد .

قوانین سانسور شدید کشور در فلسفه اطلاعات مخصوصاً در بین آمریکایی ها تکفیر شده بود .

در ملاقات نخست وزیر از کالیفرنیا او کوشش کرد دوباره به مقامات رسمی حقوقی در تعهدش به اصول اساسی در (ام اس سی ) اطمینان ببخشد .

این ها شامل یک تعداد از نقاط کلیدی مانند : مالکیت آزاد در شرکت های گذرگاه آی تی ؛ سیاست های غیر محصور اجاره شامل آزادی به کارگران مهاجر نوآموز ؛ زیرساخت فنی با کیفیت بالا ؛ ضمانتی که مالزی بایستی از حقوق دارایی ذهنی ( کپی رایت ) از بین قوانین سایبرنتیک جامع حمایت می کرد ؛ و مهمتر از همه ، عدم سانسور در اینترنت بود .

تمرکز بر "قوانین سایبرنتیک" کشور ، حمایتی قانونی در برابر سوءاستفاده از تجارت الکترونیکی و دارایی ذهنی بود .

اگر چه لازم بود مفاهیم در چارچوب قانونی مانند گذشت زمان تغییر یابند ، اما طرح اصلی متضمن کنش همگرایانه چند رسانه ای بود ، چیزی که قصد داشت چهار مقصود را برآورده نماید : 1) برای ایجاد درامد قانونی برای معادل های دیجیتالی و امضاء خصوصی ،2) یک مجموعه از قوانین حمایتی در برابر هکینگ ، تمپرینگ ، و دیگر حملات بسوی کامپیوترها ،3) حمایت از دارایی ذهنی ، و 4) حمایت برای اعمال پزشکی و دارویی تحت شبکه های دیجیتالی عمومی ( احمد ، 1997 ).

در این اثنا ، ابتکار تکنولوژی سنگاپور " جزیره ی هوش " لقب گرفته بود ، و نامزدی بود برای تغییر تمام کشور به برنامه ی نمایشی تکنولوژی دولت شهر .

مفهوم این طرح ابتدا پیشنهاد در انتشار مدرک حکومت در 1992 بود که "رویای جزیره ی هوش " نام گرفت .

در این سند سنگاپور فرا خوانده شده بود تا قسمتی از طرحی بشود که بایستی ملتشان را یک " جزیره ی هوش می ساخت ...

ملیتی پیشرفته در میان اولین کشورهایی در جهان با یک زیرساخت اطلاعاتی .

می خواست واقعاً هر خانه ، آموزشگاه ، اداره ، و کارخانه به هم بپیوندد " (کایتد در یئو و آرون ، 1999).

مفهومی ، این چنین بلند نظرانه ، اقبالی عمومی می طلبید .

سنگاپور جغرافیایی نسبتاً کوچک را تسخیر کرده است ، اما از یکی از اقتصادهای نیرومند آسیایی برخوردار است .

زیرساخت تکنولوژی اطلاعات سنگاپور درخور بیشترین توسعه در تمام جنوب و جنوب شرقی آسیا بود .

اشکال شاخص جامعه ی اطلاعاتی در 1999 بوسیله ی بنگاه داده های بین المللی نشان داد که اقتصاد سنگاپور گرداننده ی بیشترین اطلاعات جهان سوم بوده است ، و طرح ریزی ها نشان داد که یک رشد مداوم در خلال سال های بعدی داشته است.("سنگاپور-دیتا"،1999).

"سنگاپور او ان ای (یک شبکه برای هر نفر ) " : این پروژه ، در 1997 شروع شد ، و می خواست سر انجام تاسیس تکنولوژی سیم کشی سراسری در تمام جزیره را آماده کند ، ساختمان یک شبکه ی ملی بهم پیوسته بوسیله ی اینترنت موجود در تمام خانه ها ، بنگاه ها ، و سازمان ها .

سرانجام طرح برای پیوستگی 95 درصد از مسکن ها انجام شد که می توانستند با حکومت ، ارتباطات تلگرافی ، و سرویس های کامپیوتری پیوستگی الکترونیکی داشته باشند .

پروژه ی آو ان ای سنگاپور یک شبکه فیبر نوری را بکار گرفت که پیش بینی می شود جمعاً غریب 186000 مایلز فیبر دارا باشد .

اجرا طی مراحلی تحقق می یابد ، هدف نخستین 400000 مشترک با پایان یافتن 2001 است (تورت ، 1999).

وزیر ارشد و نخست وزیر سابق لی کائون یو پی برد که نیاز سنگاپور به تنظیم چارچوب قانون برای اصلاح ابتکار تکنولوژیکی کشور ضروری است ، در کنفرانس رسانه ای آسیا در لوس آنجلس در اکتبر 1998 او آشکار ساخت که "تکنولوژی جدید رسانه ای ؛ این نقطه ای برای اتکا است " و " اگر چه شاید مقداری وقت ، اخلاقیات و دانش بگیرد بایستی راهی به کنترل و رام کردن تکنولوژی جدید برای نگهداری از ارزش های بنیادی جامعه بیابد ." برای انجام پذیرفتن این موضوع ، او تغییراتی از قانون های جدید را پیشنهاد کرد به نام " جرایم نبرد حاشیه ای در فضای سایبرنتیک"("میدیا ویل استی"،1998) در پاسخ ، ساختار حکومتی سنگاپور برای ارتباطات تلگرافی سازماندهی مجدد شده بود تا ساختار سیاسی و متون اجرایی قانون را یکپارچه نماید .

در مارس 1999، حکومت ممزوج شدن توانایی ارتباطات تلگرافی سنگاپور (تی آ اس ) ، کمیته ی کامپیوتر ملی (ان سی بی) ، و قسمت هایی از مرجع پخش برنامه ای سنگاپور (اس بی ای) به یک آژانس جدید شناخته شده مانند تکنولوژی اطلاعات و مرجع ارتباطات تلگرافی (آی تی تی ای ) سنگاپور را اعلام کرد .

یکجا ، وزارت ارتباطات مجدداً به نام وزارت ارتباطات و تکنولوژی اطلاعات نام گذاری شد .

سنگاپور ، مانند مالزی ، از تکنولوژی اطلاعات با تاکید به استراتژی یی برای دعوی پیشرفت تا رهبری صنعتی منطقه استفاده کرد .

برای موفقیت در این موضوع ، کشور حمایت از محیط رقابتی و باز برای سرمایه گذاری تجاری می کرد .

برای مثال ، ابتدا در آوریل ، 2000، "سنگاپور تلکام" ، که مدتی طولانی پشتیبانی صدا و اطلاعات را سرویس داده بود ، برای اول بار چهره ای رقابتی در بازار خطوط ارتباطی پیدا کرد .

سپس