هومر» تاریخ نویس مشهور یونان در کتاب معروف خود اودیسه، از ورزش هندبال با نام «اورانیا» یاد کرده است.
نقش های مربوط به این بازی که در سال ۶۰۰ قبل از میلاد روی یکی از دیوارهای آتن حجاری شده بود، در سال ۱۹۲۶ کشف شد.
هومر» تاریخ نویس مشهور یونان در کتاب معروف خود اودیسه، از ورزش هندبال با نام «اورانیا» یاد کرده است.
در قرن های شانزدهم و هفدهم میلادی، زنان دربار و شوالیه ها به این بازی که تغییر مختصری یافته بود می پرداختند و شاعران وقت، آن را اولین بازی تابستانی نام نهاده بودند.
در سال ۱۸۹۰، کنرادکخ که یک معلم ورزش آلمانی بود، هندبال را به صورت جدیدتری با نام «رافابال اشپیل» معرفی کرد که آن را به صورت هندبال یازده نفری بازی می کردند که شباهت زیادی به یکی از بازی های محلی چکسلواکی به نام «هازنا» داشت.
پس از جنگ جهانی اول، «هرمان» رئیس فدراسیون هندبال آلمان برای گسترش و تحکیم این ورزش تلاش فراوانی کرد.
دکتر «کارل شلنز» استاد دانشسرای عالی تربیت بدنی و ورزش برلین که او را پدر هندبال نامیده اند، در سال ۱۹۲۰ مقررات این ورزش را تدوین کرد و آن را در کلاسهای خود به اجرا درآورد.
پس از او شاگردانش موجبات گسترش این ورزش را در سراسر آلمان فراهم آوردند.
در کشورهای شمال اروپا به دلیل سردی هوا، برای اجرای این ورزش در سالن، شکل تازه ای به آن داده شد که این امر باعث پیدایش هندبال هفت نفره امروزی شد.
این ورزش بین سال های ۱۹۰۴ تا ۱۹۲۰ تحت تأثیر بعضی قوانین فوتبال بود و در این دوران توسعه فراوانی در اروپا یافت.
تا سال ۱۹۲۸ از نظر تشکیلات بین المللی، هندبال جزو فدراسیون بین المللی دوومیدانی محسوب می شد اما به دلیل اهمیت هندبال، این فدراسیون در هشتمین کنگره خود که در سال ۱۹۲۶ برگزار شد، کمیسیونی برای مستقل کردن آن به وجود آورد.
سرانجام در ماه اوت ۱۹۲۸ فدراسیون بین المللی هندبال با عضویت یازده کشور در آمستردام تشکیل شد.
در همان سال اولین بازی نمایشی هندبال در آمستردام انجام شد و در سال ۱۹۳۱ کمیته بین المللی المپیک اجازه داد که هندبال به جمع بازیهای المپیک بپیوندد.
در خلال سالهای ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۴ فدراسیون بین المللی هندبال گسترش بسیاری یافت و توانست بیش از ۲۵ کشور را به عضویت بپذیرد.
سرانجام اولین بازیهای بزرگ و رسمی هندبال در المپیک ۱۹۳۶ برلین در رشته هندبال یازده نفره مردان انجام یافت که کشورهای آلمان، اتریش و سوئیس به ترتیب مقام های اول تا سوم را به دست آوردند.
در سال ۱۹۳۸ به مناسبت دهمین سال تأسیس فدراسیون بین المللی هندبال، اولین دوره مسابقات قهرمانی جهان در رشته های هندبال یازده نفره و هفت نفره با شرکت کشورهای آلمان، دانمارک، هلند، مجارستان، لوکزامبورگ، لهستان، سوئد، سوئیس و چکسلواکی در کشور آلمان انجام شد که در هر دو رشته آلمان به مقام قهرمانی رسید.
با وقوع جنگ جهانی دوم فدراسیون قدیمی هندبال منحل شد تا اینکه در ماه ژوئیه ۱۹۴۶ با پیگیری کشورهای فرانسه و سوئد و با شرکت کشورهای دانمارک، فنلاند، هلند، نروژ، لهستان و سوئیس کنگره ای در کپنهاک تشکیل گردید که به ایجاد فدراسیون بین المللی هندبال انجامید.
در سال ۱۹۵۰ محل این فدراسیون به سوئیس منتقل شد.
در سال ۱۹۵۲ دومین دوره مسابقات جهانی هندبال یازده نفره در سوئیس برگزار شد که کشورهای آلمان، سوئد، سوئیس، اتریش، دانمارک، هلند، فرانسه و اسپانیا به ترتیب مقام های اول تا هشتم را کسب کردند.
در سال ۱۹۵۴ مسابقات جهانی هندبال هفت نفره در سوئد برگزار شد و کشور میزبان به مقام قهرمانی رسید و آلمان شرقی و چکسلواکی در رده های دوم و سوم قرار گرفتند.
در سال ۱۹۵۶ مسابقات جهانی هندبال یازده نفره بانوان در آلمان برگزار شد که کشورهای رومانی، آلمان و مجارستان به مقام های اول تا سوم دست یافتند.
سال بعد، این مسابقات در رشته هندبال هفت نفره در یوگسلاوی برگزار شد و کشورهای سوئد، چکسلواکی و آلمان شرقی مقام های اول تا سوم را کسب نمودند.
مسابقات هندبال سالنی (هفت نفره) از سال ۱۹۷۲ بار دیگر در جمع رقابت های بازیهای المپیک قرار گرفت.
جرائم در هندبال
بازیکن تعلیقی در مدت تعلیق خود حق شرکت در بازی را ندارد و تیم او نیز نمی تواند در این مدت، از بازیکن دیگری در زمین به جای وی استفاده نماید.
زمان تعلیق از لحظه سوت داور برای شروع مجدد بازی آغاز می شود.
● می توان یک اخطار داد برای:
الف: در خطاها و تخلفات مشابه علیه حریف (۵:۵، ۸:۲) به شرطی که در رده خطاهای پیش رونده تحت قانون (۸:۳) نباشد، باید یک اخطار داد برای:
ب: هر نوع خطایی که باید به صورت پیش رونده جریمه شود (۸:۳).
ج: تخلف هنگامی که بازیکنان مقابل در حال اجرای یک پرتاب رسمی هستند.
د: رفتار خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن یا مسؤول تیم (۸:۴).
▪ توضیح: به یک بازیکن بیش از یک اخطار و به یک تیم بیش از ۳ اخطار نمی توان داد.
بازیکنی که دو دقیقه تعلیق شده است نمی تواند اخطار بگیرد، مجموعاً بیش از یک اخطار نمی توان به مسؤولین یک تیم داد.
داور باید به وسیله بالا آوردن کارت زرد، اخطار را به بازیکن متخلف یا مسؤول و وقت نگهدار/ منشی اعلام نماید (علامت دست شماره ۱۳).
«کارت زرد» باید دارای ابعاد ۹۷۱۲ سانتیمتر باشد.
● تعلیق
یک تعلیق (۲ دقیقه) باید داده شود:
الف) برای خطای تعویض یا ورود غیرقانونی به زمین (۶۴:۵)؛
ب) برای تکرار خطاهایی که نوعاً باید به صورت پیش رونده جریمه شوند (۸:۳)؛
ج) برای تکرار رفتار خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن داخل یا خارج از زمین بازی (۸:۴).
د) برای دومین مورد رفتار خارج از روحیه ورزشی توسط هر یک از مسؤولین یک تیم در حالی که آنها قبلاً یک اخطار تحت قانون ۱۶:۱ دریافت نموده اند (۸:۴).
ه) برای خودداری از انداختن یا گذاردن توپ روی زمین، هنگامی که یک پرتاب آزاد علیه تیمی که مالکیت توپ را دارد اعلام می شود (۱۳:۵).
و) برای تکرار خطا هنگامی که بازیکنان تیم مقابل در حال اجرای یک پرتاب رسمی هستند (۱۵:۷).
ز) پس از دیسکالیفه یک بازیکن یا مسؤول در خلال وقت بازی.
ج) برای رفتار خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن پس از دریافت دو دقیقه تعلیق و قبل از شروع مجدد بازی (۱۶:۲۲).
● توضیح:
علیرغم موارد شرح داده شده در ب، ج، د، که تعلیق عموماً جهت موارد تکرار خطا یا رفتار خارج از روحیه ورزشی در نظر گرفته می شود، در صورت انجام یک تخلف خاص، داوران می توانند بلافاصله یک تعلیق اعلام نمایند حتی اگر بازیکن قبلاً اخطار نگرفته باشد و مجموع اخطارهای آن تیم نیز به ۳ نرسیده باشد.
به صورت مشابه، مسؤول تیم نیز می تواند تعلیق شود حتی اگر مسؤولین آن تیم قبلاً اخطار نگرفته باشند.
هنگامی که بر طبق قانون ۱۶:۳ ب علیه مسؤول تیم، دو دقیقه تعلیق اعلام می شود، آن مسؤول مجاز خواهد بود در محوطه تعویض باقی بماند و به وظایف خود عمل نماید، با این وجود نیروی آن تیم در زمین به مدت دو دقیقه کاهش می یابد.
داور باید پس از اعلام تایم اوت، تعلیق را به صورت واضح و آشکار به بازیکن متخلف و وقت نگهدار/ منشی به وسیله علامت دست استاندارد، بلند کردن دست و نشان دادن دو انگشت باز شده اعلام نماید.
تعلیق همواره برای مدت دو دقیقه از وقت بازی است.
سومین تعلیق یک بازیکن همواره منجر به دیسکالیفه وی می شود (۱۶:۶ز).
بازیکن تعلیقی در مدت تعلیق خود حق شرکت در بازی را ندارد و تیم او نیز نمی تواند در این مدت، از بازیکن دیگری در زمین به جای وی استفاده نماید.
اگر دو دقیقه تعلیق در پایان نیمه اول تکمیل نشود، ادامه آن در نیمه دوم منظور می شود.
به همین ترتیب از وقت عادی به وقت اضافی در خلال وقت اضافی نیز قابل اجرا می باشد.
● دیسکالیفه ▪ یک دیسکالیفه باید داده شود: الف) اگر بازیکنی که واجد شرایط بازی نیست وارد زمین شود (۴:۳).
ب) برای سومین مورد (یا ادامه آن، رفتار خارج از روحیه ورزشی به وسیله یک نفر از مسؤولین) یک تیم در حالی که یکی از آنها قبلاً تحت ۱۶:۳د، یک تعلیق دو دقیقه ای گرفته باشد.
ج) برای خطاهایی که سلامتی حریف را به خطر می اندازد (۸:۵).
د) برای رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن یا مسؤول تیم داخل یا خارج از زمین بازی.
ه) برای حمله و تهاجم بدنی بازیکن خارج از وقت بازی (قبل از شروع بازی یا در خلال وقت استراحت بین دو نیمه) (۸:۷، ۱۶:۱۳ ب و د).
و) برای حمله و تهاجم بدنی به وسیله مسؤول تیم.
ز) به علت سومین تعلیق یک بازیکن زمین.
چ) برای تکرار رفتار خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن یا مسؤول تیم در خلال وقت استراحت بین دو نیمه (۱۶:۳د).
پس از اعلام تایم اوت، داوران باید واضح و روشن با بالا بردن کارت قرمز، دیسکالیته را به بازیکن متخلف یا مسؤول و وقت نگهدار/ منشی اعلام نمایند.
دیسکالیفه بازیکن یا مربی تیم، همواره برای بقیه مدت بازی است.
بازیکن یا مسؤول باید فوراً زمین بازی و محوطه تعویض را ترک نماید.
بازیکن یا مسؤول، پس از ترک محوطه به هر شکل اجازه ارتباط با تیم را ندارد.
دیسکالیفه بازیکن یا مسؤول تیم داخل یا خارج از زمین در خلال وقت بازی همواره با دو دقیقه تعلیق، برای آن تیم همراه خواهد بود.
این بدین مفهوم است که توانایی و قدرت آن تیم در زمین به اندازه یک نفر کاهش می یابد (۱۶:۳ز).
این کاهش در زمین می تواند برای چهار دقیقه باشد.
چنانچه بازیکن بر طبق شرایطی که در قانون ۱۶:۱۲ اشاره شده دیسکالیفه شود، دیسکالیفه تعداد بازیکنان یا مسؤولین حاضر تیم را کاهش می دهد (به استثنای ۱۶:۳ب).
به هر حال آن تیم مجاز خواهد بود در پایان دو دقیقه تعلیق، تعداد بازیکنان داخل زمین خود را مجدداً افزایش دهد.
دیسکالیفه اصولاً فقط برای مدت باقیمانده از همان بازی و طبق نظر داوران که بر پایه مشاهده حقایق اتخاذ شده، اعلام می شود.
دیسکالیفه عواقب دیگری پس از آن بازی نخواهد داشت، به استثنای مواردی که دیسکالیفه به علت تهاجم و درگیری بدنی اعلام شده (۱۶:۶ه، و) یا به هنگام رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی به وسیله بازیکن یا مسؤول تیم (۱۶:۶د) که مشمول رده الف یا، د، توضیحات پیرامون قوانین شماره ۶ باشد.
این قبیل دیسکالیفه ها باید در برگه مسابقه گزارش شوند (۱۷:۱۱).
● اکسکلود ▪ یک اکسکلود باید داده شود: هنگامی که بازیکن در خلال وقت بازی (نگاه کنید به پاراگراف اول قانون ۱۶:۱۳ و قانون ۲:۶) داخل یا خارج از زمین بازی مرتکب تهاجم و درگیری بدنی شود (مشخص شده در قانون ۸:۷).
داوران پس از اعلام تایم اوت باید به صورت واضح و آشکار به وسیله علامت دست استاندارد، اکسکلود را به بازیکن مختلف و وقت نگهدار/ منشی، نشان دهند (داور، دستها را بالا برده و به صورت ضربدر در مقابل صورت خود نگه می دارد).
اکسکلود همواره برای تمامی وقت باقیمانده بازی بوده و آن تیم باید با یک بازیکن کمتر در زمین، بازی را ادامه دهد.
بازیکن اسکلود شده نمی تواند تعویض شود و بلافاصله باید زمین بازی و محوطه تعویض را ترک نماید.
بازیکن پس از ترک محل، مُجاز نیست به هر شکل با تیم ارتباط داشته باشد.
اکسکلود باید توسط داوران در برگه مسابقه برای مرجع ذیصلاح گزارش شود.
بیش از یک تخلف، در یک موقعیت خاص اگر بازیکن یا مسؤول تیم، مرتکب بیش از یک تخلف به صورت همزمان یا سلسله وار شدند قبل از آنکه بازی مجدداً شروع شود و این تخلفات، احکام جریمه متفاوتی داشته باشند، آنگاه فقط یکی از شدیدترین جریمه ها را باید اعلام نمود، این همواره در شرایطی است که یکی از موارد تخلف، تهاجم و درگیری بدنی باشد.
علیرغم این، در موارد استثنا شده ذیل، تیم باید به مدت چهار دقیقه با نیروی کمتری در زمین بازی کند.
الف) اگر بازیکنی که قبلاً تعلیق گرفته است، قبل از آنکه بازی مجدداً شروع شود، مرتکب رفتار خارج از روحیه ورزشی شود، آنگاه آن بازیکن بار دیگر دو دقیقه تعلیق می شود (۱۶:۳ح) (اگر تعلیق اضافه شده سومین آن باشد آنگاه بازیکن دیسکالیفه می گردد).
ب) اگر بازیکنی که قبلاً دیسکالیفه شده است (مستقیم یا به علت سومین تعلیق) قبل از شروع مجدد بازی مرتکب رفتار خارج از روحیه ورزشی شود آنگاه به تیم، یک جریمه اضافه تعلیق می گیرد، در این شرایط این کاهش برای مدت چهار دقیقه خواهد بود.
ج) اگر بازیکنی که قبلاً دو دقیقه تعلیق گرفته است، قبل از شروع مجدد بازی مرتکب رفتار شدید خارج از روحیه ورزشی شود، آنگاه آن بازیکن علاوه بر آن دیسکالیفه می شود