انواع کشتی که در نظر گرفته می شود ، عبارت اند از : 
 - کشتی های مسافربری 
 هر چند ، دیگر کشتی های خیلی بزرگ مسافربری ساخته نمی شود ، ولی کشتی های توریستی به ابعاد کوچکتر و برای مسافتهای نه چندان بزرگ متداول بوده و بسیاری از آنها قابلیت حمل و نقل خودروهای شخصی و کامیونها را توام با مسافر دارند و طوری ساخته شده اند که خودروها با حرکت افقی در آنها داخل و یا از آنها خارج می شوند.
 - کشتی های معمولی باری برای حمل اقسام کالا (جنرال کارگو) 
 این کشت یها دارای انبارهائی هستند که صندوق های کالا را در آنها قرار داده و محکم می بندند (تا در تلاطم دریا جابه جا نشوند).
ورود و خروج صندوقها و سایر بارها عمودی صورت می گیرد ، ولی بعضی از کشت یها طور ساخته شده اند که ورود و خروج افقی در آنها میسر است.
در داخل انبارها ممکن است جدارهای عرضی قائم قرار داده شوند و انبارها به قسمتهای چندی هم در سطح و هم در ارتفاع تقسیم کردند.
 - کشتی های ویژه برای حمل واحدهای بزرگ بار 
 این کشتی های عمدتاً ناوهای صندوقه بر با بارگیری و باراندازی قائم و کشتی های ویژه حمل کامیون و یدک کش و دیگر وسائل مشابه با بارگیری و باراندازی افقی (رو رو) هستند.
 تعدادی کشتی های خاص ، حمل بارهلای رودخانه ها هم موجود است.
 این حمل و نقل نیازی به استفاده از تاسیسات بندری ندارد.
دو به ها (1300 تن یا 900 تن) مستقلاً در رودخانه به حرکت خود ادامه می دهند تا به مقصد که بندری در داخل رودخانه ایت ، برسند.
 - کشتی های خاص کالاهای بی ظرف (کشتی های فله بر) 
 (حمل مواد معدنی ، زغال سنگ ، غلات و غیره) 
 در سالهای اخیر ، کشتی هائی از این نوع ساخته شده که دو طرف انبار مخازنی برای حمل مواد نفتی نیز پیش بینی شده است.
این کشتی ها از نظر بازده بر سایر کشتی ها ترجیح دارند و تعداد آنها رو به افزون است و درصد مهمی از کشت یهای باری را تشکیل می دهند.
این کشتی ها را اوبو ممی نامند: بزرگترین آنها از 260000 تن ظرفیت متجاوز است.
 ناوگان این گونه کشتی ها در سال 1983 متجاوز از 169000000 تن 
 - کشتی های حمل کالاهای مایع یا گاز بدون ظرف 
 این کشتی ها دارای مخازنی جهت مواد نفتی ، روغن و یا گازهای طبیعی می باشند.
برای حمل گاز کشتی ها که "GNL" نامیده می شوند ، دارای مخازن سرماساز هستند تا دما را به حد کافی پائین نگاه دارد (برای حمل متان مایع 162-).
بزرگترین کشتی از این نوع 125000 متر مکعب ظرفیت دارد.
طرح کشتی هائی به گنجایش 300000 متر مکعب تحت مطالعه است.
 کشتی های نفتکش را به کشتی های VLCC و ULCC تقسیم می کنند که اولی ها کمتر از 400000 تن و دومی ها بیشتر از 400000 تن ظرفیت دارند.بعضی ها کشتی های بسیار بزرگ طوری ساخته نمی شوند که آبخور آنها (عمقی که بدنه کشتی در آب فرو می رود) موقعی که باردارند ، از 72 پا تجاوز نکنند.
این مقدار حد نهائی قابل استفاده در آبراه بندر رتردام است.
بزرگترین نفتکش ها تقریباً 350 متر طول ، 70 متر طول ، و 70 متر عرض و 22 متر عمق آبخور برای 450000 تن بالر دارند.
 ناوگان کشتی های نفتکش جهان از 301000000 تن متجاوز است.
 بزرگترین نفتکش در حال حاضر 550000 تنی و به طول 414 متر و عرض و آبخور 5/28 متر است.
 روند کنونی ساخت نفتکش های 100000 تا 150000 تنی را ترجیح می دهد.
 - با رج های بی موتور (دو به ها) 
 این دوبه ها با یدک کش کشیده می شوند و یا یدک کش آنها را به جلو می راند.
 فایده نظری دوبه ها این است ه عمل یدک کش را از عمل باربری مجزا می سازد و به این ترتیب یدک کش می تواند یک یا دو به را حرکت دهد.
هم چنین ، مققرات دریائی اجازه کاهش تعداد نفرات را در این شرایط می دهد.
نفرات لازم در یک یدک کش کماتر از نفرات لازم در یک کشتی است.
سرعت این دوبه ها 5 تا 10 گره دریایی است.
 - کشتی های ماهیگیری 
 این کشتی ها از قایقهای کوچک صید تا کشتی های معمولی به طول 100 متر را شامل می شود.
برای صید در دریاهای دوردست کشتی های بزرگ (35000 تن) که در واقع کارخانه های شناور هستند ، به کار برده می شوند.
هر یک از این کشتی ها دارای چند کشتی کوچک صید می باشند که محصول خود را به کشتی بزرگ تحویل می دهند.
در این کشتی ماهی ها را پاک کرده و به صورت تجارتی در می آورند و در سردخانه های آن جای می دهند.
 - کشتی های خدمات و وسایل ساختمانی 
 یدک کش های بندری و قایقهای ارتباط و کشتی های علائم گذار و کشتی های لاروب و جرثقیل های شناور و کشتی های یخ شکن و غیره از این نوع می باشند.
 - کشتی های تفریحی 
 ار قایقهای کوچک بادبانی تا کشتی های به طول چند ده متر که بیشتر جنبه های ورزشی و تفریحی دارند.
 - کشتی های جنگی 
 نوع و اندازه آنها بسیار متفاوت است.
کوچکترین آنها قایقهای مسلح کنترل سواحل و بزرگترین آنها ناوهای هواپیمابر 100000 تنی می باشند.
 
 تاریخچه حمل و نقل: 
 اگر در جستجوی ریشه و یا نحوه بوجود آمدن صنعت پیچیده و متنوع حمل و نقل و ارتباطات برآئیم از طریق مطالعه و بررسی سیر تحول و تمدن بشری در خواهیم یافت که پیدایش حمل و نقل و ارتباطات همراه با تحولات اجتماعی ، اقتصادی و تکنولوژیکی و شیوه های زندگی انسان بوده است.
 نیازهای انسانی و بشری موجب ایجاد شبکه راههای ارتباطی ، وسائل ارتباطات و پیام رسانی ، حمل و نقل انسان و کالا شده است.
همزمان با پیشرفت تمدن ، دانش و فن شناسی ، صنعت حمل و نقل و ارتباطات تحول و تکامل یافته است.
بطوریکه بشر از طریق راه رفتن ، بدوش کشیدن ، بکار رفتن و اهلی کردن حیوانات و استفاده از ابزار ساده ، علائم زبان و کتابت ، درصد تامین نیازهای مربوط به جابه جایی انسان و مواد و برقراری ارتباط با دیگر مناطق برآمده است.
 ادامه چنین روندی در طی سالیان موجب شده است که حمل و نقل از مراحل استفاده از جاده های مالرو ، قایق های پارویی ، ترن اسبی ، بالن ، به عصر استفاده از شاهراههای آسفالته 4 الی 10 باندی ، آزاد راه و جاده های مختلف دیگر با طول 20 میلیون کیلومتر (500 برابر پیرامون کره زمین) و بیش از 90 میلیون دستگاه وسیله نقلیه غیر شخصی و 330 میلیون وسیله نقلیه شخصی و به بیانی 420 میلیون وسائل حمل و نقل جاده ای و همچنین کشتیهای مختلف فله بر ، ویژه کالاهای خشک ، کانتینری ، کشتیهای غول پیکر نفتی با ظرفیت 665 میلیون dwt و ناوهای هواپیما بر جنگی و زیر دریائی های اتمی و بندرهای عظیمی چون رتردام ، یوکوهاما ، کوبه ، نیویورک ، مارسی ، سنگاپور ، آنتورب ، هامبورگ ، جنوا ، لندن ، سیدنی ، برمن ، گوتنبرگ ، آمستردام ، کپنهاگ و ...
و بندر امام ، شهید رجائی و باهنر و ...
به قطارهای سریع السیر "TGV"(Tres Grande Vitesse) و فشنگی با سرعت 280 کیلومتر در ساعت و بعضاً تا 400 کیلومتر در ساعت و هواپیماهای جت و کنکورد و یا ترکیبی از وسائل حمل و نقل دریایی و جاده ای (کشتی Sca Cum Road , Ro-Ro) و یا ترکیبی از وسائل حمل و نقل دریایی و قطار (Rail-Cum-Sea) و بالاخره ترکیبی از کشتی و هواپیما و سایر وسائل کوچک و بزرگ نظیر ناوها که بعضاً شبیه جزیره ای متحرک عمل می نماید (و یا ترکیبی از قطار و وسائل حمل و نقل جاده ای) (Rail Cum Road) با سیستم "Piggy back" برسد.
 نگاهی کاوشگرانه به تاریخچه حمل و نقل در جهان توجه انسان را به ممالک باستانی جهان امثال ایران ، مصر ، کلده ، آشور ، چین و ورم ، مناطق قفقاز ، آسیای صغیر و حوالی دریای اژه سوق می دهد.
برای نمونه اولین وسیله شناوریکه می توان بهآن کشتی اطلاق نمود به مصر باستان بر می گردد که شاید قدمت آن به 6000 سال قبل برسد.
این کشتی تحول عظیمی در زندگی مصریان ایجاد کرد بطوریکه توسط آن قادر به خروج از محدوده رود نیل و ورود به دریای مدیترانه شدند.
ایرانیان نیز در منطقه بین النهرین و اروند رود و منطقه فار و خلیج فارس با استفاده از قایقهای بادبانی DHOW و یا بوم Boom و بلم های چوبی ساخت آن زمانی که حتی در آن میخ چوبی بکار رفته است و به رفت و آمد و حمل و نقل کالا و مسافر تا مناطق اقیانوس هند و جنوب آفریقا و دریای مدیترانه و اژه و حتی تا تنگه مالاکا و دریای چین اشتغال داشته اند.
بنابر تحقیقات و پژوهشهایی که توسط محققین و مورخانی چون "پلوتارک" ، "هرودت" و "مرگان" به عمل آمده ایران باستان از جاده های تسطیح شده برخوردار بوده است که تسهیلات ارتباطی و حمل و نقل مال التجاره را از چین تا سواحل شرقی دریای مدیترانه توسط ارایه ها و قایقهای بادبانی متداول عصر خود فراهم می نموده است.
البته موقعیت محلی و جغرافیایی و وضعیت اقتصادی ایرانیان چنین وضعی را ایجاب می کرده است.
در دوران هخامنشیان جاده های ارابه رو ایران از شمال سرزمین ایران به همدان و از خاور و به بندر دیلمان و از باختر و بابل و حتی فینیقیه و کرانه های دریای مدیترانه تا انطاکیه (جنوب ترکیه) لاذقیه (Latakia) در غرب سوریه، بیروت و تا سرزمین فلسطین مرتبط بوده است و ارابه های ایران به حمل ابریشم از چین و تبدیل آن به پارچه های ابریشمی در داخل کشور و صدور مجدد آن به ممالک روم و حمل و نقل فلزات رومی از روم به ایران اشتغال داشته اند که مالاً راههای عمده حمل و نقل به ذدو طریق بود ، یکی "راه مبنی ابریشم" که از چین شروع و پس از گذشت از آسیای مرکزی به دریای سیاه و مدیترانه منتهی می شد و یکی "راه دریایی ادویه" بین اقیانوس هند و دریای احمرو تا مصر و اسکندریه ادامه داشت.
تمدن و موقعیت جغرافیایی ایران باستان و ارتباط آنها با مصریان و ملل مشرق زمین و خاورمیانه موجب شد که ایرانیان حدود 700 تا 300 سال قبل از میلاد در کار دریانوردی و ساخت شناور سرآمد شوند و قرنها حاکمیت خود را در دریاهای اطراف خفظ کنند و زمینه های لازم برای تبلادل فرهنگ و اشاعه تمدن را فراهم سازند.
بدین ترتیب حمل و نقل موجبات نشر افکار فلسفی ، ارتباط و نزدیکی بین دانشمندان و مردان تجارت یونان ، مصر و ممالک آسیای غربی و بعبارتی دیگر بین سومریها – بابلیها (کلده و ایلام) و آشور را فراهم ساخته است.
توسعه و گسترش افکار فلسفی در یونان در نتیجه توسعه تسهیلات حمل و نقل ، سیر و سیاحت به منظور کسب اطلاع از فرهنگ و تمدن دیگر عالم و تحقیق در علوم و آداب مختلف بود.
یونانیها در نتیجه آشنایی با ملل باستانی مشرق و نزدیکی با اقوام ایرانی ، هندی ، مصری و کلدانی به اختلاف عقاید و افکار ملل مختلف پی بردند و به بسیاری از علوم نظیر هندسه ، حساب ، احکام ، نجوم ، ستاره شناسی و جبر آشنا شدند و در اثر تحقیق و استفاده از ذخایر فکری سایر ملل حکمت و دانش را به مقامی رفیع بالا بردند.
در دوران هخامنشی (6 قرن قبل میلاد) ایجاد راهها و وسائل حمل و نقل و ارتباطات بین متصرفات شرقی و مستملکات غربی ایران از طریق دریا و خشکی مورد توجه قرار گرفت و این اقدامات زیر بنایی ، موجبات پیشرفت کشاورزی ، ترقی صنایع دستی و بالاخره رونق اقتصادی و بازرگانی را میسر ساخت و در اثر ورود و صدور کالاهای مختلف ، ثروت ، قدرت و درآمد هنگفتی را نصیب عده ای از ایرانیان و دست اندرکاران بخش حمل و نقل و تجارت نمود.
در دوران هخامنشی توسعه تجارت ، مراودات بازرگانی و مالا گسترش تسهیلات حمل و نقل کافی برای تحقق اهداف اقتصادی و اجتماعی از هر جهت مورد توجه قرار گرفت.
بطوریکه در زمان داریوش برای سهولت در امر تجارت ، ضرب سکه متداول شد و توسعه راههای ارتباطی ، تاسیسات جانبی راهها مانند کاروانسراها و مساله حفاظت و برقراری امنیت در راهها مانند کاروانسراها و مساله حفاظت و برقراری امنیت در