دانلود تحقیق گیاه ماش سبز

گیاه ماش سبز
به این گیاه در فارسی ماش سبز و یا ماش می گویند و در انگلیسی آن را Green gram ، mung bean و یا golden gram می گویند .

نام علمی قدیمی آن نیز Phaseolus aureus بوده است .

این گیاه بطور وسیعی در هندوستان وبرمه کاشته می شود .

بومی هندوستان است اما در چین ، ایران ، ژاپن ، امریکا ، سریلانکا ، ویتنام و تا حد کمی در بعضی از قسمتهای افریقا می روید .

سطح زیر کشت آن در دنیا حدود 5/2 میلیون هکتار است و سالانه 8/0 میلیون تن دانه تولیدمی کند .

دانه ماش از نظر مواد پروتئینی غنی است و در مقایسه با گونه های آمریکایی قابل هضم و خوشمزه تر است .

دانه های آن را بصورت پخته در تهیه سوپ ، برنج ، آبگوشت و غیره مصرف می کنند .

جوانه های سبز شده ی آن سرشار از ویتامین «ث» است و در تهیه انواع سالاد و غذاهای در چین هواداران بسیاری دارد .

ماش همچنین علوفه ی خوش خوراکی برای دامها است و بخوبی سیلو می شود .

کشت آن به عنوان کود سبز جهت تقویت زمین معمول است .

خصوصیات مرفولوژیکی
ماش گیاهی است یکساله به شکل بوته ای یا بالا رونده ، ریشه های آن مستقیم و قدری منشعب هستند .

ساقه ها راست ، ظریف ، منشعب ، کرکدار ، به رنگ سبز روشن و به ارتفاع 45 تا 90 سانتیمتر می باشند .

گل آذین آن بصورت خوشه و گلهای آن که به رنگ لیمویی زرد می باشند بر روی دمگل بلندی قرار گرفته اند .

غلافهای آن باریک ، استوانه ای و کمی کرکدار بوده که قبل از رسیدن سبز روشن یا سبز تیره و به هنگام رسیدن ، سبز مایل به قهوه ای یا سیاه رنگ می شود .

در هربوته 2 تا 8 غلاف و در هر غلاف 10 تا 20 بذر به رنگ سبز ، طلایی ، قهوه ای و سیاه دیده می شوند .

وزن هزار دانه ی آن 20 تا 40 گرم است .

خصوصیات اکولوژیکی
ماش گیاهی است گرمسیری که معمولاً در دمای بالاتر از 16 درجه سانتیگراد رشد می کند و در دمای کمتر از 1- درجه از بین می رود .

این گیاه تابستانه بوده و دارای نیاز حرارتی زیادی است .

انواع پاکوتاه ماش نسبت به انواع پابلند آن به درجه حرارت کمتری نیاز دارد .

در جه حرارت لازم برای جوانه زدن آن 8 درجه ی سانتیگراد است و چنانچه در طول رشد دما کمتر از 12 درجه باشد بخوبی رشد نمی کند .

مجموعه درجه حرارت لازم برای ارقام دیر رس آن 2300 الی 2400 ، ارقام متوسط رس 1800 تا 2000 و ارقام زودرس 1600 تا 1800 درجه سانتیگراد متغیر است .

در مناطق خشک نیمه گرمسیری و گرمسیر ( افغانستان ، ایران ، جمهوری آسیای مرکزی شوروی ) فقط تحت شرایط آبی محصول می دهد .

در مناطق مرطوب گرمسیری هندوستان ماش هم در فصل مرطوب و هم در فصل خشک کاشته می شود .

در فصل مرطوب نیازی به آبیاری آن نیست اما در فصل خشک تا 5 بار آن را آبیاری ( 2000 تا 4500 متر مکعب در هکتار ) می کنند .

این گیاه به خشکی مقاوم بوده و به ماندابی حساس است .

ماش گیاهی است روز کوتاه اما تعداد کمی از واریته های آن به طول روز بی تفاوت هستند .

معمولاً آن را 3 ماه بعد از کاشت برداشت می کنند .

در مناطق گرمسیری اغلب آن را بصورت در هم با سایر غلات می کارند .

عملیات زراعی
ماش را در انواع خاکها می کارند ولی در اراضی سبک و غنی از مواد آلی یا خاکهای شنی رسی عملکرد آن بیشتر است .

به خاکهای بیش از حد مرطوب حساس بوده و در خاکهای گرم و خشک محصول خوبی تولید می کنند .

این گیاه به ازت و فسفر واکنش نشان می دهد .

جدول زیر نتیجه مطالعات اثر مقادیر متفاوت ازت و فسفر بر خصوصیات مختلف ماش است .

تیمار (kg/ha) تعداد غلاف در گیاه تعداد بذر در غلاف وزن هزار دانه
0 7/11 6/9 4/23
ازت 10 6/13 4/10 9/24
20 9/15 9/10 9/24
30 9/11 1/10 5/26
0 3/10 3/9 7/23
20 6/12 1/10 4/25
40 3/14 4/10 26
60 9/15 11 8/26

افزایش ازت تا 20 کیلوگرم در هکتار محصول گیاه را افزایش می دهد حال آنکه افزایش فسفر از 0 تا 60 کیلوگرم در هکتار محصول دانه را افزایش داده است .

چون ماش گیاهی است تابستانه و وجینی لذا باید در پاییز سال قبل برای کاشت آن زمین را به عمق 25 تا 30 سانتیمتر شخم زد و اگر کود دامی لازم باشد باید همراه این شخم به زمین داد .

در بهار سال بعد به عمق 10 تا 20 سانتیمتر شخمی متوسط زده می شود .

معمولاً بذرهای آن را به سه روش دستپاش ، کپه ای و خطی کشت می کنند .

مقدار بذر لازم بسته به جنس خاک ، روش کاشت و اندازه ی بذر متفاوت بوده و معمولاً بین 30 تا 40 کیلوگرم بذر مصرف می کنند .

در ایران این گیاه پس از برداشت جو یا گندم کاشته می شود و در پاییز هنگامیکه دانه های آن سفت و غلافهای آن زرد یا سیاه شدند محصول آن را در چند نوبت برداشت می کنند .

مقدار عملکرد آن از 400 تا 700 کیلوگرم در هکتار متفاوت بوده و تا 1500 کیلوگرم در هکتار می توان از آن محصول گرفت .

ارقام ماش در ایران : ماش گوهر : به رنگ سبز روشن و قلوه ای شکل ، وزن 1000 دانه 25 گرم ، تا حدودی مقاوم به امراض ، طول مدت رشد 75 روز .

ماش پرتو : به رنگ سبز تیره و گرد ، مقاوم به امراض ، وزن 1000 دانه 40 گرم ، طول مدت رشد 73 روز .

ماش مهر : به رنگ سبز روشن و استوانه ای شکل ، مقاوم به امراض ، وزن هزار دانه 48 گرم ، طول مدت رشد 80 روز .

5-مبارزه با آفات ، بیماری ها و علفهای هرز بیماریها : بیماری مرگ گیاهچه ی ماش : قارچ را یزوکتینا باعث پوسیدگی بذر و مرگ گیاهچه می شود لذا بذرها را با قارچکشهای مناسب مثل تتراکلروتیابندازول به نسبت 2 گرم برای هر کیلوگرم بذر استفاده می کنند .

بیماری ویروسی موزائیک ماش : این ویروس باعث لک و پیس شدن ، پیچیدگی و بدشکلی برگها و ضعف بوته می شود .

این ویروس از راه بذر منتقل شده و عامل انتشار آن شته ها هستند .

بیماری ویروسی موزائیک یونجه : لکه های زرد رنگی برروی ماش بوجود می آید .

عامل انتقال آن از روی یونجه به ماش ، شته ها هستند .

آفات عمده و علفهای هرز این گیاه مشابه دیگر حبوبات است .

6-ترکیب شیمیایی و ارزش غذایی دانه ماش از نظر ویتامین و مواد پروتئینی غنی است و جزو علوفه های خوش خوراک دامها محسوب می شود .

این گیاه باعث ازدیاد شیر دامها ، خصوصاً میشهای بره دار می شود .

ماش در موقع گل دادن مورد علاقه اغلب دامها است اما هنگامی که دانه بست فقط اسب و گوسفند از آن استفاده می کنند .

بالاترین مقدار پروتئین آن بین گل دادن و دانه بستن آنها است لذا به هنگام گل دادن ، مجموع شاخ و برگ آن را برداشت ، خرد و سیلو می کنند .

بذرهای خشک آن تقریباً دارای 7/9 درصد آب ، 6/23 درصد پروتئین ، 2/1 درصد چربی ، 2/58 درصد هیدرات کربن ، 3/3 درصد فیبر خام و درصد خاکستر هستند .

ماش سیاه (Phaseolus mungo ) این گیاه را در فارسی ماش سیاه و در زبان انگلیسی به آن Black gram و یا Urd می گویند .

اسامی مترادف آن عبارت است از : P.calaratus ، P.aconiflum و P.angulens .

ماش سیاه بطور وسیعی در هندوستان کاشته می شود و در اغلب نقاط افریقا نیز به چشم می خورد .

منشاء آن هندوستان است و در آنجا به طور در هم با دیگر گیاهان و در تناوب با برنج کاشته می شود .

این گیاه توسط مهاجرین هندی به دیگر مناطق گرمسیری منتقل شده و در برخی کشورها به عنوان کود سبز استفاده می شود .

در هندوستان آنرا پخته و همراه با نان و بیسکویت مصرف می کنند .

غلافهای سبز آن نیز به عنوان سبزی مصرف می شود .

علوفه ی این گیاه نسبتاً پرزدار و در مقایسه با ماش سبز کم ارزش تر است .

متوسط عملکرد آن حدود 500 کیلو گرم در هکتار است .

2-خصوصیات مرفولوژیکی ماش سیاه گیاهی است ایستاده یا نیمه ایستاده ، منشعب ، علفی ، یکساله و به ارتفاع 20 تا 80 سانتیمتر با پرزهای قهوه ای متمایل به قرمز .

دارای ریشه ای اصلی است که به خوبی رشد می کند و بر روی آن گره های نرم و مدوری تشکیل می شود .

این گره ها از نظر اندازه با هم فرق می کنند .

برگهای آن سه برگچه ای به صورت متناوب قرار دارند .

غلافهای آن به هنگام رسیدن قهوه ای می شود و هر کدام دارای 6 تا 10 بذر می باشند .

بذرهای آن کوچک ، مربع شکل ، سیاه رنگ با نافی فرو رفته و سفید است .

وزن هزار دانه ی آن تقریباً 40 گرم است .

فرم رشد آن نیز برون زمینی است .

3-خصوصیات اکولوژیکی ماش سیاه گیاهی است مقاوم به خشکی که برای اقلیمهای گرمسیری مرطوب و مناطق با بارش سنگین مناسب نیست .

بهترین خاک برای کشت آن خاکهای رسی است .

این گیاه را در فصل گرم می کارند .

4-عملیات زراعی در هندوستان ماش سیاه را در تابستان و هم در زمستان می کارند .

معمولاً بستر کشت آن فشرده است .

کشت آن نیز در روش دستپاش یا در ردیفهای 25 سانتیمتری انجام می شود .

اغلب در تناوب با برنج قرار می گیرد و گاهی در کشتهای در هم استفاده می شود .

این گیاه توسط سفیدک پودری ، زنگ ، لکه برگی و دیگر آفات و بیماریهای مشترک با ماش مورد تهدید قرار می گیرد .

5-ترکیبهای شیمیایی و ارزش غذایی بذرهای خشک آن حاوی 7/9 درصد آب ، 4/23 درصد پروتئین ، 1 درصد چربی ، 3/57 درصد هیدارت کربن ، 8/3 درصد فیبر و 8/4 درصد خاکستر است .

شناسنامه : نخود Leguminosae :تیره Vigna radiate – Phaseolus aureus :نام لاتین Green gram – golden gram – Mung bean :نام انگلیسی ماش سبز :نام فارسی ماش :نام عربی شرح گیاه گیاه ماش بومی هندوستان است ولی در نقاط دیگر از جمله ایران می روید دانه ماش غنی از پروتئین بوده و بعنوان ماده غذائی مورد مصرف دارد وهمچنین بعنوان غذای دام تیز مصرف می گردد.

ماش گیاهی است یکساله به شکل بوته ای یا بالا رونده ریشه های آن مستقیم و قدری منشعب هستند.

ساقه ها راست، ظرفیت، منشعب کرک دار، به رنگ سبز روشن و به ارتفاع 45 تا 90 سانتی متر می باشند.

گل آذین آن بصورت خوشه و گلهای آن که به رنگ لیمویی زرد می باشند بر روی دمگل بلندی قرار گرفته اند.

غلافهای آن باریک، استوانه ای و کمی کرک دار بوده که قبل از رسیدن سبز روشن یا سبزتیره و به هنگام رسیدن سبز مایل به قهوه ای یا سیاه رنگ می شود.

در هر بوته 2 تا 8 غلاف و در هر غلاف 10 تا 20 بذر به رنگ سبز، طلایی، قهوه ای و سیاه دیده می شوند.

وزن هزار دانه آن 20 تا 40 گرم است.

نیازهای اکولوژیکی آب و هوا: ماش گیاهی است گرمسیری که معمولاً دردمای بالاتر از 16 درجه سانتی گراد رشد می کند و در دمای کمتر از ( 1- ) درجه از بین می رود.

این گیاه تابستانه بوده و دارای نیاز حرارتی زیادی است.

انواع پاکوتاه ماش نسبت به انواع پابلند آن به درجه حرارت کمتری نیاز دارد.

درجه حرارت لازم برای جوانه زدن آن 8 درجه سانتی گراد است و چنانچه در طول رشد دما کمتر از 12 درجه باشد بخوبی رشد نمی کند در مناطق خشک نیمه گرمسیر و گرمسیر، مانند ایران فقط تحت شرایط آبی محصول می دهد.

این گیاه به خشکی مقاوم بوده و به ماندابی حساس است.

ماش گیاهی است روز کوتاه اما تعداد کمی از واریته های آن به طول روز بی تفاوت هستند.

خاک: ماش را درانواع خاکها می کارند ولی دراراضی سبک و غنی از مواد آلی یا خاکهای شنی رسی عملکرد آن بیشتر است.

به خاکهای بیش از حد مرطوب حساس بوده و در خاکهای گرم و خشک محصول خوبی تولید می کنند این گیاه به