دانلود تحقیق نباتات علوفه‌ای

علوفه‌ای
مقدمه
استان گلستان با مساحتی بالغ بر 2200000 هکتار در شمال کشور قرار داشته و در ضلع شرقی دریای خزر واقع شده و از دو بخش جلگه‌ای و دشت در شمال و بخش کوهستانی در جنوبت تشکیل شده که از شمال به جمهوری ترکمنستان، از جنوب به استان سمنان، از طرف شرق به استان خراسان و از غرب به دریای خزر و استان مازندران هم‌مرز است.

استان گلستان 75/1درصد کل سطح کشور را به خود اختصاص داده که از این سطح حدود 430000 هکتار اراضی جنگلی، 1126000 هکتار مرتع و بیش از 630000 هکتار اراضی زراعی است که تحت کاربرد کشت بیش از 720 نوع محصولات زراعی و باغی قرار دارد.

نوع آب و هوای استان متفاوت بوده و از اقلیم نیمه خشک تا معتدل کوهستانی متغیر است.

میزان متوسط ریزش‌های جوی در مناطق غرب استان و در ارتفاعات جنوبی 700 میلیمتر، در نواحی شمال شرقی و نوار مرزی 200 میلی‌متر در نوسان است.

متوسط بارندگی استان، 450-400 میلیمتر می‌باشد.

محصولات غالب استان گلستان شامل گندم، جو، برنج، پنبه، سویا، کلزا، آفتابگردان، دانه‌های روغنی، سیب‌زمینی و ذرت می‌باشد.

سطح زیر کشت نباتات علوفه‌ای دراستان اعم از ذرت، جو، یونجه، شبدر برسیم، سورگوم و ذرت علوفه‌ای، حدود 90-80 هزار هکتار می‌باشد.

در حال حاضر ظرفیت و پتانسیل تولید نباتات علوفه‌ای در استان قابل ملاحظه است، به گونه‌ای که اگر مشکلات در سطح استان مرتفع گردد، می‌تواند یکی از مراکز مهم تولید انواع علوفه در سطح کشور باشد.

فواید سیلو کردن نباتات علوفه‌ای
1.

با استفاده از نباتات سیلو شده، می‌توا در فصل زمستان از علوفه تازه و آبدار در تغذیه دام استفاده نمود.

2.

با هزینه کم، مواد خوش خوراک تازه برای فصل زمستان تهیه می‌گردد که در تولید بیشتر گوشت موثر است.

3.

با سیلوی علف‌های هرز و خشک کردن آنها، نه تنها مورد استفاده دام قرار می‌گیرند، بلکه در مبارزه با آنها نیز مفید واقع می‌گردد.

4.

علوفه زیادی در فضایی اندک ذخیره شده، در صورتی که علوفه خشک جای بیشتری را اشغال می‌کنند.

5.

علوفه خشک اگر مدتی در انبار نگهداری گردد، مقداری از مواد قندی خود را از دست داده و از ارزش آن کاسته می‌شود، در صورتی که میزان خسارت علوفه سیلویی که برای مدت طولانی‌ترین نگهداری می‌شود، بسیار کمتر است.

6.

به هنگام خشکسالی و کمبود علوفه، ضامن تامین غذای دام خواهد بود.

جو
جو با نام علمی Hordeum vulgare (14=n2) یکی از مهمترین گیاهان خانواده غلات است و از نظر میزان تولید مرتبه پنجم پس از گندم، برنج، ذرت و سیب‌زمینی قرار دارد.

گیاه جو در ابتدا فقط به عنوان علوفه مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما امروزه بطور گسترده در تغذیه انسان و بالاخص در تهیه نوشیدنی‌ها و مالت الکلی بکار می‌رود.

جو لخت نیز از زمان‌های قدیم به علت درصد فیبر پایین آن در تغذیه دام بکار می‌رفت.

جو به دو گروه 2 و 6 ردیفه تقسیم می‌شود.

دو ردیفه بیشتر در صنعت مالت‌سازی و 6 ردیفه در صنایع غذایی بکار می‌رود و دارای عملکرد بالاتری نیز می‌باشد.

از لحاظ سازگاری با شرایط محیطی، جو وضعیت خوبی را به دلیل قدرت تحمل شوری آن نسبت به سایر غلات داراست.

سطح زیر کشت جو بدون پوشینه برای تغذیه طیور رو به افزایش است.

سابقه کشت آن در ایران بیش از 30 سال می‌باشد و در حال حاضر در استان‌های کرمان، یزد، مرکزی، سیستان، گلستان، کرمانشاه، ایلام، اصفهان و ...

در سطح محدودی کشت می‌گرد.

جو بدون پوشینه با نام‌های پیغمبری، مهدی و کلرای بین کشاورزان معروف است.

عملکرد جو بدون پوشینه بیش از عملکرد جو معمولی است و یکی از محاسن این جو، عدم ریزش دانه پس از رسیدن است.

با بررسی‌های به عمل آمده، جو بدون پوشینه از نظر کیفیت عناصر مغذی شبیه به ذرت بوده و می‌تواند در ترکیب جیره‌ی غذایی طیور مورد استفاده قرار گیرد.

خصوصیات گیاه‌شناسی جو
جو از فامیل گرامینه (Graminea) از زیرفامیل Hordeum می‌باشد و از انواع وحشی و اهلی تشکیل شده است.

جو گیاهی است یکساله، روز بلند، اگر زمان کاشت آن بخصوص جوهای بهاره به تاخیر بیافتد، گیاه کمتر پنجه می‌زند.

تعداد کروموزوم‌های آن 14=n2 است و تعداد ریشه‌چه بعد از جوانه‌زدن در حدود 8-5 است.

جو دارای ریشه افشان است و شبکه ریشه انواع بهاره آن ضعیف‌تر از سایر غلات بهاره است.

چون مدت زمان کاشت تا برداشت آن کمتر از سایر غلات بهاره است، ریشه‌های جو پاییزه طویل‌تر و قطورتر بوده و برای پنجه‌زدن احتیاج کمی به سرما دارد.

گواشوارک در جو عریض و داسی شکل می‌باشد و زبانک (لیگول Ligula) آن بزرگتر از سایر غلات است (2 تا 3 میلیمتر).

جو بدون پوشینه، گیاهی یک پایه که گل آذین آن سنبله‌ای مرکب است و در هر طرف محور اصلی سنبله، 3 گل منفرد قرار می‌گیرد.

گل‌ها دارای 3 پرچم و یک مادگی با دو برچه می‌باشند.

گرده‌افشانی در جو بدون پوشینه به صورت مستقیم است و گل دادن همزمان با سنبله رفتن و از قسمت تحتانی سنبله شروع می‌گردد.

زمان گل دادن آن در سنبله در حدود 5 تا 8 روز طول می‌کشد.

در قائده تخمدان (حد فاصل تخمدان و گلومل) در غده متورم آبدار به نام Lodicule دیده می‌شود که رشد و نمو آنها باعث باز شدن گل‌ها گردیده که از روی شکل و خواص ظاهری آنها می‌توان انواع جوها را از یکدیگر تمیز داد.

دانه جو به صورت فندقه لخت و یا پوست داراست و از وضع شیار شکمی آن نیز می‌توان به انواع آن پی برد.

طبقه‌بندی جو بدون پوشینه در طبقه‌بندی بتانیکی از لحاظ پوشت‌دار بودن، دانه جو را به دو دسته تقسیم کرده‌اند: دانه لخت: که گلوم و گلومل به دانه نچسبیده و بیشتر به عنوان خوراک انسان و طیور مورد استفاده قرار می‌گیرد.

دانه پوست‌دار: که گلومل و گلوم به سختی به دانه چسبیده‌اند و بیشتر به عنوان علوفه مورد استفاده واقع می‌شود.

طبقه‌بندی زراعی جو بدون پوشینه را از لحاظ زمان کاشت به دو دسته تقسیم کرده‌اند: انواع بهاره:‌ شبکه ریشه آن بسیار کم می‌باشد.

مدت زمان کاشت تا برداشت از سایر غلات بهاره کمتر می‌باشد و اکثراً بعد از سه ماه برداشت می‌شوند.

انواع پاییزه: جو بدون پوشینه از انواع چند پر (چند ردیفه) تشکیل شده‌اند.

ریشه‌ها قطور و طویل‌تر می‌باشند و مقدار پروتئین دانه آنها کمتر از انواع بهاره بوده، ولی میزان محصول دانه آن بیش از جوهای بهاره است.

انواع جو بدون پوشینه زراعی (لخت) الف) جو دو پر: 1.

H.

nudum؛ 2.

undierectum؛ و 3.

undizeocrithum.

ب) جوهای چندپر: 1.

undiparaueium؛ 2.

undipyramidatum و 3.

undivaigare که آن را H.

cieleste می‌نامند.

زمان کاشت: زمان کاشت جو بدون پوشینه در استان گلستان بستگی به شرایط محیطی منطقه کاشت داشته و اکثراً جوهای پاییزه قبل از فرا رسیدن سرمای زمستان و قبل از گندم پاییزه کاشته می‌شوند.

عملیات زراعی (تهیه زمین): آماده کردن زمین مستلزم اجرای عملیات شخم و دیسک به همراه نرم کردن خاک و از بین بردن کلوخه‌ها می‌باشد.

عملیات کاشت: بذرکاری به صورت دست‌پاش و یا بوسیله بذرکارها بطور خطی انجام می‌پذیرد.

فواصل بوته‌ها در کشت دست‌پاش یکنواخت بوده، در حالی که در کشت‌های خطی فواصل زیادی بین خطوط خالی مانده و علف‌های هرز فرصتی برای حضور بدست می‌آورند.

عمق بذر: عمق بذر در خا به عواملی نظیر زراعت دیم یا آبی، کیفیت زمین و ...

بستگی داشته که حداکثر 6-5 سانتیمتر خواهد بود.

در اراضی دیم، عمق کاشت زیاد بوده تا بذر برای روییدن از رطوبت بیشتر اعماق استفاده نماید.

در اراضی حاصلخیز و مرغوب بذر در عمق کمتری کاشته شده و جوانه‌ها زودتر از خاک بیرون می‌آیند.

در زمین‌های ناهموار، بذر در عمق بیشتری قرار گرفته تا شرایط خاک مشکلی در جوانه‌زنی ایجاد نکند.

آبیاری مزرعه: بسته به شرایط آب و هوایی، مزرعه جو را بین 3 تا 6 مرحله آبیاری متفاوت می‌باشد.

1) برای سبز شدن (خاک آب)، 2) برای ظهور ساقه (ساقه آب)، 3) برای بیرون آمدن خوشه (خوشه آب)، 4) آبی که در موقع رسیدن پرچم و مادگی و عمل تلقیح می‌دهند (گل آب)، 5) آبی که در موقع رسیدن دانه‌ها می‌دهند (دان آب).

تناوب زراعی: جو در تناوب با نباتات روغنی و گیاهان وجینی قرار می‌گیرد و به دلیل مقاوم بودن به عوامل نامساعد جوی نسبت به گندم‌ در خاک‌های شور آن را در اول تناوب قرار می‌دهند.

تراکم مناسب: حداکثر عملکرد دانه غلات از تراکم گیاهی کمتر از 200 بوته در مترمربع بدست می‌آید.

لذا افزایش در میزا بذر بیش از آنکه موجب افزایش تولید گردد، باعث افزایش هزینه‌های تولید بدون افزایش عملکرد می‌شود.

برداشت جو بدون پوشینه: جو بدون پوشینه معمولاً زودتر از جو معمولی و گندم رسیده و زمان برداشت آن با کمباین، زمانی است که رطوبت دانه به کمتر از 14-13% رسیده باشد.

ساختمان شیمیایی دانه جو ساختمان شیمیایی دانه جو به عوامل متعددی همچون رقم و نوع گیاه و شرایط محیطی بستگی داشته و به طور کلی شامل قندها، پروتئین، چوبی و خاکستر می‌باشد.

کربوهیدرات‌ها: ترکیب اصلی دانه می‌باشد که بیش از 80 درصد وزن خشک گیاه را تشکیل می‌دهند.

عمده کربوهیدرات‌های موجود در جو لخت را نشاسته تشکیل داده و سایر کربوهیدرات‌ها شامل پنتوزان، بتاگلکول، سلولز و میزان کمی از تک قندی‌ها و دوقندی‌ها می‌باشد.

چربی: دانه جو معمولاً بین 4-2درصد چربی داشته که مهمترین آن تری گلیسریدها هستند که به میزان 79-1/73 درصد از کل چربی‌ها را شامل می‌شود.

77درصد چربی‌ها در آندوسپرم ذخیره شده‌اند.

پروتئین: میزان پروتئین در جو متفاوت بوده که از 8درصد در جوهای معمولی تا 20درصد در جو لخت است.

پروتئین ذخیره موجود در جو، هیدروژن بوده که مقدار آن از اسید آمیه لیزین کمتر می‌باشد.

با افزایش پروتئین کاهش اسید آمینه لیزین خواهد بود.

ذرت علوفه‌ای مقدمه در دنیا و در بین غلات، ذرت بعد از گندم و برنج از لحاظ اقتصادی و سطح زیر کشت، مقام سوم را داراست، ولی از نظر کل تولید، مقام اول را به خود اختصاص داده است و امروزه از عمده‌ترین محصولات مناطق نیمه ‌گرمسیر و گرمسیر به شمار می‌آید.

یکی از مهمترین گیاهانی است که به عنوان غذاهای اصلی در بسیاری از کشورهای آمریکای مرکزی، جنوبی و آفریقا و قسمتی از آسیا کشت شده و یکی از مهمترین گیاهان تامین کننده انرژی و پروتئین بوده که تولیدات سالانه آن نزدیک به 500 میلیون تن می‌باشد.

خصوصیات بوتانیکی ذرت ذرت گیاهی است یکساله دارای 20=n2 کروموزوم، متعلق به تیره Poaceae از زیر تیره Panicoidea گروه Maydeae جنس Zea و گونه Mays که سه جنس Zea, Tripsacum, Euchiaena بومی آمریکا بوده و پنج جنس: Coiy, Polyfoea, Trilobachne, Scherachne, Chionachne بومی استرالیا و جنوب شرقی آسیا هستند.

برخی گیاه‌شناسان گونه Teosinte, Euchlaena Meyicena را در همان جنس ذرت Zea معرفی می‌کنند.

جنس‌های Tripsacum, Euchlena نزدیکترین خویشاوندان ذرت به شمار می‌روند.

ذرت گیاهی است یک پایه (Monoique – Monoecious)، بدین معنی که گل‌های نر و ماده جدا از هم، ولی بر روی یک پایه قرار دارند.

گل‌ها ماده ذرت از جوانه‌ای که در قاعده غلاف برگ وجود دارد، تولید می‌شود.

محور سنبله‌های ذرت بعد از تکامل، تبدیل به مغز بلال (چوب محور بلال) شده که در روی محور بلال سنبلچه‌های متعددی به صورت جفت قرار داشته، هر کدام دو گل مونث می‌باشند.

برگ: ذرت نیز ماند غلات دارای برگ‌های بلند، دراز و کشیده و موازی است که معمولاً برگ‌های پایینی کوچکتر و به طول 13-12 سانتیمتر و برگ‌های میانی 90-80 و عرض آنها بین 11-8 سانتیمتر است.

در ذرت همانند یولاف گوشوارک وجود نداشته، اما زبانک کاملاً درشت، شفاف و قابل رویت است.

تعداد برگ‌ها به طول دوره رشد بستگی داشته، به نحوی که در ارقام زودرس 12-8 و در ارقام دیررس تا 40 برگ رویش دارند.

ارقام معمولی، 15-14 برگ دارند.

برگ‌ها به طور متناوب و در چپ و راست یکدیگر بر روی ساقه ذرت استقرار می‌یابند.

ریشه: ذرت قدرت پنجه‌زنی نداشته و ریشه‌های قوی ندارد و سطحی می‌باشد.

سیستم ریشه ذرت شامل 5-3 ریشه جنینی ثانویه که از اولین گره زیر سطح خاک تشکیل گردید و دارای ریشه‌های هوایی می‌باشد.

ریشه‌های هوایی از گره‌های نزدیک سطح خاک تشکیل شده که علاوه بر جذب آب و مواد غذایی،‌ باعث مقاومت گیاه می‌شود.

ارز غذایی ذرت دانه ذرت بدون آب، حاوی 77درصد نشاسته، 20درصد قند، 9درصد پروتئین، 5درصد چربی، 5درصد پنتوزان (Pantosan) و 2درصد مواد معدنی است.

میزان درصد پروتئین و چربی ارقام مختلف ذرت کاملاً متغیر بوده و حداکثر پروتئین به 15درصد و حداقل آن به 6درصد می‌رسد.

قریب 80درصد پروتئین دانه در آندوسپرم آن می‌باشد.

پروتئین ذرت حاوی Prolamine بخصوص Zein (قابل حل در الکل)ریال Globulin (قابل حل در محلول نمک خنثی)‌ است.

ذرت از لحاط کلسیم، منگنز و سدیم، فقیر و از لحاظ آهن، فسفر و پتاسیم غنی می‌باشد.

رشد در شرایط گرم و مرطوب، دانه ذرت پس از 5-4 روز جوانه زده و در مواردی که درجه حرارت کمتر از حد اپتیمم تا 14 روز نیز طول می‌کشد.

اگر بذر ذرت در عمق مناسب 7-5 سانتیمتر کشت شود، مزوکوتیل شروع به رشد کرده و نیمی از فاصله تا خاک را طی نموده که با طویل شدن کلئوتیل برگ بقیه فاصله تا