دانلود مقاله داربست

داربست داربست سازه ای موقتی است که از طریق آن شخص می تواند برای انجام عملیات ساختمانی به محل کار دسترسی پیدا کند.

داربست شامل هر نوع سکوی کار، نردبان و نرده های محافظ است.

داربستهای اصولا به دو دسته تقسیم می شوند: 1-داربستهای مهارشده.

2-داربستهای مستقل.

داربستهای مهارشده در این گونه داربستها یک ردیف ستونهای عمودی در فاصله مناسبی از دیوار طوری نصب می شوند که بتوان سکوهای کار (تخته های زیرپایی) را با پهنای مورد نظر برروی آنها سوار کرد.

ستونهای عمودی به کمک لوله های افقی داربست به یکدیگر متصل شده و توسط قطعاتی عرضی به نام دستکهای افقی به ساختمان مهار می شوند.

این داربست همراه با بالا آمدن ساختمان برپا می شود.

داربستهای مستقل داربستهای از دو ردیف ستون عمودی تشکیل می شوند که توسط لوله های عرضی به یکدیگر متصل می گردند.

این نوع داربست از ساختمان به عنوان تکیه گاه استفاده نمی کند و به همین جهت برای استفاده در ساختمانهای تیر پایه ای بسیار مناسب است.

تمامی داربستها باید به طور عمودی در فواصل تقریبی m6/3 و به طور افقی در فواصل m6 کاملا به ساختمان مهار شوند.

برای انجام این کار همچنین می توان از لوله افقی مهار که در داخل دیوار یا در عرض درگاهی پنجره قرار می گیرد نیز استفاده کرد و قطعات عرضی داربست را به آنها متصل کرد.

در روش دیگر می توان از لوله ای با پایه قابل تنظیم که در داخل درگاهی قرار می گیرد برای اتصالات قطعات عرضی استفاده کرد.

در صورتی که درگاهی مناسب وجود نداشته باشد باید داربست را به کمک لوله های موربی که به سمت ساختمان متمایل اند، حایل کرد.

داربستها را می توان از مواد زیر ساخت: 1-لوله های فولادی.

2-لوله های آلیاژ آلومینیم.

3-چوب.

خانه های کارگاهی به طور کلی به خاطر عملیات و ماهیت موقتی محل ساختمان، برای اقامت کارکنان و انبار کردن مصالح نمی توان ساختمانهای دائمی احداث کرد.

به هر حال سازنده به سلیقه خود می تواند مناسبترین امکاناتی را که برای هر پروژه ویژه به صرفه باشد، فراهم سازد.

این کار علاوه بر بهبود روابط مدیریت و کارکنان، از میزان اتلاف مصالح در اثر دزدی، خسارات اتلافی و دشمنی نیز می کاهد.

هرچه تسهیلات و امکانات رفاهی ایجاد شده در محل ساختمان بهتر باشد، به همان اندازه خشنودی کارکنان حاضر در محل نیز بیشتر خواهد بود و این امر در نهایت به باروری بیشتر منجر خواهد شد.

خانه های کارگاهی کارکنان اغلب به یکی از دو صورت زیر هستند: 1-کلبه های چوبی قابل تفکیک.

2-کاروان یا کابین متحرک.

کلبه های چوبی قابل تفکیک کلبه هایی پیش ساخته اند و برای استفاده مجدد در محل دیگر به راحتی می توان آنها را پیاده و سوار کرد.

کلبه هایی با این خصوصیات باید با همان دقت ساختمانهای دائمی طراحی، ساخته و نگهداری شوند تا بتوان آنها را برای چندین سال و در پروژه های مختلف مورد استفاده قرار داد.

اندازه طول و یا پهنای آن دسته از کلبه های چوبی قابل تفکیکی را که طراحی مناسبی دارند، می توان با افزودن قطعات اضافی افزایش داد.

کاروانها و کابینهای متحرک با ابعاد، سبکها و کاربردهای بسیار متنوعی ساخته می شوند.

در ساخت آنها عموما از قاب بندی چوبی و روکش تخته چندلایی که به طرز مناسبی عایق بندی و تزیین شده استفاده می شود.

کاروانها و کابینهای متحرک بر طبق یک سیستم مدولی ساخته می شوند، به طوری که به کمک واحدهای اتصالی ویژه هر طرح و اندازه معقولی را می توان به وجود آورد.

شمع بندی به منظور ایجاد حایلهای موقتی برای ساختمان یا سازه در حال احداث از اشکال مختلف شمع بندی استفاده می شود.

موارد معمولی که احتمالاً به شمع بندی نیاز دارند عبارتند از: 1-ایجاد حایل برای دیوارهای خطرناکی که ممکن است در اثر نشست، شکم دادن یا یکبر شدن دچار ناپایداری شوند.

2-جلوگیری از معیوب شدن دیوارهای سالمی که زمین مجاور تکیه گاهشان خاکبرداری می شود، به عنوان مثال برای احداث زیرزمین در نزدیکی دیوارهای کامل.

3-ایجاد حایل برای ساختمان یا بنای مجاور در طول عملیات تخریب 4-برای حمایت قسمت فوقانی دیوار در خلال مدتی که در بخش تحتانی دیوار دهانه بزرگی ایجاد می شود.

5- ایجاد حایل برای سقف یا کف هنگامی که دیوار حایل با تیر جانشین می شود.

چوب نرم ساختمانی معمولترین ماده ای است که برای قطعات شمع بندی مورد استفاده قرار می گیرد.

نسبت مقاومت چوب به وزن آن کاملا مشابه فولاد ساختمانی بوده و سازگاری آن بهتر از فولاد است.

با متصل کردن قطعات لولهه های داربستی به یکدیگر نیز می توان شمع بندی را انجام داد.

سیستمهای شمع بندی سه سیستم اصلی در شمع بندی وجود دارد: 1-شمع بندی عمودی.

2-شمع بندی مایل.

3-شمع بندی افقی.

شمع بندی عمودی در ساده ترین شکل خود از یک تیر عمودی یا شمع یا یک تیر فوقانی و یک تیر تحتانی تشکیل شده است و برای تخفیف بار شمع و تنظیم و بستن آن وسایل دیگری نیز وجود دارد.

برای این منظور معمولا سرهای دو شمع را به کمک یک پل یا شمعک به یکدیگر متصل می کنند.

بارهای توسط این تیر به شمعها و نهایتا به سمت پایین به طرف صفحه محکم تکیه گاه منتقل می شوند.

کارهای لازم برای برپایی موفقیت آمیز شمع بندی عمودی به ترتیب عبارتند از: 1-بررسی کامل محل جهت مشخص کردن: (a) تعداد شمعهای لازم با توجه به بارهای احتمالی و موقعیت پنجره ها.

(b) موقعیت تأسیسات زیرزمینی که گاهی لازم است از آنها احتراز کرده و یا بر رویشان پل زده شود.

2-نصب کردن تیرهای حایل سقف در بین صفحات فوقانی و تحتانی جهت حذف بارهای کف و بام از روی دیوار.

تیرهای حایل را باید تا حد امکان نزدیک دیوار مستقر کرد.

3-شمع گذاری مکان تمامی پنجره های واقع در محدوده شمع بندی جهت جلوگیری از تغییر شکل یا جابجایی دهانه.

برای این منظور معمولا برروی دیوارهای داخلی دهانه تخته های چوبی قرار می دهند و بین آنها تیرهای حایل نصب می کنند.

در برخی موارد برای ایجاد سطح کافی تکیه گاه جهت تخته های چوبی باید چهارچوب پنجره برداشته شود.

4-ایجاد سوراخهایی کمی بزرگتر از سطح مقطع پلها یا شمعکها در دیوار.

5-ایجاد سوراخ در سقفها و کف ها برای عبور شمعها.

6-استقرار و تراز کردن تکیه گاهها برروی سطحی محکم و برداشتن سنگفرشها در صورت ضرورت.

7-برپاسازی، گوه کوبی و محکم کردن قطعات شمع بندی.

باید پس از اتمام کار بنا و قبل از برداشتن حایلها، شمع بندی حداقل به مدت یک هفته در مکان خود باقی بماند، تا اطمینان حاصل شود که بنای جدید قدرت کافی برای تحمل بار کسب کرده است.

نعل درگاه برای پوشش بالای سر درها و پنجره ها و پیشگیری از بازی چند پایه و یا دیوار و ریزش بالای در و پنجره به نعل درگاه احتیاج است.

نعل درگاه را بالای در و پنجره به چند طریق قرار میدهند تا سنگینی و فشار وارده از بالا را به تکیه گاههای دو طرف منتقل کند.

نعل درگاه ممکن است از مصالح مختلف چوب – تیرآهن بتن و یا سنگ و آجر ساخته شود.

نعل درگاهی از تیرآهن نعل درگاهی از تیرآهن – روی دیوار در محل نعل درگاهی نبش پایه ها را دو قطعه بلوک بتنی نصب و یا در محل قالب بندی کرده بتن ریزی می کنیم و تیرآهن های نعل را روی آن قرار داده محکم می نمائیم در طول نعل درگاهی چنانچه فاصله دو دیوار در یا پنجره یعنی طول تیرآهن تا دو متر باشد دو عدد میل مهار و چنانچه بیشتر باشد سه عدد یا بیشتر میل مهار قرار داده و سقف نعل درگاهی را بطریق ضربی با آجر می پوشانند.

میل مهارهای حتی المقدور باید در وسط عرض تیرآهن قرار گیرد.

چنانچه بالا یا پائین تیرآهن باشد در موقع پوشش نعل درگاه ممکن است فشار از طرفی وارد آمده و آنرا به جهتی حرکت دهد.

چنانچه تیرآهن را مستقیماً روی آجرکاری نصب نمایند فشارهای بالا نبش کار را خورد کرده و آجرهای را متلاشی نموده خراب می شود.

نعل درگاهی آهنی مثل تیر ساده کار می کند.

اگر نعل درگاه را بخواهند با یک تیرآهن بپوشانند ضخامت دیوار بالای تعل ممکن است نتواند روی یک تیر تکیه کند، تعادل خود را از دست داده خراب میشود.

نعل درگاهی آهنی را به صورت دو تیرآهن به موازات یکدیگر به کار میبریم.

نعل درگاهی بتنی نعل درگاهی بتنی – محل نعل درگاهی را با تخته قالب بندی نموده و داخل آنرا با میله های گرد آهنی آرماتوربندی می نمائیم و حجم تمام قالب را با بتن پر نموده پس از خودگیری بتن قالب را باز و بقیه کار را ادامه میدهیم.

سقف کاذب یا سقفهای دوپوش سقف کاذب یا سقف دوپوش – سقف کاذب در بیشتر ساختمانهای امروزی مورد استفاده قرار میگیرند.

سقف کاذب را بچند طریق بشرح دزیر میسازند – سقف کاذب در پوشش های شیروانی – بتن آرمه – تیرآهن – پوشش آجر مجوف و غیره ساخته میشود.

سقف کاذب در ساختمانهای بتنی – در ساختمانهیا بتنی موقع قالب بندی در فاصله های معین قالب را سوراخ و میله های آهنی بقطر بین شش تا ده میلیمتر از سوراخهای تخته ها عبور داده و آن را به قسمت های آهن بتن بسته یا جوش میدهند و بتن ریزی مینمایند.

در موقعیکه بتن خودگیری را انجام داد و قالب ها را باز نمودند، میله های مذکور به سقف بطور عمودی آویزان میباشد که بعداً باندازه داخواه زیر آن بوسیله میله آهن یا تخته بندی (لاپه) بیک سطح صاف درآورده، و روی آن را با رابیتز یا نی های بافته شده یا با یونولیت و صفحات ضد صورت یا با کانتکس (نی فشرده شده) سقف سازی می نماید.

فاصله بین سقف کاذب و سقف اصلی که یک فضای آزاد میباشد بیشتر برای محل کانال های تهویه و محل لوله های آب و فاضل آب استفاده میشود (روی نی و رابیتز را اول اندود گچ و خاک و بعد روی آن را سفید میکنند ولی یونولیت و یا صفحات ضد صوت را مستقیماً روی لاپه ها چسبانده و در نماسازی از آن استفاده می نمانید.

قرنیز قرنیز عبارت است از پلاک های بتنی یا سیمانی که برای جلوگیری از آب باران و نفوذ رطوبت در دیوارهای ساختمان از آن استفاده می کنند محل مصرف آن در پایین دیوار و روی دیوارها و روی جان پناه پشت بام میباشد.

داخل ساختمان روی فرش موزائیک شروع دیوار را قرنهیزچسبانی می کنند تا رطوبت شستشوی کف به دیوار نرسیده، یا در موقعیکه پای دیوار را با پارچه های مرطوب نظافت یا شستشو می کنند اثر رطوبت به دیوار نرسد.

قرنیز داخل ساختمان را از چند نوع مصالح می توان تهیه نمود.

قرنیز سیمانی – چوبی – لاستیکی – پلاستیکی و سنگ.

ولی برای لبه های دیوار و یا بالای پشت بام ها از قرنیز سیمانی یا سنگی استفاده می کنند چون تماس مستقیم با رطوبت آب دارد.

پله بتنی پله معلق بتنی – برای ساختمان یک پله بتنی اول قالببندی انجام میگیرد.

پس از نصب آهن های داخل پله (آرماتور) و بستن آنها کاملا به بکدیگر قالب بندی پله ها را انجام داده بعد از آماده شدن قالب و آرماتوربندی آن بتن ساخته شده را داخل قالب می ریزند.

این قالب تا زمان خودگیری بتن در محل پله ها باقی می ماند (خودگیری بتن باید در رطوبت آب باشد) پس از باز کردن قالب پله ها را با هر نوع مصالحی که لازم باشد می سازند یا سنگ نصب می کنند.

دست انداز با نرده آهنی دست انداز با نرده آهنی – دست انداز با نرده آهنی لب پله ها بفرمهای مختلف ساخته میشود.

برای نصب در سه محل پله، دست انداز را با پایه هائی بفاصله تقریبی 5/1 متر انتخاب و اتصال می دهند محل اتصال این پایه ها به تیرآهن زیرپله که برای پوشش طاق ضربی نصب شده بود میباشد.

و یا در روی پله پایه ها را سوراخ و جاسازی می کنند.

بهترین اتصال همان اتصال به تیرآهن زیر پله میباشد چون محکمتر و در ضمن محلی، از طول پله را نمی گیردا و دست انداز در انتهای خط فاصل پله قرار می گیرد.

در پله های آهنی و سنگ پلاک، دست انداز مستقیماً به آهن پله ها جوش میشود.

قالب بندی قالب بندی – برای بتن ریزی سقف – نعل درگاهی – جدول، شناژ و کلیه کارهائی که باید بتن ریزی شود احتیاج به قالب بندی هست.

قالب بندی را در ساختمان کفراژ مینامند و آن عبارت است از تخته هائی که ضخامت آن در حدود دو سانتیمتر یا بیشتر پهلوی یکدیگر قرار میدهند و پس از فرم دادن تخته ها بتن را در داخل آن ریخته، بتن خودگیری خود را که انجام داد تخته ها را باز می نمایند.

قالب بندی تنها شامل تخته هائی