دانلود تحقیق جمهوری بولیواری ونزوئلا

پایتخت
(و بزرگترین شهر)

کاراکاس
غربی′۵۸°۶۶ شمالی′۳۰°۱۰

زبان رسمی

زبان اسپانیایی

نوع حکومت

جمهوری فدرالی

نام حاکمان 
• رئیس جمهور
• نخست وزیر

هوگو چاوز
رامون کاریزالس 

موارد منجر به تشکیل
از کلمبیای بزرگ
به رسمیت شناختن

۵ ژوئیه ۱۸۱۱
۱۳ ژانویه ۱۸۳۰
۳۰ مارس ۱۸۴۵

مساحت

 - 

مساحت

۹۱۶٬۴۴۵کیلومتر مربع (۳۳ام)

 - 

‌آب‌ها (٪)

۰٫۳۲

جمعیت

 - 

سرشماری

۲۸٬۱۹۹٬۸۲۲ 

 - 

تراکم جمعیت

۳۰,۲‎/km۲‏ (۱۷۳ام)

واحد پول

بولیوار (VEF)

منطقه زمانی

EAT (ساعت جهانی-4:30)

دامنه اینترنتی

.ve

پیش‌شماره تلفنی

+۵۸

ونزوئلا کشوری است در شمال آمریکای جنوبی.

پایتخت آن کاراکاس است.ونزوئلا در زبان لاتین به معنای ونیز کوچک است و از این رو این نام را یافته‌است که یابندگان این سرزمین دیدند که بومیان این سامان خانه‌های خود را بر روی آب ساخته‌اند.

ونزوئلا در گذشته مستعمره اسپانیا بوده‌است، اما در حال حاضر یک جمهوری فدرال است.

در طول تاریخ، ونزوئلا با گینه بر سر قلمرو درگیری و مشاجراتی داشته‌است که عمدتا مربوط به منطقه اسکیبو می‌شود و همچنین با کلمبیا بر سر خلیج ونزوئلا درگیری داشته‌است.

ونزوئلا امروزه در بعد وسیع به خاطر صنعت نفت، تنوع زیست محیطی منطقه و مشخصه‌های طبیعی آن شهرت یافته‌است.

کریستف کلمب وقتی در سال ۱۹۴۸ به کرانه‌های شرقی این کشور رسید، به قدری مجذوب چشم انداز منطقه شد که آن را Tierra de Gracia (سرزمین زیبایی) نامید که از آن زمان تاکنون لقب این کشور بوده‌است.

خاستگاه ونزوئلا

اعتقاد بر این است که نام ونزوئلا از نام یک نقشه کش (آمریگو وسپوچی) که به همراه آلونسو د اوخدا درسال ۱۴۹۹ به سواحل شمال غربی خلیج ونزوئلا سفر کرد، گرفته شده باشد.

گروه به محض رسیدن به شبه جزیره گوآخیرا، روستاهای پایه بلند متمایزی (پالافیتوها) را مشاهده کردند که مردم بومی آنو بر روی آب ساخته بودند.

دیدن این مناظر، صحنه شهر ونیز ایتالیا را در ذهن وسپوچی زنده کرد و در نتیجه نام ونیسیلا به منطقه داده شد.

برخی بر این باورند که این واژه معنای ‹‹ ونیس کوچک›› داشته و بعدها پس از تغییراتی به ونزوئلا تبدیل شده‌است.

مورخان دیگر (مخصوصا فرانسیسکو هرا لوک) خاطر نشان می‌سازند که پسوند اسپانیایی-zuela دارای بار منفی و تحقیرآمیز است (مثل mujerzuela, cazuela)، از این رو آنها معتقدند که نام انتخاب شده بیشتر معنای ‹‹ ونیس درجه دوم›› را القا می‌کند.

از سوی دیگر، مارتین فرناندز انسیکو، جغرافی دان اسپانیایی، که یکی از اعضای همان گروه بوده‌است، در اثر خود به نام Summa de Geografía چنین می‌آورد که جمعیتی که قبلا به آن اشاره شد، Veneciuela خوانده می‌شدند و اینکه منطقه بر روی صخره بزرگ صافی ساخته شده بود.

بر اساس این نظریه واژه Venezuela' می‌تواند یک واژه بومی باشد.

با وجود این، نظریه اولی که مطرح شد، موافقان بیشتری دارد و به عنوان نسخه مورد قبولی که خاستگاه نام ونزوئلا را مشخص می‌سازد، مقبولیت یافته‌است.

تاریخچه استعمار

اصلی|تاریخچه ونزوئلا

سیمون بولیوار, El Libertador

ونزوئلا برای اولین بار در سال ۱۵۲۲تحت استعمار اسپانیا قرار گرفت.

در واقع، اولین محل استقرار دائمی امپراطوری اسپانیا در آمریکای جنوبی در منطقه‌ای بود که امروزه کومانا نامیده می‌شود.

قسمت اعظمی از ونزوئلا سرانجام بخشی از نیو گاراندا شد و بخشهای شرق ونزوئلا بخشی از نیو اندلوس شد.

پس از چند شورش نافرجام، ونزوئلا تحت رهبری فرنسیسکو دی می‌راندا، که یکی از فرماندهان انقلاب فرانسه بود، در ۵ جولای ۱۸۱۱ استقلال خود را از اسپانیا اعلام کرد.

با این حال، حکومت و تسلط کامل بر منطقه توسط داخلی‌ها، پس از پیروزی سیمون بولیوار آزادی بخش در ‹‹جنگ کارابوبو›› در ۲۴ ژوئن ۱۸۲۱، با کمک ژنرال خوزه آنتونیو پائز، و کمکهای ویژه فرمانده ارشد آنتونیو خوزه دی سوکره، که بولیوار طبق نقشه جنگ او عمل کرد و همچنین بعد از پیروزی خوزه پرودنسیو پادیلا در ‹‹جنگ دریایی دریاچه ماراکایبو›› در ۲۴ ژولای ۱۸۲۳ به دست آمد.

"قلعه سانتا روزاً یک قلعه مربوط به دوران استعمار اسپانیا است که برای دفاع از جزیره مارگاریتا در برابر دزدان دریایی یا دیگر مهاجمان خارجی ساخته شده بود

مجلس نیو گرانادا کنترل ارتش گرانادایی را به بولیوار سپرد که پس از آن او در راه آزادی چندین کشور را فرماندهی کرد و جمهوری جدیدی با نام کلمبیا تشکیل داد ( که برای متمایز ساختن آن از جمهوری کلمبیا به آن کلمبیا بزرگ یا بزرگتر نیز گفته می‌شد) و شامل کلمبیا، پاناما و و نزوئلای امروزی بود.

پس از این مرحله، او ارتش خود را به سمت جنوب هدایت و فرماندهی کرد، پرو را آزاد و بولیوی را از سلطه اسپانیایی‌ها آزاد و آن راخلق کرد (نام این کشور از روی نام این منجی و آزادی بخش انتخاب شده و در گذشته بخشی از پرو، با نام ‹‹ آلتو پرو›› بوده‌است.

قرار بود ‹‹آنتونیو خوزه دی سوکره›› که در جنگهای زیادی برای بولیوار پیروزی به ارمغان آورد، به عنوان جانشین طبیعی بولیوار انتخاب شود، تا اینکه او در بروکوس کشته شد.

پس از جنگ استقلال، ونزوئلا به همراه کلمبیا و اکوادور تبدیل به بخشی از گران کلمبیا شدند تا اینکه در ۱۸۳۰، بولیوی طی یک شورشی به رهبری ‹‹ خوزه آنتونیو پائز›› از مجموعه فوق الذکر جدا شده و خود را به عنوان یک حکومت جمهوری مستقل اعلام کرد.

پائز اولین رئیس جمهور ونزوئلا شد.

بی ثباتی سیاسی، درگیری‌های سیاسی و حاکمیت دیکتاتوری مشخصه اصلی تاریخ ونزوئلا درسالهای زیادی از قرن نوزدهم و اوائل قرن بیستم بوده‌است.

.[۱] .

پس از مرگ خوآن ویسنته گومز در سال ۱۹۳۵ و فروخوابی موقت حکومت اتوریته، مبارزات دموکراتیک سرانجام در سال ۱۹۵۸ باعث شد نیروهای نظامی از مداخله مستقیم در سیاست ملی خودداری کنند.

از آن سال تاکنون، ونزوئلا به طور مدام ازحاکمیت دموکراتیک غیر نظامی برخوردار بوده‌است که البته این روند نیز کاملا خالی از درگیری و اختلاف نبوده‌است.

رئیس جمهور فعلی ونزوئلا هوگو چاوز است که پس از حمله آمریکا به عراق به یکی از منتقدان تند جورج بوش، رئیس جمهور آمریکا تبدیل شده‌است.

چاوز بلافاصله پس از به قدرت رسیدن در سال ۱۹۹۸، سیاستهای عوام گرایانه اقتصادی را در کشور به اجرا گذاشت.

ونزوئلا عضو جامعه ملل آمریکای جنوبی ‹‹SACN›› است.

ونزوئلا عضو جامعه ملل آمریکای جنوبی ‹‹SACN›› است.

دولت و سیاست رئیس جمهور ونزوئلا از طریق رای گیری انتخاب می‌شود و حق رای مستقیم برای عموم وجود دارد.

رئیس جمهور پس از انتخاب شدن هم وظایف رئییس دولت و هم وظایف رئیس حکومت را به عهده دارد.

مدت ریاست جمهوری شش سال است و هر فرد تنها برای دو بار متوالی می‌تواند به این سمت دست یابد.

رئیس جمهور معاون خود را منصوب کرده و در مورد تعداد و ترکیب کابینه تصمیم گیری می‌کند و در نهایت با همکاری مجمع قانون گذاری اعضای کابینه را تعیین می‌کند.

اگر رئیس جمهور تشخیص دهد که قسمتی از قانون قابل ایراد است می‌تواند از هیان مقننه بخواهد آن قسمتها را مورد بازنگری قرار دهد، اما اگر اکثریت اعضای مجلس با ایرادات مطرح شده از جانب رئیس جمهور مخالف باشند، ایرادات ملغی می‌شود .

مجلس ونزوئلا تحت عنوان مجلس ملی ونزوئلا یا Asamblea Nacional فعالیت می‌کند.

۱۶۷ نماینده مجلس که سه تن از آنها از میان افراد بومی انتخاب می‌شوند، برای یک دوره پنج ساله انتخاب می‌شود و تنها امکان انتخاب آنها برای سه دوره وجود دارد.

نمایندگان از طریق آرای مردمی و درقالب احزاب ائتلافی یا کاندیداهای مستقل انتخاب می‌شوند.

بالاترین مقام قضایی کشور ‹‹ نظام قضایی عالی ونزوئلا›› است که قضات آن توسط مجلس برای یک دوره ۱۲ ساله انتخاب می‌شوند.

شورای ملی انتخابات ونزوئلا مسئولیت رسیدگی به فرایند انتخابات را به عهده دارد و متکشل از پنج مدیر است که مستقیما توسط مجلس ملی انتخاب می‌شوند.

مجازات اعدام در سال ۱۸۶۳ لغو شد و بدین ترتیب ونزوئلا اولین کشوری محسوب می‌شود که اعدام را غیر قانونی اعلام کرده‌است.

رضایت مردمی بنا به نتایج ارائه شده به وسیله‌ی لاتینو بارمترو (latino Barametro) - معیاری که هر سال برای تعیین میزان رضایت مردم از دموکراسی به کار می‌رود- در سال 1998، هنگامی که هوگو چاوز انتخاب شده، تنها 37% مردم آمریکای لاتین از سیستم دموکرایتک راضی بودند و در ونزوئلا این رفم کمتر یعنی 35% بود تا سال 2007 حد متوسط رضایت‌مندی در همان رقم 37 درصد در تمامی آمریکای لاتین باقی ماند، در حالی که میزان رضایت مندی مردم ونزوئلا از نظام دموکراتیک‌شان به 59% افزایش یافته بود.

طبق آمار موسسه‌ی لاتینوبارومتر در حال حاضر میزان رضایت مندی مردم نسبت به دموکراسی در ونزئولا به 82% رسیده است.[۴] تقسیمات اجرایی ایالات ونزوئلا به ۲۳ ایالت (estados)، یک پایتخت به نام کاراکاس، سرزمین‌های فدرال تحت الحمایه و منطقه مورد مناقشه گیانانزوئلا تقسیم شده‌است.

همچنین ونزوئلا از نگاهی دیگر به ۳۳۵ شهر و در نگاه خردتر به ۱۰۸۴ بخش تقسیم شده‌است.

قشه سیاسی ونزوئلا ایالات ونزوئلا (و مراکز آنها که در دو کمان آورده شده) شامل موارئد زیر است: توجه: سرزمینهای فدرال تحت الحمایه ونزوئلا در حقیقت ایالت نیستند، بلکه زیر بخشهای منطقه‌ای ویژه هستند.

مناطق مناطق ونزوئلا حوزه‌های اجرایی ایالتهای ونزوئلا به نه مجموعه اجرایی تقسیم بندی می‌شوند که با حکم ریاست جمهوری تشکیل می‌شوند.

مناطق به همراه ایالات مربوطه در فهرست زیر آورده شده‌اند: آندیان: باریناس، مریدا، تاچیرا، تروجیلو، شهر پائز آپور مرکز: می‌راندا، وارگاس، کاراکاس پایتخت ونزوئلا مرکزی: آراگوآ، کارابوبو، کوجیدیس مرکز غربی: فالکون، لارا، پورچوگیسا، یاراکوی گینه: بولیوار، آمازون، دلتا آماکورو جزیره‌ای: نووا اسپارتا، سرزمین‌های فدرال تحت الحمایه لیانوس: آپور، به استثنای شهر پائز، گوآریکو شمال شرقی: آنزئاتگوئی، موناگاس، سوکر زولیان: زولیا جغرافیا آبشار آنجل (Salto Ángel)، بلندترین آبشار دنیا در پارک ملی کانایما.

این جمهوری مساحتی در حدود ۹۱۲۰۵۰ کیلومتر مربع دارد.

اگرچه کاملاً جزو مناطق گرمسیری است اما آب و هوای آن از گرم و مرطوب تا سردسیری آلپی تغییر می‌کند که بستگی به توپوگرافی، ارتفاع، جهت و شدت بادهای منطقه‌ای دارد.

دراکثر مناطق کشور دوره باران مشخصی وجود دارد.

دوره باران از ماه می‌تا نوامبر بوده و به صورت زمستان درنظر گرفته می‌شود و بقیه سال را تابستان در نظر می‌گیرند.

این کشور را براساس ارتفاع به ۴ منطقه دمایی تقسیم می‌کنند: منطقه گرمسیری: شامل مناطق با ارتفاع کمتر از ۸۰۰ متر است.

این مناطق گرم هستند و درجه حرارتشان بین ۲۶-۲۸ درجه سیلسیوس متغیر است.

مناطقی با ارتفاع ۲۰۰۰ -۸۰۰ متر با درجه حرارت ۱۵-۱۲ درجه.

بیشتر شهرهای ونزوئلا از جمله پایتخت آن در این منطقه آب و هوایی قرار می‌گیرند.

مناطقی با ارتفاع ۳۰۰۰ -۲۰۰۰ متر که درجه حرارتی بین ۱۱-۹ درجه دارند و جزو مناطق سرد محسوب می‌شوند.

مناطق با ارتفاع بیش از ۳۰۰۰ متر که جزء مناطق برف خیز و سردسیر کشور هستند و دمایی کمتر از ۸ درجه دارند.

کوه کوکنان در ونزوئلا میزان بارش سالیانه در مناطق کم ارتفاع و دشت‌ها بین ۴۳۰ میلیمتر و در غرب ساحل دریای کارائیب تا ۱۵۰۰ میلیمتر در دلتای اورینوکو تغییر می‌کند.

بیش از ۱۰۰۰ رودخانه در ونزوئلا جریان دارد که از این میان رودخانه اورینوکو از همه مهم‌تر است.که طولی معادل ۲۵۰۰ کیلومتر دارد و از مرز برزیل (رشته کوه‌های مرتفع گایانا)سرچشمه می‌گیردو به اقیانوس اطلس میریزد.

اقتصاد این کشور که در شمال آمریکای جنوبی قرار دارد جزو کشورهای غنی از لحاظ معدن و مواد معدنی می‌باشد.حدود ۷۰ درصد درآمد این کشور از نفت حاصل می‌شود.

و از بزرگ‌ترین کشورهای صادر کننده بوکسیت می‌باشند.

این کشور در دهه ۱۹۹۰ یکی از مهم‌ترین کشورهای تولید کننده زغال‌سنگ، آهن، فولاد، آلومینیوم، طلا و دیگر مواد معدنی گردید.

در اواخر دهه ۱۹۸۰ صنایع کمتر از ۱ درصد نیروی کار را در اختیار خود داشتند که این مقدار کمتر از یک درصد تولید ناخالص ملی بوده‌است.

به طور کلی اقتصاد این کشور متکی به نفت و گاز است.

این کشور پنجمین صادر کننده نفت خام، سومین تولید کننده اوپک و از نظر میزان ذخایر گاز رتبه هشتم را در جهان داراست.

به طور کلی ذخائر معدنی غنی از آهن، بوکسیت، طلا و الماس را دارا می‌باشد و همچنین از مهم‌ترین صادر کنندگان سیمان در منطقه (۱۱۵ میلیون دلار) هستند.

تولید ناخالص ملی این کشوردر سال ۲۰۰۳ معادل ۲۰۸٫۳ میلیارد دلاراست.

جمعیت‌شناسی کاراکاس، پایتخت ونزوئلا مطاله‌ای که اخیرا بر روی گروههای نژادی انجام شده بیانگر آن است که ۶۰٪ جمعیت ونزوئلا ‹‹مستیزو›› (نژاد مختلطی از سفید پوستها، سیاه پوستها و سرخ‌پوستها)، ۲۹٪ ‹‹سفید پوست›› (عمدتا اسپانیایی، ایتالیایی، آلمانی و پرتغالی)، ۸٪ آفریقایی، ۱٪ آمریکایی سرخ‌پوستان ونزوئلا، و ۲٪ آسیایی (چینی، ژاپنی، کره‌ای و نژادهای کشورهای خاورمیانه) هستند.

مروم ونزوئلا ترکیبی از میراثهای گوناگون هستند.

در جریان موج مهاجرتهایی که در قرن بیستم رخ داد، سرخ‌پوستانی که در طول تاریخ در ونزوئلا بوده‌اند، استعمارگران اسپانیایی و برده‌های آفریقایی وارده از کشورهای دیگر و نیز افرادی که اهل کشورهای همجوار آمریکای جنوبی بودند به جماعتهای اروپایی تحت حمایت پیوستند.

همچنین جوامعی مختلفی از اروپای شرقی، مانند جمهوری چک، لهستان، رومانی، اوکراین، لیتوانی، لتونی، بلغارستان، کرواسی و مجارستان به چشم می‌خورد.

حدود ۸۵٪ مردم ونزوئلا در مناطق شهری