سازمان توریسم نقش دولت توریسم یک محصول محلی است که به یک کشور خاص یا مرز های محلی محدود نمی شوددیده شده که توریست های خارجی معمول که از هند دیدن می کنند حداقل از دو یا سه ایالت و گاهی بیشتر دیدن می کنند .
احتمالا قرار دادن توریسم تحت لیست همزمان قانون هندی مناسب خواهد بود.
–نقل قول از کمیته ملی توریسم 1988- صنعت سفر و تورپیسم درکشور به طور عالی انجام شده است و سهمی از بازار جهانی را بدست آورده و مشارکت در GDP و ایجاد یکی از پنج شغل جید رابر عهده داشته است.
چند سال قبل مطالعه ای در آلمان برای فهمیدن اینکه چه مردمی در صورت داشتن حق انتخاب بیشترین خرید را انجام میدهند ، انجام شد مسافرت برای تعطیلات انتخاب اکثریت بود و در ومورد بیشتر کشورهای اروپای غربی ، امریکا، کانادا، ژاپن و استرالیا صدق می کند.
این ممکن است تا کنون در هند درست نبوده باشد.چرا که اکثریت مردم اولویت های دیگری دارند مانند تهیه مسکن و دیگر نیازهای اساسی زندگی، قبل از انکه انها بتوانند به تعطیلات ی خارج از خانه خود فکر کنند.
ولی اکنون برای طبقه تازه به وجود امده متوسط با حقوق کافی، تعطیلات دور از خانه یک اولویت است.
مسافرت یک روش زندگی است ابتدا، اجازه دهید دریابیم چرا مردم مسافرت می کنند.
مسافرت ، همانطور که در فصل اول گفتیم ، در گذشته خطرناک و محدود به افراد ثروتمند بوده است.
مردمی که ثروتمند نبودند، زمان کمی را برای مسافرت داشتند، و هم درامد خوبی نداشتند.کسی به مسافرت در تعطیلات فکر میکند که درامد خوبی داشته باشد ، به جز اینکه هزینه خانه ، غذا ، لباس و تحصیل فرزند را می پردازد.
تغییرات زیادی در ساختار جوامع ما در صد سال اخیر نسبت به دوهزار سال قبل اتفاق افتاده است..پیشرفت صنعتی به شهرنشینی منجر شده است.
شهرنشینی به آلودگی و جمعیت زیاد در شهرهای ما می انجامد.صنعتی شدن برای ما سودهایی نیزداشته است.
اشتغال بیشتر،لذت بیشترو اختصاص دوره های تعطیلات به کارگران.
جمعیت زیاد در شهرهابه جستجوی افراد به دنبال آفتاب، شن ، خلوت و هوای تازه کوهستان را به وجود اورده است.انقلاب حمل و نقل ، به خصوص تکمیل و ایجاد سرویس های هوایی ارزان تر ، مردم را به مسافرت تشویق کرد.در سال 1961 ، پنجاه درصد از کارگران بریتانیا ، از 14 روز یا کمتر از تعطیلات با حقوق در سال بهره مند شدند.
در سال 2000 ، تقریبا صد درصد کارگران یک ماه یا بیشتر تعطیلات با حقوق دارند.مجریان و کارگران در بیشتر شرکتهای هندی،همچنین از این مزایا برخوردار شدند.خدمات دولتی در هند تعطیلات خیلی زیادی دارند، خیلی بیشتر از اغب کشورها در جهان.
حتی اگر یک رهبر سیاسی بمیرد، دولت تعطیلات اعلام می کند.
برای چه؟
جای تعجب است.
تعطیلات مذهبی خیلی زیادی در هندوستان وجود دارد.
اگر ما امتازها و مرخصی استعلاجی را حساب کنیم، هندی ها شش ماه در سال تعطیل هستند.تعطیلات وسیع برای اروپایی ها یا اروپا جذاب است.
Brian Majnham ، نویسنده کتاب بهشت احمق ها می گویی ، در بهترین حالت ، صتعت ارزش بالایی برای پول ارائه می کند.یک دو هفته می تواند در یک پاتوق خارجی ، با اتاق های همراه با وعده های غذایی ومسافرت هوایی به هزینه مناسب گذرانده شود.
او به قیمت پایین تور های مناسب در لندن برای اسپانیا و پرتغال اشاره کرد.
مدیریت ملی توریست(NTA) گسترش وسیع آموزش به علایق ای اجازه را داد که در یابند چطور مردم در دیگر کشورها زندگی می کنند.
دولتها با ایجاد سازمانهای ملی توریست به ارتقا توریسم و ر ابتدا به ارتقای توریسم داخلی کشورهایشان کمک کردند..بعضی کشورها به طور فعال ، مفهوم مسافرت بدون مرز را بین ملت خود گسترش دادند.
مثال در این باره ژاپن است این کشور کوچک با 120 میلیون جمعیت هر سال 50 میلیون توریست به خارج می فرستد.-بیشتر از 1 نفر بین ده نفر ژاپنی!
دولت ژاپن آن را روشی برای متعادل کردن مازاد تجارت خود با دیگر کشورها می داند.
فرد ژاپنی که به هند می آید ، برای مثال، در هند پول خرج می کند ، دولت هند بی تعادلی نامناسبی با تجارت ژاپن دارد که می تواند به این وسیله فاصله تجاری خود را تا حدی متعادل کند.
بالای 55 میلیون سفر به کشورهای خارجی هر سال توسط شهروندان امریکا انجام می شود، در حالیکه جمعیت کلی امریکا کمی بیشتر از 280 میلیون نفر است!
توریسم داخلی،نیز یک بخش حیاتی از شیوه زندگی امریکایی ها ریال اروپایی ها وژاپنی هاست .
دو یا سه سفر در سال غیر معمول نیست.
چرا مردم مسافرت می کنند هر کس که مسافرت می کند برای خود انگیزه ای دارد.
بر پایهه تین انگیزه ها و اهداف ما می توانیم توریسم را به طبقه های مخلتفی تقسیم کنیم: مسافرت تفریحی اولین و بیشترین مسافرت ها تفریحی هستندو هدف این مورد تفریح –مسافرت یا آسایش است.مردمی که می خواهند از یکنواختی زندگی روزانه فرار کنند به سواحل، کوهستانها و حومه های خوش منظره می روند.
تخمین زده شده است مه 75 درصد مسافرت ها در دنیا و 50 درصد مسفرت های داخلی تفریحی هستند.
بر طبق مطالعه دولت هند ، که در سال 1999 انجام شد ، 75 درصد ملاقات کنندگان خارجی برای تفریح یا تعطیلات ، 25 درصد برای تجارت ، ملاقات سمی و دیگر اهداف به هند می ایند.
توریسم ورزشی و ماجراجویانه سفر های انجام شده توسط افراد برای انجام بازی گلف ، تنیس ، اسکی ، کوهنوردی و ..
در این طبقه قرار می گیرد.
توریسم ماجراجویانه یه یک فرم متداول از توریسم در هند تبدیل شده است.کشور فرصت زیادی را برای تعطیلات ماجراجویانه فراهم می کند و این نوع متداول تر شده است.
توریسم فرهنگی سومین طبقه ، توریسم فرهنگی است.
زمانی که مردم به انگیزه دیدن میراث فرهگی کشور خود یا دیگر کشورها مسافرت می کنند یعنی ، ملاقات یادبودهای تاریخی باستانی ریال مکانهای مذهبی ، موزه ها ، گالری های هنری و ..
توریسم فرنگی نامیده می شود.ملاقات از Varanasi, Haridwar , Ranishwaram قسمتی از این توریسم فرهنگی است.
توریسم بهداشتی/سلامتی چهارمین طبقه شامل مردمیست که به خاطر درمان های دارویی در جایی دیگر و یا برای دیدن مکانهایی با امکانات درمانی مانند چشمه های آب گرم ، چشمه های معدنی یا یا موسسات یوگا سفر می کنند.
که توریسم سلامتی خوانده می شودمردمی که به Kerala بری معاجلات گیاهی میروند یا به علت جراحی های مهم به امریکا سفر می کنند در این طبقه هستند.
توریسم انجمن و کنفرانس در سالهای اخیر ، دو طبقه جدید ولی خیلی مهم از توریسم ظهور پیدا کرده است.
توریسم انجمن و کنفرانس .تعداد زیادی از مردم اکنون در کشور خودو یا خرج از آن برای حضور در انجمن ها و کنفرانس ها ، شرکت در ملاقاتهی تجاری سفر می کنند.
هدف بدست آوردن دانش از تجربه افراد دیگر است.
این ناحیه به سرعت در حال گسترش است.
در بسیاری از کشورها مانند امریکا و ژاپن هزینه هاییی که شرکت برای حضور در کنفرانس های تجاری خارجی صرف می کند ، از مالیات کسر می شود.اگر یک پزشک امریکایی و ژاپنی برای حضور در یک کنفرانس پزشکی به هند بیاید، هزینه او در سفر به هند از مالیات کسر خواهد شد.
ذولت هند هنوز امتیازات مشابه را برای افراد حرفه ای خود گسترش نداده است.
در سالهای اخیر ، دو طبقه جدید ولی خیلی مهم از توریسم ظهور پیدا کرده است.
مسافرت انحصاری مفهوم مسافرات انحصاری برای تحریک کارگزان برای انجام بهتر کار گسترده شده است.
شرکت های کارخانه ای یا شرکت های تجاری به کارگران، مدیران فروش ریال خرده فروشان ، یا کلی فروشان خوب ، جوایز تعطیلات مجانی در کشور یا خارج از آ نرا ارائه می کند که شامل حمل و نقل ، هتل ، وعده های غذایی و سرگرمی است.به نظ می رسد مردم تعطیلات مجانی را به عنوان پاداش ترجیح می دهند، تا وسایلی مانند تلویزیون ، یخچال ، ماشین ظرفشویی.
در کشورهای دولتمند ، کارگران اغلب به این لوازم به عنوان هدیه نیاز ندارند چرا که آن را قبلا داشته و از پس انداز خود آن را خریده اند.
بنابراین ، ایده پیشنهاد تعطیلات مجانی به عنوان هدیه انحصاری کشف شده است.اغلب ، هدیه های انحصاری شامل سفر مجانی ، برای زن و شوهر است.
هر سال میلیون ها نفر به عنوان بخشی از هدیه انحصاری از شرکت های خود در بخش های مختلف دنیا مسافرت می کنند.
در کشورهایی مانند امریکا ، شرکت های متخصص سفر وجو دارد که سفر انحصاری را فقط برای شرکت های تجاری سازماندهی می کند.
سفر انحصاری برای کارگران و مدیران اجرایی در هند نیز آغاز شده است- اگر جه مقیاس و دامنه آن حضور کم است.بعضی شرکت ها تورهای خارجی به کشورهای همسایه را ارتقا میدهند.
سازمان توریسم با مشخص کردن اینکه چه مردمی مسافرت می کنند ، می توانیم به دنبال سازمان توریسم در دنیا باشیم.
ما در فصل قبل ، درباره نقش عاملان سفر به عنوان مشارت کننده در بخش های مختلف سفر عمل می کنند ریال بحث کرده ایم.
سفر یک بنگاه اقتصادی تجاری وسیع است.در بعضی کشورها به شکل توریسم وسیع فرض شده است.تصور کنید- اسپانیا با جمعیت 10 میلیون نفری ، 48 میلیون ملاقات کننده خارجی داشت، حتی در آسیا ، سنگاپور جمعیتی در حدود 4/2 میلیون نفر دارد و ملاقات کننده خارجی آن در سال 2000 ، 7 میلیون نفر بود.
نقش دولت بنابرین دولت ، نقش کلیدی در برنامه ریزی ، گسترش ، تنظیم ، و بازاریابی توریسم دارد.
توریسم به هر دولتی کمک می کند چرا که دولت شهروندان را استخدام می کند و پول خرجی را برای کشور بدست می آورند.
بنابراین ، از لحاظ عملی ، هر دولت در دنیا بدون توجه به اندازه آن یک NTA دارد.که ممکن است بخش توریسم مانند هند ، یک هیئت ارتقا توریست و در سنگاپور مقام و مدیریت توریست ، در بریتانیا و تایلند وزارت توریسم در فیلیپین.
NTA ها در برنامه ریزی ، گسترش ، ارتقا و مدیریت توریسم دخیل هستندو در حالیکه برای یک ساحل یا اقامتگاه کوهستانی برنامریزی می کنند.
NTAها سعی میکنند از شلوغی ، الودگی و ویرانی چشم انداز های باستانی یا تاریخی ، در نتیجه گسترش مناطق جدید توریسم جلوگیری کنند.برای ارتقای توریسم ، NTAها سازمانهای توریستی را در خارج از کشور برای جذب توریست های خارجی به ساحل خود تاسیس کرده اند.
آنها همچنین ممکن است سازمان اطلاعات توریستی در کشور خود داشته باشند تا اطلاعات را به محض ورودبازدید کنندگان خارجی و همین طورمسافران داخلی که قصد سفر در کشور خود را دارند ، در اختیار آنها قرار دهد.
در هند بخش مرکزی توریسم 11 سازمان توریستی در کشور های خارجی و 21 سازمان در هند دارد.
کشورهای بزرگ مانند هند ، چندین سازمان توریستی دولتی دارند.
برای مثال ، تقریبا همه 28 دولت ایالتی هند و 7 ناحیه پیوسته ، بخش های توریستی خود را دارند و بیشتر آنها شرکت های گسترش توریسم دولتی خود ایالت را دارا هستند.
آنها در سطح ایالت عمل می کنند.اگر چه بیشتر ایالتها بخش های توریستی و شرکت های گسترش دهنده توریستی ، خود در دارا بودن سطح گسترش توریسم به طور مساوی عمی نمی کنند.
توریسم یک موضوع ایالتی است و مرکز نمی تواند تصمیمات خود را به صورت یک طرفه به انها تحمیل کند.
در این زمینه بود که کمیته ملی توریسم (NCT) در سال 1988 پیشنهاد کرد که توریسم باید به لیست همزمان قانون اساسی هند اورده شود که در ابتدای فصل نقل قول شد.
مزیت این بود که دو لت می توانست قانونی را در زمینه توریسم برای به کار بردن در کل هندوستان تصویب کند.
در ابتدا دولت های ایالتی به گسترش توریسم علاقه مند نبودند .
دولت مجبور شد به دولت های ایالتی برای گشایش این بخش ها برای ارتقای توریسم کمک هزینه بدهد.
اکنون بیشتر آنها ، به طور معقولی فعال هستند و دیگر از مرکز کمک هزینه دریافت نمی کنند.
به هر حال ، مرکز به آنها در تامین بودجه برای تقویت و موثر کردن سازمان آنها در صورت نیاز ، کمک می کند.
در سطح کل هند، -یک بخش عمومی وجود دارد- شرگت گسترش توریسم در هند(ITDC) ، با یک شبکه از هتل ها در کل هندوستان ، واحدهای حمل ون قل در ایالت های مختلف، زنجیره ای از فروشگاههای معاف از کمرک در فرودگاههای بین المللی و انجام دیگر شغل های مربوط به توریسم .
چندین ایالت از الگوی ITDC در سطح خود پیروی می کنند.یک تصمیم در مرکز گرفته شده است که دولت باید تجارت توریسم را به بخش خصوصی واگذار کند.
بنابراین ITDC در فرایند خصوصی سازی است و دولت های ایالتی نیز در همین خط حرکت می کنند.در حقیقت ، این شرکتها با سرمایه های زیاد عمومی که به یک زحمت مالی عمومی تبدیل شده و دیگر سوداور نیست ایجاد