کشور سازنده: ایتالیا - کارخانه سازنده: Poesia Div.
di Vetreria Resanese S.p.A.
بلوک شیشه ای Poesia که در قالب آجر، تایل و سنگ‌های شیشه‌ای و در رنگهای مختلف و نیز با استفاده از شیشه دست‌ساز، در شکل‌ها و اندازه‌های ویژه تولید میشود، دارای کاربردهای خلاقانه متعدد در فضاهای داخلی و نیز فضاهای بیرونی ساختمان‌هاست.
از Poesia میتوان در مبلمان شهری برای ساخت اینستالیشن هنری، و در طراحی داخلی برای پویایی‌بخشی به فضاهای فاقد تنوع و نور و رنگ استفاده کرد.
از مهمترین موارد کاربرد این بلوک شیشه‌ای که در کنار نورپردازی ویژه و به واسطه رنگ‌بندی متنوع، از قابلیت بی‌نظیری برای افزایش جذابیت‌های بصری محیط برخوردار است، میتوان به ساخت دیوارهای کوتاه و پارتیشن، دیوارهای اطراف دوش و وان در حمام، پوشش تزیینی ستون ها و بخشی از سطوح دیوارها و نیز پوشش کف اشاره کرد.
چند دهه قبل، معماران تنها میتوانستند تصوری از ایدههای خلاقانه و بناهای شگفت انگیز خود داشته باشند، درحالی که امکان ساختن چنین پروژههای جاه طلبانهای وجود نداشت.
اما امروزه ساخت پهنهای شناور از حباب های شیشه ای یا استادیوم ورزشی بافته شده از تیرهای فولادی و یا حتی پوشش شفاف چادر مانندی بر روی هزاران متر مربع زمین - که صرفا میتوانست در تصور آدمی شکل بگیرد - جنبه عملی به خود گرفته است.
هرچند عموم مردم، ساخت چنین بناهایی را حاصل ابتکار و خلاقیت معماران و مهندسان میدانند اما حقیقت اینست که برپایی چنین سازههایی بیش از هر چیز مدیون ویژگیهای منحصر به فرد متریالی است که بطور مخفف ETFE نامیده میشود.
ETFE (Ethylene Tetrafluoroethylene) یک پلیمر پایه فلوئوروکربن بسیار بادوام و با قابلیتهای فوق العاده است که از آن به عنوان متریال ساختمانی آینده نام برده میشود.
این پلیمر شگفت انگیز یک پلاستیک شفاف تفلونی است که جایگزین شیشه و پلاستیکهای معمولی در بسیاری از ساختمانها شده است.
هر چند این متریال با کارهای معماری شگفت انگیز به جهانیان معرفی شده است اما در حقیقت تاریخچه اختراع آن به دهه 70 میلادی برمیگردد که نخستین بار در صنایع هوانوردی به کار برده شد.
ETFEاز حدود 15 سال پیش مورد توجه معماران قرار گرفت و هم اکنون بناهای بسیاری در سرتاسر جهان با استفاده از آن ساخته میشوند ETFE در مقایسه با شیشه، امتیازات فوقالعادهای دارد که از آن جمله میتوان به وزن بسیار کم آن اشاره کرد، به گونهای که با دارا بودن یک درصد وزن، هم نور بیشتری را از خود عبور میدهد و هم عایق بهتری محسوب میشود.
از لحاظ هزینههای نصب، بین 24 تا 70 درصد صرفه اقتصادی دارد.
از دیگر ویژگیهای آن میتوان به حالت ارتجاعی فوقالعاده آن اشاره کرد که میتواند تا 400 برابر وزن خودش را تحمل کند.
این متریال به خاطر سطوح کربنی لغزنده خود، بصورت خودکار، گرد و غبار و چرک و لکه را پاک میکند، همچنین طول عمر زیاد داشته و از قابلیت بازیافت برخوردار است.
نمونهای از کاربردهای ETFE در جهان معماری: پروژه Eden در انگلستان (2001): این پروژه عظیم ترین بنای ساخته شده با استفاده از ETFE میباشد.
این بنا گلخانه بزرگی با گنبدهای ژئودزیک است که قابلیت پرورش انواع گونههای گیاهی بومی اقلیمهای مختلف سرتاسر جهان را داراست.
از اقلیم مدیترانهای گرفته تا جنگلهای پرباران استوایی.
اما نکته اینجاست که تمام این ویژگیها مدیون قابلیتهای فوقالعاده ETFE نظیر انعطاف پذیری، سبکی، دوام و ...
است که معمار پروژه نیکولاس گریمشاو را در طراحی و اجرای آن یاری نموده است.
استادیوم Basel در سوئیس (2001): این پروژه توسط معماران هرزوگ و دمورن طراحی شده است.
استادیوم شکل پف کرده خود را در نمای بیرونی از پانلهای بادکردهای به دست آورده است که از ورقهای ETFE ساخته شدهاند.
برای ایجاد چنین پانلهایی، هوای خشک با فشار به داخل دو ورق ETFE که از تمام جهات به یکدیگر جوش داده شدهاند، دمیده میشود.
در نمای این استادیوم نام شهر باسل توسط ورقهای ETFE که دارای رنگ قرمز ثابتی هستند حک شده است و در سایر قسمتها، نما بصورت نیمه شفاف همانند پرده سینما است که با جلوههایی از طریق پرژکتورها روشن میشوند.
استادیوم Alianz-Arena در آلمان (2005(: این استادیوم فوتبال در مونیخ، ابتکار دیگری از هرزوگ و دمورن است.
لقب (قایق بادی) این استادیوم، ریشه در شکل منحصر به فرد و نیز 2800 پانل پف کرده ETFE دارد که نمای خارجی آن را پوشاندهاند.
همانند استادیوم باسل، پوسته استادیوم آلیانز هم، شب هنگام روشن میشود و بسته به تیمی که در آن میزبان است به رنگهای قرمز، آبی یا سفید درمیآید.
مرکز بازیهای آبی پکن (2007): این ساختمان ملقب به مکعب آبی است و میزبان بازیهای آبی المپیک 2008 پکن خواهد بود.
در طراحی و ساخت این بنا، بر اساس ایده خاص آن، از 4000 پانل ETFE در جدارهها و سقف استفاده شده است تا جلوهای حباب مانند در داخل و خارج آن ایجاد شود.
مکعب آبی دارای 5 استخر برای شنا، شیرجه و واترپلو و 17000 سکو برای تماشاگران است.
همچنین این ساختمان جزء معدود بناهایی در جهان است که بیشترین بهره وری انرژی را داراست.
لایههای حبابی آبی رنگ در نما، این قابلیت را بوجود آورده تا ساختمان همانند یک گلخانه، تا 90 درصد انرژی تابشی خورشید را در خود حبس کرده و از آن برای گرمایش داخلی و گرمایش استخرها استفاده شود.
استادیوم ملی پکن (2007): به فاصله نیم کیلومتر از مکعب آبی، محل استقرار آشیانه پرنده "Bird’s Nest" یعنی استادیوم ملی پکن است که کاری دیگر از معماران، هرزوگ و دمورن میباشد.
این پروژه تضادی است از یک اسکلت فولادی به هم تنیده صلب و لایه های نرمETFE که با یکدیگر ترکیب شدهاند و در واقع از لایههای ETFE برای پوشش فضاهای میان استراکچر فولادی استفاده شده است.
مرکز تفریحی Khan Shatyry در قزاقستان (2008): این پروژه که توسط دفتر معماری نورمن فاستر طراحی شده یک مرکز بزرگ تفریحی و فرهنگی است که در آستانه، پایتخت کشور قزاقستان واقع شده است.
این مرکز که در حال ساخت میباشد، شامل گسترهای از فروشگاهها، کافهها، تئاترهای نمایش و ...
مییاشد.
سازه این بنا به یک چادر غول پیکر برفراز یک کوهستان شباهت دارد.
در حقیقت ETFE نقش یک ستاره را در ساخت این بنا بازی میکند و غشاء عظیم خارجی آن را تشکیل میدهد.
در نتیجه این امکان فراهم میشود که در عین عبور نور به فضاهای داخلی، مردم در مقابل اثرات نامطلوب آب و هوای ناملایم، محافظت شوند و کل مجموعه در سرتاسر سال قابل استفاده گردد ساگا گلس، پوشش رنگی کنترل نور طراحی داخلی ساگا گلس یک پوشش خارجی الکترونیکی است که با کنترل اشعه های خیره کننده خورشیدی، دید محافظت شده و بی نقصی را ارائه می دهد.
بر خلاف محصولات لعابی موجود در بازار که با جذب UV، (پرتوهای فرابنفش) این عمل را انجام می دهند، ساگا گلس فیلم نازکی از چندین لایه اکسید تنگستن می باشد که با صرف 0.28 w/ft2 وات بر فوت مربع، در عرض چند دقیقه شیشه را از حالت کاملاً شفاف و بی رنگ به موقعیت رنگی مبدل ساخته و باصرف 0.1w/ft2 این موقعیت پایدار می ماند.
استفاده از یک واحد پوشش ساگاگلس بر روی شیشه های شفاف معمولی، انتقال نور مرئی را از 62% به 3.5% کاهش داده و نیز باعث کاهش ضریب انتقال حرارت از 0.48 به 0.09 می گردد.
استفاده از این محصول همچنین علارغم هزینه بالای آن نتایج بالقوه بسیاری شامل: بازدهی بالای ساختمان ها در استفاده از انرژی، آسایش مطلوب و ...
را داراست.
اختمان های آکاردئونی وارد بازار شد یک کارخانه کانادایی اقدام به ساخت مصالح تاشونده کرد.
این مصالح برای سبکی نوین در معماری به نام سبک آکاردئونی کاربرد دارد.
در واقع این مصالح انعطاف پذیر هستند یک کارخانه کانادایی اقدام به ساخت مصالح تاشونده کرد.
در واقع این مصالح انعطاف پذیر هستند و قابلیت تاشونده دارند.
این ایده هم مانند بسیاری ایده های نوین با انگیزه بهبود روند زندگی بشر ظهور کرده است.
مبتکران این طرح افرادی با نام "استفان فورسیت" و "تاد مکالن" هستند که درصددند تا خانه هایی انعطاف پذیر بسازند که بتوان آن را به نحو دلخواه طراحی کرد و دیوار ها متحرک باشند و بتوان آنها را جابجا کرد.
این طرح با استفاده از کاغذ های کنگره دار که در ساخت اسپیکر های استریو کاربرد دارد، انجام شد.
بدین وسیله می توان فضاهای بزرگتری را در خانه پدید آورد و منزل را به شکل دلخواه در آورد.
هم زمان با کارخانه "فورسیت" و "مکالن" در ونکوور در ژاپن هم 200 طرح بدین منظور اجراشد.
"فورسیت" می گوید: ما راهی را برای ساختن فضاهای انعطاف پذیر منزل پیدا کرده ایم.
به خصوص در مورد اتاق خواب که زمانی که نیاز به آن نداریم به کلی جمع شود و فضای بیشتری را در اختیار ما قرار دهد.
استفاده از این مصالح به ساخت خانه های انعطاف پذیر منجر شده است که شکل ظاهری آنها شبیه به آکاردئون است و ساختار آن طوری طراحی شده که می توان از آن در کاربردهای متعدد استفاده کرد مثلا می توان با استفاده از دیوارهای متحرک برای بخشی از خانه حفاظ درست کرد و یا در صورت لزوم با برداشتن دیوارها به فضای آزاد خانه افزود.
طراح خانه های انعطاف پذیر یکی از فینالیست های راه یافته به دوره پایانی مسابقه "جایزه نسل بعد" مجله متروپلیس است و یکی از 5 برنده رقابت های "گام اول" نیویورک بود که بمنظور یافتن راه حلی ابتکاری برای رفع معضل بی خانمانان ترتیب داده شده بود.
طراحان امیدوارند که با اتمام این پروژه تا سال آینده پیش نمونه این خانه های آکاردئونی که یک خانه تک خوابه است را ارائه دهند.
دیوارهای شیشه ای دو جداره؛ راهی بسوی استفاده بهینه از انرژی امروزه توجه بسیاری از کارشناسان به سوی مسائل مربوط به رفاه و آسایش شهروندان و همچنین کاهش هزینه های پرداختی انرژی معطوف شده است.
در این راه اخیرا در اروپا دیوار هایی ساخته می شود که از جنس شیشه است.
این دیوارها دوجداره هستند.
این دیواره ها به گونه ای ساخته شده اند که هوا در فضای مابین دو شیشه جریان پویا دارد.
ساخت این دیوارها مهر تاییدی بر ساخت دیوارهای نوین در معماری امروز است.
دیوارهای حائل دوجداره نسل جدیدی از سیستم های گرماساز، تهویه هوا و سرماساز است که سیستم تعدیل کننده دما را که تا پیش از این در بخش مرکزی درونی خانه نصب می شد امروزه به پیرامون خانه انتقال داده است.
فرضیه ساخت این دیوار ها بسیار آسان بوده و با توجه به سیستم های تهویه هوا که قبلا رایج بوده و ناکارآمد نشان داده است؛ معماران و مهندسین را به فکر واداشته است که بر روی مسائل مربوط به کنترل حرارتی متمرکز شوند.
این طرح مشابه "پنجره های مونتیسلو" که توسط "توماس جفرسون" طراحی شده است می باشد؛ بدین ترتیب که هوا تمیز و تازه به سطح پایینی آورده می شوند و پس از جذب آلودگی ها و گرما به بلا می رود.
مهم ترین تحول تکنیکی که این تولیدات پدید می آورند این است که این سیستم ها همگام با الگوهای معماری نوین بصورت کنترل و نظارت اتوماسیون پیش می رود.
این کنترل ها احتمالا جوابگوی نیاز بشر امروز خواهد بود.
کارشناسان اینطور برآورد کرده اند که این قبیل دیوارها نقش تولید دوباره انرژی را بر عهده دارند و به واژه "فرانمایی زیست محیطی" معنا می بخشد.
سیستم این دیوارها به نحوی است که تمام ابعاد مثبت زیست محیطی را در خود دارد.
سازندگان این دیوارها متخصصانی از کشور آلمان بوده اند که هدف اصلی آنها حفاظت از محیط زیست بوده است.
در این دیوارها برای کنترل نور خورشید یک ورقه آلمینیومی سوراخدار با عرض 30 سانتی متر در فضای بین دو لایه شیشه ای دیوار قرار داده می شود.
سوراخ های این ورقه آلمینیومی برای این است که بدون نیاز به نور زیاد و همچنین با حداقل نور خورشید بتوان از داخل نمای بیرون را دید.
سایه سوراخ های موجود در این ورقه آلمینیومی بر روی بخش انتهایی ساختمان که از این دیوار ها در آن استفاده نمی شود، می افتد.
بنابراین در هر دو قسمت انعکاس نور خورشید باعث پدید آمدن گرمای مضاعف در ساختمان نمی شود.
در بین دو جدار شیشه ای هوا جریان دارد و همین امر باعث کنترل انتقال حرارتی می شود.
ورقه آلمینیومی دو لایه متفاوت هوا را از هم جدا می کند.
لایه بیرونی توسط نور خوشید گرم می شود و به بالا می رود و از سمت سمت پشت بام از بین دوجدار خارج می شود و هوای پاک و تمیز وارد می شود.
وینیل ـ قابلیت برگشت به چرخه محیط تولید وینیل یک فرایند تولید بسته اتوماتیک با تکنولوژی بالا است و تقریبا تمام ضایعات آن به چرخه تولید بازمیگردد.
مطالعات نشان داده است که تولیدات وینیل تنها یکدرصد آلودگی کل ناشی از مصارف گاز و نفت را تولید میکنند و انرژی مصرف شده برای تولید وینیل سه برابر کمتر از انرژی مصرف شده برای تولیدات آلومینیومی است.
همچنین مطالعاتی که توسط Principia Partners انجام گرفته است، نشان میدهد که بیش