شبکه های بی سیم (Wireless) یکی از تکنولوژی های جذابی هستند که توانسته اند توجه بسیاری را بسوی خود جلب نمایند و عده ای را نیز مسحور خود نموده اند.
هرچند این تکنولوژی جذابیت و موارد کاربرد بالایی دارد ولی مهمترین مرحله که تعیین کننده میزان رضایت از آن را بدنبال خواهد داشت ارزیابی نیاز ها و توقعات و مقایسه آن با امکانات و قابلیت های این تکنولوژی است.
نادیده گرفتن حقایق، امکانات فنی و موارد کاربرد این تکنولوژی نتیجه ای جز شکست و ...
عدم رضایت نخواهد داشت.
نکاتی که در اینجا به آنها اشاره میکنم مجموعه دانسته هایی است که میتواند در انتخاب و یا عدم انتخاب شبکه بی سیم و بکارگیری موثر و مفید آن به شما کند.
شخصاً با افراد و سازمان ها متعددی برخورد داشته ام که در بکارگیری شبکه های بی سیم دچار شکست شده اند فقط به این دلیل که صرفاً مسحور جدابیت کلمه Wireless گردیده اند بدون اینکه ارزیابی و شناختی نسبت به واقعیات و موارد کاربرد آن داشته باشند لذا فکر کردم جمع آوری برخی دانستنی ها، بایدها و نباید ها که شرکت های ارائه کننده تجهیزات بی سیم کمتر آن را به مشتری منتقل میکنند میتواند آگاه بخش و موثر در تصمیم گیری درست باشد.
آنچه در این نوشته به آن توجه شده با این فرض صورت گرفته که هدف از بکارگیری تکنولوژی Wireless جهت راه اندازی شبکه LAN بصورت بی سیم است و شامل سناریو های ارتباطات Point-to-Point نمی شود.
در هر شبکه بی سیم Access Point ها نقش سرویس دهنده و کارت های شبکه بی سیم که میتواند بصورت PCI، PCMCIA و USB باشند کاربران سیستم را تشکیل میدهد.
غالب تجهیزات بی سیم که برای برپایی شبکه LAN مورد استفاده قرار میگیرند مبتنی بر استاندارد 802.11 از نوع دید مستقیم هستند و گیرنده و فرستنده باید دید مستقیم به یکدیگر داشته باشند.
فاصله کاربر از Access Point، تعداد دیوارها، جنس دیوارها و نوع مصالح ساختمانی و مبلمان داخلی تاثیر گذار بر سرعت و برد شبکه دارد.
بالاترین سرعت قابل دسترس مطابق استانداردهای 802.11a و 802.11g معادل 54Mbps میباشد و سرعت های بالاتر از مکانیزم های نرم افزاری و شرایط خاص استفاده میکنند.
سرعتی که این تجهیزات مدعی آن هستند بر خلاف پیش فرض فکری بسیاری بصورت Half-Duplex است که برای مقایسه ظرفیت شبکه های بی سیم با شبکه های Ethernet باید رقم ارائه شده تجهیزات بی سیم را بر عدد دو تقسیم نمود.
در شبکه بی سیم Access Point دستگاهی است که میتوان آن را معادل هاب در شبکه Ethernet دانست و مانند هاب پهنای باند آن بصورت Shared در اختیار کاربران قرار میگیرد.
با توجه به اطلاعات بالا میتوان نتیجه گرفت که یک Access Point منطبق بر 802.11g دارای پهنای باند اشتراکی و Half-Duplex برابر 54 Mbps میباشد که میتوان گفت برابر 25Mbps بصورت Full-Duplex خواهد بود.
از آنجایی که این پهنای باند اشتراکی میباشد چنانچه 5 کاربر از این Access Point بخواهند استفاده کنند هرکدام پهنای باندی برابر 5Mbps خواهند داشت مگر آنکه آنقدر خوش شانس باشند که در هر لحظه فقط یکی از این کاربران نیاز به دسترسی به منابع شبکه ای داشته باشد تا بتواند بتنهایی از 25Mbps استفاده نماید.
پس محاسبه تعداد Access Pointهای مورد نیاز رابطه مستقیم با تعداد کاربران همیشه Online و میزان مصرف آنها دارد.
کاربران شبکه های بی سیم بیشترین رضایت را زمانی خواهند داشت که عمده کاربری آن جهت دسترسی به اینترنت و منابع اینترنتی باشد که برخوردای از 100Kbps هم برای کاربران کفایت خواهد کرد.
در هیچ کجا شما نمیتوانید یک خط نوشته پیدا کنید که شبکه های WLAN را جایگزینی برای شبکه های Ethernet معرفی کرده باشد!
شبکه های WLAN یک راه حل هستند برای مواقعی که امکان کابل کشی و استفاده از شبکه Ethernet امکانپذیر نیست و یا اولویت با Mobility و یا حفظ زیبایی محیط است.
سالن های کنفرانس، انبارها، محیط های کارخانه ای، کارگاه های عمرانی و محیط های نمایشگاهی بهترین نمونه ها برای استفاده موثر از شبکه های WLAN میباشند.
و اما قابل توجه دوستان امنیتی!
راه اندازی یک شبکه بی سیم بسیار راحت و سریع امکانپذیر است ولیکن به همین سادگی و سرعت نیز امکان رخنه در آن وجود دارد.
روش های مختلفی جهت امن سازی این شبکه های توسعه داده شده که با صرف کمی وقت میتوان یکی از این روش ها را بکار برد تا از سوء استفاده و یا صدمه جلوگیری شود.
با توجه محدود بودن پهنای باند شبکه های بی سیم کد های مخرب مخصوصاً کرم های اینترنتی (Worm) بسادگی میتوانند در صورت ورود به شبکه Access Point را بدلیل بار مضاعف مختل کنند.
حتماً در شبکه های بی سیم هر چند کوچک از وجود برنامه های آنتی ویروس و بروز بودن آنها اطمینان حاصل کنید.
بسیار اوقات حرکت Wormها باعث از کار افتادگی Access Point و اصطلاحاً Hang کردن آن میشود که ممکن است در برداشت اولیه خراب بودن Access Point منبع مشکل تشخیص داده شود.
باز یادآور میشوم شبکه های بی سیم حداقل با مشخصات فعلی یک راه حل هستند برای شرایطی که در آن امکان استفاده از Ethernet و کابل کشی وجود ندارد و نه یک جایگزین Ethernet و اگر کسی غیر از این به شما گفت میتوانید بصورت خیلی خاصی (Special) در صورتش نگاهی بیاندازید!
بکارگیری از شبکه های بی سیم در کنار شبکه Ethernet برای کاربران Mobile که ممکن است هر لحظه با Laptop و یا PDA خود از گرد راه برسند و یا سالن کنفرانس و اجتماعات هموراه بسیار سودمند و رضایت بخش خواهد بود.
همچنین امکانی که بصورت موقتی برپا شده اند نظیر پروژه های عمرانی و نمایشگاه ها و دفاتر استیجاری نیز در فهرست موارد کاربرد شبکه های بی سیم قرار دارند.
راه‌اندازی شبکه‌های بیسیم در ابتدا با ظهور استاندارد wifi802.11 و نسخه‌های a، b و g آن آغاز شد.
استفاده از استانداردهای یاد شده به کاربران رایانه‌های مختلف امکان می‌داد تا به صورت بیسیم با هم ارتباط برقرار کنند و حتی به شبکه اینترنت هم متصل شوند.
اما این روزها خبر از تدوین استاندارد جدیدی برای شبکه‌های بیسیم توسط شرکت اینتل به گوش می‌رسد.
استاندارد مذکور موسوم به Wimax 802.16 نسل جدید شبکه‌های بیسیم را سازمان خواهد داد.
استفاده از استاندارد یاد شده سرعت ارتباطات بی سیم را به نحو چشمگیری افزایش داده و حجم اطلاعات رد و بدل شده در شبکه‌های اطلاع‌رسانی محلی را نیز بالا می‌برد.
استفاده از Wimax فعلا برای عموم ممکن نیست، اما مدافعان هیجان زده آن در مورد مزایایش ادعاهای فراوانی میکنند؛ ارزان بودن تجهیزات مورد نیاز، قابلیت به کارگیری ساده، سرعت بالای انتقال اطلاعات که به 70 مگابیت در ثانیه هم می‌رسد و از همه مهمتر برد که شبکه بیسیم که معادل با 50 کیلومتر است، از جمله مزایای Wimax نسبت به wi-fi است.
بسیاری از کارشناسان این فناوری بیسیم را راهی مناسب و به صرفه برای انتقال اطلاعات به فواصل دور دست می‌دانند.
این در حالی است که برد فناوری بیسیم wi-fi از چندین متر فراتر نمی‌رفت.
Wimax نیز مانند wi-fi بیش از یک استاندارد دارد.
2 مدل اصلی این استاندارد به ترتیب، «بیسیم ثابت» 802.16REVD و «بیسیم نیمه‌سیار قابل کوچ» 802.16e نام دارند.
استاندارد سوم به نام «بیسیم سیار» 802.20 به تازگی معرفی شده و انتظار می‌رود که در آینده ای نزدیک به عنوان استاندارد غالب و برتر صنایع مختلف برگزیده شود.
استفاده از استاندارد به کاربران شبکه‌های بیسیم امکان میدهد تا در صورت ثابت بودن در یک محل به اینترنت متصل شوند، اما 2 استاندارد 802.16e و 802.20 به افرادی که در حال جابجایی هستند امکان استفاده از امکانات مشابهی را میدهد.
با این حساب انتظار می‌رود که 2 استاندارد اخیر از مقبولیت و شهرت بیشتری برخوردار شوند.
مزیت دیگر استاندارد 802.16 Revd آن است که کاربران آن ضرورتا نباید در تیررس ایستگاههای پرسرعت بیسیم قرار داشته باشند و به عبارت دیگر وجود موانع و عوارض طبیعی و غیرطبیعی ارتباط بیسیم کاربر این استاندارد را مختل نخواهد کرد.
انتظار می‌رود تا ظرف یکی، دو سال آینده بسیاری از کامپیوترهای لپ‌تاپ به جای فناوری بیسیم wi-fi به فناوری wimax مجهز شده و از مزایای گسترده و بخصوص برد فراوان آن بهره‌مند شوند.
در فناوری wimax به جای نقاطی موسوم به Hotspot که در فناوری wi-fi به نوعی ساطع‌کننده امواج بیسیم برقرارکننده اتصال با اینترنت بودند، از محوطه‌هایی موسوم به «hot zones» استفاده میشود که گستردگی و شعاع نفوذ بیشتری دارند.
با توجه به همپوشانی این ایستگاه‌ها، کاربران دیگر مجبور به ثابت ماندن در یک نقطه برای اتصال به شبکه نیستند و با خیالی آسوده میتوانند ضمن قدم زدن یا حتی مسافرت درون‌شهری از خدمات متنوع اینترنتی بهره ببرند.
این بدان معناست که شما اینترنت را همیشه در جیبتان خواهید داشت.
مقامات شرکت اینتل اظهار امیدواری کرده‌اند که دسترسی به wimax ثابت تا پایان سال جاری و بهره‌مندی از استانداردهای wimax بسیار تا پایان سال 2006 میلادی امکانپذیر شود.
همچنین قرار است تا کاربران رایانه‌های نوت‌بوک از اواخر سال آینده و مالکان رایانه‌های جیبی و PDA از اواخر سال 2007 بتوانند از این فناوری منحصر به فرد بهره‌مند شوند.
در حال حاضر تعدادی از شرکت‌های دست‌اندرکار فناوری برای نصب امکانات مورد نیاز برای استفاده از این فناوری در حال مذاکره هستند.
به عنوان مثال شرکت آلکاتل ساخت تجهیزات مبتنی بر استاندارد 802.16REVD را آغاز کرده و به گفته مقامات این شرکت با این کار درصدد جلب نظر صاحبان مشاغل کوچک و متوسط است.
انتظار می‌رود تا تلاش‌های آلکاتل در این حوزه تا اواسط سال 2006 به نتیجه برسد.
بد نیست در پایان به این نکته هم اشاره کنیم که اقبال wimax منحصر به آمریکا نیست و در آسیا، کشورهای سنگاپور و ژاپن به پیشتازان استفاده از این فناوری مبدل شده‌اند.
مارکونی 1896، Guglielmo Marconi در کنار اولین دستگاه مخابراتی خود گولیلمو مارکونی در 25 آوریل 1874 در بولوگنا (Bologna) ایتالیا متولد شد.
وی دومین پسر خانواده جوزپه مارکونی و آنی جیمسون که از خانواده های اشراف و متشخصین ایتالیا به شمار می رفتند، بود.
مادرش آنی دختر آندرو جیمسون از نوادگان دافنه (Daphne) در وکسفورد (Wexford) ایرلند برای خود تاریخچه بزرگی خانوادگی داشت.
مارکونی به طور خصوصی درس خواند و تحصیلاتش را زیر نظر معلمان کار کشته ایتالیایی در بولوگنا و فلورانس ادامه داد.
به عنوان یک پسربچه علاقه زیادی به فیزیک و علوم الکترونیکی داشت و کارها و پژوهش های کسانی مثل ماکسول، هرتز و....را بررسی و مطالعه میکرد.
در سال 1895 تجربیات و فعالیتهای آزمایشگاهی اش را در لابراتوار پدرش در پونتچیو (Pontecchio) شروع کرد جایی که اولین سیگنالها و نشانه های رادیویی تلگراف بی سیم را در فاصله یک و نیم مایلی مخابره کرد.
در سال 1896 مارکونی تجهیزات آزمایشگاهی خود را به انگلیس آورد و در آنجا با سر ویلیام پریس (William Preece) مهندس الکترونیک اداره پست آشنا شد و بعد از یک سال حق ثبت امتیاز اولین سیستم تلگراف بی سیم را دریافت کرد و این اختراع را به نام خود ثبت کرد.
تاسیس کمپانی مارکونی یکی از دستگاههای فرستنده رادیویی مارکونی او با موفقیت تمام سیستم مخابره بی سیم خود را در لندن بین ایستگاه مخابراتی سالیسبوری (Salisbury) و بریستول (Bristol) در معرض نمایش گذاشت و در ژولای 1897 کمپانی تلگراف بی سیم و سیگنال The Wireless Telegraph & Signal را با مسوولیت محدود تاسیس کرد.
این شرکت در سال 1900 به کمپانی تلگراف بی سیم مارکونی تغییر نام داد.
در همان سال سیستم بی سیم خود را در حضور مقامات دولتی ایتالیا در اسپزیا (Spezia) به معرض نمایش گذاشت.
این نمایش در ایتالیا در فاصله 12 مایلی انجام شد که رکوردی چشمگیر تا آنزمان بود.
در سال 1899 ارتباط تلگراف بی سیم میان دو کشور فرانسه و انگلیس برقرار شد.
او ایستگاههای بی سیم ثابتی را در نیدلز (Needles)، ایسل آو ویت ( Isle of Wight)، بورن موث (Bournemouth) و پس از آن در هاون هتل (Haven Hotel) ، پول (Poole) و دورست (Dorset) ایجاد کرد.
وی همچنین در سال 1900 شماره مشهور 7777 را برای امتیاز مخابرات بی سیم هم فرکانس را به نام خود ثبت کرد.
یک فرضیه با اثبات تجربی در دسامبر سال 1901 او توانست فرضیه امواج رادیویی که تحت تاثیر چرخش زمین و در مدار آن قرار نمی گرفتند را اثبات کند.
او با بیان این فرضیه اقدام به مخابره کردن اولین سیگنالهای امواج رادیویی در دریای آتلانتیک میان پولدهو (poldhu)، کورن وال ( Cornwall) و سنت جونز (St.
John's )، نیو فاوند لند (Newfoundland) به فاصله 2100 مایلی مخابره کرد.
سالهای 1902 تا 1912 او اختراعات دیگری را به ثبت رساند.
در 1902 در طول سفر دریایی خود به فیلادلفیای آمریکا تاثیرات روشنایی روز و ارتباط مستقیم آن با ارتباطات و امواج بی سیم را کشف کرد و در همان سال امتیاز رد یاب مغناطیسی خود را که پس از آن تبدیل به گیرنده استاندارد امواج رادیویی شد ثبت نمود.
این گیرنده برای سالهای طولانی یک الگوی استاندارد و جامع