دانلود مقاله زن یونانی

مقدمه: قبل از بیان هر موضوعی در ارتباط با هنر یونانی باید بدانیم که مشکلات بسیاری در پژوهش این هنر وجود دارد.

اول اینکه باقمیانده ‎ هنر یونان که منبع معتبری است به وضع اسفناکی ناقص و نارساست، دوم اینکه کپیه‎هایی است که در زمان رومیان از روی پیکره‎های مهم و معروف ساخته شده و بدون وجود آنها بسیاری از شاهکارهای پیکره سازی بکلی برماناشناخته می‎ماند و این کپیه‎ها خود مشکل تازه‎ایست که به تقین نمی‎توان گفت آنها از روی اصل باشد، بخصوص در مواردی که چند کپیه از یک اصل داریم و اختلافات جزیی دارند و منبع سوم مجموعه آثار ادبی است، یونانیان نخستین قومی بودند که شرح زندگی و آثار هنرمندان خود را مفصل به نگارش درمی‎آورند و گزارشهای آنان که مشتاقانه توسط رومیان گرد آمد و به ما رسید معلوم می‎شود که آنها معماری نقاشی و پیکره تراشی را مهمترین مظاهر تمدن خود می‎دانستند.

در آثار هنری یونان بخصوص در پیکره تراشی آنان توجه بیشتری به هنر انسان نسبت به تمدنهای قبلی شده است، اشاره ما در این تحقیق به زن یونان است و تأثیر زن بر پیکره تراشی و معماری یونان بررش شده است.

اوضاع طبیعی و جغرافیایی یونان: ابتدا به وضعیت طبیعی و جغرافیایی یونان می‎پردازیم تا بتوانیم سرزمینی که از نظر حاصلخیزی زمین و معادن در وضعیت خوبی قرار نداشته چطور به اوج تکامل رسیده است، سرزمینی که فرهنگ و تمدن یونان در آن شکل گرفت از یونان و جزایر یونانی تشکیل شده بود که عبارت بودند از یونان شمالی، مرکزی و جنوی (یلوپونز) و همچنین مراحل شمالی و شررقی دریای اژه.

بطور خلاصه شبه جزیره یونان که در حدود چهارصد کیلومتر طول و سیصد کیلومتر عرض داشته اولاً بعلت کوهستانی بودن، فقط یک پنجم آن قابل سکنی و مستعد کشاوزی بوده ثانیاً بطور کلی آب و هوای گرم و خشک داشته و ثالثاً وضع سواحی آن بالنسبه مساعد و کار رفت و آمد کشتی‎ها و مهاجرت اقوام را تسیهل میکرده است.

در چند جزیره از مجمع‎الجزایر مانند پاروس و آتیک علاوه بر معادن سنگ آهن، مس و نقره، کوههایی از سنگ مومر موجود است.

که قابل تراش و تغییر شکل است سلسله جبال پانتکیک و هیمت که در جزیره آتیک واقع است از این نوع سنگ تشکیل یافته است.

میان سایر ملل بویژه مصریها ممتاز بوده‎اند.

از لحاظ منابع زیرزمینی نیز وضع یونان خوب نیست، بنابراین صنعت و کشاوزی در آن رواجی نیافته است، زندگی مردم بیشتر از راه از لحاظ منابع زیرزمینی نیز وضع یونان خوب نیست و بنابراین صنعت و کشاورزی در آن رواجی نیافته زندگی مردم بیشتر از راه گله‎داری میگذشته بعلاوه موقع جغرافیائی یونان، بتوسعه بازرگانی کمک شایانی کرده با اینحال تمام مردم زندگی کوچک و مختصری داشته و کمتر اتفاق میافتاد که کسی همه وسایل آسایش را بحد کافی در اختیار داشته باشد، این عسرت و تنگدستی و ناسازگاری طبیعت را، نبوع فکری یونانیان قدیم جبران کرد و سرزمین یونان را بصورت یک از کشورهای غنی و ثروتمند جهان درآورد.

اوضاع سیاسی، اجتماعی، اقتصادی: وضعیت جغرافیایی و وجود دریا و کوه تغییراتی را بر روی اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی یونان گذاشته است و باعث شده که در بخشهای مختلف یونان دولت شهرهای کوچک مستقلی شکل گیرد که از یک سو دریا و از سوی دیگر کوهستانهای صعب العبور مانع از آن بودند که این دولت شهرها مورد تهاجم قرار گیرند، امتیاز دیگر این قوم رهابودن از بند موهومات و استبداد حاکمان می‎باشد.

یونانیان از نخستین عصری که تاریخ از آنها نام برده است تفاوت شخصیت نمایانی با سایر ملل داشته‎اند، اینان مردم آزادمنش دوستدار تنوع و تشنه تعالی و پیشرفت بوده‎اند و هرگز دربند و زنجیر سنتهای ظالمانه به حبس ابدی تن در نداده‎اند، حتی مذهب هم نتوانست به آزادی خوای این ملت تخطی کند.

رمان یونانی همیشه حکومت خودگردان بود.

تراژدی تاریخ یونان ناشی از این بود که دولتشهرهای یونان نمی‎توانستند قلمروهای سیاسی جداجدا را مطیع چنان فدراسیون ثابت دلخواهی کنند که بتواند کل جهان یونان را دربرگیرد و پایانی باشد بر جنگ و ستیزهایی مزمن که نیروی دولتشهرهای جداگانه را تحلیل می‎برد و سرانجام نیز اسباب ذلت و انقیادشان را فراهم کرد.

ت ازمان اسکندر کبیر هیچ نشانی از فکر خدا – شاه، مطابق الگوی مصر با بین النهرین، در تاریخ یونان نبود.

در حالی که اهالی مصر و بین‎النهرین تاریخشان را برحسب دوره‎های پادشاهی یا خاندانهای سلطنتی گزارش می‎کردند، بسی درخور توجه است که یونانیان، زمان را برحسب المپیاد‎ها محاسبه می‎کردند؛ یعنی فاصله چهارساله میان بازیهای المپیک که به صورت جشنواره‎ای قهرمانی در سراسر تاریخ قدیم یونان برگزار می‎شد.

کم و بیش هیچ واژه‎ای بهتر از آتلتیکس (Athletics) واژه یونانی به معنای ورزشهای قهرمانی) نمی‎توانسته نمادی از ارزشی باشد که فرهنگ یونانی برای فرد قائل بوده است، زیرا بازیهای المپیک بازیهای گروهی به معنایی که ما از آن می‎فهمیم، و پیش از آنچه امروز هستند، نبودند بلکه آزمونهای فردی قدرت و مهارت بدنی بودند.

این گونه مسابقه‎ها هیچ معادلی در دنیای قدیم نداشت.

فرهنگ و هنر: هنر در یونان شامل هنر در معماری – حجاری – پیکره تراشی – سفال گری نقاشی و مجسمه سازی می‎باشد.

هنر یونانی با ساختن پیکر خدایان و تزئین معابد و نمایش شخصیتهای ورزشی شروع شد.

یونانیان قدیم، همچون سایر ملل ابتدایی، در مرحله‎ای از تکامل خود، مجسمه‎هایی ساختند و به جای موجود زنده در گور مردگان گذاشتند.

همچنین به ساختن پیکرهای انسانی پرداختند.

پیکرهای نیاکان را در خانه‎ها نگاه می‎داشتند و پیکرهای زندگان ره به معبدها هدیه می‎کردند تا بدین وسیله از حمایت خدایان برخورداری شوند.

دینهای قدیم کرت و موکنای مبهم و آشفته و وحشتناک بودند و از این رو با هنرهای زیبای پیوندی نداشتند.

ولی خدایان انسانی او لمپ، و معابد زمینی آنها، سبب شدند که پیکر تراشی و معماری و صدها هنر دیگر رواج یابد.

می‎توان گفت که هیچ دینی، جز مسیحیت کاتولیک، به قدر آیین یونانیان در ادب و هنر تأثیر ننهاده است.

تقریباً هر کتاب یا مجسمه یا ساختمان یا گلدانی که از یونان قدیم به ما رسیده است، از جهتی صیغه دینی دارد.

هنرها کاملترین جلوه‎های تمدن یونانی هستند، ولی متأسفانه قلیلی از آثار هنری باقی مانده است، در جریان رمان، بر ادبیات یونانی لطمات بسیاری وارد شده است، اما این لطمات، نسبت به خدماتی که هنرهای یونانی دیده‎اند، بسیار ناچیزند.

یونانیان به دستاوردهای خود، و از جمله به تاریخ کشورشان، نه به عنوان رویدادهایی صرف که به عنوان سابقه و پیشینه‎ای از اعمال فردی انسانی سخت توجه داشتند.

هنرشان نخستین چیزی است که تاریخی واقعی – به معنایی که برای ما آشنا است – از رشد و بالندگی درونی دارد.

به نظر می‎رسد که هنر مصری به صورتی سراپا شکل یافته یکباره پدید آمده و به زحمت می‎توان گفت که پس از آفرینشهای شکوهمند آغازین دیگر رشدی کرده باشد.

قالبها وطرحهای خاصی نیز در سراسر ترایخ هنر بین‎النهرین از سومریها گرفته تا ایرانیان جریان دارد.

اما هنر یونانی تحول کند آهنگ و پیوسته‎ای را از مراحل ساده به مراحل پیچیده‎تر نشان می‎دهد، که بعضی از آن مراحل را به لحاظ سهولت یا اصطلاحات کهن، کلاسیک، و یونانی مآب نامگذاری کرده‎اند.

گرچه این پیشرفت هنر اروپایی اواخر سده‎های میانی تا دوره‎های رنسانس و باروک، مقایسه شده است.

کل تحول هنر یونانی از آغاز تا انجام تنها حدود هفت سده طول کشید، و این کمتر از یک چهارم آن دوران طولانی است که هنر مصری کم و بیش بی تغییر دوام یافت.

عصر پریکلس (perictes)، که اغلب اوج پیشرفت هنری یونان به شمار می‎آید، فقط چند دهه طول کشید.

به رغم سرشت انسان مدارانه فرهنگ یونانی، یونانیان در مورد محدودیتها یا، در واقع، زوال آرزوهای بشری دچار هیچ خیال باطلی نبودند.

آنان برای انسان ارزش بسیار زیادی قائل بودند و نگاهی ژرف و عمیق به انسان داشتند که تا آن زمان هیچ تمدنی چنان نگاه عمیقی به انسان نکرده بود این توجه عمیق به انسان در پیکره تراشی و معماری آنها مشهود است، یکی از بهترین مواردی که این توجه عمیق را می‎توان به خوبی در آن دید مجسمه پسر یونانی است.

پسر یونانی: هیکل باریک مردان با شانه‎های پهن و وضع بازوها و پنجه‎های مشت شده‎‏شان و طرز ایستادنشان با پای چپ به پیش و تأکیدی که در نمایش کاسه زانویشان به کار رفته است این پیکره‎ها تا حدی بیشتر خشک و بی‎‏زیور و ناشیانه و دور از طبیعت به نظر می‎رسد.

پیکره‎های یونانی امتیازاتی خاص دارند که زبان هنری و مصر از بیان و سنجش آن عاجز بود.

پیکره‎های یونانی واقعاً آزاد ایستاده‎اند.

پیکره‎های مصری در زندان سنگ باقی مانده‎اند و در آنها هرگ حفره و خلائی وجود ندارد.

در حالیکه پیکرتراش یونانی به هیچ وجه از ایجاد حفره فضاهای خالی نمی‎هراسد.

و بازوها را از تنه و دو ساق پا را از هم جدا می‎سازد تنها موارد استثناء و چسبندگی کوچک میان دستهای مشت شده و رانها است.

اقدام هنرمند یونانی به رها ساختن هیکل آدمی از زندان سنگ است و رومی به آن داده است.

و یک پا از پای دیگر جلوتر است تا بتواند حرکت و آزادی را به خوبی نشاند دهد.

دین و مذهب در یونان: دین یونانی از آغاز مجموعه‎ای از مراسم جادویی بود.

در دین یونانی، اجرای صحیحی تشریفات سنتی بیش از درستی و پاکی انسان اهمیت داشت، و خدایان آسمانی و زمینی یونانیان از لحاظ عفت و شرافت و نجابت سرمشقهایی عالی به انسان ندادند.

حتی در اسرارالئوسی، اجرای مراسم، بزرگترین وسیله رستگاری و رهایی از عذاب به شمار می‎رفت، و پاکی روحی و کرامت اخلاقی مطمح نظر نبود.

دین یونانی به مهمترین عناصر زندگی- مانند ولادت، ازدواج، خانواده، طایفه، و دولت – جامه تقدس می‎پوشانید و آنها را از صورت امروز زودگذر دنیوی بیرون می‎آورد.

بر اثر پرستش و بزرگداشت مردگان، میان مردم قرون متمادی رابطه و وحدتی عمیق برقرار می‎شد، و هر فرد خود را نه عضو یک خانواده بلکه حلقه‎ای از زنجیره انسانهای پیشین و اکنون و آینده می‎انگاشت.

خانواده عاملی است برای بقای فرد در جریان نسلها.

هر کس از لحاظ دینی موظف به همسرگیری و فرزندآوری است.

کیست که مرد بیفرزند را به خاک سپارد و به زیارت قر او رود و او را به آیندگان پیوند دهد؟

دین یونانی نه تنها مردم را به تولید مثل تشویق می‎کرد و باعث افزایش جمعیت می‎شود، بلکه، با تکیه بر حفظ استمرار نسلها، آنها را به حفظ نظام اجتماعی و دفاع از وطن برمی‎انگیخت.

در هر شهر، خدا یا خدایان خاص آن شهر بیش از خدایان دیگر معزز بودند، و همه قوانین و سازمانهای گوناگونه جامعه در میان هاله‎ای دینی قرار داشت.

براستی، دین، جامه را در برابر خودخواهی و سودجویی فرد چون سدی دفاعی درآورد.

در ‎آغاز، دین از ادب و هنر و فلسفه نیرو گرفت، ولی بعداً از آنها زیان دید.

هنر فیدیاس به خدایان جلوه‎هایی زیبا و شکوهمند داد، و شعرهای پینداروس و سوفوکل واشیل به نوامیس دینی عمق اخلاقی بخشید.

همچنین افلاطون و فیثاغورش فلسفه را با دین آمیختند و، با طرح مفهوم خلود، در پیشرفت اخلاق انسانی موثر افتادند.

اما، در برابر اینان، پروتاگوراس دین را با دیده تردید نگریست، ذیمقراطیس فایده دین را انکار کرد، اوریپید خدایان را به ریشخند گرفت، و بر روی هم فلسفه یونانی دین را، که مبنای اخلاق بود، به نابودی کشانید.

شیوه‎های عبادت یونانی هم مانند خدایان یونانی بسیار متنوع بود.

یونانیان برای دفع شر خدایان زمینی به عبادت آنان می‎پرداختند، ولی خدایان آسمانی را صمیمانه پرستش می‎کردند.

هیچ یک از عبادات به کاهن احتیاج نداشت؛ در خانواده، پدر نقش کاهن را داشت، و در دولت، حاکم اصلی.

زندگی در یونان چندانکه گفته‎اند ناستوی نبود؛ دین در همه جا نقش اساسی بازی می‎کرد، و هر دولتی برای حفظ نظم اجتماعی و ثبات سیاسی خود از کیش رسمی حمایت می‎کرد.

لیکن، برخلاف مصر و خاور نزدیک که کاهنان بر دولت تلسط داشتند، در یونان دولت کاهنان را زیر سلطه خود داشت و رهبری مذهبی را عهده دار بود.

کاهنان صرفاً به وظایف کم اهمیت در معابد رسیدگی می‎کردند.

اداره اموال معابد، یعنی زمین و پول و بردگان، در دست مأموران دولت بود و آنها به حسابها رسیدگی می‎کردند.

کاهنان تربیت مخصوصی نمی‎دیدند.

میان کاهنان معبدها یا شهرها معمولاً رابطه‎ای وجود نداشت.

در یونان، کلیسا و دیانت تعصب آمیز و خشکه مذهبی وجود نداشت؛ معنی دینداری صرفاً شرکت در مراسم رسمی بود، نه اعتقاد به عقایدی خاص.

مردم در عقاید خویش آزادی داشتند، مشروط بر اینکه علناً منکر خدای شهر نشوند و حرمت آنها را نگاه دارند.

عملا، دین با دولت یکی نبود.

اجاق خانه، مانند آتشدان بزرگ شهر که در میدان عمومی قرار داشت، محل عبادت بود.

معابد و غارها و شکافهای زمین، که مسکن خدایان زمینی محسوب می‎شدند، برای عبادت به کار می‎رفتند.

یونانیان حریم معابد را مقدس می‎شمردند و بدان تجاوز نمی‎کردند.

در آنجا مؤمنان گرد می‎آمدند، و تمام فراریان، حتی اگر مرتکب جنایتی خطیر هم شده بودند، می‎توانستند در امان باشند.

یونیان معبد را خانه خدایان می‎شمردند، نه عبادت کنندگان، تندیس خدایان در معبد