بیش از ربع قرن تجربه شرکت صنایع کاشی اصفهان در سال 1353 در زمینی به وسعت 280,000 متر مربع در کیلومتر 18 جاده اصفهان - نجف آباد برای تولید انواع کاشی دیواری با ظرفیت سالانه 3 میلیون متر مربع تاسیس گردید واحد 2 کارخانه نیز در سال 1368 باظرفیت 3 میلیون متر مربع در سال گشایش یافت .
با انگیزه افزایش توان تولید در پاسخ به بازارهای داخل و خارج کشور طرح توسعه و ایجاد واحد 3 و نیز بهینه سازی واحدهای 1و2 با هدف ارتقاء کیفیت و افزایش کاریایی در دستور کار قرار گرفت که با نصب ماشین آلات و تجهیزات پیشرفته و مدرن روز, کار بهره برداری از ماشین آلات در اوایل سال 1381 شروع شد حجم تولید اینک به بیش از 9 میلیون متر در سال افزایش یافته و امکان ساخت کاشی در تمام ابعاد با کیفیت برتر فراهم گردیده است کاشیکاری، آجرکاری، گچبری هنرهای وابسته به معماری که در کرمان قدمتی بسیار طولانی دارد، بصورت خرده کاشی لعابدار همراه با آجرکاری نمونه های بسیار خوبی از دوران سلجوقی، تیموری و آل مظفر در کرمان موجود است از جمله مقبره خواجه اتابک ( متعلق به دوران سلجوقی ) مسجد جامع و مسجد پامنار.
قدیمی ترین نمونه کاشی معرق کرمان در «قبه سبز» واقع در «محله خواجه خضر» است.
دکتر پیر نیا عقیده داشتند این کاشی قدیمی ترین نمونه کاشی معرق ایران است و متعلق به دوران قراختاییان ( قبل از دوران تیموری ) است.
اما با توجه به پختگی و تکامل کاشی موجود به نظر نمی رسد این کاشی اولین کاشی معرق ایران باشد، احتمالاً زمینه طولانی تری دارد و تجربیات قبلی ای در این زمینه شده است.
قدیمی ترین نمونه گچبری مربوط به دوران سلجوقی در مسجد ملک موجود است.
محراب این مسجد دارای گچبریهای بسیار زیبا و بی نظیر است.
گچبریهای آرامگاه خواجه اتابک نیز به صورت کتیبه و به خط ثلث و کوفی از دوران سلجوقی باقی است.
قطعات گچبری به همراه آجرتراشی از دوران صفویه و قاجاریه در مجموعه گنجعلیخان موجود است.
کرمان هم اکنون نیز از هنرمندان خبره ای در این زمینه برخوردار است که عده زیادی از آنها در حال مرمت و احیاء بناهای قدیم هستند و در پروژه های حفظ و احیاء میراث فرهنگی همکاری دارند.
از جمله کارهای این گروه، مرمت کاشیکاری، گچبری، مقرنس، آجرکاری و کاربندی مجموعه گنجعلیخان ( حمام، کاروانسرا و ...
)، بنای شاه نعمت الله ولی، مسجد پامنار، بادگیر حاج آقاعلی، مجموعه ابراهیم خان، مسجد جامع، مسجد ملک، تکیه مدیر الملک، موزه سکه، سر در مشتاقیه، سر در مدرسه معصومیه، گنبد جبلیه و ...
است.
علاوه بر کارگاه میراث فرهنگی، کارگاه کاشی تراشی «کاشی تراش» به تولید کاشی های معرق، معقلی و مقرنس کاشیکاری می پردازد.
کارخانه کاشی‌سازی " بروجن" دراستان چهارمحال وبختیاری به‌بهره‌برداری رسید شهرکرد، خبرگزاری جمهوری اسلامی ۸۴/۰۲/۱۳ داخلی.
اقتصادی.
صنعت.
کارخانه کاشی سازی "بروجن " دراستان چهارمحال و بختیاری روز سه‌شنبه با حضور وزیر صنایع و معادن به بهره برداری رسید.
رییس سازمان صنایع و معادن استان چهارمحال وبختیاری،سرمایه‌گذاری انجام شده در این کارخانه را ۶۵میلیارد ریال ذکر کرد.
"محمود فرهادی" افزود: این کارخانه سالیانه دو میلیون و ۶۰۰هزار متر مربع کاشی تولید می‌کند.
وی ، وسعت زمین این کارخانه را بیش از ۱۰هکتار ذکر کرد و گفت: با راه- اندازی این طرح، برای ۱۰۳نفر اشتغال پایدار ایجاد شده است.
به گفته وی، صادرات کاشی تولیدی این کارخانه به برخی از کشورهای خارجی نیز در دستور کار قرار دارد.
همچنین ، "اسحاق جهانگیری" وزیر صنایع و معادن در ادامه سفر یکروزه خود به استان چهارمحال و بختیاری ، از طرحهای فولاد فرخشهر و طرحهای در دست احداث فولاد و سیمان استان بازدید کرد.
رییس سازمان صنایع و معادن استان چهارمحال و بختیاری ، سرمایه پیش بینی شده برای اجرای طرح فولاد قلع اندود فرخشهر را ۴۰۰میلیارد ریال ذکر کرد.
فرهادی افزود: با راه اندازی این طرح تا پایان امسال سالیانه ۱۵۰هزار تن ورق قلع اندود تولید می‌شود.
وی ،ظرفیت اشتغال این طرح را نیز ۲۵نفر ذکر کرد و گفت: مجموع وسعت این طرح نیز ۵۰ هکتار است.
رییس سازمان صنایع و معادن استان به پیشرفت طرح فولاد استان اشاره کرد و گفت : ظرفیت تولید این کارخانه در صورت راه اندازی ۳۰۰هزار تن ورق مورد استفاده در صنایع خودروسازی است.
فرهادی افزود: این طرح تاکنون بیش از ۲۰درصد پیشرفت فیزیکی داشته و برای تکمیل این طرح به ۱۸۰میلیارد ریال اعتبار نیاز است.
به گفته وی ، طرح سیمان استان نیز تاکنون بیش از ۴۵درصدپیشرفت فیزیکی داشته است.
فرهادی افزود: برای ساخت و راه اندازی این طرح ۸۸میلیارد ریال سرمایه پیش بینی شده است.
به گفته وی ، ظرفیت تولید سالانه این طرح در صورت بهره‌برداری در سال آینده، بیش از سه هزار تن سیمان خواهد بود.
به گزارش ایرنا ، هم اکنون بیش از ۶۰۰طرح صنعتی در استان چهارمحال و بختیاری فعال است.
ارسال خبر: ۱۶:۴۴ سه‌شنبه، ۱۳ اردیبهشت ۱۳۸۴ نسخه قابل چاپ مختصری از تاریخچه کارگاههای کاشی سنتی گوهرشاد مسجد گوهر شاد یکی از مسا جد دیرینه اسلامی که قریب به شش قرن قدمت دارد ودر کنار مرقد مطهر اما م هشتم ثا من الائمه با عظمت و شکوه خا صی به همت با نوی نیکوکا ر گوهر شاد آغا ، همسر میرزا تیمور گورکانی بنا ، و از همان ابتدا با کا شی کاری معرق ، هفت رنگ و معقلی مزین گردید و هنوز این کا شیها از کیفیت مطلوب خاصی بر خوردار می باشد .
مقاله برگزیده خارجی گلها، واژه ها، و اشکال: هنر اسلامی نویسنده: مونیکا فلورز(Monica Flores) الله، الله، الله،این کلمه به معنی خدا و چیزی که در سرتاسر مساجد وحیاط ها در ایران نقش بسته وحک شده است .آنرابه صورت یک دیوارنوشته یانوشته بدشکل نمی نویسند درعوض درانحنای خطوطی دلپذیرپنهان می شود وباطراحی سراسری با زیبایی خطاطی عربی در ساختمان ممزوج می شود.
یکی از جنبه های هنر اسلامی این است که در آن صورت وشکل انسان به چشم نمی خورد، در عوض هنر به صورت غیر تجسمی است: نمادها وسبکهاباسایه هایی ازآبی،زردکبود،فیروزه ای وطلایی برروی هم چرخ می خورند.
کتابهای راهنما به این نکته اشاره می کنند که هنر اسلامی به طور کل وهنرایرانی به طور خاص،از الگوها واشکال هندسی همچون درختان انگور ودیگر الگوهای گلدار که اغلب بسیارپیچیده اندویاموجوداتی واقعی یا تخیلی که به سبک بسیارخاصی به تصویرکشیده شده اند مانند: شیر،فیل، طاووس،ققنوس وشیردال(هیولایی که بدن شیروسروپنجه عقاب داشت)، استفاده فراوان برده است ونوعی تمایل به چنین کاربردی نیز وجود دارد.
بالای سردر مسجدی در قزوین یکی از این شیرها را به علاوه تصویری بر روی کاشی مشاهده کردیم.
در نگاهی به سرتاسرحیاط وداخل مسجد نمونه های مختلفی از اشکال گلدار ودیوارهای کاشیکاری شده قابل مشاهده بود.
درهای مشبک ،طاقهای قوسی با کاشیکاری سراسری، و اشکالی از حیوانات و گلها، تعداد اندکی از عناصر هنری کلیدی هستند که به نظر می رسد در معماری در سرتاسر ایران تکرار می شوند.
کو شیدم که از این طراحی پیچیده سر در آورم اما بقدری زیبا و پیچیده بود که تنها می توانستم اشکال و رنگها را از هم تمیز دهم وسر تاسر وجودم را ترس و هیبتی آمیخته با احترام فرا گرفت.
توجهی که به جزئیات شده،حیرت آور است.
سالها بود که در آرزوی یک سفر به اصفهان بودم .امّا موقعیتش فراهم نمی شد.
تا اینکه چند وقت پیش یک سفر کاری به اصفهان به پستم خورد.
البته خیلی وقت گشتن نداشتم : دو تا نصفه روز!
اما سعی کردم نهایت استفاده رو بکنم.
بازم بدشانسی آوردم و حافظه ی دوربین دیجیتالم پر شد و خیلی جاها موندند که من نتونستم هیچ عکسی ازشون بگیرم.
با دیدن آثار تاریخی زیبای اصفهان ، هم بسیار از هنر و نبوغ گذشتگان لذت بردم ، هم چیزایی دیدم که خیلی حالمو گرفت.
بدجوری .
به طوری که تا چند روز پس از برگشتن از اصفهان، شدیداً به هم ریخته بودم.
میگین چی دیدم؟
اینارو: نگهداری از آثار تاریخی مسلمانها، صفر.
در تمام مکانهایی که من رفتم، نه نگهبانی وجود داشت و تابلویی که حداقل خواهش کنه از مردم که مراقب این آثار با ارزش باشند.
مردم هم که فرهنگشون اونقدر بالا بود که ...
اگر شما هم اون صحنه رو می دیدین.
ایکاش می‌تونستم عکسشو بهتون نشون بدم .
کسانی که منارجنبان رفتن می دونن که یک منارها بر روی یک ساختمان کوچک بنا شده که در واقع مقبره یکی بزرگان در آن واقع است.
دیوارهای ساختمان پر از دست نوشته هایی بودند که به نظر نمی آمدند خیلی قدیمی باشند.
ما به نوشته ها می گیم: " یادگاری "ملت بزرگوار تا جایی که دست می رسید و جان در بدن داشتند بر روی دیوارها حکاکی کرده بودند.
منظره ی وحشتناکی بود!
در عوض کلیسای وانک.
هرجا یک مامور.
عکاسی مطلقا ممنوع.
راستش از اینش شاکی شدم.
از یکی از مسئولین اونجا پرسیدم .
گفت نور فلاش برای نقاشی ها مضر است و چون مردم رعایت نمی کنند کلاً ممنوع شده.
جلوی نقاشی های داخل کلیسا که در دست رس بودهم شیشه گذاشته بودند.
البته در مکانهای مربوط به مسلمانها هم محافظت هایی شده بود.
اما با داربست!
فکرشو بکنید آثار به اون زیبایی و ظرافت و داربست های زنگ زده.
به این میگن آخر هارمونی!!!!
گوشه گوشه ی بناهای تاریخی ماجراها دارند.
اما افسوس که دیوارها خاموشند .
هیچ جایی را ندیدم که یک راهنمای حسابی داشته باشد.
نمی دونم ما چجوری انتظار داریم که توریست بیاد تو کشورمون.
فکر نمی کنم از اصفهان جایی تاریخی تر تو ایران باشه.
مسجد شاه با اون عظمتش نه تنها تابلو های راهنما به چند زبون نداشت بلکه راهنماش هم یک پیرمرد بود که به نظر نمی اومد سواد درست حسابی هم داشته باشه!
جالب اینجا بود که داشت برای چند تا عرب توضیح می داد البته به زبان فارسی!!!
اما در کلیسا همون عرب هارو دیدم که بازم یک پیرمرد ارمنی براشون به انگلیسی توضیح می داد و اونها هم خیلی راحت می فهمیدند.
در موزه ی کلیسا هم کنار هر شیئ تاریخی یک تکه کاغذ گذاشته بودند و به سه زبان فارسی ارمنی انگلیسی توضیح داده بودند.
جهانگرد ها لطفاً فارسی یاد بگیرند!
به نظر شما شهر توریستی نباید تابلوهای داخل شهرش به زبان انگلیسی هم باشه؟؟؟
ما که ایرانی بودیم و( همراه من که تا حالا چند دفعه اومده بود اصفهان و خیلی هم ادعا داشت که همه جاشو) بلده همش گم می شدیم.
دیگه خارجی ها که جای خود دارند.
البته شاید این هم از زرنگی اصفهانیهاست .
شاید می خوان خارجی هارو مجبور کنند که راهنما بگیرند و یه چیزی هم تو جیب اونا بره.
خوب اینم یک راه اشتغال زایی هست!
عمارت عالی قاپو من از بیرون عالی قاپو عکس زیاد دیدم.
اما از داخلش هیچی.
هیچ تصوری هم نداشتم از توش .
به محض ورود چشمم که کاشی کاری ها و معماری ورودی افتاد یکم خشکم زد.
راستش با بیرونش خیلی فرق داره.هر چند که از بیرون هم زیباست.
خوشبختانه کاشی خیلی مقاوم هست و پس از گذشت سالها کاشیکاریهای داخل خیلی خوب مونده بودند.
اما نقاشی های روی دیوارها اکثرا از بین رفته بود.
یکی از هنرمندان میراث فرهنگی مشغول بازسازی نقوش تزئینی روی دیوار بود.
خیلی دوست دارم ببینم اون ابتدا چه جوری بوده.
حتماً فوق العاده زیبا بوده.
رضا عباسی واقعاً هنرمند بی نظیری بوده.
عالی قاپو شش طبقه هست.
ولی از هر طرف یه جور نشون می ده.
راه پله ها خیلی باریک هستند.
پله ها با کاشی های زیبا پوشانده شده بودند و دیوارها هم دارای نقوش بسیار زیبا بودند.
داخل هر اتاق یک( به قول امروزی ها) شومینه قرار داشت که به نظر من خیلی زیبا بود.
هر چه بالا تر می رفتی بر زیبایی اتاقها افزوده می شد.
تالار موسیقی در طبقات آخرین بود و فوق العاده زیبا.
تزئینات سقفش که تا بالای ستونها هم آمده بود بی نهایت زیبا بود و من مبهوت زیبایی و خلاقیتی که درش به کار رفته بود شدم.
بیشترین نقشی که درش بکار رفته بود یه چیزی شبیه جام بود.
اون طبقه معماریش و تزئیناتش شاهکار بود.
تا اونجایی که یادم هست طبقه ی بالاش می‌شد ایوان که در اون یک حوض مسی بود.
یکی از شاهکار های این ساختمان در این است که این آب بدون پمپ تا اون ارتفاع که حوض قرار داشت می رفته.
متاسفانه نتوانستم از حوض عکسی بگیرم.
چون دور تا دورش رو داربست زده بودند.
فکرش رو بکنید در زمانی که ازش استفاده می شده چقدر زیبا بوده.
آب، داخل یک حوض مسی سفید شده، چه تلالویی داشته!
یک نکته ی جالب دیگر این بود که در آن زمان ساختن یک حوض در طبقه چندم یک ساختمان و عایق بندی اون شاهکار بوده.
در آن طبقه یک تالار هم بود.
ورودی آن بسیار زیبا بود و از بیرون نشون می داد که داخلش باید خیلی قشنگ باشه.
و همین طور هم بود!
کاشیکاری سقف و دیوارها شاهکار بودند.
سقف هم بسیار بلند بود.
من که دوست نداشتم از اونجا بیام بیرون.
درآن زمان آنجا تالار پذیرایی بوده.
خوش به حال مهمانها!
مواد اولیه از معادن داخلی درست برداشت نمی شوند مدیر بازرگانی یک شرکت تولیدکننده کاشی و سرامیک گفت : مهم ترین مشکل در