دانلود تحقیق تاریخچه ورزش بدمینتون

تاریخچه بازی بدمینتون، صدها سال است که در هندوستان، سیام و ژاپن بازی می‌شود.

نام این بازی در هندوستان پونا (Poona) بود و افسران انگلیسی که در هندوستان بودند به این بازی علاقه زیادی داشتند.

در سال 1870 میلادی بعضی از افسران انگلیسی و سایل بازی بدمینتون را به انگلستان بردند و در اوقات بیکاری این بازی را انجام می‌دادند در سال 1873 در جشنی که توسط دوک بوفورت (Duke of beaufort) در قصر خانوادگی‌اش برپا بود، این بازی هم انجام شد.

از آنجایی که اسم این قصر خانه بدمینتون بود، اسم این بازی هم کم‌کم به بازی بدمینتون معروف شد.

باشگاه بدمینتون که در سال 1877 تأسیس شد اولین قوانین مکتوب این بازی را اعلام نمود.

در سال 1893 انجمن بدمینتون انگلستان بعنوان اولین انجمن ملی بدمینتون تأسیس گردید و نخستین بازیهای قهرمانی انگلیس در سال 1899 برگزار گردید.

تا سال 1914 حدود 467 باشگاه و تا سال 1923، به تعداد 550 باشگاه و تا سال 1943 در حدود 1000 باشگاه در انگلستان بوجود آمد.

امروزه در حدود پنج هزار باشگاه بدمینتون در انگلستان وجود دارد.

فدراسیون بین‌المللی بدمینتون (IBF) در سال 1943 تأسیس گردید و قرار گذاشته شد که اولین مسابقات قهرمانی جهان در سال 1939 برگزار شود.

اما بخاطر جنگ جهانی دوم این مسابقات انجام نشد و تا سال 1949 به تعویق افتاد.

مؤسسین اولیه فدراسیون بین‌المللی بدمینتون 9 کشور بودند که عبارتند از: کانادا، دانمارک، انگلستان، فرانسه، ایرلند، زلاندنو، اسکاتلند و ولز.

ایالات متحده آمریکا چهار سال بعد به فدراسیون بین‌المللی بدمینتون، مسابقات کاپ توماس بود که در سال 1948 برگزار گردید.

مسابقات کاپ توماس که مسابقه قهرمانی تیمی مردان جهان است توسط رئیس فدراسیون بین‌المللی بدمینتون، سِر جرج توماس برگزار گردید.

کاپ اوبر (Uber) نیز مسابقه قهرمانی تیمی بانوان جهان می‌باشد که از سال 1965 برگزار می‌گردد.

بطور کلی هفت مسابقه اصلی در دنیای بدمینتون وجود دارد که عبارتند از: کاپ توماس، کاپ اوبر، قهرمان جهان، کاپ سادیر من (Sudirman) که بصورت مختلط برگزار می‌شود، مسابقات جوانان جهان، مسابقات فینال گراندپری و مسابقات جام‌ جهانی.

مسابقات جام‌جهانی از سال 1981 آغاز گردید و تا سال 1997 ادامه داشت.

از آن سال به بعد به جای مسابقات جام‌جهانی، مسابقات بازیکنان برتر جهان توسط فدراسیون بین‌المللی بدمینتون ابداع گردید.

بازی بدمینتون از سال 1992 بطور رسمی وارد بازیهای المپیک شد و بصورت انفرادی و دو نفره برای مردان و زنان برگزار گردید.

از المپیک سال 1996 بازی دو نفره مختلط هم به موارد فوق اضافه شد.

در سالهای اخیر، بهترین بازکنان جهان از کشورهای اندونزی، چین، مالزی، کره و کشورهای اسکاندیناوی بخصوص دانمارک و فنلاند بوده‌اند.

از دهه هشتاد میلادی، زمانی که بازیهای گراندپری جهانی توسط فدراسیون بین‌المللی بدمینتون برگزار گردید بازی بدمینتون هم یک بازی حرفه‌ای شد و برندگان این مسابقات در حدود 350000 دلار جایزه بدست می‌آورند.

تجهیزات و اصطلاحات قبل از اینکه شروع به یاد گرفتن بدمینتون کنید بهتر است که با تجهیزات و اصطلاحاتی که بعدها با آنها مواجه خواهید شد آشنا شوید.

تجهیزات از خریدن تجهیزات بسیار ارزان و یا بسیار گران خودداری کنید.

اما تجهیزاتی بخرید که مناسب باشند.

تجهیزات خوب، بازیکن خوب نمی‌سازد اما کمک به خوب بازی کردن می‌کند.

راکت تکنولوژی ساخت راکت هر روزه عوض می‌شود.

قبل از انتخاب راکت با فروشنده صحبت کنید و از او کمک بخواهید تا در خرید آن شما را راهنمایی کند.

شما حتماً نباید راکت گران قیمت بخرید، بلکه می‌توانید یک راکت مناسب و با پول کمتر تهیه کنید.

دسته راکت: دسته راکت را بگیرید و امتحان کنید که کاملاً راحت در دستتان قرار بگیرد.

اندازه دسته راکتها 6/8 تا 2/9 سانتیمتر می‌باشند بنابراین راکتی را انتخاب کنید که نه کوچک باشد و نه زیاد بزرگ چون نگهداشتن آنها در دست دشوار خواهد شد.

راکتهای دسته چرمی از همه بهتر هستند اما از راکتهای حوله‌ای نیز استفاده می‌شود.

شفت: شفت، دسته راکت را به سر راکت متصل می‌کند.

بستگی به جنس این قسمت، قیمت رکت‌ها متفاوت هستند.

جنس این قسمت می‌تواند استیل، گرافیت و فایبرگلاس و یا گرافیت و سرامیک فایبر باشد.

فعلاً نگران نوع شفت نباشید، نوع استیل یا گرافیت به اندازه کافی بادوام و سبک هستند.

راکت 100 گرمی مناسب می‌باشد.

هر کدام از این راکتها را که انتخاب می‌کنید باید کمی قابل خم شدن باشند.

برای تست کردن قابلیت ارتجای راکت، آن را با دو دست از قسمت دسته و سر بگیرید (بطور افقی) و به آرامی آنرا به بالا فشار بدهید.

شفت باید کمی خم شود.

سر راکت: این قسمت از راکت هم می‌تواند از جنس گرافیت یا آلومینیوم باشد.

از خریدن راکتی که سر آن فقط از استیل درست شده باشد خودداری کنید چون تعادل خوبی ندارند.

سر راکت در محل سوراخهایی که سیمها از درون آن عبور می‌کنند باید دارای پلاستیک نرم باشد تا در هنگام کشیده‌شدن به روی زمین در هنگام بازی دچار پارگی نشود.

قطعه تی T: که سر و شفت را به یکدیگر متصل می‌کند، بعضی از راکتها این قطعه را ندارند و مستقیماً سر وشفت به یکدیگر جوش داده شده‌اند.

اگر از فلز درست شده باشند آنها توسط قطعه T به یکدیگر وصل می‌شوند.

این قطعه به گلو معروف است.

سیم‌‌‌‌‌‌‌ها: سیمها مهمترین قسمت یک راکت هستند چون محلی است که با آن به توپ محکم ضربه می‌زنند.

سیمهایی که از روده طبیعی درست شده‌اند بهتر می‌باشند و قابلیت انعطاف‌پذیری بهتری نسبت به دیگر سیمها دارند و در نتیجه گرانتر می‌باشند.

بهترین نوع این سیمها نازکترین و شفافترین آنها از لحاظ رنگ می‌باشند.

قدرت کششی نوع سیمی که انتخاب می‌کنید اهمیت دارد.

اگر خیلی سفت باشد کنترل کردن توپ و یا زدن ضربات ظریف به توپ مشکل خواهد بود، اگر هم خیلی شل باشد زدن ضربات محکم با آن مشکل خواهد بود.

معمولاً کشش سیمها باید حدود 9/5 کیلوگرم باشد.

مراقبت از راکت: برای بهتر استفاده کردن از راکتی که با دقت خریداری کرده‌اید این نکات را رعایت کنید: هرگز در هنگام عصبانیت آنرا روی زمین پرت نکنید.

از کاور (روپوش مخصوص راکت) برای پوشاندن سر راکت استفاده کنید تا سیمهای آن خیس نشود.

هرگز راکت را در معرض گرما و یا رطوبت قرار ندهید.

اگر خوب از راکت خود استفاده کنید برای 2 تا 3 سال احتیاج به عوض کردن سیمهای آن نخواهید داشت.

اگر یکی از سیمها پاره شد از راکت استفاده نکنید تا خسارت بیشتری به آن وارد نشود.

فوری آنرا تعمیر کنید تا قابلیت کشش آن باقی بماند.

توپ بدمینتون توپ بدمینتون می‌تواند از مواد مصنوعی (سینتیک) یا طبیعی درست شده باشد.

توپهای مصنوعی از هر جنسی که باشند باید مانند توپهای طبیعی که دارای چوب پنبه و پرهایی که با یک قطعه چرم نازک به دور چوب پنبه متصل شده‌اند و دارای قابلیت پرواز مناسب هستند عمل کنند.

توپهای طبیعی باید دارای 16 پر در اطراف پایه باشند و تمام پرها هم باید به یک اندازه بوده و طول آنها هم بین 62 تا 70 میلیمتر باشد.

قطر دایره بالای توپ بین 58 تا 68 میلیمتر می‌باشد و پرها هم باید با سیمی از جنس مناسب به پایه محکم بسته شده باشند.

قطر پایه توپ باید بین 25 تا 28 میلیمتر باشد و انتهای آن گرد شده باشد.

وزن توپ هم باید بین 74/4 تا 50/5 گرم باشد.

توپهای مصنوعی هم از لحاظ وزن و اندازه باید دارای خصوصیات توپ طبیعی باشند فقط به جای پر از مواد سینتتیک استفاده می‌کنند.

بازیکنان، سطح بالا فقط با توپهای طبیعی بازی می‌کنند اما بازیکنان تازه کار در بیشتر باشگاهها از توپهای مصنوعی استفاده می‌کنند و قابل قبول هم می‌‌‌باشد.

توپهای سینتتیک طلایی برای سالنهای ورزشی با دیوارهای روشن مناسب می‌باشد.

در گذشته توپهای طبیعی خیلی گرانتر از توپهای سینتتیک بودند، اما امروزه بعضی از انواع آنها حتی از توپهای سینتتیک هم ارزانتر هستند.

بهر حال اگر می‌خواهید نوع طبیعی آنرا بخرید مطمئن شوید که پرهای آن پر غاز است.

انتخاب خود را روی قیمت، دوام و نوعی که دوستانتان در باشگاه از آن استفاده می‌کنند بگذارید.

ما توصیه نمی‌کنیم که نوع توپهای خود را عوض کنید اما در اینجا چند نوع خوب آنرا معرفی می‌کنیم: RSL, DSS, YONEX, CARLTON.

هر نوع توپی راکه انتخاب می‌کنید مطمئن شوید که سرعت مناسب رابرای آن سالن بخصوص دارا می‌باشد.

معمولاً توپهای سینتتیک را توسط رنگی که به آنها زده‌اند برای سرعتهای آهسته، متوسط و سریع درجه بندی کرده‌اند.

توپهای تهیه شده از پر طبیعی هم با عددهای بین 73 تا 85 درجه بندی شده‌اند.

یک توپ درجه 73 طول مسیری را که می‌پیماید 10 تا 15 سانتی‌متر کمتر از توپ درجه 74 می‌باشد.

توپ درجه 85 سریعترین توپها است.

انتخاب سرعت توپ بستگی به دمای هوای سالن بازی دارد.

به عبارت دیگر بستگی به مقاومت هوا دارد.

در یک سالن کوچک گرم می‌توانید توپ درجه 75 را انتخاب کنید در صورتی که اگر سالن گرم نبود می‌توانید از توپ درجه 78 استفاده کنید.

در سالهای مدرن لازم است که از توپ درجه 82 استفاده شود.

برای انتخاب توپ مناسب، آزمایشهای زیر را انجام دهید: پشت خط انتهای زمین با زاویه 45 درجه محکم به توپ به سمت بالا ضربه بزنید، اگر سرعت توپ صحیح باشد در فاصله‌ای بین 53 سانتیمتر تا یک متری خط انتهای زمین طرف دیگر فرو خواهد آمد.

مراقبت از توپ مراقبت از توپ بسیار مهم است چون قیمت آنها زیاد است و اگر درست به آن ضربه نزنید عمرشان کوتاه خواهد شد.

هرگز در حالت نیم- والی به آنها ضربه نزنید.

هرگز قوطی نگهداری آنها را له نکنید و بجایی نزنید.

هرگز توپهای طبیعی را در جای گرم نگهداری نکنید.

آنها را با انگشت شست و سبابه بردارید.

با سرعت مناسب بازی کنید.

کفش بدمینتون کفشی که پایتان می‌کنید اهمیتش خیلی بیشتر از بقیه پوشاکی است که هنگام بازی از آن استفاده می‌کنید.

کفشها پایه و اساس سرعت هستند.

کفشها باید سبک، راحت و قابلیت ارتجاعی زیاد داشته و دارای کوشن مناسب داخل آنها باشند.

کف کفشها باید نرم و شیار دارا باشند تا توقف چرخیدن و شروع به حرکت را آسان کنند.

جنس روی کفش اغلب از نایلون یا جیر است.

بندهای کفش باید از ناحیه بالای انگشتان پا شروع شده و به بالا بیاید، و زبانه کفش هم باید دارای کوشن نازکی باشد.

کفشهایی که دارای محافظ در ناحیه انگشتان هستند از صدمه دیدن آنها در هنگام کشیده شدن روی زمین جلوگیری می‌کنند.

اگر می‌خواهید که سرعت زیاد داشته باشید از پوشیدن کفشهای سنگین با کف سخت خودداری کنید.

پوشیدن کفش کثیف، بی‌انظباط بودن را نشان می‌دهد بنابراین همیشه کفشهای خود را تمیز نگهدارید.

لباس بدمینتون پوشیدن لباس بستگی به اولویت‌های خود شخص دارد.

تعداد زیادی لباس‌های بدمینتون در دسترس می‌باشند.

مردها معمولاً شورت و پیراهن می‌پوشند، خانمها هم مانند آقایان، اما آنها می‌توانند از دامن هم استفاده کنند.

رنگ لباسها باید سفید باشد و مد روز.

اگر از رنگها بطور مفید استفاده شود مانعی ندارد.

البته جوراب باید سفید باشد.

لباسها باید از موادی درست شده باشند که به آسانی بتوان آنها را شست و هرگز نباید خیلی تنگ یا گشاد باشند و جلوی حرکات شما را بگیرند.

داشتن گرمکن و استفاده از آن بعد از یک بازی سخت برای جلوگیری از کشیده شدن عضلات بسیار ضروری است.

پوشیدن لباس سفید برای مدارس و یا مراکز ورزشی اجباری نیست.

اما هر لباسی که می‌پوشید اگر تمیز و خوب باشد احساس خوبی به شما دست خواهد داد و خود را یک بازیکن واقعی خواهید دانست.

ساک ورزشی داشتن یک ساک ورزشی که محتوی وسایل لازم باشد برای لیگها و مسابقات لازم است.

از آنجائی که بازیها باید ادامه پیدا کنند شما باید لوازم ضروری را در ساک خود داشته باشید: راکت اضافی با همان وزن و کششی که معمولاً استفاده می‌کنید، سنجاق قفلی، حوله، نوشیدنی، هدبند، یک کپی از قوانین بازی و هر چیز دیگری که فکر می‌کنید در طول مسابقات ممکن است به آن احتیاج پیدا کنید را در ساک خود قرار دهید.

زمین بدمینتون دیاگرام زمین بهتر از هر توضیحی می‌تواند فاصله‌ها و نام مناطق مختلف زمین را بیان کند.

یک زمین ایده‌آل بدمینتون 1/9 متر ارتفاع دارد و خطوط اطراف آن به عرض 8/3 سانتی‌متر می‌باشد و فاصله آن از دیوارها حداقل 52/1 متر و از زمین مجاور 90 سانتیمتر می‌باشد.

در هنگام روز هم نور نباید به شدت به آن بتابد و نور چراغهای داخل سالن هم درخشنده نباشند تا توپ بخوبی دیده شود.

زمین بازی هم باید صاف باشد ولی لیز نباشد.

دیرک‌های تور باید بیرون زمین نصب شوند تا نور کاملاً سفت کشیده شود.

ارتفاع تور از زمین در نزدیکی دیرک 54/1 متر و در وسط زمین 52/1 متر می‌باشد.

متأسفانه کمتر زمینی چنین شرایط ایده‌آلی را دارد، اما هنوز بدمینتون بازی می‌شود و از آن لذت می‌برند.

حتی در شرایط خیلی بد که در آن از نور مناسب یا توپ وتور مناسب استفاده نمی‌شود بازی انجام می‌گیرد و به بازیکن نشاط می‌بخشد.

کجا می‌توان بازی کرد مدارس و باشگاهها محلهایی هستند که زمین بازی خودشان را دارند، اما شما می‌توانید در مراکز ورزشی خودتان یا در کلاسهای بدمینتون ثبت نام کنید و این ورزش را بطور صحیح دنبال کنید.

اصطلاحات سرویس درایو زاویه‌دار: برای زدن این سرویس به آخرین نقطه سمت راست زمین سرویس تا