تنبلی و سستی بین بزرگسالان بیش از کودکان است چون بچه ها به طور طبیعی و ناخود آگاه فعال هستند.
ورزش منظم یکی از مهمترین راهکار های کسب سلامتی برای بچه ها و بزرگسالان است.
فعالیت بدنی، وزن مطلوب را حفظ می کند، طول استخوان ها را افزایش می دهد و در نهایت از خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی می کاهد.
پزشکان باید موقعیت وزنی کودکان و نیز میزان فعالیت بدنی آنها را طی یک دوره پزشکی مداوم ارزیابی کنند.
متخصصان موظفند با توصیه های ساده به بچه ها و خانواده ها زمینه را طوری فراهم کنند تا با حداقل صدمه، حداکثر نشاط و لذت حاصل شود.
همه افراد به ورزش نیازمندند.
معمولاً پزشکان با توجه به سن، موقعیت فیزیکی، مراحل پیشرفت و میزان علاقه مراجعه کنندگان جوان و نوجوان مناسب ترین فعالیت بدنی را به آنها توصیه می کنند.
نادیده گرفتن ارتقای سلامتی بین افراد جوان و خردسال به دو دلیل است: ۱) تنبلی و سستی بین بزرگسالان بیش از کودکان است چون بچه ها به طور طبیعی و ناخود آگاه فعال هستند.
خطر ابتلا به بیماری هایی مثل دیابت و بیماری های قلبی بین افراد بالغ بیشتر است.
به هرحال، با توجه به بررسی های انجام شده، کودکان و نوجوانان به طور کامل فعال و با تحرک نیستند.
شایان ذکر است که باید بچه ها به ورزش هایی بپردازند که برای بهبود بیماری های قلبی و نیز ارتقای سلامتی طولانی مدت مفید است.
متاسفانه تقریبا بیش از نیمی از آنها فعال نیستند.
ضمناً، دخترها در خلال سن بلوغ و پس از آن کمتر از پسرها به ورزش می پردازند.
این روند حتی با آموزش های پزشکی و ورزشی هم قابل درمان نیست.
تنها کمی بیش از یک دوم دانش آموزان دبستان و راهنمایی باید در کلاس های ورزشی روزانه شرکت کنند.
میزان اهمیت به ورزش بین دانش آموزان دبیرستانی نه تنها نباید کاهش یابد بلکه باید افزوده شود.
● چگونگی ورزش سلامتی کودکان را تامین می کند ▪ کنترل وزن: ارتباط بین فعالیت فیزیکی و چاقی در سنین پایین کاملاً مشخص نیست و مطالعات مربوط به آن هم نتایج ثابتی را در اختیار متخصصان قرار نمی دهد.
با این وجود، با افزایش وزن و تحرک و نیز کاهش مصرف کالری می توان وزن را کاهش داد.
نگرانی افزایش وزن بین کودکان و نوجوانان کاملا بجا و منطقی است.
بچه های چاق در معرض بیماری های فشار خون، دیابت نوع دوم، نامنظمی هورمون رشد، مشکلات تنفسی و استخوان قرار دارند.
این بیماران از فقدان اعتماد به نفس و روابط اجتماعی رنج می برند.
▪ رشد و نمو استخوان ورزش باعث تاثیرات ثابت در رشد و نمو استخوان می شود.
فعالیت بدنی ، خطر ابتلا به پوکی استخوان را با افزایش غلظت مواد معدنی کاهش می دهد.
تحقیقات انجام شده در مورد ۴۰ پسر بالغ که به مدت ۳۰ دقیقه و سه بار در هفته به ورزش می پرداختند حاکی از آن بود که حجم استخوان کمر و پا و غلظت مواد معدنی در بدن آنها دو برابر کسانی است که تحرک کمتری داشتند.
نتیجه این تحقیق در مورد ۴۵ زن نابالغ هم مثبت بود.
محققان معتقدند که میزان حجم استخوان حتی پس از توقف ورزش کاهش نمی یابد.
آنها به این نتیجه رسیده اند که انجام حرکات ورزشی قبل از سن بلوغ درصد شکستگی استخوان را پس از سن یائسگی تقلیل می دهد.
▪ مراقبت ازقلب و رگ های خونی: اغلب ، بیماری های قلبی عروقی در بزرگسالان نمایان می شود، با این وجود در سنین پایین هم ممکن است که با آنها مواجه شویم.
تحقیقات نشان می دهد که ورزش های هوازی در جلوگیری از بیمارهای قلبی عروقی بزرگسالان بسیار موثر است، اما در مورد بچه ها هنوز نامشخص است.سلامت فکری و ذهنی: با توجه به آخرین شواهد، ورزش در بهبود افسردگی و اضطراب بزرگسالان وکودکان بسیارموثر است.
فعالیت بدنی یکی از راهکارهای مبارزه با هیجان روحی است.
با توجه به بررسی های انجام شده در مورد ۲۲۰ بزرگسال مؤنث مضطرب و نگران، آن دسته از افرادی که در برنامه های ورزشی سخت شرکت می کنند کمتر از تنش های فیزیکی و روحی رنج می برند.
● برنامه ریزی مهمترین نکته برای پزشکان این است که به طور مثبت تمایل جوانان را به ورزش زیاد کنند و نیز دریابند که هر فعالیت بدنی برای فرد خاصی مناسب است.
کودکان ناتوان نسبت به هم سن و سالان توانای خود کمتر با ورزش آشنایی دارند.
جالب این که این افراد برای افزایش قدرت بدنی و تناسب اندام خود به ورزش بیشتری هم نیازمندند به جزکودکان علیلی که درسازمان های ملی و جهانی (مثل المپیک) فعالیت دارند، بقیه ازتحرک بدنی اندکی برخوردارند، بنابراین باید تک تک افراد، مدارس و مؤسسات مختلف نهایت سعی خود را بکنند تا روز به روز این انگیزه مثبت را بین آنان افزایش دهند.
پزشکان می توانند با تهیه فهرستی از فعالیت ها، به میزان مصرف انرژی و تحرک بدنی بیماران پی ببرند.
درضمن این روش به پزشکان کمک می کند تا ورزش هایی را پیشنهاد کنند که متناسب با سن، اندام، علاقه و موقعیت بدنی آنها باشد، معمولاً سوالات در رابطه با موارد زیر است: ▪ آموزش های بدنی که شامل کلاس های ورزشی مداوم و انواع فعالیت هاست.
▪ ورزش های هوازی مثل دویدن، فوتبال و نیز فعالیت های غیر هوازی مثل بیس بال.
▪ ورزش های تفریحی و جسمانی دیگر مثل اسکیت، راهپیمایی و نیز فعالیت های شدید بدنی.
قابل توجه است که هیچ ورزشی به تنهایی برای سلامت جسمانی و روانی نوجوانان و کودکان مفید نیست.
این نکته بسیار مهم است که با کمک اولیاء بتوانیم فعالیت های بدنی را انتخاب کنیم که با سن و توانایی فیزیکی بچه ها متناسب باشد.
یکی از اهداف اصلی متخصصان این است که بتوانند ۳۰ دقیقه ورزش سبک و آرام را در اکثر روز های هفته دانش آموزان بگنجانند.
پیاده روی و پیمودن پله، باعث تناسب همه جانبه وسلامت روز افزون می شود.
انجام ورزش های سنگین بین اکثریت افراد جامعه شایع است و حتی کودکان نابالغ هم می توانند با حداقل خطر و نیز هیچ گونه صدمه ای به استخوان ها، عضلات و مفاصل ، نتایج خوب و مثبتی کسب کنند.
باید دقت کنیم که نظارت دقیق و همه جانبه هم در انجام حرکات فیزیکی بسیار مهم است.
بچه ها نباید اجسام سنگین بلند کنند، ضمناً باید تا رشد کامل اسکلت بدنشان از پرتاب وزنه خودداری کنند.
گاهی اوقات پزشکان بچه ها را به انجام ورزش هایی وا می دارند که متناسب با توانایی و میزان آسیب پذیری آنهاست.
متخصصان به افراد مبتلا به بیماری ضعف رباط ها پیشنهاد می کنند تا بیشتر به شنا و دوچرخه سواری بپردازند و از ورزش هایی مثل بسکتبال که منجر به پیچ خوردگی می شود اجتناب کنند.
● کاهش صدمات حین ورزش رعایت اصول ایمنی مهم ترین عامل به شمار می رود.
با این وجود حوادث ناگوار مربوط به ورزش بسیار شایع است.
یکی از بررسی ها حاکی از آن است که ۲۲ درصد از بچه های مدرسه ای طی انجام فعالیت های بدنی مصدوم می شوند و اغلب این حوادث هم بسیار جدی است.
با به کارگیری روش های دقیق و حساب شده می توان از این ناراحتی ها جلوگیری کرد.
به عنوان مثال، اولیاء باید به طور کامل دریابند که آیا مکان های ورزشی کاملاً نکات ایمنی را رعایت می کنند یا خیر.
با وجود این که حفظ روحیه رقابت بین بچه ها بسیار مهم و مثبت است، باید آنها را از هل دادن یکدیگر به خصوص در مناطق خطرناک منع کنیم.
شایان ذکر است که بچه ها هنگام احساس درد در بدنشان نباید ورزش کنند و نیز نباید با مصرف مسکن در این فعالیت ها شرکت کنند.
مربیان و اولیاء باید بدانند که صدمات و آسیب های بدنی ممکن است در آینده به لنگی یا پس از افتادن به ساییدگی بازو منجر شود.
به منظور اطمینان بیشتر، کودکان و نوجوانان باید برای هر ورزشی از وسیله ایمنی مناسب آن استفاده کنند.
مثلاً هنگام فوتبال کفش های مناسب بپوشند.
استفاده از کلاه دوچرخه سواری هم یک الزام است، در ضمن، محیط های ورزشی باید عاری از زباله و گودال باشد.
یکی از مهمترین ، معمولی ترین و سخت ترین صدمات برای بچه ها حین موتورسواری حاصل می شود.
باید دقت کنیم که مسیر عبور آنها باید عاری از ترافیک باشد و نیز باید از علامت های دوچرخه سواری و راهپیمایی هم در این مکان ها استفاده شود.
باید به کودکان و نوجوانان توصیه کنیم که هنگام ورزش در معرض آفتاب، از کلاه و عینک آفتابی استفاده کنند.
به منظور جلوگیری از فقدان آب، باید به آنها آموزش دهیم که قبل و بعد از حرکات فیزیکی و نیز هنگام انجام ورزش هایی که بیش از ۲۰ تا ۳۰ دقیقه به طول می انجامد از مایعات استفاده کنند.
روزنامه ایران ورزشی اهمیت پرداختن به بازی های ورزشی برای کودکان ورزش یکی از مهمترین بخشهای زندگی و یکی از اصلی ترین روشهای حفظ سلامتی درتمام سنین به شمار میرود.
بیشتر افرادی که از دوران کودکی به فعالیت و ورزش عادت می کنند، در سنین بزرگسالی نیز، علی رغم مشغله و نوع کار خود، زمانی را به ورزش اختصاص خواهند داد.
ورزشهای همراه با بازی، بهترین روش برای تبدیل کردن تمرینهای بدنی به کاری مفرح است.
پرداختن به ورزش میتواند • آمادگی جسمانی را افزایش دهد.
• کسب مهارت و موفقیت اعتماد به نفس شخص را افزایش میدهد.
• به کودکان می آموزد که چگونه محرکهای آنی را در خود کنترل کنند - که این توانایی نه تنها در ورزش که در مناسبات اجنماعی نیز مفید خواهد بود.
• به یافتن دوستان تازه کمک میکند.
• در کشف علایق و شیوه صحیح زندگی به کودک کمک میکند.
• به کودک می آموزد که قوانین را رعایت کرده و منصفانه عمل کند.
• کنار آمدن با پیروزی و شکست را به او می آموزد.
یک نکته مهم دیگر اینکه چاقی مفرط در سراسر جهان به یک معضل اجتماعی تبدیل شده است.
افرادی که اضافه وزن داشته یا بیش از حد چاق هستند، با مشکلات متعدد سلامتی روبرو خواهند شد.
اینکه کودکان از سنین کمتر به کشف لذت ورزش و بازیهای ورزشی پی ببرند و کمتر به انجام بازیهای کم تحرک یا بی تحرک (مانند بازی با کامپیوتر) بپردازند، در آینده نیز سالم و تندرست خواهند بود.
کودکان از سنین کمتر به کشف لذت ورزش و بازیهای ورزشی پی ببرند و کمتر به انجام بازیهای کم تحرک یا بی تحرک (مانند بازی با کامپیوتر) بپردازند، در آینده نیز سالم و تندرست خواهند بود.
پرداختن به ورزش کارشناسان ورزش و روانشناسی کودک توصیه میکنند که کودکان تا قبل از رسیدن به سن ۸ تا ۱۰ سالگی نباید در ورزشهای رقابتی سازمان یافته – که در آن امتیاز محاسبه میشود و به خصوص بزرگسالان در اجرای آن نقش دارند - شرکت کنند.
زیرا اگر کودکان قبل از رسیدن به سنی که از نظر احساسی و فیزیکی آماده شده باشند به ورزشهای رقابتی بپردازند، احتمال اینکه فشار روانی دوران تمرین و زمان مسابقه و همچنین یاس ناشی از باخت تاثیرات ناگواری بر آنان بگذارد بسیار زیاد است و میتواند به کنار گذاشتن دائمی ورزش منتهی شود.
کودکان کم سال • کودکان زیر ۸ سال باید در بازی، کشف و یادگیری مهارتهایی که از طریق پرتاب کردن و گرفتن، ضربه زدن به توپ، بالا و پایین پریدن، دویدن و شنا کردن حاصل میشود، کاملا آزادانه رفتار کنند و این مهارتها را به شادی بخش ترین روش بیاموزند.
• واضح است که آموختن این موارد به آنها کمک میکند تا با اعتماد به نفس بیشتر وارد مرحله بعد شوند.
• والدین میتوانند نقش مهمی در بازی با کودکان ایفا کنند.
به یاد داشته باشید که کودکان قبل از اینکه مفاهیم برد و باخت را بیاموزند، به تمرین فراوان احتیاج دارند.
۸ تا ۱۰ سال • کودکان ۸ تا ۱۰ ساله، بسته به میزان رشد خود میتوانند در مسابقات سازمان یافته شرکت کنند.
(مانند مسابقات داخلی در مدارس آنها هنوز برای توسعه مهارتهای خود به کمک نیاز دارند و باید کنارآمدن با ناامیدی و شکست را بیاموزند.
• کودکانی که بیشتر اوقات بازنده هستند بیش از دیگران مستعد کنار گذاشتن ورزش هستند، والدین و اولیا مدرسه باید مراقب باشند که با فراهم آوردن زمینه مناسب-مثلا شرکت دادن این کودک در مسابقه ای که در آن بیشترین توانایی را دارد - موجبات برنده شدن و دلگرمی او را فراهم نمایند • این سنین، بهترین زمان برای پرداختن به ورزشهای مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از میان آنهاست.
۱۱ تا ۱۲ سال و بالاتر • کودکان و نوجوانان میتوانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارتهای تازه بپردازند.
• بعضی از کودکان در این گروه سنی استعداد و علاقه خاصی به یک ورزش به خصوص نشان میدهند و میتوانند با داشتن مربی در این زمینه بسیار پیشرف نمایند • یک مهارت بسیار مهم در این سنین، آموختن رفتار صحیح