به رغم پندار برخی ساده اندیشان، گرایش به لباس و پوشیدگی ، عملی صرفاً تفننی که برخاسته از غریزه تنوع طلبی آدمیان باشد، نبوده و نیست بلکه ریشه در حکمتها و مصالح فردی، اجتماعی ، خانوادگی ، روحی و روانی و اعتقادی فراوانی دارد، که در این نوشتار می کوشیم تابه مدد تتبع و تحقیق در متون دینی و علمی و با تکیه بر آراء و نظریات اندیشمندان اسلامی وعالمان دین شناس، و تجربیات ومشاهدات عینی، پاره ای از حکمتها و ضرورتهای لباس پوشیدن بطور اعم، و پوشش اسلامی را بطور اخص بیان کنیم.
بدین ترتیب می توان ادعا کردکه: یکی از وجوه تمایز انسان با سایر حیوانات، و یکی از ویژگیهای آدمی، پوشیدن لباس بوده «و می توان لباس پوشیدن را شأنی از شئون انسانی دانست که به اندازه طول تاریخ بشر سابقه و به قدر پهنه جغرافیایی امروزین گسترش داشته و دارد.
از مجموع تحقیقاتی که به عمل آمده، مسلم شده که لباس، دست کم پاسخگوی سه نیاز آدمی است: یکی اینکه او را از سرما و گرما و برف و باران حفظ می کند، دیگر اینکه در جهت حفظ عفت و شرم به او کمک می کند، و بالاخره به او آراستگی و زیبایی و وقار می بخشد.
لباس پوشیدن از اختصاصات انسانهاست.
کنفرانسی که ما امروز برای شما ارائه می دهیم نوشته ای است از پیرامون حجاب و به عبارت صحیح تر پیرامون پوشش و ستر به جهت رسیدن به صیانت و سلامت جامعه و پیدایش انسان های با تقوی و با انضباط و من به این علت اقدام به فراهم کردن این نوشته نمودم که امروزه مسئله حجاب، دارد وارد یک مسئله جهانی می شود و بازار در آینده داغ تر هم خواهد شد و تبلیغات له و علیه آن گسترش خواهد یافت
کنفرانسی که ما امروز برای شما ارائه می دهیم نوشته ای است از پیرامون حجاب و به عبارت صحیح تر پیرامون پوشش و ستر به جهت رسیدن به صیانت و سلامت جامعه و پیدایش انسان های با تقوی و با انضباط و من به این علت اقدام به فراهم کردن این نوشته نمودم که امروزه مسئله حجاب، دارد وارد یک مسئله جهانی می شود و بازار در آینده داغ تر هم خواهد شد و تبلیغات له و علیه آن گسترش خواهد یافت و ما باید آماده یک جنگ تبلیغاتی تمام عیار در این مورد بشویم، از یک سو باید پایه های حجاب و عفاف را استوار کنیم و از سوی دیگر، آماده صدور فرهنگ حجاب و تصحیح الگوهای آن باشیم، و از سوی دیگر با منطقی محکم و مستدل، آب پاک به دست بکنیم.
و ما نه به خشکه مقدسی، بلکه به جسارت و منطق و استدلال و روحیه عظیم و متعالی نیازمندیم، در این مورد باید کاری علمی و محققانه و فرهنگی و تبلیغاتی انجام بگیرد، و امروز بیماری «خودنمایی» و «برهنگی» و «تن فروشی» و «خود فروشی» یک بیماری فراگیر در غرب شده است و آثار دشوار و حزن آور و نیز رعب انگیز آن، در گوشه و کنار جهان پدیدار شده و طبیعتاً بسیاری از خانواده ها در جستجوی راهی معقول، برای فرار از این هیولای شرم و خطرناک می باشند و قهراً مطرح شدن حجاب با منطقی روشن و واضع و به دور از تعصبات و فارغ از بد آموزی ها و تبلیغات سوء که توسط دوستان نادان و دشمنمان دانا رواج یافته، می تواند مومجی گسترده از گرایش به حجاب اسلامی و سلامت و عزت جامعه پدید بیاورد و هدیه ای باشد از انقلاب اسلامی به همه جهانیان ، در هر حال اکنون دو فرهنگ کاملاً متضاد، در برابر یکدیگر قرار گرفته اند ، فرهنگ ولنگاری و بی بند و باری و فرهنگ انضباط اخلاقی و مراعات موازین و اصول اخلاقی و نوشته ای که اکنون در برابر شما قرار دارد، تلاشی است متواضعانه در این راه دشوار و صعب .
لباس و پوشش خواسته فطری آدمیان است: میل به پوشیدگی ریشه در فطرت آدمی دارد و حجابگرایی بازگشتی به فطرت اصیل انسانی خویش است.
لباس، نعمت، کرامت و وسیله طاعت است: یکی از پرارزشترین نعمتهایی که خداوند به انسانها عطا فرموده، و در آیات متعددی با ذکر این نعمت بر آدمیان منت نهاده است، نعمت لباس و پوشش تن است.
نعمتی که چون بنی آدم در آن غرق است همچون سایر نعمتها قدرش را نمی شناسد.
نعمتی که در میان موجودات خاکی تنها به انسان اختصاص یافته است و آدمی با آن خود را از آفات و سرما و گرما، حفظ نموده و آن رامایه زینت و زیبایی خویش قرار داده، و بوسیله آن عفت و عورت خویش را پاس داشته است.
تأثیر لباس بر باطن انسان ظاهر آدمی همواره دست اندرکار نقش زنی بر باطن اوست، بسیاری از حالات باطنی سایه اند، و صاحب سایه، دست و پا و حرکت و نگاه و صوت و سخن و سایر امور ظاهری آدمی است.
بر پایه همین تأثیر و تأثرها است که می گوییم: در انتخاب لباس ، بایستی دقیق و حساس بود و هر لباسی را نباید تن پوش خویش گردانید و در گزینش پوشش، ملاحظه روح و روان خود را نمود.
لباسی را باید پوشید که تأثیر مطلوب را بر روح و باطن بر جای بنهد و از پوشیدن لباسهای غفلت آور، شقاوت آفرین، و لباسهای کبرزا و غرور افزا و معصیت بار، به شدت پرهیز نمود.
لباس هر کس معرف فرهنگ اوست نحوه و گونه «لباس پوشیدن» هر کس ، نشانگر نحوه «اندیشیدن» اوست .
نوع و کیفیت لباسی که هر فرد بر «تن» می پوشد، در ارتباط مستقیم ، با نوع و نحوه تفکری است که در «سر» می پروراند .
چرا که همواره «تن» از «سر» فرمان می گیرد و «رفتارهای برونی، نشأت گرفته از «باورهای درونی» افراد است.
رابطه لباس و پوشش اسلامی با فرهنگ اسلامی در فرهنگ اسلامی ، انسان موجودی به خود و انهاده و یله ورها نیست.
انسان ، در همه بینشهای معنوی و از جمله در اسلام، برای آن، لباس به تن نمی کند که تن را عرض کند، بلکه لباس می پوشد تا خود را بپوشد.
لباس برای او یک حریم است .
به منزله دیوار دژی است که تن را از دستبرد محفوظ می دارد و کرامت او را حفظ می کند.
لباس برای آن است که تحریک جنشی را کم کند، نه آنکه بر قدرت تحریک بیفزاید.
لباس «پوست دوم» انسان نیست.
بلکه «خانه اول» اوست.
لباس هر کس معرف شخصیت درونی او است علاوه بر نحوه نگرش و بینش، میزان شخصیت هر فرد را نیز می توان از روی لباس و ظاهر او حدس زد.
چه ظاهر هر کس ، جلوه گاه باطن اوست و رفتارهای بیرونی افراد، زائیده حالات درونی آنهاست.
در همه فرهنگها، با همه گونه گونی و تضادها، انسانهای شریف و با شخصیت از پوشیدن لباسهای جلف و زننده و سبک، پرهیز دارند، اینان که از شخصیتی متعادل و رشد یافته، بهره مندند، به شدت از انگشت نما شدن، امتناع ورزند و وزانت و متانت خویش را با پوشیدن لباسهای سنگین و متعارف پاس می دارند و بر عکس افرادی که به گونه ای در اندرون خویش احساس حقارت و خودکم بینی، و نوعی نقص و کمبود روانی می نمایند، می کوشند تا با پوشیدن جلب نموده و از این راه بر نقایص خویش، سرپوش گذارده و کمبودهای خود را جبران نمایند.
حجاب و آرامش روانی «دل» آدمی همواره در گرو دیدنی های «دیده» اوست.
آنچه را که دیده می بیند، دل نیز یاد می کند و در پی بدست آوردنش ، طرح می ریزد و برنامه اجرا می کند.
استاد شهید مرتضی مطهری (ره) در پاسخ این پرسشها که : «پوشش زن چه ضرورتی دارد؟
چرا باید مسئله محرم و نامحرم مطرح باشد؟
چرا باید زن خودش را از غیرمحرم خودش بپوشاند؟
رمز و سر این مطلب چیست و چه فایده ای دارد؟
می گوید: اولین خاصیتش، خاصیت روانی است، یعنی آرامش روانی.
در هر جامعه ای که روابط زن و مرد بر اساس عفاف بود – عفاف در همین حدود اسلامی – یعنی زنان در خارج از دایره ازدواج، خودآرا و خودنما نبودند و وسیله تهییج مردان رافراهم نکردند و مردان هم در خارج از دایره ازدواج دنبال لذت جویی و کامجویی به وسیله چشم ، دست، لامسه و غیر لامسه نبودند، قلبها و روحها آرام و سالم است و در هر جامعه ای که بر عکس این حالت است، اولین ناراحتی اجتماعی، ناراحتیهای روانی است.
گروهی از فرنگیها گفتند: خیر، وقتی زن و مرد از یکدیگر دور باشند، ناراحتیهای روانی و عقده های روانی به وجود می آید.
ولی تجربه همین یک قرن گذشته و کمتر از یک قرن گذشته، کاملاً ثابت کرد که مسئله بر عکس است، به هر اندازه که آزادی در مسائل جنسی، بیشتر است التهاب در افراد زیادتر و بیشتر است.
چون غریزه جنسی انسان (مانند چند غریزه دیگر، مثل غریزه جاه طلبی، غریزه علم طلبی ، وغریزه عبادت) صرفاً ظرفیت جسمانی ندارد، ظرفیت روحی هم دارد.
اسلام تدابیری برای تعدیل و رام کردن این غریزه اندیشیده است و در این زمینه هم برای زنان و هم برای مردان، تکلیف معین کرده است .
یک وظیفه مشترک برای زن و مرد، هر دو مقرر فرمود مربوط به نگاه کردن است:...
که زن و مرد نباید به یکدیگر خیره شوند، نباید چشم چرانی کنند، نباید نگاههای مملو از شهوت به یکیدرگ بدوزند، نباید به قصد لذت بردن به یکدیگر نگاه کنند.
یک وظیفه هم خاص زنان مقرر فرموده است و آن این است که بدن خود را از مردان بیگانه پوشیده دارند، و در اجتماع به جلوه گری و دلربایی نپردازند ، به هیچ وجه و هیچ صورت و با هیچ شکل و رنگ و بهانه ای کاری نکنند که موجبات تحریک مردان بیگانه را فراهم کنند.
حجاب سبب استحکام پیوند خانوادگی بی تردید مقدس ترین پیوندها که بر پایه قانون خلقت ضرورت یافته، پیوند زناشویی و اصیل ترین واحد اجتماع، واحد خانواده است.
سعادت و سلامت هر جامعه با سلامت و سعادت کانون خانواده پیوندی عمیق و ناگسستنی دارد.
خانواده پرورشگاه اصلی سازندگان جامعه است.
قوی ترین جاذبه ای که زن و مرد را به سوی یکدیگر می کشاند و آنها را وادار می کند که عمری در کنار هم بگذرانند، جاذبه جنسی است.
یکی از مهمترین عوامل سلامت و استواری بنیان خانواده ها و افزایش جاذبه میان زن و شوهر، رعایت حجاب و پوشش اسلامی ، و عفت ورزی زن است.
زیرا اگر زن لذتهای جنسی خود (اعم از سمعی و بصری و لمسی) را از محیط خانوادگی بیرون نبرده و به کوچه و بازار نکشاند و در حفظ حجاب و عفت خود کوشیده و صرفاً به جذب و جلب توجه شوهر خویش بپردازد ، محیط خانه رابه محیطی سالم و آرامبخش و پرجاذبه تبدیل خواهد کرد و در مقابل زنی که حجاب و پوشش را در بیرون از خانه رعایت نکند و لذتها و جاذبه های جنسی خود اعم از سمعی و بصری و...
را به کوچه و بازار بکشاند، چنین زنی دانسته یا ندانسته عاملی برای از هم پاشیدگی و تیرگی روابط خانوادگی خود و چه بسا دیگران می شود.
«ناسازگاریهایی که بین زن و شوهر به وجود می آید اکثراً به خاطر آن است که زن، حفظ حجاب و عفت نکرده و در بیرون خانه چشم کسی به او افتاده و او هم فریفته و دلباخته گشته و کم کم از شوهرش سرد شده و باعث آزار شوهر گردیده تا طلاقش دهد.
و گاهی هم این از هم پاشیدگی خانواده ازناحیه شوهر است، او بر اثر چشم چرانی و نگاههای آلوده به دختران و زنهای (معمولاً بی حجاب و بدحجاب و خودنما) در بیرون خانه نسبت به همسرش سرد می شود.
لذتها و محبتهایش را در بیرون خانه به مصرف می رساند و همین ریشه ناسازگاری شده و موجب طلاق و جدائی و نزاع می گردد...
از این رو برای حفظ و پایداری کانون خانواده و به وجود آوردن محیط سالم در خانواده و فرزندان پاک لازم است عفت و حجاب رعایت شود.» حجاب و آزادی زن آزادی به معنای رها بودن از هر قید و بند و عدم پایبندی به هیچ قاعده و قانون و ضابطه ای نیست.
ممکن است در بینش غربی و غرب گرایانه چنین مفهومی از آزادی اراده شود، اما در بینش الهی این گونه «آزادی» عین «اسارت» است.
اسارت در بند هوا و هوسها و شهوات حیوانی، و گرفتاری و محبوس ماندن در زندان نفس اماره و شیطان وسوسه گر.
آدمی که تنها برای خورد و خواب و شهوت خلق نشده تا آزادی او را در رابطه با اینگونه امور تفسیر و توجیه کنیم، بلکه برای هدف و مقصدی بسی عظیم تر از اینها که همان «رسیدن به کمال مطلوب» است، پا به عرصه وجود نهاده