ایالت بندی مناطق غیر مسکونی:
لازم است پیشاپیش ، مناطق غیر مسکونی قاره نیز با نام هر یک از بزرگان تاریخ به ویژه (بزرگان عهد باستان یونان ) ایالت بندی بشوند.
اما به طور فشرده درباره پر کردن قاره از انسان ، نباید شتاب به خرج داد.
چون این امر با موجودیت دلایلی که ممکن است در کتاب ویژه استرالیا انعکاس یابند ، نیازمند یک تأمل فزاینده است.
و نهایتاً اینکه قاره استرالیا ، طی یک دوره کوتاه ، نیازمند رسیدن خود به عرصه تمدن ایالات متحده است.
از خدا می طلبم این قاره ، به ویژه از جهات ترکیب انسانی و ملکات بشری ممتاز و یک تاریخی با شکوه ، سر آمد روزگار قرار گیرد.
انشاء الله.
هستی ؛ علت العلل :
از نظر من ، درک علت العلل ( = سیرت ) چنان بسیط و فراگیر و نا منتها است که هیچ ذرّه ای فارغ از آن و فارغ از قانون مندی آن نمی باشد .
و من به چنین حقیقتی ، که متّصف به آغاز و پایانی نباشد ، اتلاق خدا میکنم .
متغیّرات ؛ طبیعت :
من ، طبیعت و اجزای آن را ، اندام ( سیرت ) اتلاق می کنم ؛ یعنی معّرف همیشه ماندگار آن ( صورت ) .
خاستکاه انسان :
انسان ، گونه تکامل یافته میمون است میمونی که ذاتاً بهره مند از صفات انسانی بوده و در مسیر انسانیت برای دگرگونیهایی اندامی و ذهنی خویش می شتافته است.
و من ، این واقعیت را طی مقاله ای زیر عنوان ( نظریه ی خلقت ) در کتاب زیر نگارش خود ( فدرالیزم بین الملل / جهانی / متحّد ) به تفصیل ابراز داشته ام .
بیولوژیستها ، سعی کرده اند برخی از دسته های میمون را به عنوان نیاکان انسان به اثبات رسانند ولی من منکر این طرز تفکر هستم زیرا چون دسته های اولیه میمون در سراسر جهان ( حتی دردو قارّه آمریکا و استرالیا ) نیز به طور همزمان به صورتی تمام نما به تکامل رسیده است .
انسان و دین :
( الف ) دین : به اعتقاد من دین ، پیش از انکه زیر یک نامی خاص به توسط کسی بیاید تکلیف بشر را بسنجد ، شئون آن ، به ویژه به صورتی جاذبه های تهذیب و تکلّف و اعتدال و مهرورزی در سرشت او موجود بوده و به تکامل رسیده است.
( ب ) مذهب : به اعتقاد من مذهب ، پیش از آنکه نفساً ، متنی به صورتی (دین) باشد ، مفسر چنین متنی در موقعیت (حواشی) قرار می گیرد.
چنانکه در یک چنان موضعی ، به همان مقدار که ناشر اصل متن دینی تلقی می شود ، تحریف کننده ی چنین متنی برای آشفته گیهای عمیق روحی نیز به شمار می آید .و در واقع مذهب ، به ویژه مذهب (شرقی) به جام شوکرانی میماند که چون ، مانند دین ، یک اصل الهی نیست و (شخصی و غیظی) است ، هر که به مخالفتش برخیزد ، به پیشباز غول بی منطق مرگ شتافته است .
و اما اینکه تئولوژیستها ، مذهب را با دین یکی انگاشته ، از عدم صلاحیت آنها برای تفسیر درست چنین مسئله ای بوده است ؛ چون ، مذهب در واقع نه تنها دین نمی باشد ، که به اعتقاد من سرکوبگر نصوص دینی در طول تاریخ نیز تلقی می شده است.
( ج ) دین اختیاری: پیکر زیبای انسان و ودیعه یزدانی خرد او ، هم زمان به تکامل رسیده اند.
و لهذا معرف (اشرفیت) آن فطرتاً همراه با انگیزه هایی (در نیک و بد)بوده و تفاوت حلال با حرام برای او ، از همین جهت ناشی شده است.
و من ، به اصل جریان حلال گرایی انسان ، شعار (دین) را عنوان نموده و به این (شعار) ، زمانی که به شهوت بی بند و باری انسان فایق آید ، نامی به صورت (دین) را اتلاق میدارم.
یعنی اینکه دین در واقع ، اصل کاملی سرشته شده با نهاد آدمی است که نیازی ندارد به اجبار وانمود و تحمیل کسی گردد.
( د ) دین اجباری: مصیبت بشر در طول تاریخ این بوده واست ، که عناصری دین گردان (کاهن و مرتاض و مرشد و اسقف و در کل آیت های خدا) همواره تلاش ورزیده اند دین را به ( زور ) القا کنند.
و علتش هم این بوده که این طیف ، بدون استثنا فاقد مهارت هایی تخصصی در امور اجتماعی ( روان شناختی ) بوده و در جبر زمان و مکان ، همواره نیاز تحول پذیری روزگار بنی آدم را انکار میکرده اند.
و چنین است که اشتباه این طیف در طول تاریخ ، چه بسیار میلیاردها نسل بشر را که در اعماق جنگ های روانی و آشفتگیهای زندگی و هلاکت های گروهی بر نیفکنده است.در دوره ی ما ، ملا عمر و اسامه بن لادن ، از مجاهدین افغانی (به ویژه از ترکیب حکمت یار و پیروان مودودی) زاده شده و این ها از حجله گاه.
سیاست بین المللی خام در بستر خاور میانه به وجود آمده اند.
( د ) دین اجباری: مصیبت بشر در طول تاریخ این بوده واست ، که عناصری دین گردان (کاهن و مرتاض و مرشد و اسقف و در کل آیت های خدا) همواره تلاش ورزیده اند دین را به ( زور ) القا کنند.
سیاست بین المللی خام در بستر خاور میانه به وجود آمده اند.
( ر ) دین سیاسی: اگر فرض کنیم که دین ، نفساً شایان مقایسه با یک تخم مرغ است ، محتوای این تخم مرغ در صورتی سالم خواهد بود ، که از پوسته واز قالب طبیعی خود به در نرفته باشد .
دین هم همینطور است ؛ دین نفساً تا زمانی طبیعی و سالم است ، که با روح سیاست نیامیخته باشد.
هر گاه با سیاست نزدیک و آلوده شد ، طبیعی است که پرده عصمت آن دریده شده و شأن رباّنیت (= وجدانیت) آن به یغما رفته و در ظرفیت او چیزی جز عوام فریبی باقی نمی ماند.
جهان در مسیر قطب بندی: تاریخ تکامل بشر در عصر خود ما ، نشان داد که قطب های غرب و شرق در بیداری ملتهاً نقش فزاینده ای بازی کرده اند.
گرچه که این قطب بندی ، به بیراهگیهای هول انگیزی هم منجر شدند ولی خب ، در یک چنین جبری ، استفاده های مفید آن بیشتر از زیانهایی بود که در سراسر جهان به ظهور رسید.
اما به اعتقاد من موقف بشر ، زمانی میتواند به اعتدال بین المللی خود نزدیک بشود ، که ذهنیت قطب بندی (قطب بندی یک جناحه یا چند جناحه= تک قطبی یا چند قطبی ) به یک ذهنیتی ( فدرالیته شدن سیستم سیاسی بین المللی ) تبدیل بشود و در راس آن ( به جایی قطب بندی ) = (جهان مداری) اختیار گردد.
البته شرح مفصل یک چنین تئوری ، در کتاب من (فدرالیزم بین الملل / جهانی / متحد) به خوبی بیان شده است.
اما متأسفانه عجیب اینکه در حال حاضر ، اینکه ما فکرمی کنیم جهان در کام یک ابر قدرت(= و تک قطبی) است ، نه تنها چنین نیست ، که بر خلاف شرایط جهانی پیش از 1992 ، امروزه ، خار برخی از ابرقدرتهایی نورسته از نوع (ارتجاع) به شدت دارد قلب نظم عمومی جهان را می خلد چنانکه آنها دارند در جوّی آشوب طلبی ، بسیاری از ملتهایی عقب افتاده را فریب میدهند و آنها را با خود هم نوا میگردانند و غبار چنین وضعیتی امنیت جهان را نیز زیر سئوال قرار میدهند.
یادداشت پرونده 2275 : بنده ی حقیر و فرزندان بنده ، حرمت سرزمینی را که ممکن است در آن برای ابد آرام و قرار خواهیم یافت ، بسی گرامی خواهیم داشت و در راه سربلندی وحفظ موقعیت های داخلی و بین المللی آن چون قلب (مرتباً) خواهیم تپید.
ولی فقط تمنا دارم از بنده سئوال شود که در چه شهری ، علاقه مندم در چتر حمایت قرار بگیرم.
عواطف من نسبت به شرق و غرب : ( الف ) احساس شرقی ی من : چون افغانستان ، واقع در قاره آسیا ، زادگاه من است ، بسی طبیعی خواهد بودکه نسبت به آن ، پیوندی (خونی- تاریخی) داشته باشم.
به همین مناسبت ، هجرت من از شرق ، به این معنا که ( حرمت سرزمین مادر زادم را نادیده بگیریم) نخواهد بود.
و گویا احساس من نسبت به تمام ملتهای شرقی ( نه حکومتهای آن ) عین همان احساسی است که احتراماً نسبت به کل بشر دارم.
( ب) احساس غربی ی من : من ، چون بالندگی رو حیاتم را در غرب بهتر از شرق بر می یابم ، طبعاً ، غرب را پایه طبیعی ذوقیاتم بر می شمرم و به همان اندازه که خالصانه برای نجات ملتهای شرقی با طلب مدد از خدا تلاش می ورزم، خالصانه هم به عظمت روز افزون آن می اندیشم و دل می سپارم.
تفسیر و دریافت های من از موقعیت هایی نا هماهنگ شرقی و غربی: ( الف ) شرق ؛ رهی که این قاره در پیش دارد: واژه ی شرقی را ، مصداق مفاهیم پای بندی به (دیرینه انگاری) بر می شمرم ؛ یعنی چیزی که در وادی تأملات سیاسی شرقیها ، عقل دوره رنسانس آن در عالی ترین مرحله تکامل خود ، ابتدا با سید جمال الدین افغاتی و پیروان مصری او به صورتی جهادی گری نا متناجنس با واقعیت های زندگی آغاز یافت و سپس با ملا عمر و اسامه بن لادن ( این نسل مخیل تکامل یافته مجاهدین افغانی ) به صورتی ( دگماتیزم خونریز ) رجعت گرا میدان یافت.
البته در عین حال ، من بر تمام افکار سید جمال ( این نابغه ی دو پهلوی سیاسی و مذهبی روان پریش) ایراد چندانی هم روا نمی دارم برای اینکه در لابلای افکار وی ، رگهای بسیاری هم از تن حقوق بشری صرفاً شرقی به نظر می خورد ، که به همین مناسبت ، در آن ایام با اوضاعی که شرق داشت با دادن حق به او ، یک رساله زیرعنوانی (سفیر بی دولت) به یادگار او نگارش کرده و خواستار نصب و به اعتزاز در آمدن پرچم صلح سازمان ملل بر مزار وی در کابل شده ام .
اما در باره عمر و اسامه و جریانهایی ( مادر ) و نسل ( خود آنها ) پروژه هایی تحقیقاتی زیر کار دارم که امیدوارم به غرض بیداری ملتهای مانوس با خود آنها ، به منزله یک سری تفاسیر منحصر به فردی ، نقش باز دارنده نیرو مندی را بازی بکند و البته در این زمینه ، برای مرزهای کشوری استرالیا ونیز برای مهاجر پذیری آن ، یکسری طرحهایی ذهنی مفید و موثری نیز دارم که اگر موافقت میشود من در آن کشور پناهنده شوم ، آنها را به موقع اش مطرح خواهم کرد.
( ب ) غرب ؛ و نیز اهدافی که اهالی این قاره ها دارد به سوی آن می شتابد: اما به نظر من واژه ی ( غربی ) ، با یک ویژگی منحصر به فردی به معنایی (شکوفایی نبوغی) ملتهای آن نسبت به اهالی شرق دنیا تلقی میشود ، که از 26 قرن پیش از امروز از حوضه ی یونان با تفکرات عالی آن آغاز و در مروری زمان با قریبی به پانصد مورد اختراعاتی مهم و نزدیکی به سیصد مورد اکتشافاتی مهم و رویکرد هزاران فرایند تکنولوژی از چیله تفکرات و ابداعات هزاران دانشمند ، در صف اول جهان می ایستند و پیام علمی و آنها اینگونه برای رستگاری بشر ، روزگاری باز هم نیکوتر از حال را در آینده به خوبی نوید میدهند.
لطفاً به این یکی از یادداشت من ، عطف توجه به عمل آید متشکرم: درست است که من حقیر , از ویرانه هایی افغانستان به پا خواسته ام ؛ ولی در حال چون یک خونی (گونه اخلاقی - ذوقی) آدم هایی چون ویکتور هوگو ، ماکسیم گورکی ، تولستوی ، امیل زولا ، چارلز دیکنز و غیره در شریانها عصبی من جاری است ، احساس میکنم که برای تبارز تفکراتم ، ممکن است فوق العاده متکی به نفس باشم.
چون در شرایط حاضر ، اندیشه های من نه تنها با جریانهای فکری هیچ یک از پیشاهنگان مردم افغانستان مطابقت ندارد ، که از مکتب بحران یکربعی قرن این کشور ، آنچه را که بازیافته ام ، حتی تصوراتی بالاتر از سطح اندیشه قرن 18 و 19 فرانسه است ؛ اگر ولتر و مینتسکیو و ژان ژاک روسو و آیندگان آنها جلوتر از زمان خودشان فکر می کردند ، من هم ، راجع به آنچه که نیاز است مردم کشور من در چگونه مسیری (لازم است) حرکت بکنند ، لااقل جلوتر از زمان ومکان آنها می اندیشم.
ولی روزگار ،