دانلود مقاله Chat چت

افزایش اندوزگرایی در میان جوانان شده است.

سایت های ضداخلاقی و استفاده‌ی نادرست از اینترنت.

چرا جامعه گرایش به استفاده از سایت های ضداخلاقی دارد؟

آیا با محدود کردن استفاده از این سایت ها مشکل حل می شود یا فقط علامت سؤال را پاک کرده ایم.

باید از دیدگاه روانشناسی و جامعه شناسی این مسئله ریشه یابی شود و راه حل عملی برای آن پیدا شود.
اینترنت مانند یک چاقو آلت دست پزشک بیمار است .

یک بچه چند نفر را نابود می کند.


آموزش و پرورش آموزش بچه ها را به عهده دارد.
آموزش درون خانواده که بچه ما چگونه باید با این تکنولوژی برخورد کنند.

اما آیا پدر و مادرها می دانند که به فرزندان خود کمک کنند.

این انجمن های خانه و مدرسه – صدا و سیما – آموزش و پرورش به ازای نوآموزی پدران و مادران نیاز داریم.

سواد مورد نیاز برای پرورش فرزندان خود نداریم و باید تلاش کنیم تا با نوین اطلاعات آشنا شوند تا وقتی والدین خود شناخت نداشته باشند بچه ها سخن والدین خود را نخواهند پذیرفت در مورد بدی یا خوبی این تکنولوژی.
چه استفاده ای از اینترنت می کنید؟

کسی نیست بر رفنار ما نظارت کند.

افرادی به خودشان اعتماد ندارند باید به رفتار خود نظارت کنند.

خانواده ها باید اطلاعات خودشان را از اینترنت بالا ببرند و بچه های خودشان را تنها نگذارند در استفاده از اینترنت.

بچه هایی که زبان انگلیسی نمی دانند چرا و چه استفاده یا از اینترنت می کنند؟

اینترنت را در اختیار فرزندان خود بگذارید و نظارت خود را به بچه ها در هیچ شرایطی.
بچه پشت اینترنت تحت بمباران اطلاعات قرار نگیرد که بسیار مخرب است در فکر و اندیشه شخصیت فرزند و نیاز با تمام جلوه ماشین با سرعت بالا از روی نمابر رایانه می توانید ببینید و این امکان اغواکننده گردد.

می توان این جهان اینترنت بسیار جذاب و حیرت انگیز است و بچه ها دوست دارند وارد این دنیای شگفت انگیز شوند.

قرارگرفتن در دنیای مجازی موجب جذابیت اینترنت شده است.

آیا تهاجم فرهنگی در اینترنت وجود دارد.

اگر آری ، به چه صورتها و اشکالی وجود دارد و اگر نوع و شیوه تهاجم فرهنگی را ندانیم راه مقابله با آن را نخواهیم دانست باید برای ارائه فرهنگ اصلی خودمخان برنامه ریزی کنیم.

اینترنت در واقع دنیای مجازی است که افراد با اسامی مجاز به گفتگو با هم می پردازند.


از اینترنت استفاده می کنید؟

چه استفاده‌ای می کنید؟

از چت استفاده می‌کنید؟
دوستان اینترنتی دارید؟

وارد سایت های مختلف می شوید؟

بیشتر اوقات فراغت یا اوقات مفید خودتان را در کافی نت می گذرانید؟

چه چیز اینترنت باعث جذابیت شده است؟

(چرا اینترنت جذاب است؟) مزایای اینترنت چیست؟

موجب تقویت زبان انگلیسی می شود؟

چه قدر وقتتان را برای Chat می گذارید؟

(وارد گروههای مختلف Chat می شوید؟

چه گروههایی؟)
بیشتر در چه مقطع سنی به کافی نت می آیند؟
چقدر از وقتتان را برای بازی در اینترنت می گذرانید؟
چقدر هزینه می کنید؟

چند ساعت وقت می گذرانید؟
باید برنامه ریزی از Chatroom ها باشد roomهای مشخصی را احاطه کنند برای عقاید و سلایق متفاوت Chatroomها شده باشد.

علاقه و اشتیاق به گفتگو – علاقه و اشتیاق برای اشنایی با فرهنگ های گوناگون تبدیل Chatroomها به کلاس های درس می شود.
باید برنامه ریزی از Chatroom ها باشد roomهای مشخصی را احاطه کنند برای عقاید و سلایق متفاوت Chatroomها شده باشد.

علاقه و اشتیاق به گفتگو – علاقه و اشتیاق برای اشنایی با فرهنگ های گوناگون تبدیل Chatroomها به کلاس های درس می شود.

اطلاعاتی که به دوستانتان می دهید چه نوع است؟

شخصی است؟

چند تا ID دارید؟

با نام واقعی خودتان Chat می کنید.

از سایت های مختلف اینترنت می کنید؟

Chat جذابترین چیز است در اینترنت؟

چه پدیده های منفی در Chat است؟

چرا میانگین استفاده از Chat بیشتر از سایت در میان جوانان ایرانی و نقاط دنیا است؟

در چت افرادی وجود دارند که با مهارت هوشی بعد از Chat می تواند کامپیوتر (رایانه) طرف مقابل چت خود را در اختیار خود قرار داده و هرگونه خرابکاری دیگری که فکرشان را بکنید مثل حذف برنامه های دلخواهتان یا اضافه کردن یکسری از مطالب مبتذل و غیراخلاقی.

در مقایسه چت در ایران و جهان می توان این موضوع را دریافت که مردم این وقت خود را خیلی به بتالت می گذرانند هر سنی که شما فکر کنید در چت روم ها (Chatrooms) وجود دارند از کودک 8 و 9 ساله تا آدم سن بالا برای هر کاری که فکر کنید.

بعضی برای بدست آوردن مطالب خصوصی افراد از آنها و بعضی ها هم که برای کار شخصی و غیراخلاقی به هرگونه که فکر می کنید.

در کل Chatroomd نه جای خوبی برای افراد است و نه جای بدی البته ابتذال آن بیشتر از خوبی های آن است.

در مواجهه با فضای سایبر یک پرسش بنیادین، اما غالباً از یاد رفته وجود دارد.

فضای سایبر کجاست؟

این پرسش به واقع از مهم ترین پرسش های فلسفی روزگار ماست.

وقتی به یاری ابزاری اکنون ساده خود در بزرگ راه های اطلاعاتی می یابیم، آیا به میزان حقیقی بودن و نیز به ویژگی های هستی شناختی جهان مجازی می اندیشیم؟

نگته این است که فضای سایبر، محیطی برآمده از کابل های مسی، قطعه های کوچک، آی سی ها و دستگاه نظام مندی از صفر و یک است، اما با این همه هیچ یک از این ها نیست.

ما در پل ارتباطی این محیط افسون زده، خود را در جهانی دیگر می یابیم؛ جهانی یکسره متفاوت با آنچه در آن به گونه ای طبیعی زیست می کنیم.

این جهان در دل خانه ها و خیابان های ماست.

می توان این دنیای پرهیاهوی شلوغ را «جهان موازی» نامید.

حقیقت این است که وجود جهان یا جهان های موازی یا جهان هستی، خود، ایده ای فلسفی است دکه می تواند برخی از دشواری ها و پرسمان های فکری، فلسفی و حتی دینی را دتوضیح دهد.

هستی های دیگر جایی را اشغال نمی کنند.

چنین نیست که جایی، «مکان«ی برای هستی های دیگر وجود داشته باشد.

هرچه هست در دل همین «هستی» است.

جهان هستی لایه لایه و تودرتوست و در کنار خود جهان هایی دیگر دارد که می توانند یکسرده با آنچه اکنون هست متفاوت باشند.

از نظرگاه معرفت شناختی برای ذهن های دیگر، این مکه همه جهان آفریده تخیل «من» نیست، «من» انسانی در مواجهه با «من»های دیگر قرار می دهد.

به سخن دیگر، جهان درون انسان را در برابر بی شمار – یا بی نهایت «من»ها و جهان های دیگر می نهد.

این سرآغاز حیرت فلسفی است.

وجهه فلسفی فضای سایبر این است که حضور در جهان های گونه‌گون را تجربه دپذیر کرده است: اکنون «من» در جهان «دیگران».

وقتی لینک هیا ارتباطی ما را به پایگاه‌ها و صفحه های گوناگون می برند، درست به این حس انسانی کاملاً ملموس می ماند که در محیطی از هستی – اما نه از آن گونه که هرروزه با آن رویاروییم – قدم می زنیم.

در واقع، از تودرتویی این فضا، همان خلق مدام جهان های متکثر است.

عالم اکنون امتداد بی بعد دو بی کران خود را ملموس نشان می دهد.

هویت و جهان دوم جامعه اطلاعاتی عصر جدید با مفهوم «تعلق» بیگانه است.

در کمتر از کسر ثانیه به میانه دنیایی نو پرتاب می شویم که خود را در آن درست همانند دیگران می دانیم و به قدر آنها مالک می شماریم.

این فضا، سپهر بی مکان است؛ جامعه ای بدون تعین مکانی.

در این جامعه بی تعین ما تنها یک کاربریم.

همین و هیچ.

در این سپهر که همه امنیت آن به ناشناس بودن است، از اسم و نشان فرد چیزی پرسیده نمی شود.

این بی نشانی می تواند گونه ای آزادی و احساس رهایی به فرد ببخشد و هم می تواند برای او دشواری هایی به بار آورد.

اما آنچه مهم است تکیه ابزار به گونه ای هویت دیجیتال است.

در شبکه وب نام انتخابی کاربر و رمز ورود او که باز هم انتخابی است پرسیده می شود، در این فضا شماره ها و اعداد اهمیت دارند و بس.

این هویت ارقامی ممکن است آدمی را تبدیل به واحدی ایزوله شده کند و تنهایی درونی او را تشدید نماید.

قطع ارتباط فیزیکی و عاطفی با «دیگران»، آدمی را به زاویه های درونی تر «خود» می برد و این سرآغاز یک بحران هویت است.

روشن اسیت که گروه هایی چون کودکان و نوجوانان خطرپذیرند.

سپهر و سایبر و فلسفه زندگی روزمره زندگی هر یک از ما، از صبح گاهان که چشم از خواب می گشاییم تا شامگاهان که دوباره چشم از بیداری می بندیم، سرشار از کنش ها و واکنش های انسانی است.

وجوه مختلف زندگی انسان – در همه ابعاد و با هر عمق – در عین تفاوت، یکسره هماندند.

نیازهای زندگی ها، معناداری فعالیت هایمان، تکرار رفتارهای همیشگی، آغاز نگرش به مفهومی به نام فلسفه زندگی روزمره شده است.

در ظرف جست و جوی انسان مدرن برای معنای زندگی، توجه به این فلسفه – این شاخه از ظهور اندیشه های فلسفی در کاربرد زندگی روزانه – مهم جلوه می کند.

گونه های مختلف رفتارهای انسان از زندگی ما تفکیک ناپذیرند.

به سبب همین است که انسان ها در همه سطوح معرفتی ناگزیر از چنین رفتارهایی می شوند.

نکته مهم نیزب انعطاف پذیری ایده آل سپهر سایبر با این مفهوم است.

در فضای سایبر انواع و اقسام وجوه زندگی انسانی وجود دارد.

درست به مثابه خود جهان، در جهان صفر و یک نیز همه گونه رفتارهاید انسانی هست.

این سپهر در صدد تعمیق و تکثیر امکانات بیر شمار خود برای سازگار شدن با روزمره است.

در این جا چند وجه ویژه این امکانات را برمی شماریم.

1-اصل ارتباط: ایده آل زندگی انسانی و هویت آن «ارتباط» است.

در زندگی طبیعی انسانی ارتباط با دیگران هویت را شکل می دهد، به زندگی جهت و حتی معنا می دهد و امکان حضور و تعین به آدمی می بخشد.

همین لوازم زبیعی زندگی روزمره در سپهر سایبر نیز تعبیه شده است.

ارتباط انسانی در قالب گپ های اینترنتی و حضور در اتاق های گفت و گو، درست به مثابه ارتباطات انسانی عمل می کند.

جالب این است که این حضور به شکلی خودخواسته و بی نشان انجام می پذیرد.

پژوهش ها نشان می دهند که ارتباط در چنین محیط هایی می تواند به صمیمیت انسان عمیق افزون ببخشد.

علی رغم پاره ای از افت ها، ارتباط در جهان مجازی خصلتی کاملاً انسانی دارد و مثل همه ارتباط های دیگر به آدمی معنا می دهد.

نکته مهم امکان استفاده از نقاب‌های هویتی دروغین است.

2-اوقات فراغت: در زندگی آدمی لحظه‌هایی هست که به گفته گوستاو فلوبر باید تلف شوند.

فارغ از نظام های کاری، لحظه های خلوتی را در پیش روی آدمی پدید می آورد که بخش مهم از زندگی یکایک ما را می سازند.

اوقات فراغت جزء ذات زندگی اند و از این رو به همان اندازه باید مهم شمرده شوند.

در فضای مجازی امکان تلف کردن این اوقات هست!

قدم زدن گمنامانه در کوچه های شهری که نمی شناسیم، تماشای بزرگ‌ترین میدان یکی از پایتخت های جهان، زائرانه به دیدار معبدی بودایی رفتن، نشستن پای صفحه شطرنج و مثلاً با آدمی در پرده بازی کردن و ظرفیت های ذهنی و رفتاری یکدیگر را محک زدن، از زیبایی های هم صحبتی با یک بیگانه لذت بردن، یا گوش سپردن به موسیقی ناشناخته ای از جنوب عالم، همه در این فضا شدنی اند.

این صفحه گشوده پیش روی آدم و عالم در هیچ یک از ادوار تاریخ بشری نظیر نداشته و تصور نمی شده است.

اکنون در سپهر سایبر فرصتی بی بدیل و یکه برای به سر بردن وقت فراغت وجود دارد.

3-اصل لذت: در زندگی روزمره هر یک از ما دقایق و ساعت هایی هست که می توانیم از انجام کاری لذت ببریم.

باغبانی کردن، ساختن چیزی از یک تکه چوب، دوباره خواندن کتابی که در کودکی دوستش داشته ایم، تماشای یک فیلمر هراس بار و خلاصه بسیاری کنش های دیگر، به غایت یک اصل انجام می گیرند: لذت، همانم اوقات فراغت را گذراندن نیز بدون این اصل بی فایده و طاقت فرساست.

این البته با مفهوم سرگرم شدن هم می سازد، اما به واقع برتر از آن است.

نکته این است که درست به سان خود سپهر، غایت ها و اهداف بسی تو در تو و لایه لایه اند و امتداد و عمق می یابند.

در این فضا هم می توان از تماشای عکسی از طبیعت، فیلمی کمدی، کاریکاتوری مضحک، خواندن کتابی به زبان اسپانیایی، مطالعه آداب و رسوم سرخپوست ها و پژوهش در شمار گونه های بومی علفچه ها و درختچه ها در آفریقا، به لذت رسید و در عین انجام دادن کاری – هرچند بسیار جدی – دل و جان به رهایی لذت سپرد.

4-تعلق به گروه: وقتی عضو گروهی – ورزشی، فرهنگی، اقتصادی، هنری – هستیم، خود را به گونه ای دیگر می فهمیم.

ما می توانیم از امتیازات گروهی برخوردار شویم و به بخش هایی از زندگی خودمان معنا بدهیم.

کسی که اخبار ریز و درشت یک تیم ورزشی را دنبال می کند یا