دانلود تحقیق توضیحات بیشتری در مورد لینوکس

نصب لینوکس
قبل از نصب
1.

یک نسخه پشتیبان از کامپیوتر تهیه کنید
2.(defragmenter) کنید
3.

برای باز کردن جا جهت Linux در کنار windows هارد دیسک خود را دوباره پارتیشن بندی کنید تغیییر اندازه پارتیشن ها FAT و NTFS در ویندوز توسط
PartitionMagic
پس از نصب برنامه Partition Magic واجرای آن شکل پارتیشن های هارد خود را خواهید دید
:برای نصب لینوکس نیاز به فضایی از هارد داریم .

حداقل 2.2 GB برای نصب و 5 GB را به صورت Unallocated توسط partition Magic در می آوریم .
به عنوان مثال 5 GB را از درایو مورد نظر جدا می کنیم .
برای این کار روی درایو مورد نظر کلیک سمت راست کرده و Resize/Move را انتخاب می کنیم
..دیسک CD-ROM نصب را داخل درایو قرار دهید

2.

کامپیوتر خود را بوت کنید
.
● پس از اعلان بوت ، در جلوی اعلان بوت کلید Enter را برای ورود به نصب گرافیکی،فشاردهید.
●صفحه خوش آمدگویی
این صفحه آغاز فرایند نصب را به شما اعلام میکند.

فقط کافی است روی کلید Next کلیک نمایید
● انتخاب زبان
پس از آغاز برنامه نصب، اولین سوالی که پرسیده میشود، انتخاب زبان برنامه نصب است.

زبان مورد نظر خود را انتخاب نموده و روی گزینه Next کلیک نمایید.
● انتخاب صفحه کلید
نوع صفحه کلید خود را انتخاب نمایید.

مثلا صفحه کلید 105 کلید و با کلیدهای انگلیسی
● ماوس
نوع ماوسی که روی سیستمتان نصب شده است را انتخاب نمایید.

انواع ماوسهای درگاه سریال و PS/2 و USB پشتیبانی میشوند.

در صورتی که ماوس شما دو کلید دارد ، میتوانید با انتخاب گزینه Emulate 3 buttons ، هنگام استفاده با نگه داشتن کلید Shift ، کلید سوم ماوس را شبیه سازی نمایید .

کلید سوم توسط برخی از برنامه های کاربردی لینوکس مورد نیاز میباشد
● انتخاب نوع نصب (Install Type)
ایستگاه کاری (Workstation): کامپیوتر شما را بصورت خودکار پارتیشن بندی نموده و بسته های نرم افزاری لازم برای یک ایستگاه کاری را نصب می کند.

یکی از محیطهای گرافیکی GNOME و یا KDE نصب خواهند شد و برنامه X Window ساختارهای لازم برای اجرای آنها را فراهم می کند .

محیط GNOME محیط گرافیکی پیش گزیده لینوکس ردهت است.

شما میتوانید پس از نصب محیط KDE را نیز نصب نمایید.
● انتخاب استراتژی پارتیشن بندی (Partitioning)
شما دو راه برای انتخاب نوع پارتیشن بندی دیسک سخت خود پیش رو دارید:
- پارتیشن بندی خودکار : برنامه نصب به صورت خودکار عمل پارتیشن بندی را برای شما انجام خواهد داد .

با این انتخاب تمام پارتیشن های لینوکس موجود روی دیسک سخت پاک شده و فضای خالی ایجاد شده برای پارتیشن بندی مورد استفاده قرار خواهد گرفت
- پارتیشن بندی دستی توسط ابزار Disk Druid : با انتخاب این گزینه ابزار Disk Druid برای انجام عمل پارتیشن بندی اجرا خواهد شد.
● پارتیشن بندی خودکار

1- پاک کردن تمام پارتیشن های لینوکس موجود (Remove all Linux partitions on this system)
با انتخاب این گزینه پارتیشن های ویندوز و پارتیشن های غیر لینوکسی روی سیستم باقی خواهند ماند.
2- پاک کردن تمام پارتیشن های موجود (Remove all partition on this system):
تمام پارتیشن ها و اطلاعات موجود از میان خواهند رفت.
3- حفظ تمام پارتیشن ها و استفاده از فضای خالی موجود (Keep all partitions and use existing free space) :
این گزینه به شرطی کار خواهد کرد که شما فضای خالی کافی پارتیشن بندی نشده روی دیسک سخت خود داشته باشید.
● انتخاب برنامه بوت کننده (Boot Loader) :
در این مرحله میتوانید یکی از برنامه های GRUB و یا LILO را انتخاب نمایید
به خاطر داشته باشید حتماً گزینه Configure Advanced boot loader option را فعال کنید:
● پیکربندی شبکه (Network Configuration) :
در صورت داشتن شبکه ، آن را پیکربندی کنید در غیر اینصورت Next را کلیک کنید

● انتخاب زبانهای قابل پشتیبانی (Language Support)
● انتخاب موقعیت زمانی (Time Zone)
● تنظیم کلمه عبور ریشه (Set root password) :
کلمه رمز باید حداقل دارای 6حرف باشد
● انتخاب بسته ها (Select Packages )
● شروع و کپی نصب
● تنظیم مانیتور


تنظیماتIP و شبکه در گنو / لینوکس

در هرشبکه بطورمعمول نخستین لایه یعنی سخت افزار از یک کارت شبکه یا اترنت تشکیل شده و برای اینکه این کارت بعنوان یک رابط درمحیط شبکه بکارگرفته شود بایستی اولا آدرس واحدی تحت عنوان IP address به آن اختصاص یافته و ثانیابسته ها یا packet های اطلاعاتی برای رسیدن به این رابط مسیر دهی شوند که به این عمل routing گفته میشود.
در اغلب توزیعهای لینوکس راههای خاصی برای انجام تنظیمات رابط یا کارت شبکه گنجانده شده که در اینجا روش ساده استفاده از فرامین متنی در محیط shell بررسی میشود :
باید دانست که هسته ا کرنل سیستم عامل لینوکس بطورپیش فرض از یک رابط مجازی یا loopback interface (lo) بعنوان یک ابزار مجازی برای ارتباط با خود سیستم استفاده میکند .

این ابزار مجازی بطور معمول IP 127.0.0.1 و نام localhost را برمی گزیند و در هنگام بوت سیستم بطور ازپیش تعریف شده فعال میگردد .
قسمت اصلی سخت افزار شبکه یک رایانه کارت شبکه network interface میباشد که در محیط گنو/لییوکس معمولا با اسامی eth0 یا eth1 و ...

بسته به تعداد کارتهای شبکه متصل به سیستم آدرس دهی و نامگذاری میشود
قسمت اصلی سخت افزار شبکه یک رایانه کارت شبکه network interface میباشد که در محیط گنو/لییوکس معمولا با اسامی eth0 یا eth1 و ...

بسته به تعداد کارتهای شبکه متصل به سیستم آدرس دهی و نامگذاری میشود.

برای تنظیم IP یک کارت شبکه بافرض اینکه این کارت اولین و تنها کارت شبکه نصب شده در سیستم است تنها چیزی که لازم داریم برنامه ifconfig (interface configure) میباشد و میبایست بعنوان مثال از دستور زیر در محیط shell با مجوز کاربر ریشه استفاده کنیم : /sbin/ifconfig eth0 192.168.3.9 broadcast 192.168.3.255 netmask 255.255.255.0 # همانطوریکه ملاحظه میشود در اینجا یک IP کلاس C شامل آی پی اختصاص یافته به کارت شبکه 192.168.3.9 و یک پوشانه زیر شبکه کلاس c شامل 255.255.255.0 به کارت شبکه ما eth0 اختصاص می یابد .

و آی پی broadcast نیز شامل IP خاصی است که کلیه کامپیوترهای شبکه به آن پاسخ میدهند و معمولا آخرین شماره آی پی یک کلاس شبکه میبا شد .

در ادامه برای بررسی صحت عملیات انجام شده و عملکرد کارت شبکه از دستور ifconfig به تنهائی استفاده کرده و پاسخ سیستم را که چیزی مشابه زیر خواهد بود مشاهده میکنیم : /sbin/ifconfig # eth0 Link encap:Ethernet HWaddr 00:00:E8:3B:2D:A2 inet addr:192.168.3.9 Bcast:192.168.3.255 Mask:255.255.255.0 UP BROADCAST RUNNING MULTICAST MTU:1500 Metric:1 RX packets:1359 errors:0 dropped:0 overruns:0 frame:0 5 TX packets:1356 errors:0 dropped:0 overruns:0 carrier:0 collisions:0 txqueuelen:100 Interrupt:11 Base address:0xe400 Lo Link encap:Local Loopback 10 inet addr:127.0.0.1 Mask:255.0.0.0 UP LOOPBACK RUNNING MTU:3924 Metric:1 RX packets:53175 errors:0 dropped:0 overruns:0 frame:0 TX packets:53175 errors:0 dropped:0 overruns:0 carrier:0 collisions:0 txqueuelen:0 دراین گزارش حتی آدرس سخت افزاری کارت شبکه eth0 هم مشخص شده 00:00:E8:3B:2D:A2 که در نوع خود با توجه با سادگی دستورات داده شده نتایج جالبی به نظر میرسد .

در این مرحله کارت شبکه فعال گردیده و آماده بکار میباشد و چون هیچ چیزی وجود ندارد که به هسته لینوکس بگوید که کدام بسته اطلاعاتی ارسال شده برروی شبکه به کدام کارت شبکه ارائه شود میبایست در ادامه برای آدرس دهی routing اینترفیس مربوطه در شبکه از دستور زیر یا مشابه آن باتوجه به آی پی مورد نظر هر کاربر استفاده کرد : /sbin/route add -net 192.168.3.0 netmask 255.255.255.0 eth0 # بطور کلی اختصاص چند آدرس آی پی به یک اینترفیس شبکه در مواردی صورت میگیرد که یک کارت بخواهد همزمان با چند شبکه LAN ارتباط برقرار کند و نبایستی فراموش کرد که پس از اختصاص یک آی پی جدید بایستی مسیردهی صحیح به این شبکه های جدید یا همان routing بصورت فوق الذکر بدرستی صورت پذیرد .

خاموش کردن و راه اندازی مجدد سیستم لینوکس چنانچه سیستم خود را به طور صحیح خاموش کنید،Linux فایلهای داده را ذخیره کرده و فرآیندهای در حال اجرا را متوقف میکند ضمنا به هسته مرکزی سیستم عامل یا kernel آسیب وارد نخواهد شد.

در این بخش دو روش صحیح خاموش کردن سیستم، توضیح داده میشود: 1- از طریق رابط گرافیکی :X از دکمه منوی اصلی پانل، گزینه Logout را انتخاب کرده و سپسLogout ، Halt یا Reboot را انتخاب کنید .همچنین میتوانید پیکربندی جاری را ذخیره کنید، این کار بدین معنی است که برنامه هایی که هنگام Logout در حال اجرا هستند، زمان ورود مجدد به سیستم به طور خود کار اجرا خواهند شد.

اگر هر یک از گزینه های Halt یا Reboot را انتخاب کنید، باید کلمه عبور ورود به سیستم را بعد از زدن دکمه OK وارد کنید تا صحت انتخاب شما معلوم شود .

2 - از طریق اعلان فرمان :در یک پنجرهXterm ، فرمان shutdown - r now یا shutdown - h now را تایپ کنید -r .به معنی reboot و -h به معنی halt یا خاموش کردن کامل سیستم است، البته باید کلمه عبورتان را قبل از اجرای این فرامین وارد کنید .

3 - از طریق صفحه :login به Option=>System بروید و از آنجا میتوانید سیستمتان را halt یا راه اندازی مجدد کنید و نیاز به وارد کردن کلمه عبور ندارید.

یک میانبر برای راه اندازی مجدد یکی از سریعترین روشها برای راه اندازی مجدد سیستمتان، فشردن همزمان کلیدهای trl+Alt+Del c از یک کنسول مجازی است .

یک کنسول مجازی در واقع یک رابط مبتنی بر متن و برعکس رابط گرافیکی سیستم پنجرهای X است .چندین کنسول مجازی برای شما در دسترس هستند اما آسان ترین آنها از نظر به خاطرسپاری شاید روش میانبر باشد .شما میتوا نید به وسیله زدن کلیدهای Ctrl+Alt+F به آن دسترسی یابید .

بازگشت به رابط گرافیکی: برای بازگشت به رابط گرافیکی از یک کنسول مجازی، فقط کلیدهای Ctrl+Alt+F1 را بزنید برای راه اندازی مجدد سیستم از یک کنسول مجازی، ابتدا به وسیله زدن کلیدهای Ctrl+Alt+F1 به یک کنسول مجازی منتقل شوید، سپس کلیدهای Ctrl+Alt+Del را برای راه اندازی مجدد سیستم فشاردهید.

آشنایی با مفاهیم شبکه و پروتکلها برای اینکه بدانیم در پشت این صفحه هایی که مدام در اینترنت عوض میکنیم چیزهایی قرار دارد و چه برنامه ها و پروتکلهایی این دنیا را برای ما بوجود آورده اند مقاله حاضر شروع خوبی خواهد بود.

در دنیای شبکه ها کلمه پروتکل به معنی قوا نینی است که برای انتقال پیامها بر روی شبکه وضع شده است بنابراین اینطور فکر کنید که یک پروتکل قانونی است که کامپیوترها برای صحبت کردن با یکدیگر بر روی شبکه باید رعایت کنند ، یک پروتکل شبکه باید دارای قوانین مربوط به اعلام وصول پیام ، پیدا کردن خطا و ساختار اطلاعات باشد .

برای درک بهتر پروتکل مثالی ساده می زنیم تا با مفهوم پروتکل کاملاً آشنا بشوید ، برای مثال وقتی شما بخواهید با یک نفر آلمانی صحبت بکنید و شما به زبان آلمانی تسلط ندارید و نه آن فرد به زبان فارسی مسلط است ولی هردو نفر به زبان انگلیسی مسلط هستند می توانند با این زبان با هم صحبت کنند و مطالب را به هم بفهمانند بنابراین در اینجا زبان انگلیسی پروتکلی بین آن دو نفر است و وظیفه پروتکل در شبکه هم همین است ، پروتکلها هستند که شبکه ها را تشکیل میدهند ، از آنحایی که TCP/IP عمومی ترین پروتکلی است که درحال حاضر در شبکه اینترنت از آن استفاده می شود قلب این درس مربوط به این پروتکل معروف است ولی قبل از آن قصد داریم تا توضیح مختصری راجع به مدل مرجع OSI و هفت لایه آن بدهیم .

در سال 1980 یک سازمان بین المللی استانداردسازی ، طرحی را بنامOpen System Interconnection(OSI) بوجود آورد که آن مدل براساس لایه بندی پروتکل پایه گذاری شده بود و کار این مدل به این صورت بود که وقتی دو کامپیوتر می خواهند با هم ارتباط برقرار کنند سریهایی از قسمتهای کوچک استاندارد نرم افزاری روی هر سیستم برای بهتر کردن این ارتباط عملیاتی انجام می دهند ، برای مثال یک قسمت برای حصول اطمینان از اینکه داده به طور مناسب بسته بندی شده است تلاش می کند و قسمت دیگر از فرستادن پیامهای گم شده به طور مجرد مراقبت می کند و قسمتهای دیگر نیز پیامها را در سراسر شبکه می فرستند .

هر کدام از این قسمتها که تحت عنوان لایه از آنها یاد می شود کار مشخصی برای انجام این ارتباطات دارند و به این قسمتهای ارتباطی که با هم استفاده می شوند پشته پروتکل یا Protocol Stack می گویند و به این دلیل که آنها شامل گروهی از این لایه ها هستند که به روی هم سوار شده اند .

مدل OSI از هفت نوع از این لایه ها تشکیل شده که هر کدام نقش مشخص و معینی در انتقال داده ها