در گذشته تلفن ها همگی آنالوگ بودند و یک عیب بسیار بزرگ بشمار می آمد,زیرا هنگام ارسال صدا نویز وارد کانال می شد و کیفیت را به شدت کاهش می داد.کدینگ دیجیتال راهی برای کد کردن صدا و تشخیص خطا طراحی کرد .بنابراین شبکه های IDN (Intgrate digital network)طراحی شدو تمام شبکه های تلفنی آنالوگ به دیجیتال تبدیل شد.
ISDN چیست؟
مخفف عبارت Integrated Services Digital Network است.اساس طراحی تکنولوژی ISDN به اواسط دهه 80 میلادی باز میگردد که بر اساس یک شبکه کاملا دیجیتال پی ریزی شده است.
در حقیقت تلاشی برای جایگزینی سیستم تلفنی آنالوگ با دیجیتال بود که علاوه بر داده های صوتی، داده های دیجیتال را به خوبی پشتیبانی کند.
به این معنی که انتقال صوت در این نوع شبکه ها به صورت دیجیتال می باشد.
در این سیستم صوت ابتدا به داده ها ی دیجیتال تبدیل شده و سپس انتقال می یابد .
ISDN به دو شاخه اصلی تقسیم می شود .
N-ISDN و B-ISDN .
B-Isdn بر تکنولوژی ATM استوار است که شبکه ای با پهنای باند بالا برای انتقال داده می باشد که اکثر BACKBONE های جهان از این نوع شبکه برای انتقال داده استفاده می کنند ( از جمله شبکه دیتا ایران ) .
نوع دیگر B-ISDN یا ISDN با پهنای باند پایین است که برای استفاده های شخصی طراحی شده است .
در N-ISDN دو استاندارد مهم وجود دارد.
BRI و PRI .
نوع PRI برای ارتباط مراکز تلفن خصوصی (PBX ) ها با مراکز تلفن محلی طراحی شده است .
E1 یکی از زیر مجموعه های PRI است که امروزه استفاده زیادی دارد .
E1 شامل سی کانال حامل (B-Channel ) و یک کانال برای سیگنالینگ ( D-Channel) میباشد که هر کدام 64Kbps پهنای باند دارند .
بعد از سال 94 میلادی و با توجه به گسترش ایتنرنت ، از PRI ISDN ها برای ارتباط ISP ها با شبکه PSTN استفاده شد که باعث بالا رفتن تقاضا برای این سرویس شد.
همچنانکه در ایران نیز ISP هایی که خدمات خود را با خطوط E1 ارایه می کنند روز به روز در حال گسترش است .
نوع دیگر ISDN، BRIاست( نوعی که در کیش از آن استفاده شده ) که برای کاربران نهایی طراحی شده است.
این استاندارد دو کانال حامل 64Kbps و یک کانال برای سیگنالینگ با پهنای باند 16kbps را در اختیار مشترک قرار می دهد .این پهنای باند در اواسط دهه 80 میلادی که اینترنت کاربران مخصوصی داشت و سرویسهای امروزی همچون HTTP ، MultiMedia ، Voip و ....
به وجود نیامده بود ، مورد نیاز نبود همچنین برای مشترکین عادی تلفن نیز وجود یک ارتباط کاملا دیجیتال چندان تفاوتی با سیستمهای آنالوگ فعلی نداشت و به همین جهت صرف هزینه های اضافی برای این سرویس از سوی کاربران بی دلیل بود و به همین جهت این تکنولوژی استقبال چندانی نشد .
تنها در اوایل دهه 90 بود که برای مدت کوتاهی مشترکین ISDN افزایش یافتند .
پس از سال 95 نیز با وجود تکنولوژیهایی با سرعتهای بسیار بالاتر مانند ADSL که سرعتی حدود8Mb/s برای دریافت و 640Kb/s را برای دریافت با هزینه کمتر از ISDN در اختیار مشترکین قرار میدهد ، انتخاب ISDN از سوی کاربران عاقلانه نبود.
در حقیقت می توان گفت کهISDN BRI تکنولوژی بود که در زمانی به وجود آمد که نیازی به آن نبود و زمانی که به آن نیاز احساس می شد ، با تکنولوژیهای جدید تری که سرعت بالاتر و قیمت بیشتر داشتند جایگزین شده بود .
B-ISDN: Broadband ISDN
B-ISDN بر تکنولوژی ATM استوار است که شبکه ای با پهنای باند بالا برای انتقال داده می باشد که اکثر BACKBONE های جهان از این نوع شبکه برای انتقال داده استفاده می کنند (از جمله شبکه دیتا ایران).
N-ISDN: Narrowband ISDN
نوع دیگر N-ISDN یا ISDN با پهنای باند پایین است که برای استفاده های شخصی طراحی شده است.
درN-ISDN دو استاندارد مهم وجود دارد، BRI و PRI .
- نوع PRI برای ارتباط مراکز تلفن خصوصی (PBX)ها با مراکز تلفن محلی طراحی شده است.
E1یکی از زیر مجموعه های PRI است که امروزه استفاده زیادی دارد.
E1 شامل سی کانال حامل (B-Channel) و یک کانال برای سیگنالینگ (D-Channel) میباشد که هر کدام 64Kbps پهنای باند دارند.
بعد از سال 94 میلادی و با توجه به گسترش اینترنت، از PRI ISDN ها برای ارتباط ISP ها با شبکه PSTN استفاده شد که باعث بالا رفتن تقاضا برای این سرویس شد.
همچنانکه در ایران نیز ISP هایی که خدمات خود را با خطوط E1 ارایه می کنند روز به روز در حال گسترش است.
بعد از سال 94 میلادی و با توجه به گسترش ایتنرنت ، از PRI ISDN ها برای ارتباط ISP ها با شبکه PSTN استفاده شد که باعث بالا رفتن تقاضا برای این سرویس شد.
نوع دیگر ISDN، BRIاست( نوعی که در کیش از آن استفاده شده ) که برای کاربران نهایی طراحی شده است.
در حقیقت می توان گفت کهISDN BRI تکنولوژی بود که در زمانی به وجود آمد که نیازی به آن نبود و زمانی که به آن نیاز احساس می شد ، با تکنولوژیهای جدید تری که سرعت بالاتر و قیمت بیشتر داشتند جایگزین شده بود .
B-ISDN: Broadband ISDN B-ISDN بر تکنولوژی ATM استوار است که شبکه ای با پهنای باند بالا برای انتقال داده می باشد که اکثر BACKBONE های جهان از این نوع شبکه برای انتقال داده استفاده می کنند (از جمله شبکه دیتا ایران).
N-ISDN: Narrowband ISDN نوع دیگر N-ISDN یا ISDN با پهنای باند پایین است که برای استفاده های شخصی طراحی شده است.
درN-ISDN دو استاندارد مهم وجود دارد، BRI و PRI .
- نوع PRI برای ارتباط مراکز تلفن خصوصی (PBX)ها با مراکز تلفن محلی طراحی شده است.
همچنانکه در ایران نیز ISP هایی که خدمات خود را با خطوط E1 ارایه می کنند روز به روز در حال گسترش است.
- نوع دیگر BRI است( نوعی که در کیش از آن استفاده شده) که برای کاربران نهایی طراحی شده است.
این استاندارد دو کانال حامل (B-Channel) با پهنای باند 64Kbps و یک کانال برای سیگنالینگ (D-Channel) با پهنای باند 16kbps را در اختیار مشترک قرار می دهد.
این پهنای باند در اواسط دهه 80 میلادی که اینترنت کاربران مخصوصی داشت و سرویسهای امروزی همچون HTTP، MultiMedia، Voip و...
به وجود نیامده بود، مورد نیاز نبود همچنین برای مشترکین عادی تلفن نیز وجود یک ارتباط کاملا دیجیتال چندان تفاوتی با سیستمهای آنالوگ فعلی نداشت و به همین جهت صرف هزینه های اضافی برای این سرویس از سوی کاربران بی دلیل بود و به همین جهت این تکنولوژی استقبال چندانی نشد.
تنها در اوایل دهه 90 بود که برای مدت کوتاهی مشترکین ISDN افزایش یافتند.
پس از سال 95 نیز با وجود تکنولوژیهایی با سرعتهای بسیار بالاتر مانند ADSL که سرعتی حدود 10Mb/s برای دریافت و 1Mb/s را برای ارسال با هزینه کمتر از ISDN در اختیار مشترکین قرار میدهد، انتخاب ISDN از سوی کاربران عاقلانه نبود.
در حقیقت می توان گفت که BRI ISDN تکنولوژی بود که در زمانی به وجود آمد که نیازی به آن نبود و زمانی که به آن نیاز احساس می شد، با تکنولوژیهای جدید تری که سرعت بالاتر و قیمت بیشتر داشتند جایگزین شده بود.
تجهیزات دیتای غیر ISDN در ISDN تاکنون فرض کردیم که کلیه تجهیزات در دسترسی basic دارای قابلیت کار با ISDN می باشند.
برای کار این سوال پیش می آید که : چه کار باید با تجهیزاتی بکنیم که تا دیروز به شبکه دیتای دیجیتالی دیگر و شبکه های تلفنی آنالوگ متصل می گردیدند ؟
چنین ترمینالهای قدیمی دارای اینترفیس S0 نمی باشد ، به طوریکه بین ترمینالهای زیر که غیر ISDN می باشند تفاوت وجود دارد .
ترمینالهایی با اینترفیس a/b : ترمینالهایی هستند که می توانند با شبکه تلفنی آنالوگ کار کنند ، برای مثال مودم ، دستگاه تلفن آنالوگ ، تله فاکس Gr3 .
ترمینالهایی با اینترفیس V.24 : اغلب ، PC ها هستند که به عنوان ترمینالهای دیتا به کمک یک مودم در شبکه تلفنی آنالوگ عمل می نمایند.
ترمینالهایی با اینتر فیس X.21 : کلیه ترمینالهای دیتایی میباشند که در شبکه های دیتا با سوئیچینگ مداری (برای مثال Datex-L) یا هنگام استفاده از ارتباط مستقیم دیتا ودیگر ارتباطات دائم (ثابت) دیتا می توانند عمل نمایند .
ترمینالهایی با اینترفیس لاجیکی X.25 کلیه ترمینالهای دیتایی هستند که در شبکههای سوئیچینگ بسته ای X.25 (برای مثال Datex-P ، شبکههای خصوصی X.25) می توانند عمل نمایند .
این امکان وجود دارد که از چنین ترمینالهایی که با شبکه تلفنی آنالوگ ، شبکههای دیتای دیجیتال وهنگام استفاده از ارتباط دائم دیتا ، کار می کردند ، در آینده استفاده شود .
برای اینکه ترمینالهایی با اینترفیس ها بتوانند با شبکه ISDN کار کنند ، باید عمل تطبیق اینترفیس انجام پذیرد .
TA TA به عنوان مبدل اینترفیس به کمک ترمینال آداپتر ها ، ترمینالها یا تجهیزات اضافی انتخاب شده بدون اینترفیس ISDN به شبکه متصل می گردند .
برای این منظور در کنترل اینترفیس معمولی [نقطه مرجع R] به کنترل در اینترفیس S0 ونیز بالعکس منتقل گردد .
یک ترمینال معمولی همراه با یک ترمینال آداپتر مربوطه را یک ترمینال قابل کار با ISDN می نامند .
برای ارتباط با ISDN انواع ترمینال آداپترهای زیر می توانند به کار برده شوند.
ترمینال آداپتر a/b (TA a/b) : TA a/b امروزه در وحله اول اتصال مودم ها را به ISDN امکان پذیر می سازد .
ترمینال آداپتر (TA V.24)V.24 : این ترمینال آداپتر (TA) اتصال تجهیزات دیتا با اینترفیس (برای مثال pc ها) را به ISDN امکان پذیر می سازد ترمینال آداپتر X.21/X.21 bic : TA X21/X21 bic این امکان را می دهد ه ارتباط دیتایی که به اینترفیس X.21 یا X.21.bic مجهز می باشند در ISDN عمل نمایند .
ترمینال آداپتر (TA X.25)X.25 برای حداقل اتحاد ISDN با X.25 : این ترمینال دسترسی تجهیزات ترمینال دیتا با اینترفیس X.25 از طریق ISDN به شبکه X.25 را امکان پذیر می نماید (Datex-P) .
ترمینال آداپتر (TA X.25)X.25 بر اساس X.31 برای حداکثر اتحادISDN با X.25 : این ترمینال آداپتر ارسال دیتای بسته ای در کانال B یا D را امکان پذیر می سازد.
در اینجا کلاسه آداپتر های مختلفی قابل تشخیص می باشند که عبارتند از : .
TA X.25/B برای ارسال دیتای بسته ای در کانال B .
TA X.25/D برای ارسال دیتای بسته ای در کانال D .
X.25/B/D برای ارسال دیتای بسته ای هم در کانال B وهم در کانال D ترمینال آداپتر مالتی اینترفیس : تولیداتی هستند که اجازه می دهند چندین ترمینال با اینترفیس های مختلف به ISDN وصل گردند .
استانداردهای ITU (CCITT سابق) برای تبدیل اینترفیس V.24 به اینترفیس ISDN-S0 عبارتند از : استاندارد V.110 در ارتباط با 1.436 : این استاندارد ها تعیین کننده چگونگی تبدیل جریانات دیتا با نرخ بیتهای 6/0 ، 2/1 ، 4/2 ، 8/4 ، 2/7 ، 6/9 ، 12 ، 4/14 ، Kbit/s 192 ( در اینترفیس V.24) به جریانات دیتای ISDN-64 Kbit/s می باشند.
استاندارد V.120 در ارتباط با 1.465 : این استاندارد همچنین تبدیل جریانات بیت اینترفیس V.24 را به جریان بیت Kbit/s 64 بر اساس V.110 به عمل می آورد.
با استفاده از LAP-D ( لایه2 پروتکل کانال D) این امکان وجوددارد که ار یک ارتباط انتها به انتهای کانال D بکرات استفاده گردد .
در این حالت می تواند در کانال B عمل مالیتپلکس انجام پذیرد .
استاندارد X.30 در ارتباط با 1.461 این استانداردها تعیین کننده چگونگی تبدیل جریانات بیت با نرخ بیت های 4/2 ، 8/4 ، 6/4 ، Kbit/s 64 (در اینترفیس X.21 و یا همچنین X.21 bis ) به جریانات دیتای Kbit/s 64 می باشند .
استاندارد X.31 در ارتباط با 1.462 برای ارسال دیتای بسته ای بر اساس X.25 از طریق کانالهای B یا ISDN-D : استفاده از ترمینال آداپترها از طرفی اجازه سریع ورود به کاربردهای ISDN را میدهد ، اما از طرفی دیگر مضراتی همراه دارد .
در ترمینال آداپترها کلیه انطباقات و تبدیلات لازم ، برای اینکه ارتباط دیتا حتی الامکان با کیفیت و فرم عادی تضمین گردد ، مد نظر قرار می گیرد .
طبیعتاً استفاده صد در صد از قابلیت ISDN توسط تجهیزات ترمینالی دیتای غیر ISDN همیشه امکان پذیر نیست ، زیرا چنین ترمینالهایی برای استفاده از شبکه های دیگر مناسب می باشند .
ترمینالهای دیتای معمولی (غیر ISDN ) که اغلب برای اینکه از مزایای ISDN که مریوط به نرخ بیت بالای آنها می شود ، استفاده نمایند بسیار کند می باشند .
مقایسه استانداردهای TA پروتکل کانال D لایه 3 پروتکل کانال D لایه 3 شامل کلیه عملیاتی می باشد که برای برقراری ارتباطات ISDN و فراهم نمودن سرویسهای ISDN لازم می باشند .
این عملیات عبارتند از : .
کد گذاری پیامها مطابق با هر یک از درخواست های تکنیکی .
اجرای تبادل پیامها طبق پرسدورهای تعیین شده