جاتون خالی هفته پیش برای شرکت در یک کارگاه (workshop) با دو تا از بچه های آزمایشگاه رفته بودیم شهر نیس فرانسه.
یه جمع 20 نفره متشکل از حدود 10 الی 12 بیولوژیست و شیمیست و بقیه هم از رباتیک.
حسابی خوش گذشت.
بخصوص اینکه تمام هزینه سفر از طرف یک بنیاد علمی که وابسته به یکی از خانواده های پولدار فرانسه بود پرداخت میشد.
میگفتن این خانواده یک شرکت نفتی دارند که قاعدتا باید وابسته یا شاید خود شرکت توتال فرانسه باشه.
محدوده وسیعی به اندازه یک شهر بزرگ ، توی کوه، پوشیده از درختان جنگلی متعلق به این بنیاد بود.
با خونه هایی شیک ولی دور از هم که برای رفت و آمد بینشون باید از ماشین استفاده میکردیم.
روزای آخر دیگه داشتم مریض میشدم از بس غذاهای مختلف و خیلی سنگین به این شکم بیچاره ریخته بودیم.
موضوع کارگاه ارتباط بین رباتها و حیوانات بود.
از جمله این پروژه ها که به نظرم جالب اومد پروژه ای بود که تو MIT داشت انجام میشد و اونهم در رابطه با حصار مجازی برای کنترل یک گله گاو بود!
خود استادی که روی این موضوع کار میکرد به خاطر شرکت تو کنفرانس ICRA که همزمان با کارگاه ما تو اسپانیا برگزار میشد نتونسته بود بیاد و دانشجوش رو فرستاده بود.
دانشجوش رشته کنترل خونده بود و در جریان کارگاه کلی باهم رفیق شدیم.
جریان از این قراره که اینا یه زنگوله درست کردن برای گاو ها که یه GPS توش داره به اضافه بورد بی سیم برای انتقال اطلاعات به یه سرور مرکزی و دو تا بلند گو که بتونن صدای سه بعدی تولیک کنند و یه کامپیوتر کوچولو.
حالا یه نفر که همون جناب چوپان!
باشه از اتاق فرمان!
یه حصار مجازی برای کامپیوتر رسم میکنه که آقای کامپیوتر حواست به این گاوهای ما باشه از این محدوده بیرون نرن تا ما یه چرت بزنیم.
هر وقت گاوی از اون محدوده رد بشه این سرور به کامپیوتر کوچولو فرمان میده که گاو رو برگردونه.
اون هم با تنظیم جهت صدا، یه صدای سه بعدی از سگ گله تولید میکنه، جوری که گاو رو به راه راست!
هدایت کنه.
بعد از ظهر هم که میخوان گاو ها رو برگردونه آغل این حصار مجازی رو حرکت میدن به سمت آغل و گاو ها رو کم کم هدایت میکنن به اون سمت.
هواپیماهای بدون سرنشین
هواپیماهای خودکار بدون سرنشین که در آسمان منطقه جنگی برای جستجو و گاه نابودی دشمن به کار گرفته می شوند دیگر موضوع کتاب های تخیلی نیست.
مدتی از ظهور این هواپیماها می گذرد و در این مدت چنان مفید واقع شده اند که وزارت دفاع آمریکا، پنتاگون، به زودی 13 میلیارد دلار برای تولید نسل تازه یو ای ویها (Unmanned Aerial Vehicles) سرمایه گذاری خواهد کرد.
ارتش های آمریکا و بریتانیا همچنین در جستجوی راه هایی برای استتار این هواپیماها از دید رادار، چشم غیرمسلح یا حتی حسگرهای مادون قرمز هستند.
دولت هر دو کشور مبالغ زیادی را صرف ایده های رادیکال درباره شیوه های تازه نبرد می کنند.
آنها بر این باورند که در آینده، اطلاعات، عامل تعیین کننده در میادین نبرد خواهد بود.
براساس این نظریه، با کنترل بیشتر اطلاعات، نیاز کمتری به نیروهای زرهی سنگین و گسترده خواهد بود.
قهرمانی تیم های روبوکاپ ایرانی در مسابقات آلمان
نتایج مسابقات روبوکاپ آلمان:
Full Results
Small Size League
1.
Place FU-Fighter (Germany)
2.
Place Vienna Cubes (Austria)
3.
Place BOTNIA (Finland)
Four-Legged Robo League
1.
Place Microsoft Hellhounds (Germany)
2.
Place Aibo Team Humboldt (Germany)
3.
Place Bremen Byters (Germany)
Middle Size League
1.
Place Brainstormers (Germany)
2.
Place MINHO (Portugal)
3.
Place Cops (Germany)
Rescue Robot League
1st Place MRL (Iran)
2nd Place Rescue Robots Freiburg (Germany)
3rd Place Bremen Rescue Walkers (Germany)
Rescue Simulation League
1.
Place Caspian (Iran)
2.
Place ResQ Freiburg (Germany)
Soccer Simulation 2D League
1.
Place Brainstormers 2D, Osnabrück, (Germany)
2.
Place AT Humboldt, Berlin, (Germany)
3.
Place YowAI2005, (Japan)
Soccer Simulation 3D League
1.
Place Brainstormers 3D, Osnabrück
(Germany)
2.
Place Caspian (Iran)
3.
Place RoboLog, Koblenz (Germany)
ربات شترسوار جدید
اگر یادتون باشه چند مدت پیش گفتم دوست فرانسوی ام الکساندر که با هم روی یه پروژه کار میکردیم بعد از دریافت پیشنهاد کاری برای ساخت یه ربات شتر سوار برای قطر عطای دکترا رو به لقای اون بخشید و دانشگاه رو ول کرد و رفت توی شرکت سوییسی سازنده ربات به اسم K-team.
کارش هم گرفت و چند ماه پیش یه عکس از رباتشون برام فرستاد به اضافه یه عکس از تیم سه نفره شون در محضر شیخ قطر!
البته این تیم ها به خاطر رقابت با تیم های دیگه هنوز عکسی از رباتشون منتشر نکردن و اون عکس رو هم به عنوان محرمانه فرستاده و خواسته که منتشر نکنم.
ظاهرا بعد از پروژه اونا، شیوخ امارات هم به این نتیجه رسیدن که برای عقب نبودن از قافله اونا هم باید شتراشون رو بدن به یه ربات.
عکس بالا نشون میده که قسمت زیادی از ساختار ربات به غیر از سر ربات که جنبه تزیینی داره کپی ربات سوییسی هاست.
حالا یا خود این شرکت سوییسی دوباره با امارات قرارداد بسته یا اینکه قطری ها ربات رو دادن به اماراتی ها که کپ بزنند.
اما خب به نظر من مهم اینه که برای ربات ها کاربرد پیدا کنیم و این میتونه یه کاربرد باشه.
چون چیزی که الان مساله مهمیه در رباتیک اینه که ۹۹ درصد کاربردهای رباتیکی به مسائل نظامی ختم میشه!
مار رباتیکی
ربات مار مانند OmniTread طراحی شده توسط پژوهشگران دانشگاه میشیگان قادر است از رو، زیر و حتی داخل موانع مختلف عبور کند.
قابلیت های حرکتی ربات در مقایسه با رباتهای هم نوع خود بی نظیر است.
نوارهایی شبیه شنی تانک در چهار طرف هر قسمت از این ربات حرکت سریع آن را در زمین های مختلف آسان می کند.
موتور های استفاده شده بادی هستند.
با نیروی این موتورها ربات قادر به بلند کردن دو تکه جلویی خود است.
اگر چه چند مشکل هنوز حل نشده باقی مانده است: اگر ربات بخواهد در زمین های ناهموار حرکت کند نفوذ شن و یا سنگ به زیر نوارهای شنی حرکت ربات را مشکل خواهد کرد.
تیم طراح امیدوار است بتواند پوست مناسبی برای پوشش ربات بیابد تا کل سطح هر قسمت از ربات را بپوشاند و در عین حال متحرک نیز باشد.
همچنین برق مورد نیاز ربات و امور کنترلی از طریق کابل های متصل تامین میشود که این امر قدرت حرکتی ربات را محدود میکند.
همچنین برق مورد نیاز ربات و امور کنترلی از طریق کابل های متصل تامین میشود که این امر قدرت حرکتی ربات را محدود میکند.
پلیس رباتیکی پلیس رباتیکی به مدت یک روز فرمانده یک ایستگاه پلیس در شهر فوکووکای (Fukuoka) ژاپن بود.
این ربات که آرتمیس نام دارد 157 سانتی متر است و با باتری کار میکند.
دو بازو دارد و دارای سنسورهای نور و صداست.
این ربات میتواند توپ های رنگی را به سمت افرادی که اعمال مشکوک انجام میدهند پرتاب کند.
این اولین بار است که یک ربات جانشین فرمانده پلیس میشود.
در جشنی به همین مناسبت در ایستگاه هاکاتای شهر فوکووکا کیکو موری فرمانده پلیس شهر، نامه ماموریت ربات که کلاه پلیس بر سر داشت را امضا کرد.
دولت ژاپن در سال 2003، فوکووکا را به عنوان ناحیه تخصصی برای پژوهش های رباتیکی برگزیده است.
خوشامدگویی رباتیکی بازدید کنندگان نمایشگاه اکسپو ژاپن که از 25 ماه مارس به مدت شش ماه برگزار خواهد شد مورد خوشامد گویی ربات ها قرار خواهند گرفت.
این ربات ها که با پوشش های رنگارنگ به صورت یک دختر 20 ساله ژاپنی به نظر میرسند با 40000 کلمه به چهار زبان چینی، ژاپنی، کره ای و انگلیسی با بازدید کنندگان صحبت خواهند کرد.
آنها با استفاده از میکروفون و دوربین خود قادر هستند کودکان را شناسایی کرده، اسمشان را یاد بگیرند، آنها را سرگرم کرده و برایشان موسیقی رپ بنوازند.
این ربات ها دارای چشم، مژه و ابروی واقع نما هستند، لب های متحرک دارند و قادرند قیافه ای متناسب با 2000 نوع جواب بگیرند.
آنها همچنین قادر به تشخیص آتش هستند و همچنین سعی میکنند افراد مظنون را نیز شناسایی و به بخش محافظت اطلاع دهند.
شبکه عصبی زنده یک دانشمند دانشگاه فلوریدای امریکا با استفاده از نرونهای موش، مغز زنده ای پرورش داده که میتواند یک هواپیمای شبیه سازی شده را کنترل کند.
این مغز که مجموعه ای از 25000 نورون زنده پرورش داده شده در یک بشقاب شیشه ای است افق تازه ای را برای درک نحوه کار مغز در سطح سلولی باز کرده است.
DeMarse مبتکر این طرح میگوید: این مغز یک بشقاب متشکل از 60 الکترود است که به صورت یک شبکه در ته بشقاب به هم متصل شده اند.
نورون های ناحیه کورتکس مغز موش روی این الکترودها قرار میگیرند.
این نورون ها که مثل دانه های شن در آب غوطه ورند به سرعت شروع به ایجاد شبکه میکروسکوپی بین خود می نمایند و بعد از مدتی یک شبکه عصبی زنده ایجاد می کنند.
سپس بین این مغز و شبیه ساز هواپیمای جنگنده اف 22 ارتباط دو طرفه برقرار میشود.
شرایط هواپیما مثل سطح پرواز، سرعت هواپیما، جهت بال ها به شبکه زنده داده میشود.
نورون ها آن را آنالیز کرده و دستورات لازم را برای پرواز بهتر به شبیه ساز پرواز میفرستند.
این دستورات توسط هواپیما اجرا شده و اطلاعات جدید دوباره به شبکه بازخورد میشود.
در ابتدا نورون ها نمیدانند چگونه هواپیما را کنترل کنند.
اما بعد از مدتی یاد میگیرند و دستورات اشتباه را اصلاح میکنند.
DeMarse که پانصد هزار دلار بودجه از بنیاد ملی علوم امریکا دریافت قرار است مدل ریاضی ارائه کند که بتواند عملکرد نورون ها را بازتولید کند.
ربات های قابل پوشش نسل جدید وسابل نقلیه در نمایشگاهی در ژاپن تا چند روز دیگر (اول مارس) به نمایش در خواهد آمد.
این وسایل نقلیه همانند لباس، صاحب خود را در بر میگیرند.
وسیله نقلیه بالا یکی از این نمونه وسایل تولید شرکت تویوتاست.
این وسیله با موادی که از گیاهان به دست می آید ساخته شده و اصطلاحا دوست طبیعت است.
همچنین مجهز به تکنولوژی هوشمند ناوبری است که قادر است در جاده های ویژه، کنترل را در دست گرفته و صاحب خود را به مقصد برساند.
تجهیزات امنیتی آن نیز باعث میشود ربات صاحب خود را بشناسد و فقط به او سواری بدهد!
و یا برایش موزیک پخش کند.
ربات کوه نورد رباتی که قادر است از کوه بالا برود و سوراخ های عمیقی در صخره ها ایجاد کند با پشتیبانی مالی آزانس فضایی اروپا در کشور ایتالیا ساخته شد.
این ربات با وجود چهار تن وزن قادر است خود را از صخره های شیب دار بالا بکشد.
هدف از طراحی این ربات جلوگیری از لغزش زمین با میخ کردن قسمت های مختلف زمین به یکدیگر است.
سالانه 400 مورد لغزش زمین در ایتالیا اتفاق می افتد و باعث خسارات مالی در حدود 1.2 میلیارد یورو می شود که گاه با تلفات انسانی نیز همراه است.
از سال 1900 تا 2000 حدود 6000 نفر در ایتالیا بر اثر لغزش زمین جان خود را از دست داده اند.
در عمل ربات توسط دو سیم از بالای دیواره صخره آویزان می شود.
مته ربات از راه دور کنترل می شود و به تکنولوژی مجهز است که اولین بار برای استفاده در ربات های فضایی ساخته شده است.
یک دوربین webcam نیز به اپراتور کمک می کند تا مته را در مکان مناسب جای گذاری کند.
ربات قادر است سوراخ هایی به عمق 20 متر و قطر 76 میلی متر روی هر صخره ای ایجاد کند.
آسیمو می پرد ربات انسان نمای آسیمو(که تلفظ ژاپنیش آشیموه!) تولید شده توسط شرکت هوندا اخیرا توانسته عمل پریدن را نیز با موفقیت انجام دهد.
این ربات که قادر به انجام کارهای ساده ای همچون دست دادن به دیگران، راه رفتن روی دو پا، دویدن با سرعت حداکثر 3 کیلومتر در ساعت، بالا رفتن از پله ها، محاوره با انسان با قابلیت پردازش صحبت خیلی محدود است هنوز نمیتواند از شیب بالا برود یا از روی مانع رد شود.
این روزها تمام شرکت های بزرگ ژاپنی به دنبال ساخت رباتهای انسان نمایی هستند که هنوز کسی راجع به کاربرد آنها ایده عملی پیدا نکرده است!
شرکتهای هوندا ، سونی و تویوتا هر کدام به سهم خود رباتی انسان نما ساخته اند.
فعلا کاربرد این رباتها به نمایشگاه ها محدود شده است.
هوندا رباتهای انسان نمای خود را روزی 19000 دلار به شرکت ها اجاره میدهد تا در نمایشگاه هایشان استفاده کنند.
اتومبیل الکتریکی هیروشی شیمیزو از دانشگاه Keio ژاپن اتومبیلی ساخته که با الکتریسیته کار میکند و ثابت میکند که اینگونه ماشین ها قادر به رقابت با ماشین های بنزینی هستند.
این ماشین که Eliica نام دارد توانسته به رکورد سرعت ۳۷۰ کیلومتر بر ساعت دست یافته و پورشه ۹۱۱ توربو را پشت سر بگذارد.
صفر تا ۶۰ این ماشین ۴ ثانیه و صفر تا صد آن ۷ ثانیه است.
طراحان این ماشین توانسته اند مرکز جرم ماشین را به زمین بسیاز نزدیک کنند تا مصرف انرژی آن به حداقل برسد.
سازنده آن ادعا میکند در شرایط خوب سرعت آن به ۴۰۰ کیلومتر در ساعت خواهد رسید.
تنها عیب ماشین این