دانلود تحقیق روش های خوراکی جلوگیری از بارداری

مقدمه از‌ آنجاییکه جمعیت به اشکال مختلف بر نظام اجتماعی و ابعاد مختلف اقتصادی فرهنگی و آموزشی و غیره اثر می‌گذارد و هدف دولت حفظ تعادل و بقای نظام اجتماعی است این بنده حقیر به همراه گروه پژوهشی تصمیم گرفتیم به عنوان اعضای کوچکی از این جامعه اطلاعات اندکی از روشهای جلوگیری از بارداری ارائه دهیم ولی از آنجا که این روشها بسیار متنوع و گسترده است ما نتوانستیم اطلاعاتی در مورد همه آنها ارائه دهیم و مطالبی اندک در مورد قرص‌های جلوگیری از بارداری تهیه کردیم تا شاید بتوانیم به عنوان اعضای کوچکی از این جامعه در کنترل جمعیت نقش داشته باشیم.

روش های خوراکی جلوگیری از بارداری oral ontraceptive روشهای خوراکی که معمولاً به عنوان «قرص» شناخته شده‌اند، مواد شیمیایی هستند که از راه دهان مصرف می‌شوند تا از بارداری طبیعی جلوگیری کنند.

قرص‌های جلوگیری از بارداریاز سال 1960 در بازار موجود بوده‌اند و برای اکثر مردم شناخته شده ‌اند.

میلیونها زن در سراسر جهان آنها را استفاده کرده‌اند و البته کاربرد‌ها و نتایج متفاوتی داشته است.

یک چهارم زنان بارور در انگلستان از قرص استفاده می‌کنند و تنها یک درصد از زنان ژاپن این قرص را بکار می‌برند.

جلوگیری کننده‌های دهانی مخصوص مردان هند و نیازمند تحقیق و پژوهشی در این مورد است.

تاریخچه History تا دهه 1930 دانشمندان ساختار هورمون های استروئید را مشخص کردند و دریافتند که میزان بالای استروژن، آندروژن یا پروژسترون از بارداری جلوگیری می‌کند واین هورمون ها را شرکت‌های اروپایی از حیوانات بدست می‌آورند و بسیار گران بود.

در سال 1939 راسل مارکه، استاد شیمی ارگانیک در دانشگاه ایالت پنسیلوانیا، روشی را برای سنتز پروژسترون از گیاه گسترش داد که البته این روش نیز بسیار گران و پرهزینه بود پس ازسه سال تحقیق مداوم او ماده دیگری را به دست آورد که از نوعی سیب زمینی وحشی مکزیکی در جنگلهای واراکروز نزدیک اوریزابا پیدا کرده بود از آنجایی که نتوانست سرمایه گذار خود یعنی پارکه- دیویس را برای تولید پروژسترون از سیب‌زمینی مکزیکی را راضی کند و پنسیلوانیا را ترک کرد و در سال 1944 دو همکر مکزیکوسیتی پیدا کرد و بنابراین قیمت هورمون پروژسترون 200 برابر در هشت سال بعد از آن کاهش پیدا کرد.

در اواسط قرن بیستم راه برای تولید باز شده بود ولی شرکت‌های داروسازی، دانشگاهها و دولت‌ها، علاقه ای به این زمینه نشان نمی‌دادند.

آزمایش هورمون‌ها Wxperiments در اویل سال 1951، یک فیزیولوژیست بنام گرگوری پینکوسی که روی هورمون تحقیق می‌کرده موسس WFEB [1] در ماساچوست بود با مارگرت سنگه که موسس اولیه جنبش جلوگیری از بارداری بود را در ملاقات کرد مارگارت به پینکوس کمک بسیاریکرد که تحقیقات خود را در این زمینه ادامه بدهد.

تحقیقات در 25 آوریل سال 1951 به همراه فیزیولوژیست مینی‌چاوچنگ که در سال 1937 هورمون پروژسترون را روی خرگوش ها آزمایش کرده بود آغاز شد.

در اکتبر 1951، شرکت بی.

دی.

سیرل درخواست پینکوس را مبنی بر پایه‌گذاری تحقیق روی هورمون رد کرد ولی او را به عنوان مشاور پذیرفت.

درمارس 1952، سنگه یادداشتی درباره پینکوس به دوست و حامی قدیمی‌اش که یک انسان شناس بود بنام دولسکه مک که‌میک نوشت او از (WFEB) دیدار کرد در 6 ژوئن 1953 و سپس با پینکوس مشغول تحقیق در این زمینه شد.

پینکوس و مک که‌میک به همراه یک استاد دانشگاه بنام جان راک که متخصص ناباروی بود تحقیقات خود را درباره‌ی زنان ادامه دادند.

در یک کنفرانس علمی در 1952 پینکوس و راک به این نتیجه رسیدند که با هم یک هدف را دنبال می‌کنند.

در 1952 پینکوس نتایج تحقیق سه ماهه خود را درباره معرف خوراکی پروژسترون اعلام کرد که در این میان 15 درصد باردار شده بودند.

در سال 1953، بنا به پیشنهاد پینکوس، راک این روش را با 300 میلی‌گرم در روز مصرف پروژسترون و مصرف آنها در تنها 20 روز از دوره‌ماهیانه زنان آزمایش کرد.

پس از روز بیستم بیماران قرص مصرف نمی‌کردند تا دوره قاعدگی آغاز شود.

باز هم 15 درصدبارداری در طول چهار ماه مشاهده شد.

اما 20 درصد از دچار بی‌نظمی در قاعدگی شدند و مشخص شد که میزان بیشتر و مرغوبتری پروژسترون مورد نیاز است.

پیشرفت‌های موثر در قرص‌ های جلوگیری از بارداری Development of on effective پینکوس از دوستان داروشناس خواست که ترکیبات شیمیایی حاوی پروژسترون را برایش بفرستند.

پانگ 200 نوع ترکیب پروژسترون را در حیوانات مورد بررسی قرار دد و موثرترین آنها سینتکس نروتیفدون و سیرل نروتیندرول و نودتاندولون بودند.

داروشناسی بنام کارل دیریاسی، لوئیز میرامونتن و بودج روزنکدانز در مکزیکوسیتی اولین نورتیندرون پروژسترون موثر را در سال 1951 تولید کردند.

داروشناسان دیگری بنام فرانک بی‌کولتون، اوین نورتیندرون پروژسترون را در سال 1952 و اولین نورتاندرولون را در سال 1953 تولید کرد.

در دسامبر 1954، راک اولین آزمایش پروژسترون به میزان 50-5 میلی‌گرم را برای سه ماه (21 روزدر دوره- روزهای 25-5 رزوهای بدون قرص در نظر گرفته شده بود برای بروز قاعدگی) بر روی پنجاه بیمار خود در بروکلین ماساچوست آغاز کرد.

میزان 5 میلی‌گرم نروتیندرون باعث بی‌نظمی در قاعدگی می شد ولی 10 میلی گرم و یا بیشتر از این ماده مشکلی در قاعدگی بوجود نمی‌آورد.

پس از 5 ماه 14 درصد بارداری مشاهده شد.

در مطالعات 1954 و 1955 که توسط راک انجام شد 4 الی 7 درصد مسترانول موجود بود.

میزان یک درصدی مسترانول باعث ایجاد بی‌نظمی در قاعدگی می‌شد بنابراین در نهایت میزان 2/2 درصد مسترانول که تاثیری بر نظم قاعدگی نداشت مورد استفاده قرار گرفت در سال 1956.

اولین جلوگیری کننده‌های اولیه توسط ادریس رایس رای کارمون در سال 1956 در دیوپیه‌راس در بودتوکیو آزغز شد.

یعنی ترکیب انوید و نورتیندرون توسط تیلور در ژوئن 1956 در گوس‌آنجلس آغاز شد.

در سال 1956 تحقیقاتی دیویه انویه توسط انجام شد و به این نتیجه رسید که محتوی استروژن را می‌توان تا 33 درصد پایین آورد تا بی‌نظمی در قاعدگی به وجود نیاید.

دلیل اینکه تحقیقات دارویی در پورتوریکو مورد استقبال قرار نگرفت تبعیض نژدای بود که در آن سال‌ها در جریان بود.

به دلیل وضعیت اخلاقی آمریکا در دهه 1950، پورتوریکو بهترین مکان برای آزمایش این دارو ها بود.

بسیاری از دکترهایی که روی این زمینه کار می‌کردند پذیرفتند که دلیل‌اش این بود که زنان پورتوریکو فقیه بودند و در ضمن به دانشمندان خارجی اعتماد نداشتند.

زنانی که در پورتوریکو به آنها این قرص ها را داده‌ بودند نمی‌دانستند که این مرحله‌ی آزمایشی‌ای است و اینکه ممکن است دچار عوارض بعدی جانبی شوند و سلامت آنها ممکن است درخطر باشد.

در حقیقت بسیاری از زنانی که این قرصها را مصرف کردند درگیر عوارض جانبی بعدی آن شدند چون میزان قابل توجهی هورمون در این قرص‌ها بود.

بسیاری از زنان پورتوریکو به دلیل مصرف این قرص‌ها مردند ولی براین موارد سرپوش گذاشته شد.

ممکن است زنان بیشتری در پورتوریکو با این سرنوشت روبرو شده باشند مثلاً در مناطق روستایی ولی هرگز سندی در این مورد ارائه نشد.

قابلیت دسترسی عمومی public availability در ژوئن 1957، FDA انویه 10 میلی گرمی (85/9 میلی گرم نورتیندول و 150 میلی‌گرم مسترانول) را روی بیش از 600 زن آزمایش کردند.

تحقیقات نشان دادند که انویه‌های 10،5، 5/2 میلی‌گرمی بسیار موثر بودند در 23 ژوله ای 1959 سیرل تصمیم گرفت میزان انویه را افزایش دهد.

FDA این کار را تایید نکرد.

در 9 مه 1960، FDA اعالم کرد که 10 میلی‌گرم انویه می‌تواند مورد استفاده‌ی عمومی قرار بگیرد و بنابراین این قرص‌ها برای مدت سه سال مورد استفاده‌ی حداقل نیم میلیون زن قرار گرفت.

اگر چه FDA استفاده از جلوگیری کننده‌ها را تایید کرد سیرل هرگز نپذیرفت که این انویه 10 میلی‌گرمی یک قرص جلوگیری کننده باشد.

9 ماه بعد در فوریه 1961، FDA مصرف انویه 5 میلی‌گرمی را تایید کرد در ژولیه‌ی 1961، سرانجام سیرل انویه 5 میلی‌گرمی را وارد بازار کرد که بعنوان جلوگیری کننده شناخته شده بود.

اگر چه FDA مصرف این قرص‌های خوراکی را در 1960 تایید کرده بود ولی این قرص‌ها در دسترس همه زنان متأهل در تمامی ایالات موجود نبود تا سال 1965، و همین طور تا سال 1972 زنان مجرد و غیر متأهل نمی‌توانستند این قرص‌ها را مصرف کنند.

اولین گزارش منتشر شده در مورد لختگی خون و مسدود شدن رگ‌ها در مورد زنانی که انویه را مصرف می‌کردند تا نوامبر 1961 منتشر نشد.

یکسلا دیگر این مسأله تایید شد و این در حالی بود که بیش از 1 میلیون زن آن را مصرف می‌کردند.

حدود یک دهه زمان لازم بود تا تحقیقات کافی در زمینه‌ی خطرها و عوارض جانبی این مواد مخصوصاً خطر ایست قلبی در مورد زنانی که سیگار می‌کشند و یا فشار خون بالایی دارند انجام شود.

این خطرات در مورد جلوگیری کننده‌های خوراکی در سال 1969 در ک تاب «موضع دکتر در مقابل قرص‌ها» توسط روزنامه نگار فمینیست بادباد اسمین چاپ شد.

وی در سال 1970 این مسأله را به گوش مجلس سنا رساند.

البته شنونده‌ها و سناتورها همه مردم بودند و این باعث شد آلیس ولفسون و بقیه فمینیست‌ها اعتراض کنند و رسانه‌ها را متوجه این مسأله کنند.

آنها برای اعلام عوارض جانبی و خطرات استفاده از جلوگیری‌ کننده‌ها، باید اسنادی در مورد زنانی که از آنها استفاده می‌کردند ارائه می‌دادند.

امروزه میزان استاندارد استروژن جلوگیری کننده‌ها کمتر از اولین جلوگیری کننده‌های بازار است.

مصرف جلوگیری کننده ها در کشورهای مختلف فرانسه France در سال 1967 مصرف جلوگیری کننده‌ها در فرانسه قانونی اعلام شد که این قرص‌ها هم شامل این مواد جلوگیری کننده‌ها می شوند قرص‌ها رایج ترین روش جلوگیری در فرانسه به شمار می‌رود مخصوصاً بین زنان جوان.

از زمان معرفی این قرص‌ها نرخ سقط جنین ثابت باقی مانده است.

ژاپن Japan در ژاپن انجمن پزشکی ژاپن استفاده از قرص‌ها را نزدیک 40 سال ممنوع اعلام کرده است.

دو دلیل اصلی در ژاپن مطرح شده بود یکی این بود که امنیت به معنای بودن مصرف این قرص‌ها در دراز مدت است و دیگر اینکه مصرف قرص‌ها مصرف کاندوم‌ها را پایین می‌آورد و این باعث افزایش خطر انتقال بیماری‌ها است.

برخی افراد به این جریان مشکوک بودند که شاید با پایین آمدن نرخ سقط جنین پس از مصرف قرص‌ها، درآمد دکترها کاهش می یابد.

انجمن پزشکی جواب آنها را به این صورت داد که دکترها با تجویز این قرص‌ها درآمد بیشتری خواهند داشت و این دلیل ممنوع کردن قرص‌ها نبوده است.

در سال 2004، 80 درصد روشهای جلوگیری از کاندوم بوده است و این توصیف کننده نرخ پایین ایدز در ژاپن است.

سرانجام مصرف قرص‌ها در سال 1999 تأیید شد ولی کسانیکه قرص‌ها را مصرف می‌کردند حتماً باید هر سه ماه مورد معاینه پزشک قرار می گرفتند و آزمایشهای لازم درباره‌ی بیماری‌های مسری را انجام می‌دادند.

در ایالات متحده و اروپا، استاندارد مراجعه به پزشک به طور سالیانه یا دو بار در سال است .

در مورد کسانیکه این قرص ها را مصرف می‌کنند، تعداد بسیار کمی از زنان ژاپنی این قرص‌ها را مصرف می‌کنند.

برای اطلاعات بیشتر درباره‌ی قرص‌ها و سقط جنین در ژاپن به کتاب سقط جنین قبل از کنترل بارداری نوشته‌ی نورکرن (2001) مراجعه کنید.

طرز ااستفاده Use جلوگیری‌کننده‌های خوراگی توسط زنان به این صورت مصرف می‌شود که آنها باید روزی یک قرص رامصرف کنند که دارای هورمون‌های ترکیبی است (اغلب یک پروژسترون و یا استروژن) قرص‌های ترکیبی (که شامل هم پروژسترون و هم استروژن می‌شود) باید در 12 ساعت و در ساعات معین هر روز مصرف شود و قرص‌های حاوی فقط پروژسترون (pop) باید هر سه ساعت مصرف شوند.

اکثر بسته‌ها حاوی قرص‌های 21 روزه هستند که 7 روزبعد از آن قرص‌های کمکی مصرف می‌کنند و یا هیچ قرصی را برای مدت 7 روز مصرف نمی‌کنند.

زنی که این قرص ها را مصرف می‌ کند احتمال دارد در هفته مورد نظر دچار خونریزی شود.

این خونریزی ممکن است با قاعدگی اشتباه شود که البته هیچ ارتباط بیولوژیکی با قاعدگی ندارد، خونریزی‌ها به دلیل عدم توازن هورمون حاصل ازمصرف (pop) است، اکثر زنانی که این قرص‌ها را مصرف می‌کنند دچار خونریزی نامنظم می شوند.

اگر زنی در اولین روز خونریزی این قرص‌ها را مصرف کند از زمانی که اولین قرص را مصرف می‌‌کند در مقابل بارداری مصون است.

اگر روز دیگر را برای شروع مصرف انتخاب بکند برای حداقل 7 روز باید نوع دیگری از جلوگیری کننده‌ها را مصرف کند.

قرص‌های دوره‌ای Seasonale از سال 2003 زنان توانسته‌اند از قرص‌های سه ماهه استفاده کنند.

درست مثل استفاده‌ی روزانه‌ی این قرص‌ها، این قرص‌ها باعث می شود خونریزی مکرر بوجود نیاید.

در مصرف قرص‌های فصلی، در هفته‌ی قاعدگی قرصهایی بامیزان پایین استروژن مصرف می‌شود.

مکانیسم عمل Mechanisn of action چندین نوع قرص وجود دارد.

به طور کلی همه‌ی جلوگیری کننده‌های خوراکی ترکیبات استروژن و هورمون‌های وابیعی استرادویل و پروژسترون هستند.

استثنا در این زمینه قرص فقط پروژسترونی است که استروژن ندارد وعوارض جانبی کمتری نسبت به قرص‌های ترکیبی دارد.

قرص‌های ترکیبی از بارداری جلوگیری می کنند.

البته از عوارض جانبی آن ضخیم شدن دیواره‌هاست که ورود اسپرم را کند می‌کند از طرفی این قرص‌ها غشا داخلی رحم را نازک می‌‌کند.

جلوگیری از بارداری در مقابل سقط جنین Contraception vs aborticn