دانلود تحقیق مظفرالدین ‌شاه پنجمین پادشاه ایران

پیشگفتار مظفرالدین ‌شاه پنجمین پادشاه ایران از دودمان قاجار بود.او پس از کشته شدن پدرش ناصرالدین شاه، و پس از نزدیک به پنجاه سال ولیعهد بودن، شاه شد و از تبریز به تهران آمد.

او نیز مانند ناصرالدین‌ شاه چند بار با وام گرفتن از کشورهای خارجی به سفرهای اروپایی رفت.

در جریان جنبش مشروطه برخلاف کوشش‌های صدراعظم‌هایش میرزا علی اصغرخان امین السلطان (اتابک اعظم) و عین‌الدوله، با مشروطیت موافقت کرد و فرمان مشروطیت را امضا کرد.او ده روز پس از امضای فرمان مشروطیت درگذشت.

وی فردی بیمار بود و به این دلیل اداره امور کشور را به عین الدوله صدراعظم خود داد.

مظفرالدین شاه قاجار پسر چهارم ناصرالدین شاه قاجار و پسر شکوه السلطنه.

وی چهل سال حاکم آذربایجان بوده و در پنج سالگی به عنوان ولیعهد انتخاب شد.

وی پس از قتل ناصرالدین شاه قاجار سریعا به تهران حرکت کرد و در امارت بادگیر تاجگذاری نمود.دو ماه پس از جلوس وی میرزا رضای کرمانی در میدان مشق به دار آویخته شد.و از اتفاقات مهم در دوران وی ظهور اولین سینماتوگراف بود.

مظفرالدین شاه کسی است که دوره ولایت عهدی اش سه برابر دوره سلطنتش به درازا کشید.

او که در سال ۱۲۶۹ ه.ق به دنیا آمد، چهارمین فرزند ناصرالدین شاه بود، اما چون دو برادر بزرگ ترش در خردسالی درگذشتند و مادر برادر سوم یعنی مسعود میرزا ظل السلطان از خانواده شاهی نبود، ولایت عهدی را از آن خود کرد.

هشت ساله بود که به للگی رضاقلی خان هدایت به آذربایجان فرستاده شد و یک سال بعد در ۱۲۷۸ به ولایت عهدی رسید.

از دوران اقامتش در تبریز که قرار بود آیین شهریاری را به ممارست بیاموزد، چیز دندان گیری گزارش نشده است، مگر آن که به روایت اغلب تاریخ نویسان مشروطه، چاپلوسان ناشایست دوره اش کرده بودند و سبب شدند که ساده دل و کم سواد و عیاش بارآید.

سلطنت مظفرالدین شاه مظفرالدین شاه که به سال 1269 تولید یافت چهارمین پسر ناصرالدین شاه بود.

او تا سال قتل پدرش قریب چهل سال در ولیعهدی به سر می برد و در این مدت با وجود سه سفر که ناصرالدین شاه به فرنگستان کرد و در غالب نقاط کشور به سیاحت پرداخت، مظفرالدین میرزا کمتر از آذربایجان خارج شد.

چون مردی ضعیف النفس ، ترسو و از اواسط عمر به بعد علیل المزاج نیز بود.

زمانیکه ناصرالدین شاه در حرم عبدالعظیم بدست میرزا رضای کرمانی کشته شد، امین السلطان صدراعظم ناصرالدین شاه به وسیله کلنل کاساکوفسکی رئیس سواران قزاق امنیت پایتخت را حفظ کرد.

او مراتب را به سفرای روس و انگلیس ودول دیگر اطلاع داد و با حضور آنان در تلگرافخانه با مظفرالدین میرزا ولیعهد، که مقیم تبریز بود به وسیله تلگراف حضوری تماس گرفت و وفات شاه را به ولیعهد خبر داد.

امین السلطان تهی بودن خزانه و عقب افتادگی جیره قراولان و نوکران دربار را به اطلاع سفرای روس و انگلیس فرستاد.

امین السلطان به سفرای روس و انگلیس گفت ولیعهدی دیناری پول ندارد یا وسایل سفر خود به پایتختن و جلوس بر تخت سلطنت را فراهم کند.سفیر انگلیس تعهد کرد که به لندن تلگراف کند تا برای مبلغ مورد احتیاج دولت اعتبار لازم به بانک شاهنشاهی حواله شود.آنگاه تلگراف تسلیت مرگ شاه و نهنیت سلطنت شاه جدید از طرف درباریان تهیه و به تبریز مخابره شد.شاه جدید زمانیکه به تخت پادشاهی رسید هر کی از رجال و درباریان را در مقام خود باقی گذارد.

مظفرالدین شاه امین السلطان را که قدرتی فوق العاده داشت همچنان در مقام صدارت باقی گذارد.

وامهای خارجی دولت مظفرالدین شاه خزانه ایران پس از قتل امیرکبیر به امر ناصرالدین شاه به طور کلی در اختیار سلطان وقت قرار گرفت و پرداختهای خزانه از نظارت وزیر مالیه و خزانه دار و سایر مسئولین امور مالی مملکت خارج گردید.

ناصرالدین شاه نهایت کوشش را به کار برد تا از گرفتن وام خارجی خودداری کند.

اما در این امر موفق نشد در زمان مظفرالدین شاه مسئله خالی بودن خزانه و گرفتن وام از خارج به منتهی خود رسید.

امین السلطان که هیچ دلبستگی به امور اداری کشور و مملکتداری نداشت در این مورد نفش فعالی را ایفاء کرد.

اولین وامی که از روسیه دریافت شد وام دریافت شده از انگلستان دریافت یک وام مجدد از روسیه سفرهای مظفرالدین شاه به اروپا سفرهای پرهزینه مظفرالدین شاه مظفرالدین شاه مانند پدرش مشتاق سفر به فرنگستان اروپا بود و مانند او به دشواریهای تامین هزینه سفرها اعتنا نمی‌کرد.

روز 23 فروردین 1279 وی اولین سفر پرهزینه خود را به کشورهای اروپایی آغاز کرد.

شاه که چهارمین سال سلطنت خود را پشت سر می‌گذاشت، شدیداً علاقه‌مند بود که به تقلید از پدرش سفری به «فرنگستان» برود ولی با خزانه خالی، امکان تامین هزینه چنین سفری فراهم نبود، تا این که روز 9 بهمن 1278 امین‌السلطان (اتابک اعظم) صدراعظم وقت، که برای دومین بار با وعده تامین مخارج سفر شاه به این مقام منصوب شده بود، قراردادی برای دریافت 23 میلیون و پانصد هزار روبل قرضه از روسیه امضا کرد و عایدات گمرکات ایران را که ممر اصلی درآمد خزانه بود در ازاء آن به وثیقه گذاشت.

با دریافت این قرضه مقدمات سفر مظفرالدین شاه به فرانسه فراهم شد و موکب ملوکانه با جمع کثیری همراه که خود امین‌السلطان در راس آنان قرار داشت در روز 23 فروردین سال 1279 راهی اروپا شد.

اولین سفر مظفرالدین شاه به اروپا هفت ماه به طول انجامید و در این مدت پنجمین پادشاه قاجار از کشورهای روسیه و اتریش و سوئیس و آلمان و بلژیک و فرانسه و در راه بازگشت از ترکیه عثمانی دیدن کرد.

مظفرالدین شاه می‌خواست از انگلستان هم دیدن کند که به علت مرگ ملکه ویکتوریا و سوگواری دربار انگلیس برنامه این مسافرت لغو شد.

از وقایع مهم این سفر سوءقصد به جان مظفرالدین شاه در پاریس بود، که ضارب در کار خود توفیق نیافت و آسیبی به مظفرالدین شاه نرسید.

سفر مظفرالدین شاه به اروپا که بخش اعظم قرضه دریافتی از روسیه صرف آن شد کمترین ثمره سیاسی یا اقتصادی برای ایران نداشت.

وی در بازگشت از این سفر امتیاز نفت جنوب ایران را با شرائطی سهل به یک سرمایه‌دار انگلیسی به نام «ویلیام نکس دارسی» واگذار کرد تا ممر عایدی تازه‌ای برای تامین مخارج دربار و مسافرتهای بعدی خود به اروپا فراهم آورد.

3 دو سال بعد، مظفرالدین شاه هوس سفر پرهزینه دیگری به فرنگستان کرد.

وی بعد از دریافت قرضه جدیدی به مبلغ ده میلیون روبل از روسیه و اعطای امتیازات تازه‌ای در شمال ایران به روس‌ها عازم فرنگستان شد.

دومین سفر مظفرالدین شاه به اروپا که در 22 فروردین 1282 آغاز شد شش ماه به طول انجامید و در این مدت مظفرالدین شاه از اتریش و آلمان و بلژیک و فرانسه و انگلستان و ایتالیا بازدید کرد.

مقصد نهائی مظفرالدین شاه در این سفر انگلستان بود.

در جریان دومین سفر مظفرالدین شاه به اروپا نارضایی عمومی در ایران بالا گرفت و مظفرالدین شاه بعد از بازگشت از این سفر مجبور شد امین‌السلطان را از کار برکنار و هیئتی مرکب از پنج وزیر برای اداره امور مملکت تعیین نماید.

عنصر شاخص این هیئت عین‌الدوله داماد مظفرالدین شاه بود که وزارت داخله را به عهده داشت و یک سال بعد با این مأموریت که هزینه سفر سوم شاه را به اروپا تامین نماید، به مقام صدراعظمی منصوب شد.

روس‌ها و انگلیسی‌ها دیگر حاضر نبودند وام تازه‌ای به ایران بدهند و عین‌الدوله برای تامین هزینه سفرشاه، مسیونوزبلژیکی را که به تازگی برای اداره امور گمرکات ایران استخدام شده بود با اختیارات فوق‌العاده‌ای مأمور افزایش درآمد گمرکات نمود.

فشار به تجار برای افزایش حقوق گمرکی بر نارضایی عمومی افزود و هنگامی که مظفرالدین شاه در خرداد ماه سال 1284 شمسی سومین سفر خود را به اروپا آغاز کرد زمینه برای قیام عمومی در ایران فراهم شده بود.

مسافرت سوم شاه به اروپا روز 16 خرداد 1284 آغاز شد و 4 ماه به طول انجامید.

این سفر نیز متعاقب دریافت یک وام 290 هزار لیره‌ای از بانک شاهی انگلیس عملی شد.

شاه یک سال پس از پایان سفر سوم خود در روز 13 مرداد 1285 در بستر بیماری فرمان مشروطیت را که متضمن ترتیبات تشکیل مجلس بود امضا کرد و روز 14 مهر ماه همین سال اولین دوره مجلس شورای ملی در حضور شاه افتتاح شد.

مظفرالدین شاه نخستین قانون اساسی ایران را که در دوره اول مجلس تنظیم شده بود روز هشتم دی ماه 1285 امضا کرد4و ده روز بعد در 18 دی 1285 درگذشت.

مظفرالدین شاه از جمله پادشاهان نالایق ایران بود.

در دوران حکومت وی اقتصاد ایران به ورشکستگی کامل رسید و بسیاری از منابع طبیعی، راهها و معادن کشور به بیگانگان واگذار شد.

ولخرجی‌ها و بذل و بخشش‌های بیجای شاه، خزانه کشور را خالی کرد.

دریافت وامهای سنگین با شرائط سخت از روسیه یا دولتهای اروپائی و سپس واگذاری امتیازات متعدد اقتصادی به آنان در تمام طول دوران سلطنت 10 ساله مظفرالدین شاه قاجار ادامه داشت.

گرانی، تورم، کمبود نان و ارزاق، تصرف املاک مردم توسط نزدیکان شاه و ظلم دولتهای منتخب وی علیه مردم، جامعه را به ستوه آورده بود.

شاه در اکثر سالهای حکومتش بیمار بود و اداره امور کشور در این مدت عمدتاً بر عهده امین‌السلطان،امین‌الدوله و عین‌الدوله، صدراعظم‌های وی بوده است.

مظفرالدین شاه مانند پدرش ناصرالدین شاه سفر سفرنامه نوشت.

اولین همسر او ام‌الخاقان دختر میرزا تقی‌خان امیرکبیر بود که محمدعلی شاه قاجار حاصل این ازدواج بود.

به هنگام فوت مظفرالدین شاه از وی 18 دختر و 6 پسر به نامهای محمدعلی میرزا، ملک‌منصور میرزا شعاع‌السطنه، ابوالفتح میرزا سالارالدوله، ابوالفضل‌میرزا عضدالسلطان، حسنعلی‌میرزا نصرت‌السلطنه و ناصرالدین میرزا ناصری باقی ماند.

مرورى بر عملکرد مظفرالدین شاه قاجار مظفرالدین شاه که در ردیف پادشاهان بسیار ضعیف و بى حال ایرانى به شمار مى رود در سنى به پادشاهى رسید که حالت مزاجى او مساعد با احراز چنین مقامى نبود.

وى که از دوران خردسالى از تندرستى و صحت مزاج برخوردار نبود در سن شش هفت سالگى به ولایتعهدى تعیین شد و نزدیک به چهل سال از عمر خود را در انتظار رسیدن به پادشاهى گذراند و زمانى به آرزوى دیرین خود نایل آمد که حال پرداختن به هیچ کارى را نداشت تا چه رسد به امر خطیر سلطنت در آن روزگاران!

این پادشاه ناخوش و علیل المزاج تمام صفات مملکت دارى را فاقد بود!

هیچگونه آشنایى با سیاست عصر خود نداشت و از نظرات دول استعمارى خاصه دولتین روس و انگلیس نسبت به ایران غافل بود!

دوروبر او را هم یک عده اشخاص طماع و پول پرست احاطه کرده بودند که جز منافع شخصى به چیز دیگر نمى اندیشیدند.

این جماعت که با وقوع قتل ناصرالدین شاه همراه ولیعهد از تبریز به تهران آمدند بر این باور بودند که خزانه شاهى مملو از طلاست و مى توانند از فرصت پیش آمده براى انباشتن جیب خود استفاده برند و چهل سال گرسنگى کشیدن ها را تلافى نمایند.۱ در حالى که موجودى خزانه شاهى براى برگزارى جشن هاى پنجاهمین سال سلطنت ناصرالدین شاه به مصرف رسیده بود۲ و خیل گرسنگان رسیده از راه با صندوق هاى خالى روبه رو شدند و به ناچار دست به فروش اثاث سلطنتى زدند و اینها که تمام شد و چیزى دیگر در بساط باقى نماند که به معرض فروش درآید به دست و پا افتادند که از یکى از دو دولت روس و انگلیس وامى دریافت نمایند و صرف هوس بازى هاى خویش کنند!

قبل از این هم دولت ایران که عبارت از ناصرالدین شاه و صدراعظمش میرزاعلى اصغرخان امین السلطان مشهور به اتابک باشد با وثیقه گذاشتن گمرکات ایالت فارس وامى به مبلغ پانصد هزار لیره از بانک شاهى انگلیس دریافت کرده و به عنوان خسارت به کمپانى «رژى»۳ پرداخته بودند یعنى آنچه را که انگلیس ها براى گرفتن امتیاز توتون و تنباکو به شاه و صدراعظم و دیگران رشوه داده بودند چندین برابر آن را پس گرفتند که همین امر باعث دلخورى و رنجش شاه و صدراعظمش از انگلیسى ها شد و آنها را به روس ها نزدیک نمود!

این تغییر سیاست امین السلطان دشمنى انگلیسى ها را علیه وى برانگیخت و با فشارى که به شاه وارد آوردند مظفرالدین شاه با همه خدمتى که اتابک نسبت به او در برقرارى نظم و امنیت کامل پایتخت پس از قتل ناصرالدین شاه به خرج داده بود وى را به بهانه خستگى، از کار صدارت کنار گذاشت و در جمع درباریان و سران وزارتخانه ها و ادارات چنین اظهار داشت: «صدراعظم بیچاره دائماً بیمار است...

از فرط کارهاى مافوق طاقتش ناتوان گشته، به راستى هم تمام سنگینى امور دولتى بر دوش همان یک نفر قرار دارد، در صورتى که در اروپا پانصد نفر، پانصد نفر در اداره امور کشور شرکت دارند و در عین حال هر کدام تا گلو در کار مستغرق و از همه مهمتر اینکه هر کدام در قبال همان کار که به وى محول است مسئولیت