دانلود مقاله مقدمه ای بر تحلیل نحوی جهت دار

تحلیل نحوی جهت دار چیست ؟

هر برنامه نویسی به داده های ورودی ها می پردازد .

معمولا پردازش داده های ورودی به آنچه که مقاوم می باشد ، و اغلب حتی بر انچه که دنبال می کند ، ورودی تحت بررسی بستگی دارد .

به منظور دانستن اینکه چگونه پردازش داده تجزیه نامیده می شود این تبعیتها را دنبال می کنیم .

اغلب هنگامی که اول برنامه را می نویسیم دنبال کردن تبعیتهای ساده نسبتا آسان است .

همان طور ک برنامه توسعه می یابد ، همانطور که ویژگی های جدید اضافه می شوند و خطاها ثابت هستند ، اغلب متوقف کردن تبعیتها ساده می باشد.

چون دنبال کردن یا حتی تشخیص دادن تمام موارد خاص سخت است پردازش ورودی در دسری شده است .

تغییر دادن برنامه باعث می شود که مسائل پیش بینی نشده و خطرات نگهداشت برنامه از کنترل خارج شوند .

تحلیل نحوی جهت دار تکنیکی است برای خطاب قرار دادن این مشکلات است .

در تحلیل نحوی جهت دار ، بخش ورودی برنامه بوسیله الگوریتم استاندارد ، از توصیف سطح بالا درباره ساختار داده ورودی به طور خود کار ساخته شده است .

دستورالعملهای اجرا کردن پردزاش ضروری داده وابسته به توصیف در راهی مناسب است .

شرحی که رویه ای نمی باشد معمولا برای نوشتن و تغییر دادن دستورالعمل معادل برنامه و احتمالا خطاهای حفاظی آسانتر است برای خواندن و حفظ کردن آسانتر است .

برای استفاده شدن در برنامه های ضروری دیگر همان ورودی آسان است ، بنابراین رابطهای یکسان را تایید می کند .

همچنین تکنیک با جدا سازی ورودی و پردازش مولفه ها و فراهم آوردن ساختار واحدی ، طبیعی در کل برنامه ساده می شود.

برای استفاده از تحلیل نحوی جهت دار نخست شرح داده های ورودی که دستور زبان نامیده می شوند را بنویسید.

فایلی که شامل دستور زبان است فایل نحوی نامیده می شود .

سپس مولد تجزیه گر ، از قبیل Ana Gvam می تواند از فایل نحوی عملی ( یا برنامه ای ) را بوجود آورد که تجزیه گر نامیده می شود و به صورت C یا C++ نوشته می شود .

تجزیه گر تمام تبعیتها را در ورودی شما دنبال می کند ، عملهای خاص پردازه های کاهنده را فرا می خواند ، به واحدهای معین یا توالی های داده همانطور که با آنها مواجه می شود می پردازد .

پردازه های کاهنده رمزی هستند که برای پردزاش کردن داده هایتان می نویسید در دستور زبان تان طوری به ساختار ها در ورودی تان پیوست می شوند که تجزیه گر دقیقا در زمانهای درست با داده های دقیقا درست آنها را فرا خواهد خواند .

توجه کنید که با این تکنیک فقط باید شرح غیر رویه ای از ورودی فراهم آورید.

جزئیات روند کنترل کاملا بوسیله تجزیه گر کنترل می شوند هنگامی که پردازه های کاهنده را می نویسید، کاملا می توانید روی آنچه که با داده انجام داده اید تمرکز کنید.

برای مشخص کردن ساختار ورودی تان مجبور نیستید رمزتان را با گزینه ها و آزمایشها پر کنید.

تجزیه گرهایی که با استفاده از مواد تجزیه گیر از قبیل Ana Gvam ساخته اید ممکن است در برنامه های مستقل کامل شوند یا ممکن است به روالهای ورودی برای برنامه گسترده تر کمک کنند.

ممکن است بعضی از برنامه ها بیشتر از یک تجزیه گر را به کار برند.

توصیف یک توالی ورودی نوشتن دستور زبان شامل توصیف توالی های مورد قبول ورودی برای برنامه تان است ابزار توصیف یک توالی ورودی تولید نامیده میشود.

تولیدات نشان می دهند که چگونه مولفه منطقی ورودی می تواند از توالی مؤلفه های بنیادی تر بوجود آید .

تولیدی که تاریخ را توصیف می کند ممکن است به صورت زیر نوشته شود : سال و ویرگول ، روز ، اسم ماه تاریخ مولفه های ورودی شاخه ها نامیده می شوند .

توالی مولفه ها در یک سمت از تولید قاعده دستور زبان یا قاعده برای رعایت اختصار نامیده می شود همچنین نشانه های خاص در سمت راست قاعده عناصر قاعده نامیده می شوند .

در سمت چپ تولید نشانه برای قاعده نشانه کاهنده نامیده می شود.

ممکن است نشانه ها همانطور که از ارزشهای نحوی متمایز می شوند ، ارزشهای معنایی داشته باشند که می توانید در پردازه های کاهنده تان بکار برید.

به عنوان مثال ، ارزش اسم ماه می تواند از گسترده صفر تا یازده یک عدد صحیح یا می تواند برای یک رشته اسکی اشاره گر باشد .

ارزش روز می تواند از گسترده یک تا سیو یک عدد صحیح باشد .

دستور زبان شامل شادی از چنین تولیداتی است که هر کدام می تواند برخی از مولفه های ورودی را بر حسب مولفه های دیگر توصیف کند و همچنین بسیاری از تولیدات را برای توصیف جریانهای ورودی کاملا پیچیده در نظر نمی گیرد.دستور زبان برای زبان C ، به عنوان مثال حدود 200 تولید نیاز دارد.

برای برخی از مردم اصطلاح تولید گیج کننده است واز زبان شناسی نظری ناشی می شود که برای توصیف اینکه چگونه فرد ممکن است توالیها را تولید کند که مطابق با مجموعه ای از قواعد گرامری است استفاده می شود .

شگفت اینکه ، استفاده عمده از فکر به تحلیل نحوی منجر شد که به ایجاد توالیهایی که قواعد گرامری را در رمزگشایی و تحلیل چنین توالیها ارضا می کند علاقه ای ندارد.

با این همه ، در مثال بالا مناسب است بگوییم که تاریخ نشانه توالی از نشانه ها را تولید می کند که شامل اسم ماه ، روز ، ویرگول و سال است .

همچنین ما می گوییم که توالی به تاریخ کاهش می یابد .

ممکن است برای توصیف مولفه مشخص بیشتر از یک تولید وجود داشته باشد ، اگر بیشتر از یک راه وجود دارد ممکن است به صورت زیر نمایش داده شود: سال ، اسم ماه ، روز تاریخ که راه مشترک دیگری از نوشتن تاریخ را توصیف می کند .

به عبارت دیگر ، نشانه کاهنده ممکن است شماری از قواعد مختلف گرامری را تولید کند .

نشانه هایی که در سمت چپ یک یا چند تولید ظاهر می شوند نشانه های غیر پایانه نامیده می شوند و نشانه هایی که فقط در سمتهای راست تولیدات ظاهر می شوند نشانه های پایا نامیده می شوند .

نشانه های پایانه واحدهایی هستند که واقعا در ورودی به طور طبیعی ظاهر می شوند هنگامی که توالی نشانه ها که مطابق با سمت راست تولید است در ورودی دیده می شود نشانه های غیر پایانه تشخیص داده می شوند .

هنگامی که Ana Gvam دستور زبان را تحلیل می کند ، به هر نشانه ای که در دستور زبان یافته است شماری از نشانه های تک را اختصاص می دهد.

ممکن است نشانه های غیر پایانه ، از قبیل تاریخ در مثال بالا ، در هر قاعده دستور زبان ظاهر شوند چنانکه گویی نشانه های ورودی بودند .

نشانه درست چپ تولید حتی می تواند در سمت راست هر ظاهر شود.

چنین تولیدی تولید بازگشتی نامیده می شود .

هنگامی که نشانه غیرپایانه در سمت راست تولید ظاهر می شود ، ممکن است در این متن از طریق قواعد دستور زبانی که تولید می کند نمایش داده شود .

دستور زبان های توصیف شده به این طریق دستور زبانهای مستقل از متن نامیده می شوند و چون برای قواعدی که نشانه تولید می کند محدودیت متنی وجود ندارد می توانند در هر متن معین بکار روند .

ممکن است تولیدات بازگشتی یا در بازگشتی چپ یا بازگشتی راست باشند .

تولیدات بازگشتی چپ تولیداتی هستند که غیر پایانه تعریف شده را از راه بازگشتی به عنوان نخستین عنصر در قاعده بازگشت ظاهر می کنند.

تولیدات بازگشتی راست تولیداتی هستند که باری آنها غیر پایانه آخرین عنصر است .

اگر تولید در هر جای دیگری ظاهر شود گفته می شود که بازشگتی مرکزی می باشد.

همچنین هر نشانه غیر پایانه ای که تولید بازگشتی دارد حداقل باید یک تولید غیر بازگشتی ساده داشته باشد .

در غیر اینصورت ، ممکن نیست که توالی متناهی نشانه های پایانه را از نشانه غیر پایانه بوجود آورد.

همچنین هنگامی که یکی از نشانه ها در سمت راست تولید خود مستلزم تولیدی باشد که نشانه را در چپ در بر دارد ممکن است بازگشت در دستور زبان بر طور تلویحی اتفاق افتد.

گاهی اوقات ممکن است چنین بازگشت تلوحی سطوح متعددی از تولیدات را در برداشته باشد .

بازگشت تلویحی معمولا در توصیف ساختهایی از قبیل عبارتهای حسابی یا ساختار قطعه ای زبانهای برنامه نویسی روی میدهد.

دستور زبانها مسلما می توانند سطوح متعدد ساختار را با توالیهای ورودی که توصیف می کنند وفق دهند.

باید در بالا نشانه واحدی وجود داشته باشد که تمام ورودی را در بر گیرد .

این نشانه ویژه به طرق مختلف نشانه دستور زبان ، نشانه هدف یا نشانه شروع نامیده می شود.

Ana Gvam به شما اجازه می دهد که نشانه های پایانه را به عنوان کاراکترهای اسکی ، یا حتی مجموعه هایی از کاراکترهای اسکی در سمت راست دستور زبان مشخص کنید .

سال و ویرگول ، روز ، اسم ماه ـــ تاریخ مولفه های ورودی شاخه ها نامیده می شوند .

ممکن است برای توصیف مولفه مشخص بیشتر از یک تولید وجود داشته باشد ، اگر بیشتر از یک راه وجود دارد ممکن است به صورت زیر نمایش داده شود: سال ، اسم ماه ، روز ـــ تاریخ که راه مشترک دیگری از نوشتن تاریخ را توصیف می کند .

بنابراین ، ممکن است 0 – 9 را برای نمایش مجموعه از ارقام اسکی یا A-Z را برای نمایش مجموعه ای از حروف بزرگ بنویسید.

ارزش معنایی چنین نشانه ای رمز کاراکتر اسکی است که در حقیقت در جریان ورودی ظاهر می شود.

اگر مجموعه های متفاوتی که در دستور زبان تان بکار می برید تداخل داشته باشند ، ممکن است نشانه های پایانه را به طور مناسبی نمایش ندهند .

در این حالت Ana Gvam به طور خودکار و به نحوی شایسته دستور زبان شما را توسعه می دهد.

تجزیه گر چگونه کار می کند.

هدف تجزیه گر تطابق ورودی اش با ساختار نحوی مشخص شده توسط تولیداتی است که دستور زبان را بوجود می آورند .

مولفه اصلی تجزیه گر یک میانگیر ورودی است ، گاهی اوقات به عنوان پشته ای تصور می شود که در آن نشانه ها تغییر می یابند ، یا همانطور که با ورودی روبرو می شوند، به صورت متوالی ذخیره می شوند .

در همان زمانیکه نشانه در میانگیر ورودی ذخیره می شود، ارزش معنایی اش روی پشته ارزشی افزوده می شود.

نشانه در میانگیر تغییر نمی یابد مگر اینکه معنی دهد یعنی مگر اینکه با قواعد دستور زبان و با ورودی که بر آن مقدم می باشد هماهنگ باشد .

اگر ورودی معنی ندهد ، تجزیه گر به خطای نحوی اشاره می کند .

به منظور مشخص کردن اینکه آیا نشانه معنی می دهد ، تجزیه گر نوعی از جدول تصمیم گیری دارد که برای هر یک از حالتها لیستی از نشانه های قابل قبول را فراهم می آورد .

همچنین جدول مشخص می کند که با هر نشانه قابل قبول چه تجزیه گری استفاده می شود.

هنگامی که جدول نشان میدهد که نشانه در میانگیر تغییر داده می شود ، یک حالت جدید را مشخص می کند .

تجزیه گر حالت جاری از روی پشته حالت پشته می کند و به حالت جدید می پرد .

بنابراین هر زمان که نشانه در میانگیر ورودی تغییر می یابد ، به تعداد حالت روی پشته حالت افزوده می شود .

برای هر حالت از تجزیه گیر ، به جز حالت اولیه‌، نشانه تکی وجود دارد که باعث جهش به آن حالت خوانده شد .

این نشانه ، برای حالت نشانه مشخصه نامیده می شود.

هنگامی که سمت راست ترین ، یا جدیدترین نشانه ها در میانگیر ورودی دقیقا مطابق با سمت راست تولید باشند ، ممکن است تجزیه گر نشانه هایی را جایگزین کند که قاعده را با نشانه واحد ، نشانه در سمت چپ تولید تطبیق دهد.

نشانه ای که توالی نشانه ها را جایگزین می کند نشانه کاهنده نامیده می شود .

مکانیسم واقعی کاهش کاملا مهم است .

در همان زمانی که نشانه های ورودی از میانگیر ورودی حذف می شود ، شماره های حالت از پشته حالت برداشته می شود طوری که وقتی تمام نشانه های ورودی مطابق با قاعده حذف می شوند ، حالت تجزیه گیر به مقدار قبلی بر گردانده می شود که آن مقدار را در زمانی که نخستین نشانه در قاعده دیده می شد در برداشت همانطور که شماره های حالت از پشته حالت برداشته می شود ، مقادیر نشانه از پشته مقدار برداشته می شود .

اگر قاعده پردازده کاهنده ای دارد ، متغیرهای موقتی با مقادیر برداشته شده از پشته بار می شوند و پردازده کاهنده نامیده می شوند .

اکنون نشانه کاهنده در میانگیر ورودی طوری