دانلود مقاله چند کارآفرین موفق خارجی

ویلیام هیولت و دیوید پکارد
ویلیام هیولت و دیوید پکارد م نام و هم تاریخ پرفراز و نشیب شرکت HP دربردارنده و یادآورنده نقش و اثر دو شخصیت موثر و مدیر موفق قرن بیستم است که در پی ریزی تحولات و سرعت دادن به روند تغییرات برای ورود به عرصه الکترونیک و رایانه جایگاه ویژه دارند.

ویلیان (بیل) هیولت و دیوید پکارد هر دو دانشجوی رشته مهندسی برق دانشگاه معتبر استنفورد بودند.

دو دانشجوی ممتازی که از قضا در درس پروفسور فرد ترمن استاد برجسته استنفورد با هم آشنا شدند و تحت نظارت و هدایت او قرار گرفتند.

آنها در سالهای پایانی دانشگاه بر روی ساخت یک منبع ساده دقیق سیگنالهای فرکانس پایین یعنی نوسان ساز صدا کار میکردند؛ همان چیزی که بعدها به عنوان اولین محصول شرکت آنها به بازار عرضه شد.

گرچه پس از فراغت از تحصیل، دیوید پکارد مدتی در جنرال الکتریک مشغول کار شد اما مجددا نزد پروفسور ترمن برگشت و در آزمایشگاه او مشغول به کار شد و خیلی زود با توصیه و تشویق او، به همراه دوست صمیمی و هم دوره ای خود، ویلیام هیولت کسب و کار تازه‌ای را راه انداختند.

آنها برای نام گذاری شرکت که HP یا PH باشد سکه به هوا انداختند و بدین ترتیب در سال 1939 میلادی تنها با سرمایه 538 دلار و کار در محل یک گاراژ، فعالیت شرکتی آغاز شد که امروزه در سطح بین المللی، مدرن ترین تجهیزات فناوری اطلاعات را تولید می‌کند.

هیولت و پکارد برای شروع کارشان، گاراژ منزل اجاره‌ای خود را به کارگاه تبدیل و ساخت تجهیزات الکترونیکی را دنبال کردند؛ گاراژی که اگر یک ماشین در آن پارک میکرد کار متوقف میشد!

این گاراژ هم اکنون نه تنها به عنوان محل تولد شرکت HP، بلکه به عنوان خاستگاه و نماد تاریخی محل تولد دره سیلیکون بزرگترین منطقه فناوری کالیفرنیا و قطب صنعت الکترونیک در دنیا- شناخته میشود.

در حقیقت، HP اولین شرکت دره سیلیکون بود.

اولین مشتری شرکت، استودیوهای والت دیسنی بود که هشت نوسان ساز از آنها برای توسعه سیستم ابداعی صوتی خود در فیلم فانتاسیا خریداری کرد.

یک سال بعد کارکنان شرکت به 10 نفر و فروش به 34000 دلار رسید و آنها گاراژ را توسعه دادند.

وقتی در سال 1947 میلادی شرکت آنها به عنوان شرکت ساخت تجهیزات الکترونیکی و اندازه گیری و تست به ثبت رسید، در آمدی بالغ بر 679000 دلار داشت.

هیولت و پکارد برای شروع کارشان، گاراژ منزل اجاره‌ای خود را به کارگاه تبدیل و ساخت تجهیزات الکترونیکی را دنبال کردند؛ گاراژی که اگر یک ماشین در آن پارک میکرد کار متوقف میشد!

در حین جنگ جهانی دوم، هیولت به خدمت وظیفه رفت و کار اداره شرکت به عهده پکارد بود.

در این مدت شرکت پیشرفت کرد و کارکنان آن از 17 نفر به 250 نفر رسیدو صدها محصول تولید میکرد.

سال 1965 میلادی تعداد کارکنان به 7500 نفر و محصولات به 1500 نوع رسید.

در سال 1989 میلادی شرکت با 82000 نفر پرسنل و تولید 10000 نوع محصول، 30 میلیارد دلار فروش سالانه داشت.

در سال 1997 میلادی درآمد شرکت با 121900 نفر پرسنل به 42/9 میلیارد دلار بالغ گشت.

هم اکنون این شرکت با 140000 نفر پرسنل و بازار 62 میلیارد دلاری و حضور در 140 کشور جهان، یکی از قدرتهای اصلی صنعت رایانه محسوب میشود.

شرکت HP ابداعات زیادی در مورد محصولات مختلف نظیر ژنراتورهای نوسان ساز و سایر تجهیزات الکترونیکی به نام خود به ثبت رسانده است.

شرکت محصولات متنوعی را طی این 60 سال به بازار عرضه کرده است که از آن جمله میتوان به ابداع و عرضه انواع چاپگر لیزری جوهر افشان در دهه 80 میلادی و ابداع و عرضه رایانه های شخصی«صفحه تماسی» اشاره کرد.

اما شرکت HP علاوه بر اینها، به دلیل توانایی در راهبری خوب کارکنان و تأثیر مثبت بر اجتماع، به عنوان یک مدل موفق از مدیریت شرکت مطرح است.

این مدل موفق برای کسب و کار و فرمول جذاب برای موفقیت، از همان ابتدا الگوی تمام عیار سایر شرکتهای دره سیلیکون شد.

باید اذعان کرد که بسیاری از شرکتهایی که امروزه در زمینه کسب و کار رایانه فعالیت میکنند با دست انسانهایی اداره میشوند که در شرکت HP رشد کرده اند و راه و روش هیولت و پکارد را میشناسند؛ از آن جمله است استیووزیناک که یکی از کارکنان HP بود و اساسا مدل رایانه اپل I را او برای HP پیشنهاد کرد و سپس از شرکت جدا شد؛ و یا استیوجابز که شرکت رایانه ای اپل را تاسیس کرد.

مدل مدیریتی و راهبردی HP که متکی و متعهد به نوآوری، مشتری مداری و ارتباطات است راه HP نامیده میشود؛ مدلی که با وجود بیش از 60 سال فعالیت و تغییرات مداوم، هنوز موفق باقی مانده است، ‌درحالی که در این مدت شرکتهای بسیاری مضمحل شده‌اند.

اصول این رویکرد مدیریتی در میراث مکتوب دیوید پکارد یعنی کتاب راه HP: چگونه هیولت و من شرکت خود را ساخته ایم ارائه شده است.

پایه های مدل عبارت است از: - اعمال مدیریت از طریق حضور در محل انجام فعالیت ها و نظارت برآنها؛ - تمرکز بر رضایت کارکنان به عنوان منبع موفقیت شرکت؛ - وجود ارتباط باز بین مدیران و کارکنان به هر روی هیولت و پکارد با فکر و همت خود در تاسیس و اداره شرکت HP، محیطی را آفریدند که همگان باور کردند که میتوان کار را از یک شرکت کوچک آغاز و با آموزش مناسب کارکنان، آن را به یک شرکت بزرگ و موفق تبدیل کرد.

آنها همواره سعی میکردند محصولی بسیار کیفی عرضه کنند و فرهنگ صداقت را در عرصه سازمان بگسترند و ایده های جدید را بیابند.

همین روحیه سبب شده که امروزه بیش از 30 درصد نمونه ها و تجهیزات صنعت رایانه که در حال آزمایش برای بهره برداری است از شرکتهایی باشند که در این فضا رشد یافته اند؛ فضایی که بیش از 60 سال عرصه شدید رقابتها بوده است.

مدیر عامل فعلی شرکت، خانم کارلی فیورینا که یکی از مدیران زن موفق جهان است راه HP را چنین توضیح میدهد: هیولت و پکارد میدانستند که راز حقیقی موفقیت آنها نه در طرحها و محصولات و برنامه هایشان بلکه کارکنانشان بود.

آنها فهمیدند که اگر شما کارکنان را باور کنید و به امیدشان باور داشته باشید و در رویاهایشان مشارکت کنید و بگذارید به طور کامل از استعدادهایشان استفاده کنند، آنها میتوانند کارهای بزرگی انجام دهند.

این همواره همان راز راه HP بوده و خواهد بود.

ویژگی راه HP، نوآوری، صداقت، درستی و احترام است.

دیوید پکارد در سال 1912 میلادی در کلرادو زاده شد.

پدرش وکیل و مادرش معلم دبیرستان بود و هر دو تحصیل کرده دانشکده کلرادو.

او خیلی زود علاقه خود را به علم و مهندسی نشان داد؛ تجربه منفجر کردن اشیاء!

به همین جهت یک بار نزدیک بود انگشتان خود را از دست بدهد!

پس از آن آرام تر شد و به ساخت رادیوهای دستی به عنوان یک تجربه ایمن تر روی آورد.

در دبیرستان در همه چیز برتر بود: انجام تکالیف مدرسه، ورزش و رهبری.

طی چهار سال رئیس کلاس بود؛ رئیس مرکز بسکتبال و فعال و پیروز در انواع ورزشهای دو و میدانی.

او ریاضی و علوم را بهتر از معلمانش میدانست.

در سال 1930 در رشته مهندسی برق دانشگاه استنفورد مشغول تحصیل شد.

در آنجا نیز به فعالیت های ورزشی ادامه داد و مرد سال رشته فوتبال و بسکتبال دانشگاه شد.

اما در اواخر دانشگاه ناگهان ورزش را کنار گذاشت و بیشتر بر روی درس تمرکز کرد.

در دانشگاه با دانشجوی دیگر مهندسی برق یعین ویلیام هیولت- که هر دو از دانشجویان ممتاز پروفسور ترمن بودند- آشنا شد و همین آشنایی به تاسیس شرکت HP انجامید.

او همواره دو واقعه را در زندگی خود موثر میدانست.

اولین واقعه شرکت در تور آشنایی با دانشگاه استنفورد در سال 1929 میلادی بود که تصمیم او را برای ورود به این دانشگاه راسخ کرد.دومین واقعه آشنایی با پروفسور ترمن در دانشگاه بود.

پکارد خود میگوید: این فرد بود که آتش علاقه مرا به الکترونیک شعله ور ساخت و همو بود که بعدها من و هیولت را تشویق کرد که برای خود دنبال کسب و کار برویم.

پس از فراغت از تحصیل، چند سالی در شرکت جنرال الکتریک مشغول به کار شد با حقوق ماهیانه 90 دلار.

هنگامی که در سال 1938 میلادی این شغل را رها کرد و با پژوهانه 42 دلار در ماه به آزمایشگاه ترمن در استنفورد برگشت همه او را احمق خواندند.

اما او یک سال بعد در سال 1939 میلادی به عنوان رئیس هیئت مدیره بازنشسته شد، پستی که 27 سال در آن حضور داشت و از آن پس با احترام کامل به عنوان مدیر افتخاری شرکت شناخته میشد.

پکارد در سال 1969 میلادی در راه کسب و کار رایانه وقفه ای انداخت، زیرا وزیر دفاع وقت از او خواست به واشنگتن بیاید وبه عنوان معاونش خدمت کند.

از همانجا بود که او به حوزه فناوری عمق دریا علاقه مند گشت.

البته دو دخترش در ایجاد علاقه او به علم زیر دریا نقش داشتند.

آنها هر دو بیولوژی زیردریایی میخواندند و به پیشنهاد آنها بود که خانواده پکارد آکواریومی بی مانند ساختند که موجودات زیردریا را با رفتارهای طبیعی نشان میداد.

پکارد خود تجهیزات آن را طراحی کرد.

آکواریوم در سال 1948 میلادی برای بازدید عموم گشایش یافت و با توسعه عجیبی که یافت در سال 1987 میلادی مرکز تحقیقات و توسعه اقیانوس شناسی از آن متولد شد.

پکارد در 77 سالگی تصمیم گرفت اقیانوس شناسی بخواند!

در مرکز تحقیقات اقیانوس شناسی کارهای بدیعی در زمینه توسعه تجهیزات در عمق دریا انجام داد.

او حامی فرستادن ابزار و نه افراد به زیر دریا بود.

او به دنبال ابزاری بود که بتوان با آن از عمق دریا اطلاعات فرستاد نه نمونه، بنابراین حسگرها و دوربینهای فیلم برداری کیفیت بالا را در این مورد توسعه داد.

در زمان او پیشرفته ترین قایق تحقیقاتی ساخته شد.

روزی که یکی زا محققان در بازدید از مرکز تحقیقاتی، صحبت از کتابی در مورد پلانکتونها کرد، پکارد او را مورد هجوم سوالهای خود در زمینه پلانکتون قرار داد.

او هیچ فرصتی را برای یادگیری از دست نمیداد.

محیطی برای کارکنانش فراهم آورده بود که همه احساس میکردند عضو خانواده پکارد هستند.

او به طور مداوم به آزمایشگاهها و کارگاهها برای فهم پیشرفت پروژه ها سرکشی میکرد و این روش را مدیریت حضور در محل مینامید.

کارکنان هیچ گاه نمی فهمیدند که او سوال میپرسد یا خواسته های خود را مطرح میکند.

دیوید پکارد در ماه مارس 1996 میلادی در 83 سالگی درگذشت.

او همواره افق دوردستی را میدید که میوه های سرمایه گذاریش به ثمر نشیند و به بهتر شدن وضعیت انسان بینجامد.

به تعبیر یکی ازدوستانش در مجلس بزرگداشت او: مثل دریا بود که انرژی جان فزا میبخشید.

رضایت او فقط در کسب موفقیت خلاصه نمیشد، او به دنبال این بود که راهی را فراروی تحقیق ایده ها و موضوع های جدید باز کند.

ویلیام هیولت در سال 1913 میلادی در میشیگان به دنیا آمد اما بیشتر عمر خود را در سانفرانسیسکو گذرانید.

پدرش پزشک بود و در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد تدریس میکرد.

در 12 سالگی پدر خود را از دست داد.

او میگوید اگر پدرش زنده میبود به حرفه پزشکی میرفت زیرا علاقه زیادی به پزشکی داشت.

در سال 1934 میلادی به دانشگاه استنفورد رفت و ضمن اخذ لیسانس هنر از این دانشگاه، مهندسی برق خود را از دانشگاه MIT نیز گرفت.

در سال 1939 میلادی نیز با درجه فوق لیسانس مهندسی برق از دانشگاه استنفورد فارغ التحصیل شد.

درسالهای آخر تحصیل در استنفورد با دیوید پکارد آشنا شد و همین آشنایی، زمینه تاسیس شرکت HP ر ا فراهم آورد.

هیولت تا سال 1987 میلادی به صورت فعال در عرصه مدیریت شرکت دخالت و حضور داشت.

البته در مدت جنگ جهانی دوم به عنوان افسر به خدمت وظیفه رفت و در بخش الکترونیک فعال بود.

بلافاصله پس از جنگ، هدایت تیمی را به عهده داشت که در پی بررسی و بازرسی صنعت ژاپن بود.

در سال 1987 میلادی بازنشسته شد اما ارتباط خود را با شرکت به عنوان مدیر افتخاری با حضور در دفتری که دهه ها در آن کار کرده بود ادامه داد.

طی سالها همکاری و همراهی با پکارد در شرکت HP ، او بیشتر به حوزه های فنی و فناوری میپرداخت و پکارد بیشتر در کار حوزه‌های اداری و مدیریتی شرکت بود.

او در این سالها در توسعه سازمانهای مختلفی در صنعت الکترونیک مشارکت داشت.

در سال 1985 میلادی بالاترین نشان علمی یعنی مدال دانش را از دست رئیس جمهور دریافت کرد.

13 دانشگاه معتبر به او درجه دکترای افتخاری اهدا کردند.

هیولت در ماه ژانویه سال 2001 میلادی درگذشت.

از چه زمانی دریافتید که راهتان چیست و آن را انتخاب کردید؟

وقتی جوان بودم پدرم فوت کرد و مادرم تلاش می‌کرد به ما کمک کند.

او ترتیبی داد تا من در دانشگاه استنفورد درس بخوانم.

من هم نزد استادان خوبی همچون پروفسور «ترمن» مشغول درس‌خواندن شدم.

من ریاضی را بسیار