سالها بود که کابران ریز کامپیوترهای و سیستم های سازگار با ان ، سیستم عامل را مترادف با می دانستند .
از سال 1981 که نخسین نسخه عرضه شد تا زمانی که با ظهور عامل ، مجبور به ترک میدان رقابت شد ، حاکم بی چون و چرا بر ریز کامپیوترها بود .
محیط ساده نوشتاری ، فرمانهایی که باید آنها را با دقت می نوشتند ، عدم پشتیبانی کامل ابزارهای صوتی و تصویری ، مدیریت نه چندان مناسب حافظه ( حداقل تا نسخه 5 ) و از همه مهمتر عدم وجود بهرهوری مناسب از امکانات سخت افزاری ، نیروی انسانی و زمان همگی از کاستی های آشکار این سیستم عامل بودند .
شرکت همواره در پی رفع دشواریهای بود و هراز گاهی نیز نسخه جدید با توانایی های بیشتر ، نسبت به نسخه های قبلی ، ارائه می کرد .
اما اشکال در ذات بود .
سرانجام شرکت ، برای آنکه از قافله عقب نماند ، یک رابط گرافیکی برای سیستم عامل خود تهیه کرد و آن را با نام روانه باز کرد .
اغلب کاربرد بزودی از این رابط گرافیکی ، به عنوان تکمیل کننده سیستم عامل خود استفاده کردند و نتیجه آن شد که محصولات فراوانی برای
کار تحت لوای این رابط گرافیکی بوجود آمدند .
اما همچنان را به عنوان قیم نیاز است .
بدون ، مفهومس برای وجود نداشت و این بود که بایستی سیستم را راه اندازی می کرد و سپس در صورت تمایل کار بر ( و وجود نرم افزار ) پروند به اجرا در می آمد و روابط گرافیکی برتر ظاهر می شد .
با پیشرفت سریع و چشمگیر فت آوری سخت افزاری کامپیوتر ، بهای کامپیوترهای بسیار قوی به سرعت کاهش یافت و شرایطی فراهم شد که تعداد زیادی از کاربران بتوانند با پرداختن بهای مناسبی ، سخت افزار کاملی داشته باشند .
حالا زمان آن رسیده بود که یک سیستم عامل گرافیکی تمام عیار وارد میدان شود .
بالاخره پس از سر و صدای فراوان و نامگذاری های متعدد ، در سال 1995 میلادی ، شرکت محصول نهایی خود را با نام 95 روانه بازار کرد .
سیستم عامل جدید بزودی جای خود را در میان کاربران ریز کامپیوترها بازکرد و در زمان کوتاهی عرصه را بر تنگ کرد.« از برجسته‌ترین
ویژگیهای می توان به موارد زیر اشاره کرد :
- نصب آسان
- کارآیی و انعطاف پذیری زیاد
- داربودن یک رابط کاربر ساده وقدرتمند گرافیکی
- برنامه های کاربردی بسیار سودمند
- امکانات چاپی پیشرفته
- اجرای بهتر برنامه های کاربران
- پشتیبانی از شبکه و ارتباطات کامپیوتری
- اتصال به اینترنت و شبکه
- نصب و نگهداری آسان سخت افزار
- پشتیبانه کامل از سیستم های چند رسانه ای
- دسرسی از شبکه از راه دور »
« از سال 1995 به بعد ، این محصول هر سالی با نام آن سال به بازار عرضه شد :
، و بالاخره ، به همین خاطر ما از آن با نام سیستم عامل یاد خواهیم کرد »
، و بالاخره ، به همین خاطر ما از آن با نام سیستم عامل یاد خواهیم کرد » امکانات مورد نیاز برای نصب برای آنکه بتوانید از سیستم عامل استفاده کنید ، باید اول آن را نصب کنید .
حداقل سیستم مورد نیاز جهت نصب عبارتتند از : یک کامپیوتر با ریز پردازنده 80386 ( با سرعت 25 مگاهرتز یا بیشتر ) البته ریز پردازنده های 486 و بالاتر نتیجه بهتری دارند .
یک موس سازگار با میکروسافت .
یک دیسک گردان 5/3 اینچ ، 44/1 مگابایتی یا گرداننده دیسک فشرده لیزری .
حداقل 4 مگابایت حافظه اصلی .
کارت نمایشگر .
اگر نسخه ارتقایی را نصب می کنید باید از قبل را روی سیستم داشته باشید .
417 کیلوبایت حافظه قراردادی آزاد .
25 تا 40 مگابایت فضای خالی روی دیسک سخت .
بیش از 14 مگابایت فضای خالی اضافی روی دیسک سخت برای ایجاد پرونده .
نکته : اگر از یک کامپیوتر 386 با 4 مگابایت استفاده نماییم ، نمی توانید از کارآیی اصلی بهره‌مند شوید .
مقدار واقعی حافظه مورد نیاز حداقل 8 مگابایت است .
در صورتی که حداقل سخت افزار مورد نیاز را دارید ، اقدام به نصب آن نمایید .
برای این کار اگر از دیسک استفاده می کنید ، دیسک شماره 1 آن را در گرداننده قرار دهید و پروندخ را اجرا کنید .
از این مرحله به بعد با دقت به پیام های زمان نصب توجه کنید تا کار به پایان برسد .
اگر از دیسک لیزری فشرده استفاده می کنید ، باز هم پرونده را اجرا کنید .
به دلیل هماهنگی با سازمان آموزشی فنی و حرفه ای کشور از توضیح مراحل نصب صرفنظر می کنیم و شما را به کتابهایی که در این زمینه وجود دارند ، ارجاع می دهیم .
محیط پس از اینکه برنامه را نصب کردید ، کامپیوتر دوباره راه اندازی می شود و با سیستم عامل جدید شروع به کار می کند .
محیط رابط کاربر شامل یک میز کار است که در آن نشانه های برنامه های گوناگون قرار گرفته‌اند.
یک سطر به نام کارنما در پایین میزکار قرار دارد که روی آن دکمه ای با عنوان قرار دارد .
برای دسترسی به امکانات بایستی این دکمه را فشار دهید تا فهرست گزینشی آن ظاهر شود .
برای فعال کردن یا با موس روی ان کلیک کنید و یا را از روی صفحه کلید فشار دهید .
می توانید کارنما را با موس بگیری و بکشید تا در جای دیگری ، مثلاً به صورت عمودی در طرفین یا افقی در بالای میزکار ، قرار دهید .
موارد زیر به طور سراسری در صدق می کنند : برای فعال کردن هر برنامه ای روی نشان ان دو بار با موس کلیک کنید .
اگر در یک فهرست گزینشی ، در کنار گزینه ای علامت ► را مشاهده کردید ، باید منتظر زیر فهرستی از این گزینه باشید .
برای جابجا کردن نشانه ها ، آنها را با ماوس بگیرید و بکشید تا در محل جدید قرار بگیرند .
همانطور که از نام بر می آید ، این سیستم عامل بر اساس پنجره ها کار می کند و هر برنامه یک پنجره ویژه برای خود دارد .
ما مسائل مربوط به پنجره ها را در قسمتهای بعدی بررسی خواهیم کرد .
بر روی هر ناحیه ای که کلید راست موس را کلیل کنید ، یک فهرست گزینشی شامل فرملنهای مدیریت آن ناحیه ظاهر می شود .
ما موارد لازم را در قسمتهای بعدی آورده ایم .
برای خروج از از فهرست گزینشی دکمه گزینه را انتخاب کنید .
یک فهرت چند گزینه ای ظاهر می شود که به صورت پیش فرض ، گزینه اول آن فعال است .
این گزینه برای خروج از و خاموش کردن کامپیوتر بکار می رود .
گزینه دوم باعث راه اندازی دوباره سیستم می شود و گزینه سوم شما را به محیط می برد تا بتوانید برنامه های تحت را از آن محل اجرا کنید و سایر کارهای لازم را انجام دهید .
نکته : هرگز به شما اجازه نمی دهد از ترکیب کلیدهای برای راه اندازی دوباره استفاده کنید .
کنترل پنجره ها اساسی ترین موضوع در کار با مربوط به کنترل پنجره ها و عملیات آنها می شود .
در این بخش با مدیریت پنجره ها آشنا خواهید شد و کارهایی مثل بازکردن یک پنجره ، حداکثر کردن اندازه پنجره ، جابجا کردن پنجره و بالاخره بستن آن را بررسی خواهیم نمود .
آنچه گفته خواهد شد ، حالتی در برگیرنده دارد و در مورد تمامی پنجره های درست خواهد بود .
آشنایی با پنجره در یک پنجره در دارای قسمت های زیر می باشد : عنوان : نواررنگی که در بالای پنجره قرار دارد و شامل نلم پنجره و کلید های هدایت آن می باشد .
سطر وضعیت : سطر انتهایی واقع در پایین پنجره که در هر لحظه وضعیت محتویات آن را نشان می دهد .
سطر فهرست گزینشی : فهرست عملیات قابل اجرا در پنجره که هر کدام یک زیر فهرست دارد .
نشانه فهرتس گزینشی هدایت : یک نشانه گرافیکی است که فهرست عملیات هدایت پنجره را فعال می کند .
کلید حداکثر‌سازی:کلیدی که پنجره را به اندازه صفحه‌نمایش‌بزرگ می‌کند.
کلید حداقل سازی : کلیدی که پنجره را تا حدود قرار گرفتن روی کارنما کوچک می کند .
در این حالت پنجره همچنان فعال است .
کلید بستن : کلیدی که با آن پنجره بسته و غیر فعال می شود .
لبه های تغییر اندازه : دو ناحیه روی اضلاع افقی و عمودی پنجره که برای تغییر طول و عرض پنجره از آنها کمک گرفته می شود .
در حالت عادی می توانید کارهای زیر را روی یک پنجره انجام دهید : پنجره را تا حدی کوچک کنید که به شکل یک نشانه در کارتهای قرار بگیرد ولی همچنین فعال باشد .
این کار را حداقل سازی پنجره می گوییم .
پنجره را تا حد نهایی صفحه نمایش بزرگ کنید .
در این حالت پنره دارای حداکثر اندازه است.
جابجا کردن پنجره از یک محل به محل دیگر در صفحه نمایش .
انتخاب یک پنجره از میان چندین پنجره باز که منجر به قرار گرفتن آن در بالای پنجره های دیگر می شود و ان را برای کار فعال می کند .
بستن یک پنجره که منجر به غیر فعال شدن پنجره و توقف اجرای برنامه های کاربردی درون آن می شود .
چون این امکان وجود دارد که تعداد زیادی پنجره را به طور همزمان باز کنید ، ممکن است اسن پنجره ها روی هم واقع شوند ، در کنار هم قرار بگیرند و یا یکدیگر را بپوشانند .
در شرایط معمولی ممکن است شما دو پنجره باز داشته باشید .
اما آنچه که اهمیت دارد ، سازماندهی درست پنجره ها در صفحه نمایش است به نحوی که در دید باشند و برای انتخاب یک پنجره ، این کار به سادگی امکان پذیر باشد .
در برخی از برنامه های کاربردی ، خود برنامه پنجره های جدیدی را ( به طور احتمالی 9 خواهد داشت که مدیریت تما این پنجره ها با شما خواهد بود .
نکته : هنگامی که یک برنامه را اجرا می کنید ، در کارنما یک دکمه کارنمای جدید با نام برنامه کاربردی در حال اجرا ظاهر می شود .
نکته : گاهی اوقات هنگام استفاده از پنجره ها ممکن است بعضی از پنجره های شما امکان حداکثر و یا حداقل سازی نداشته باشند و به همین اندازه اکتفا شود .
حداقل سازی 1 اندازه یک پنجره اگر به صورت موقت کاری با یک پنحره ندارید ، می تواتنید اندازه آن را کوچک کنید .
این کار را با فشردن دکمه حداقل سازی پنجره انجام دهید .
با حداقل سازی یک پنجره ، برنامه های کاربردی آن به همان شکل حفظ می شوند و فقظ در شکل ظاهر ، از دسترس شما دور می شوند و پنجره به صورت یک نشانه در کارنما قرار می گیرد .
روش حداقل سازی پنجره در دکمه حداقل سازی مربوط به پنجره را در قسمت عنواه پنجره پیدا کنید .
اشاره گر ماوس را روی دکمه حداقل سازی قرار دهید و روی ان کلیک کنید .
در این شرایط خواهید دید که چطور پنجره اب می رود (!) و به شکل یک نشانه در کارنما جا می گیرد .
پس از حداقل سازی یک پنجره ، نشان ها و یا پنجره ای که در پشت آن بوده اند ظاهر می شوند .
به یاد بسپارید ککه انتهای راه اطلاع از فعال بودن پنجره ، توجه به کارنما و دیدن نشانه پنجره حداقل شده می باشد .
نکته : از جایی که ممکن است عنوانهای زیادی در کارنما باشند ، این احتمال وجود دارد که با حداقل سازی یک پنجره فقط چند حرف عنوان آن در کارنما (روی نشانه پنجره ) ظاهر شند و نام کامل آن دیده نشود .
حداکثر کردن اندازه یک پنجره در روش های گوناگونی برای بزرگ کردن یک پنجره وجود دارد .
شما می توانید پنجره ای را که تا حد یک نشانه کوچک شده و در کارنما قرار گرفته است به اندازه قبلی باز گردانید یا یک پنجره در حال نمایش را تا حد پوشاندن کامل صفحه نمایش بزرگ کنید .
در این قسمت روش های حداکثر سازی و حداقل سازی آن را خواهیم گفت .
در این زمینه سه شیوه زیر را بررسی خواهیم کرد : روی کلید پنجره در کارنما کلیک کنید .
روی کلید حداکثر سازی زیر پنجره کلیک کنید .
حرکت لبه های تغییر اندازه پنجره .
حداکثر سازی یک پنجره حداقل شده .
هنگامی که یک پنجره حداقل می شود ، نشانه آن در کارنما باقی می ماند .
برای حداکثر سازی چنین پنجره ای کافی است با ماوس روی نشانه آن کلیلک نمایید .
پنجره به سرعت بزرگ می شود و به اندازه قبلی خود بر می گردد .
حداکثر سازی 1 اندازه پنجره در هر پنجره