دانلود مقاله موقعیت جغرافیایی و تاریخچه شهرکرمان

این شهر دارای قدمت تاریخی زیادی است و به گفته بعضی از مورخان و پژوهشگران سابقه سکونت و استقرار انسان در آن به هزاره چهارم قبل از میلاد می‌رسد و به شهادت اوراق ترایخ در طی قرون متمادی،‌دوران پر نشیب و فرازی را طی نموده و شاهد دگرگونی‌های زیادی در گذرگاههای ترایخ حیات خویش بوده است.

شهری که از حیث قدمت تاریخی یکی از قدیمی‌ترین و باسباقه‌ترین شهرهای کشور باستانی ایران و جزو یکی از پنج شهر تاریخی این مملکت است.

به گفته «ژان اوبن»؛ اگر کسی تاریخ این شهر را به دقت بخواند چنان است که همه تاریخ ایران را خوانده است.

این شهر با زبانی گویا در بیان گذشته‌ها هزاران راز را در دل نهفته دارد و هر خشت آن تلخ و شیرین حوادث دیروز را بی کم و کاست همانند دفتر خاطرات به ثبت رسانده و اگر سفره دلش را باز کند،‌پرده از همه سختیها و خوشی‌هایی که چشیده برخواهد داشت.

شهری که با مردم سخت کوش و شجاع آن به علت پایمردی به منظور حفظ و استقلال، حاکمیت ارضی،‌کیان،‌ملیت و مذهب خویش در دوران تاریخ دیرینه و سراسر افتخار اما توام با رنج، مرارت و سختی‌های خویش،‌همواره مورد تاخت و تاز متجاوزان و حکام خودکامه قرار گرفته و در این رهگذر علاوه بر خسارات وخرابی‌هایی که بر ثروت ملی آن وارد آمده، از لحاظ نیروی انسانی نیز متحمل از دست دادن گروه کثیری از همه قشرهای جامعه‌اش شده است به نحوی که یکی از مورخان خارجی به نام «فردریچارد» در این مورد می‌نویسد: «این شهر اهمیت قابل ملاحظه‌ای دارد و غیر از شهر تبریز که در مرز شمال واقع است،‌بر هیچ شهری به اندازه این شهر از منجنیق فلک فتنه نباریده.»
همین بس که از سال 21 ه ق (641م) تا سال 1397 ه ق (1977/م 1356 ه ش) یعنی در مدت 1336 سال، 272 تن حاکم بر این سرزمین حکمرانی داشته‌اند و مدتی مدید پایتخت سلسله صفاریان بوده و در مسجد جامع آن به نام امرای طاهری،‌صفاری و سامانی خطبه خوانده شده و از فراز منبر مسجد جامع همین شهر تفویض حکومت از سوی خلفای عباسی به امرای ایران و فرمانهای عفو و انتقال خوانده شده است.

شهری که از سال 621 تا 694 ه ق حدود هفتاد سال پایتخت حکام قراختایی بوده است و فرمانروایان سلاجقه و آل مظفر بر آن حکومت کردندو آثار تاریخی مهمی از خود بجای گذاردند.

شهری که نادرشاه افشار و عمال او هنگام تسخیر آن در سال 1160 ه .

ضمن غارت و چپاول اموال این مردم رنجدیده بسیاری مردان آن را سربریده و از کله آنان مناره‌هایی ساختند.

محله پامنار که هنوز هم به همین نام خوانده می‌شود یادگار آن فاجعه و تجدید کننده خاطرات تلخ آن جنایت تاسف انگیز می‌باشد.

مسجد پامنار که از آثار تاریخی این شهر است در سال (789 ه ق/1387 م) به دستور سلطان عمادالدین احمد مظفر که از طرف برادرش شاه شجاع (پسر امیر مبارزالدین محمدمظفر) حاکم کرمان بوده در آن محله ساخته شده .

شهری که هنوز خسارتها و زیانهای مالی و نیروی انسانی ناشی از قتل و غارت سپاهیان محمود افغان را که در سال (1133 هجری قمری /1771م) صورت گرفت.

جبران نکرده بود که در سال (1209 ه ق/1794 م) به علت چهارماه و نیم مقاومت دلیرانه‌اش در یورش سهمگین آقامحمدخان قاجار، مورد تهاجم و تاخت و تاز سپاهیان آن حاکم ستمگر و جبار قرار گرفت و به روایت تاریخ،‌ماموران وی هفت هزار و به روایتی دیگر، بیست هزار جفت (هفت من و نیم) چشمان مردم بی گناه و ستمدیده این سرزمین را از حدقه بیرون آوردند و به طور فجیعی آنان را به دیار نیستی فرستادند و گذشته از غارت اموال عمومی حدود بیست هزار نفر از زنان و دختران را به اسارت بردندو خود آن خان بی ایمان هشت هزار نفر آنها ره به سپاهیان خود بخشید تا مورد تجاوز قرا رگیرند و یا بهاسارت برده شوند.

اگر هم تعدادی از هالی باقی ماندند، علت این بود که دست جلادان از کثرت و شدت خونریزی،‌بازماند یعنی دیگر یارای کشتن مردم را نداشتند وگرنه قطع عام به سبب ترحم بر کسی نبود.

وسرانجام،‌شهری که در طول تاریخ در اثر حملات و زود و خوردهای متوالی اجانب از یک سو و خشونتهای طبیعی چون سیل،‌زلزله،‌قحطی، خشکسالی و شیوع بیماریهای گوناگون از سوی دیگر متحمل خسارات جانبی و مالی فراوان شد که آثار شوم آنها بر چهره شهر ومردم آن به جای مانده است منتها باز هم حیرت بینندگان را برمی‌انگیزد،‌چرا که آُن از گرانبها و فراوانی از سلیقه و ذوق بجای می‌گذارد و به هنگام ضرورت نیز نشانه‌هیا شجاعت،‌پایمبردی، حوصله‌،بردباری، حس تعاون،‌ نوع پروری،‌همدلی و همکاری برای رفع مشکلات در بین مردم آن به چشم می‌خورد که این خود احیاگر نام این شهر و مردم خونگرم و نیکو خصال آن می‌باشد

آری مردم این دیار، همه نابسامانیها و مصائبی را که در ادوار مختلف تاریخ بر موطن و خود آنان وارد آمد تحمل نمودند و مانند کوه باصلابت و استوار در مقابل آن حوادث ایستادگی کردند و با خصوصیات اخلاقی و روحیه آزادمنشی که از طرف خداوند در نهاد آنان به ودیعه گذارده شده عملا در راه پویندگی و ترقی و تعالی زادگاه خود و برای نیل به اهداف عالی و متعالی خویش گام برداشتند تا جایی که در زمینه‌های علم، ادب، فلسفه و عرفان، افراد نام آوری را به جهان و جهانیان تقدیم داشتند.

از جمله در ادب و عرفان؛ خواجو، عماد فقیه، شاه نعمت اله ولی‌، حیاتی افسر، فواد، همایون، دکتر احمد ناظر زاده‌کرمانی و … و در علوم ریاضی و فلسفه؛ ابوعبدالله محمدبن عیسی ماهانی (ریاضیدان بزرگ قرن دوم که برای اولین مرتبه، بحث نسبیت درباره اعداد گویا و معادلات سه مجهولی را مطرح کرد) و ابواسحاق کوهبنانی،‌(ریاضیدان و فیلسوف بزرگ قرن هفتم،‌که در یکصد و پنجاه سال قبل دانگشاه سورین فرانسه نظارت او را انتشار داد) و «پرفسور رجبعلی پور» و قبل از او مرحوم دکتر ریاضی کرمانی (که سالها سال، تقویم ایران استخراج می‌کرد) و همچنین حامد الحسینی (فیلسوف نامداری که نظرات او در قرن هفتم فصل تازه‌ای در فلسفه گشود) و در عرصه نویسندگی و تاریخ نگاری ابوحامد (افضل کرمانی)، ناظم الاسلام، ناظم الاطباء و دکتر محمد ابراهیم باستانی پاریزی و در حوزه‌دین و مذهب، آیه الله حاج میرزا محمدرضا و در دفاع از آزادی، شیخ احمد روحی،‌صنعتی،‌قهاری (که ریس انجمن مجسمه سازان ایران بود) و ..
شهری که مردم آن در سال (1357 ه ش) همگام با سایر مردم ایران در نهضت انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی از پیشگامان این نهضت بودند و برای پیشبرد اهداف انقلاب، جمع کثیری از جوانان خویش را تقدیم نمودند که در دوران انقلاب و جنگ هشت ساله عراق علیه ایران (سالهای 1357 تا 1367 ه ش) شهید شدند.
در اینجا دامنه سخن را جمع کرده، به بحث درباره سوابق تاریخی و دیگر خصوصیات شهر موصوف و مردم نیک نهاد آن می‌پردازیم .

آری مردم این دیار، همه نابسامانیها و مصائبی را که در ادوار مختلف تاریخ بر موطن و خود آنان وارد آمد تحمل نمودند و مانند کوه باصلابت و استوار در مقابل آن حوادث ایستادگی کردند و با خصوصیات اخلاقی و روحیه آزادمنشی که از طرف خداوند در نهاد آنان به ودیعه گذارده شده عملا در راه پویندگی و ترقی و تعالی زادگاه خود و برای نیل به اهداف عالی و متعالی خویش گام برداشتند تا جایی که در زمینه‌های علم، ادب، فلسفه و عرفان، افراد نام آوری را به جهان و جهانیان تقدیم داشتند.

از جمله در ادب و عرفان؛ خواجو، عماد فقیه، شاه نعمت اله ولی‌، حیاتی افسر، فواد، همایون، دکتر احمد ناظر زاده‌کرمانی و … و در علوم ریاضی و فلسفه؛ ابوعبدالله محمدبن عیسی ماهانی (ریاضیدان بزرگ قرن دوم که برای اولین مرتبه، بحث نسبیت درباره اعداد گویا و معادلات سه مجهولی را مطرح کرد) و ابواسحاق کوهبنانی،‌(ریاضیدان و فیلسوف بزرگ قرن هفتم،‌که در یکصد و پنجاه سال قبل دانگشاه سورین فرانسه نظارت او را انتشار داد) و «پرفسور رجبعلی پور» و قبل از او مرحوم دکتر ریاضی کرمانی (که سالها سال، تقویم ایران استخراج می‌کرد) و همچنین حامد الحسینی (فیلسوف نامداری که نظرات او در قرن هفتم فصل تازه‌ای در فلسفه گشود) و در عرصه نویسندگی و تاریخ نگاری ابوحامد (افضل کرمانی)، ناظم الاسلام، ناظم الاطباء و دکتر محمد ابراهیم باستانی پاریزی و در حوزه‌دین و مذهب، آیه الله حاج میرزا محمدرضا و در دفاع از آزادی، شیخ احمد روحی،‌صنعتی،‌قهاری (که ریس انجمن مجسمه سازان ایران بود) و ..

شهری که مردم آن در سال (1357 ه ش) همگام با سایر مردم ایران در نهضت انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی از پیشگامان این نهضت بودند و برای پیشبرد اهداف انقلاب، جمع کثیری از جوانان خویش را تقدیم نمودند که در دوران انقلاب و جنگ هشت ساله عراق علیه ایران (سالهای 1357 تا 1367 هـ ش) شهید شدند.

در اینجا دامنه سخن را جمع کرده، به بحث درباره سوابق تاریخی و دیگر خصوصیات شهر موصوف و مردم نیک نهاد آن می‌پردازیم .

با مساحت 185675 کیلومتر مربع در جبهه جنوب شرقی کشور قرار دارد و بعد از استان خراسان پهناورترین استان کشور محسوب می شود.

منطقه کرمان یکی از نقاط عمده کشور است که سابقه اسکان و زندگی در آن به هزاران سال قبل و همزمان با مهاجرت نخستین اقوام آریایی به ایران باز می گردد.

در متون تاریخی یونان که از آریاییها و سلاطین هخامنشی آنان سخن به میان رفته است از کرامان و سکران و سیستان به عنوان ساپراپ ها و ایالات شرقی ایران نام برده شده است.

در دوره هخامنشیان جاده شاهی و راه ابریشم از استخر و شهر پارسه ( پرسپولیس ) به یزد و کرمان و سیستان ادامه داشت و تا هندوستان کشیده می شد.

اسکندر مقدونی در سفر به شرق در کرمان توقف چند روزه داشت.

می توان با اطمینان و بر مبنای گزارشات تاریخی گفت که سابقه سکونت و شهرنشینی در منطقه کرمان به چندین هزار سال قبل بر می گردد و این منطقه در کناره کویر مرکزی فلات ایران، همواره پایگاه امن و استراحتگاه مناسبی برای مسافران به سوی شرق بوده است.

در دوره معاصر در نخستین تقسیمات کشوری که برای ایران، در دوران قاجاریه و آغاز مشروطیت انجام شد، کرمان و فارس به همراه هرمزگان یک ایالت شناخته می شد.

بر اساس تقسیمات کشوری استان کرمان شامل شهرستان، بخش و دهستان است.

شهرستانهای استان عبارتند از : بافت، بردسیر، بم، جیرفت، رفسنجان، راور، زرند، سیرجان، شهربابک، کرمان وکهنوج، مرکز استان نیز شهر کرمان می باشد.

مساحت تقریبی شهرستانها و تعداد بخشها و شهرها و دهستانهای تابعه استان کرمان را در سال 1376 نشان داده است.

موقعیت‌ جغرافیایی استان کرمان استان کرمان دومین استان پهناور کشور بعداز استان خراسان با مساحتی حدود 714/181 کیلومتر مربع حدود 11% از وسعت کشور یران اختصاص داده است.

پهنه یاد شده بین 26 درجه و 29 دقیقه تا 31 درجه و 57 دقیقه عرض شمالی و 54 درجه و 20 دقیقه تا 59 درجه و 34 دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ قرار گرفته.

حد شمی استان کرمان، استانهی خراسان و یزد – حد جنوبی آن استان هرمزگان – حد شرقی آن استان سیستان و بلوچستان و حد غربی آن استان فارس می‌باشد.

حداکثر پهنی استان در بخش شمالی 480 کیلومتر و حداقل آن در بخش جنوبی تا 80 کیلومتر متغیر است.

به هر حال عرض متوسط استان 250 کیلومتر و فاصله بین حد جنوبی و شمالی (طول استان) برابر 660 کیلومتر می‌باشد.

براساس آخرین تقسیمات کشوری: استان کرمان داری 11 شهرستان، 49 شهر، 35 بخش، 141 دهستان و 14271 پارچه آبادی می‌باشد.

بلندترین ارتفاعات استان: کوههی جبال بارز، لاله‌زار، هزار و جوپار با حداکثر 4465 متر و پیین‌ترین نقاط استان: دشتهی شهداد و جازموریان با ارتفاع بین 300 تا 400 متر از سطح دریا می‌باشد.

میزان بارندگی از 25 میلیمتر در دشتهی گرم وخشک تا 300 میلیمتر در ارتفاعات متغیر است.

جمعیت استان کرمان 2230000 نفر است که از ین تعداد 51/45 درصد در نقاط شهری 57/50 در نقاط روستیی بوده‌اند و 92/3 درصد از ین جمعت غیر ساکن بوده‌اند.

نرخ دشد دهه 65-1355 در استان 1/4 که در نقاط روستیی 6/2 و در نقاط شهری 1/7 بوده است.

(علیرغم بالا بودن میزان موالید در نقاط روستیی افزیش مهاجرت در ین دهه از روستاها به شهرهی استان باعث بالا رفتن نرخ رشد نقاط شهری گردیده است.) پستی و بلندیهای استان کرمان استان کرمان در محل تلاقی رشته کوههای مرتفع زاگرس و مرکزی و مناطق پست کویری در جنوب شرقی کویر مرکزی بزرگ ایران به طول تقریباً 160 کیلو متر واقع شده است و عرض این کویر ، کرمان را از سیستان جدا می کند.

این تلاقی استثنائی بین بلندی و پستی، ناحیه