دانلود تحقیق کشت چغندر قند

مقدمه
چغندرها و سوئیس چاردها از کنوپودیاسیها ( خانواده غازپاها) هستند .

علاوه بر چغندهها و سوئیس چاردها این خانواده شامل منگل ورزلها، چغندرقندها و لمس کوارترها می باشند .

مجموعه چغندقنندها شامل پیبل بیت، فرش مارکت و پروسیسنگ و سوئیس چارد می باشند .

ولی شامل منگل ورزل (چغندرهایی) که به عنوان غذای دامها استفاده می شود ) یا چغندرقند که به عنوان محصولی جهت تولید تجاری شکر پرورش داده می شود ، نمی باشد.

تصور براین است که چغندرها از چغندر دریایی بومی اروپای شمالی گسترش یافته اند .

چغندرها حداقل از قرن سوم میلادی کشت شده و در قرن سوم به عنوان یک محصول کشاورزی توسط تولیدکنندگان فرانسوی و آلمانی کشت شده اند.

چغندرها به خاطر سبزیهای دست چین شده ، ریشه های دست چین شده و ریش های چغندر و برای تولیدات مختلف دیگر توسط تهیه کنندگان به کاربرده می شوند .

برگهای تر و تازه سوئیس چارد برای برنج سازی و مخلوط سالاد برداشت می شود و برگهای بزرگ برای بسته بندی برداشت می شوند.

(1)
انواع و کشت
چغندر پروسیسنگ چغندرهایی هستند که برای پروسیسنگ پرورش داده می شوند .

معمولاً استوانه ای شکل هستند .

چغندرهای استوانه ای برای تولید چغندرهای قطعه قطعه شده یکنواختی شکل و کارایی بیشتری دارند و نیاز بزرگی برای پروسیسرها می باشند .

غیر پیوندها : دارای شاخه های کوتاه ، ریشه گرد و قرمز رنگ دارای انتهای قرمز مایل به زرد هستند .

پیوندیها: رد ای سی اف یک ضد سرکسسپرا ( نوعی بیماری) چغندرهای پیوندی دارای مزیت بذردهی بالا، تقویت و رشد ریش ها و شاخه ها و پایداری ایجاد کردن در مقابل بعضی بیماریها چون سرکسپرا می باشد .

در مقابل توان بالای چغندرهای پیوندی منجر به رشد بیش از اندازه ریشه ها شود که در اثر به تعویق افتادن زمان برداشت آب و هوای نامناسب یا دلایل دیگر این رشد سریعتر صورت گیرد.

(2)
تیبل بیت
تیبل بیت که بعنوان چغندرهای فرش مرکت هم شناخته شده اند انواع گرد و قرمز آن عبارتنداز : استینهای دترویتی، رابی کوئین، پیوندها: رد سی اف یک، پیس مارکر پیوندتری، برای آزمایش: اونگراف یک ، بیگ رد، ایواکس، واریوراف یک.

برای دسته چین کردن : کروسبیرگرین تاپ و نیترکیپر .

(3)
ناولتی بیت
بعضی از چغندرها رنگها و شکلهای غیرمعمولی دارند .

اپن چغندرها به عنوان چغندرهای ناولتی شناخته شده اند .

قرمز و دراز: سیلیندرا، فورنو.

رنگ قرمز و سفید متناوب ، چیاگیا، زرد و گرد: بارپی گرلدن ، گرد و سفید:‌ شووایت ، آلبینو بیشتر انواع چغندرهای استوانه ای شکل مزه خاک می دهند که باعث شده عرضه آنها محدود شود .

(3)
چغندرهای اسفناجی
چغندرهای اسفناجی ، تیبل بیت هستند که به خاطر برگهای آبدارشان پرورش داده می شوند .

این نوع چغندر در دوره های زیادی می تواننند برداشت شوند .

نوع اصلی آن بارپی رد بول است .(3)
سوئیس چارد
سوئیس چارد چغندری است که به خاطر برگهای خوردنی آن پرورش داده می شود .

گلبرگهای بزرگ و پهن دارد که ممکن است سبز، قرمز یا رنگانگ ( چند رنگ) باشد .

گلبرگ سبز، کولوموس، گلبرگ قرمز‌، شارلون، روبارب چارد .

گلبرگ های چند رنگ : رنگهای روشن ( قرمز، زرد ، سفید نارنجی، ارغوانی و صورتی ).

(4)
زراعت پاییزه چغندرقند در مناطق گرمسیری
از مزایای کشت پاییزه در مقایسه با کشت بهاره چغندرقند می توان به موارد زیر اشاره نمود:
1- بهره گیری گیاه از بارندگیهای پاییزه و زمستانه در نتیجه مصرف آب کمتر در مقایسه با کشت بهاره به میزان 20 الی 30 درصد
2- پایین بودن هزینه تولید در مقایسه با کشت بهاره
3- پایین بودن تراکم علفهای هرز و آفات در فصل زمستان در مقایسه با کشت بهاره
4- امکان کشت دوم بعد از زراعت چغندرقند
5- بازده تولید در واحد سطح بیش از مناطق دیگر ا زمتوسط عملکرد در کشت پاییزه 40 تن در کشت بهاره 27 تن در هکتار است .

شرایط اکولوژیکی لازم برای کشت چغندرقند
چغندرقند گیاهی از تیره اسفناج می باشد .

مناسبترین درجه حرارت برای جوانه زدن بذر چغندرقند 8 درجه و برای رشد و نمو آن در دوره رشد 28-20 درجه سانتیگراد است .

یخبندان در مراحله جوانه زدن موجب از بین بردن جوانه اولیه آن می گردد.

چغندرقند برای رشد و نمو کامل و ذخیره قند در غده احتیاج به نور خورشید گرما و رطوبت مناسب دارد .

این گیاه نسبت به خاکهای شور و قلیایی مقاومت خاصی نشان داده و احتیاج به خاکهای با PH خنثی و قلیایی دارد .

خاکهای رسی و رسی لیمونی بهترین نوع خاک برای کشت چغندرقند می باشد .

طول مدت رشد و نمو در کشور معمولاً حدود 8 ماه خواهد بود و در این مدت هر هفت روز و در نواحی سردسیر هر ده روز به آبیاری نیاز دارد که به صورت غرقابی انجام می گیرد.(6)
تاریخچه کشت چغندرقند در ایران
این گیاه در گذشته به عنوان سبزی در ایران کشت و مصرف می شد .

از سال 1275 اولین کارخانه قند ایران در قریه کهریزک نصب گردید و عملاً کشت چغندرقندبه منظور تولید قند و شکر شروع شد ولی متاسفانه به خاطر اوضاع و احوال سیاسی آن زمان کارخانه تعطیل شد و باعث متوقف شدن کشت چغندرقند گردید .

در سال 1310 کارخانه مجدداً آغاز بکار گردید.

و تا کنون با استقرار و فعالیت 10 کارخانه در استان خراسان، 5 کارخانه در فارس، 4کارخانه د رآذربایجانغربی و حدود 16 کارخانه در سایر استانها یکی از فعالیتهای زراعی ایران تشکیل می دهد.(6)
پراکندگی کشت چغندرقند در ایران کشت چغندرقند هم اکنون در اکثر استانهای کشور رایج است .

طبق تحقیقات استان خراسان با دارا بودن 9/41 درصد سطح زیر کشت 3/41 درصد تولید و استان خوزستان با داشتن 2/4 درصد سطح زیر کشت 7 درصد تولید را به خود اختصاص داده است .

(6) تقویم کشت چغندرقند کاشت چغندرقند کشت چغندرقند در اغلب نقاط کشور به استثنای استان خوزستان در بهار کشت و در پاییز برداشت می شود و در خوزستان چغندرقند در پاییز کشت و در بهار سال بعد برداشت می گردد .

در خراسان در اوایل فروردین کشت چغندرقند آغاز می شود و تقریبا تا 15 اردیبهشت ادامه می یابد گاهی ممکن است کاشت این محصول هم صورت گیرد ولی بازدهی خوبی نخواهد داشت .

در استانهای باختران 15 اسفند تا آخر فروردین ،‌همدان 15 فروردین تا آخر اردیبهشت ، مرکزی 15 اسفند تا آخر فروردین ، تهران 15 اسفند تا آخر فروردین و خوزستان 15 شهریور تا آخر دی ، زمانهای مناسب کاشت چغندرقند می باشند .

برای کاشت چغندرقند باید زمین را شخم و تسطیح گردد و کشت با بذرپاش صورت گیرد.

(6) کاشت محصول چغندرقند گیاه یکساله می باشد .

محصول فصل سرماست که در درجه حرارت 46-50 درجه فارنهایت (10-17 درجه سانتیگراد) بهترین رشد خود را انجام می دهد .

درجه حرارت بالاتر باعث رشد سریع گیاه و ایجاد حلقه های سفید در درون چغندر می شو .

حداقل درجه حرارت خاک برای جوانه زدن بذر چغندرقند 41 درجه (5 درجه سانتیگراد ) می باشد .

بالاترین درجه حرارت برای جوانه زدن 95 فارنهایت (25 درجه سانتیگراد )می باشد .

چغندرقند به یک دوره سرما به مدت دو هفته با درجه حرارت 39-50 درجه فارنهایت ( 10-9/3 درجه سانتیگراد) نیاز دارد تا برای گلدهی تحریک شود .

چغندر برفک و یخبندانهای ملایم را تحمل می کند.

(6) بذرپاشی یا کاشت در مزرعه نخستین کاشت معمولاً در ماه مرس یا آوریل صورت می گیرد .

چغندرقند بروسیسنگ می تواند در اوایل ماه می یا اواخر ماه ژانویه کاشته شوند .

برای عرضه مداوم چغندرهای دست چین شده هر 2 یا 3 هفته یکبار بذرافشانی کنید.

برای چغندرهای فرش مارکت گیاه ها باید 2 یا 3 اینج (5/7-5 سانتیمتر ) با هم فاصله داشته باشند .

ردیف ها به طور معمول 40 –32 اینچ فاصله (102-81 سانتیمتر) از هم فاصله باید داشته باشند و گیاهان باید حدود 24-12 اینج ( 61-5/30 سانتیمتر ) از هم فاصله داشته باشند .

دانه ها را در عمق 4/0-1 اینچی (5/2-1 سانتیمتر) بکارید .

معمولاً‌در هر جریب 10-8 پوند دانه (2/11-9 کیلوگرم) کاشته می شود .

تعداد دانه های تیبل بیت در هر 30 گرم 600و 1 عدد می باشد .

سویس چارد معمولاً در قطعه های 40 اینچی (102 سانتیمتری) با فاصله 12-9 اینج بین گیاهان کاشته می شود .

حدود 8-6 پوند دانه برای کاشت در هر جریب لازم است.

اگر تمایل دارید که چغندرهای کوچک تو در تو داشته باشید این کار را می توانید با کم کردن فاصله بین ردیف ها تا حدود 15-10 اینج (25-38 سانتیمتر ) و با نگهداشتن حدود 35-30 گیاه در هر فوت (115-100 تا در متر ) انجام دهیم .

خاکها چغندر خاکهای عمیق خرد شده و زهکشی شده را ترجیح می دهد .

مانند خاک گلدانی – شنی، خاک گلدانی- لجنی، کود.

چغندر ممکن است در زمینهای سنگین تر (گلی تر ) نیز رشد نماید .

اما برداشت آن مشکل تر می شود و رشد ریشه نیز ممکن است معیوب باشد .

میزان بالای مواد آلی در خاک مطلوب است و به تولید رطوبت کافی و مناسب کمک خواهد کرد چغندر سیستم بزرگ ریشه ای دارد که حدود 3 فوت (1متر) یا بیشتر در خاک فرو می رود .

مگر اینکه رشد آن محدود شود.

رطوبت یکنواخت خاک برای بدست آوردن کیفیت عالی حیاتی است .

محصولات را آیش نمائید تا از بیماریهای رطوبتی و پوسیدگی ریشه جلوگیری شود .

رطوبت روی خاک که ممکن است آن را غرق کند یا تحت تاثیر هوا قرار دهد حساس است .

برای بدست آوردن حداکثر محصول PH خاک را به 0-6 یا بیشتر برسانید .

از پیشنهادات آزمایش خاک برای میزان استفاده از آهک پیروی نمایید .

مزارعی که در آن چغندر پورسیسنگ کاشته می شود زمین توسط افراد باری باقیمانده های کلریدهیدروکربن آزمایش می شود که اگر مقدار باقی مانده و غیرقابل قبول بود پس داده می شود .(6) کوددهی آزمایشات خاک پیش از کاشت دقیقترین راهنماییها برای نیازمندیهای کود دهی هستند اگر پاسخ های مطلوب کوددهی در چغندرها تشخیص داده شد .

مدیریت خوب کارها حیاتی است .

این کارها شامل استفاده از مقادیر پیشنهادی ، انتخاب مناسب خاک ، کنترل خوب علفهای هرز ، کنترل حشرات و بیماریها ، آماده سازی محل کاشت بذر و روشهای مناسب بذرپاشی و برداشت به موقع می باشد .

به خاطر تاثیر نوع خاک ، شرایط آب و هوایی و بعضی مسائل فرهنگی دیگر پاسخ محصول به کود دهی ممکن است همیشه دقیقاً قابل پیش بینی نباشد .

نتایج آزمایش خاک ، تجربه مزرعه و علم و نیازمندیهای خاص محصول به تخمین میزان کود و نوع آن کمک می کند .

مراحل پیشنهاد شده نمونه گیری خاک باید دنبال شود تا نیاز کوددهی تخمین زده شود .

(7) نیتروژن به کارگیری حدود 200-150 پوند عنصر نیتروژن برای هر جریب پیشنهاد می شود .

مقادیر پایین نیتروژن برای هر جریب باید بعد از محصول گیاهی چون یونجه یا شبدر قرمز به کار برده می شود .

مقادیر بالای نیتروژن باید در پی جو یا دانه علف به کار برده شود .

نیتروژن را قبل از کاشت پخش نمائید .

یا نصف آن را به عنوان پوشش اول فصل به کار برید .

نیتروژن در رشد قسمت بالای (ساقه ها ) چغندر که برای برداشت مورد نیاز است مهم است .

چون وسایل سنتی برداشت چغندر را از طریق قسمت بالایی آن کنترل می کنند.

(1) فسفر فسفر برای توانمند کردن رشد اولیه بذر ضروری است .

چون ممکن است خرابی ناشی از رطوبت را کاهش دهد .

70-50پوند فسفات را در هر جریب به عنوان سوپرفسفات یا کود سه گانه فسفات به فاصله یک اینج در زری دانه قرار دهید .

اخطار : اگر مخلوط نیتروژن – فسفر یا کودهای حاوی پتاسیم مستقیماً زیر دانه قرار گیرد ممکن است بذرها بسوزند .

بقیه فسفر را به داخل محل کاشت بذر قبل از بذرپاشی پخش نمائید .

همانطوریکه در جدول شماره یک گفته شد .

میزان استفاده از فسفر پتاسیم پتاسیم را به صورت پتاس پخش نمائید .

و قبل از کاشت آن را در خاک قرار دهید و مقادیر بیان شده در جدول شماره 2 را به کار برید .

جدول شماره یک : میزان استفاده از فسفر برای چغندر سولفور گیاهان سولفور را به شکل سولفات جذب می کنند .

کود، سولفور را به شکل سولفات و عنصر سولفور عرضه می‌کند .

عنصر سولفور باید در خاک قبل از اینکه در دسترس گیاهان قرار گیرد به سولفات تبدیل شود .

تبدیل عنصر سولفور به سولفات معمولاً در خاکهای خوب و گرم و مرطوب سریع صورت می گیرد.

نیازمندیهای تیبل بیت به سولفور به وسیله یکی از این موارد تامین می شود: به کارگیری 20-15 پوند سولفور به شکل سولفات در هر جریب در زمان کاشت