مقدمه
تن مرده و گریه دوستان به از زنده و خنده دشمنان
مرا عار آید ازاین زندگی که سالار باشم کنم بندگی
«موت فی خیر من حیاط فی ذل» مرگ با عزت بهتر از زندگی در ذلت است.
(امام حسین(ع))
شهادت از جمله مفاهیم والایی است که ویژه قیامتها و انقلاب های مکتبی و الهی است، انقلاب ما نیز از این قائده مستثناء نبوده، بلکه با بهره گیری از فرهنگ غنی و متعالی اسلام، شهادت را که می رفت به دست فراموشی سپرده شود،روح و حیات تازه ای بخشید.
نباید از نظر دور داشت که درجامعه ما استمرار فرهنگ شهادت ریشه در سوگواری های منبعث از قیام عاشورا داشته و احیای آن به دست مصلحان دین با غبار روبی از چهره تابناک قهرمانان صحنه کربلا صورت گرفته است.
شهادت در این قاموس فدا کردن جان خویش در راه ارزشهای الهی و دستیابی به حیاتی ابدی است به همین دلیل اگر کسی فاقد مایه های معنوی باشد، شهادت طلبی او معنایی نخواهد داشت.
این خداباوری و معاد اندیشی است که به شهادت معنا می دهد واز آ«جا که در این نوع جهانبینی شهید به حیاتی بالاتر و لایزال دست می یابد، جان نثاری اش معقول است وگرنه عاقلانه نیست که کسی برای دستیابی به رفاه و زندگی دنیایی خود یا دیگران از جان خویش درگذرد.
شهادت در این قاموس فدا کردن جان خویش در راه ارزشهای الهی و دستیابی به حیاتی ابدی است به همین دلیل اگر کسی فاقد مایه های معنوی باشد، شهادت طلبی او معنایی نخواهد داشت.
این خداباوری و معاد اندیشی است که به شهادت معنا می دهد واز آ«جا که در این نوع جهانبینی شهید به حیاتی بالاتر و لایزال دست می یابد، جان نثاری اش معقول است وگرنه عاقلانه نیست که کسی برای دستیابی به رفاه و زندگی دنیایی خود یا دیگران از جان خویش درگذرد.
شهادت و شهادت طلبی، میوه شجره طیبه، اعتقاد به (احدی الحسنیین) است که یکی از دو پیروزی را برای مجاهدان در راه خدا نوید میدهد.
فرهنگ و ارزشهای معنوی در و حیات یک ملت است، اگر دروازه های این دژ به روی بیگانگان باز شود یا به هر دلیلی برج و بارویآن به تصرف معیارها و هنجارهای دیگران درآید و اگر بر فراز این قلعه پرچمی جز رنگ ارزشهای خودی برافراشته شود بی شک ملت خودآگاه یا ناخود آگاه پاسدار جاودان منافع و مهاجمان پنهان فرهنگی می شود، کارگزاران نظام بین المللی بیش از هر زمان دیگر برای ترویج ایثار تلاش می نمایند.
مفهوم ایثار و شهادت: کشته شدن د رراه خدا سرافرازی است.
بر همه اقشار ملت تکلیف الهی و وجدانی است که با اتحاد کلمه بدون هراس از قدرتها و ابرقدرتها هدف اسلامی خود را تعقیب نمایند و گلوی این ستمگر تاریخ را بفشارند وبا قاطعیت و جدیت به سوی هدف پیش روند که وعده خداوند به مستضعفین نزدیک است.
قران، قانون ایثار و ایثارگر هرگاه وجودی وجود دیگر را برخود مقدم بداند، ایثارگر است و علمی را انجام داده ایثارگری است و این امکان نخواهد داشت مگر آنکه آن دو موجود همدیگر را دوست داشته باشند، یعنی حبیب و محبوب باشند، عاشق و معشوق و یا مطیع و مطاع باشند واگر اطاعت کردند ایثار شروع و ایثارگری ماهیت پیدا می کند، چرا که ایثارگری یکی از وظایف عاشق در مقابل معشوق است.
اولین آموزش، و عمل اثبات وفاداری عاشق به معشوق است، که اگر انجام نشود، قهر معشوق و رانده شدن عاشق را در پی خواهد داشت.
و چنانچه موجودی این قانون را رعایت نکند، تنها یکی از این دو راه را باید انتخاب کند: یا رانده شود ویا توبه کند.
قرآن سراسر قوانین ایثارگری است که دیگران را درقرض، احسان، عفو، و ...
بر خود مقدم بداریم خدا هم حق بندگان را بر خود مقدم می داند چرا که هر قانونگذاری بادید خود ابتدا عامل به قانون باشد تا دیگران را بازخواست کند و اوج ایثارگری الله آنجاست که می فرماید: «ان الله یغفر الذنوب جمیعا» خداوند همه گناهان را می بخشد « و قاتلو هم حتی لاتکون فتنه و یکون الدین کله الله» ای مومنان با کافران جهاد کنید که درزمین فتنه و فساد باقی نماند و آیین همه دین خدا گردد.
« انفروا خفافا وثقالا وجاهدوا باموالکم فی سبیل الله ذلکم خیر لکم ان کنتم تعلموت» همگی به سوی میدان جهاد حرکت کنید، چه سبکبار باشید و چه سنگین بار، با اموال و جان های خود درراه خدا جهاد کنید، این به نفع شما است اگر بدانید.
« آنها که ایمان آوردند و هجرت کردند و با اموال و جانهایشان در راه خدا جهاد کردند ، مقامشان نزد خدا برتر است و آنها به موهبت عظیم رسیده اند، پروردگار آنها را به رحمتی از ناحیه خویش و خوشنودی و باغهای بهشتی که درآن نعمت های جاودانه دارند بشارت می دهد، همواره و تا ابد در این باغها و درلابه لای این نعمتها خواهند بود، زیرا نزد خداوند پاداشی عظیم است.» «و جاهدوا فی سبیله لعلکم تفلحون » و در راه خدا جهاد کنید باشد که رستگار شوید.
« و آنان که در راه خدا کشته شدند ، هرگز اعمالشان را ضایع نمی گرداند و آنها البته به راه سعادت هدایت می کند وامورشان را اصلاح می فرماید ودر بهشتی که برایشان تعریف کرده وارد می کند ».
«همانا خداوندجان و مال مومنان را به بهای بهشت خریداری کرده، مومنانی که در راه خدا جهاد می کنند که دشمنان دین را به قتل برسانند و یا خود کشته شوند».
نقش ایثار در رشد و تعالی انسان در اصل لغت (ایثار) از اثر مشتق است.
وقتی کسی چیزی را بر می گزیند و آن چیز را ترجیح می دهد، به این دلیل است که با منطق خاصی، اثر و نتیجه و فائده آن چیز را ترجیح می دهد.
درقرآن کریم راجع به انسانهای دنیا طلب، که تمام هم وغم خود را صروف دنیا می کنند وبه هیچ وجه به عاقبت وآخرت وآثار اخروی و نتایج آن جهانی اعمال خودنظر نمی کنند فرموده:ایثار گر اگر از رزق دنیوی می گذرد ودیرگان را در این رزق دنیوی بر خود مقدم می سازد از آنرو است که جویای مقام «عندیت» است.
نوع دوستی ایثارگر لازمه لاینکف و از نتایج اجتناب ناپذیر خدادوستی است.
ایثارگر اگر چه آخرت را بردنیا مقدم می دارد لکن نیک می داند که وجه باقی آخرت نیز از ناحیه باقی علی الاطلاق است:« کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال واکرام» به عبارت دیگر اگر رزق ربک « خیروابقی» است واگر ما عندالله «خیر وابقی» است و اگر بقیه الله «خیرلکم ان کنتم مومنین» است، همه به این جهت است که «والله خیر وباقی » است.
پس ایثارگر آخرت را نه برای آخرت، بلکه برای صاحب آخرت می خواهد.
عشق آن زنده گزین کو باقی است وز شراب جانفزایت ساقی است ایثارگر اگر از رزق دنیوی می گذرد و دیگان را دراین رزق دنیوی ب خود مقدم می سازد از آنرواست که جویای مقام « عندیت» است.
ایثارگری به معنای نوع دوستی و دیگر دوستی نیست، بلکه به معنای خدا محوری، خدا دوستی و خدامداری است.
گر برود جان ما درطلب وصل دوست حیف نباشد که دوست، دوستتر از جان ماست اگر خوب دقت کنیم می بینیم که ایثارگر، نوع دوست نیست، بلکه منظور آن است که نوعدوستی ایثارگر، لازمه لاینفک و از نتایج اجتناب ناپذیر خدادوستی است.
آنکه ایثار میکند قطعا اهل قناعت است، قناعت نی به نوبه خود عزت نفس می آورد.
امام صادق (ع) در اصول کافی می فرماید: خداوند همه امور مومن را به خویش واگذار کرده است، ولی به او اجازه نداده است که خودش را خوارو ذلیل گرداند.آیا به این دلیل کلام خداوند نمی نگرید که فرمود: « ولله الاخره ولرسوله وللمومنین».
آنکه اهل ایثار است قطعا اهل حرص نیست .
حرص، نیز کاذب است.
عمده معصیتها ناشی از حرص و نیاز کاذب است تا نیاز واقعی .
وقتی با ایثار زمینه های حرص از میان برود، زمینه های معصیت از میان می رود.
ایثارمحبت می آفریند و محبت همدلی مایه وحدت و وفاق است.
ایثار متوقف بر از بین بردن روحیه بخل (مال) وترس(جان) است.
لازمه ایثار تقویت روحیه صبر و پایداری ومقومت است.
ایثار کوثر وخیر کوثر است و زمینه های تکاثر و تمرکز ثروت وسرمایه داری غیر مولد را کاهش میدهد و ازفقر می کاهد .
از یک سو ایثار بالاترین مراتب احسان است و از سوی دیگر، ایثار بهترین زمینه های روحی ، عاطفی و همدردی را برای اقامه عدل و مقابله با ظلم فراهم می آورد.
فرهنگ ایثار و شهادت از دیدگاه امام خمینی امام خمینی(ره) می فرماید: «مقام شهادت، اوج بندگی و سیر و سلوک درعالم معنا است و نهایت ایمان ، همانا ایمان عاشقانه است .
شهادت ارثی است که اولیا به ما می رسد.
شهید ،خورسیدی است که برانقلاب پرتو می افکند وشهادت چراغ هدایت ملتها است.
این ملت با عشق به شهادت، پیش رفت و این نهضت را به پیروزی رساند.
اینکه ملت شهادت را خواست وگرایش به زندگی دنیوی را کنار گذاشت ، تحولی بود فرخنده که همواره باید آن را پاس داشت و نگذاشت با سردی و کمرنگ شدن شعله فروزان عشق و شهادت ،علاییق دنیوی ومادی ، آنها را مسخ کرده واز این سستی و تنبلی خون های پاک شهدا به هدر رود.» عالی ترین جلوه جلوه مهاجرت از خود بسوی خدا همان شهادت است.آنچنان که درحدیث نبوی آمده است: «ما من قطره احب الی الله عزوجل من قطره دم فی سبیل الله» هیچ گونه گوهری در نزد پروردگار عزیزتر ازقطره خون در راه او نیست این است کمال مهاجرت انسان خاکی ، از عالم سفلی به عالم علوی و از جهان ناسوت به جهان لاهوت همان شهادت است.
« من شهادت در را ه حق و اهداف الاهی را افتخار جاودانی می دانم ».
« در دلهای شب با خداوندتبارک وتعالی مناجات کنید، از خدا بخواهید شما را توفیق شهادت بدهد، توفیق عزت بدهد، شهادت عزت شما است، شما از هیچ چیز نترسید».
«شهادت برای یک مسلمان ومومن سعادت است.
جوانهای ما شهادت را سعادت می دانند این رمز پیروزی است.آنها که مادی و مادیگرا هستند، هرگز شهادت را نمی خواهند، ولی جوانان ما شهادت را سعادت خودشان می دانند».
« ما شهادت را برای خودمان حیات میدانیم.
دوستان ما شهادت را برای خودشان زندگی می دانند .
مکتب اسلام اینطور است.
این مکتب اسلام است که شهادت را زندگی می داند.
این مکتب اسلام است که می گوید ما برای شهادت آمده ایم».
« اسلام شهادت را برای خودش زندگی می داند، کسی که شهادت رابرای خودش زندگی دانست، زندگی ابدی دانست این در مقابل غیر می ایستد و تاآخرین نفس شهادت را طلب می کند».
« بدخواهان ما گمان گمان نکنند که جوانهای ما ازمردن، از شهادت باکی دارند.
شهادت ارثی است که اولیا به ما می رسد».
دانشجوی ایرانی، دانشجوی حماسه، دانشجوی ایثار واخلاق در حماسه آفرینی جوامع از اقشار و طبقات تشکیل می شوند.
هر طبقه بر اساس نقشی که درحکت و پویای و افول و سستی جامعه ایفا می کنند، قابل رتبه بندی و ارزشگذاری اند.
اقشار و گروه ها درجوامع همواره در یک جهت حرکت نمی کنند و گاهی دربرابر هم قرار می گیرند.
دانشجو یکی از اقشار است.
در کشور ما دانشجو قشری است که اثر بخشی بالایی در تغییر وتحولات فرهنگی – سیاسی جامعه داشته است.
تحلیل تاثیر دانشجو بر فرهنگ معاصر ایران از دیدگاه های متعددی ممکن ایت صورت گیرد و هر دیدگاه منافع خاص خود را در تحلیل مورد نظر دارد.
اما همه دیدگاه ها دریک نکته مشترکند و آن این است که قشر دانشجو در ایران ؛ قشری پر هیجان ، متحرک ، پویا و بسیار مهم است و به نحوی که درهیچ یک ازمراحل فرایند تحولات جامعه نمی توان آن را کنار گذاشت از این رو ،به این قشر به صورت ویژه توجه می شود.
تاریخ دفاع مقدس را مرور می کنیم، با نام صدها دانشجوی شهید وصدها دانشجوی آزاده و جانباز مواجه می شویم، کسانیکه دانشگاه را رها کرده و درسنگر های خاکی سکنی گزیدند، تا درس خواندن و واحد پاس کردن معنای دیگری به خود بگیرد.
آیا شک دارسم که رها کردن در تحصیل و کلاس و درس و سینه سپر کردن دربرابر گلوله های دشمن دردمای بالای چهل درجه جنوب و سرمای کشنده غرب،یکی از نقاط اوج ایثارگری است؟
در شرایطی که هنوز برای رسیدن به دانشگاه رقابتی سخت باید کرد و بنا به محدودیت هایی که کشور ما از این نظر داشته و دارد ، رفتن به دانشگاه یکی از بزرگترین آرزوهای جوانان ماست، کنار نهادن این آرزوی بزرگ که بعد از تلاشی نفس گیر در کنارش گرفته ای، ایثاری می خواهد به بلندی عظمت هر ایثار دیگر.
دانشجوی رزمنده دوبار ایثار می کند: یکی زمانی که دل از دانشگاه بر می کند ودیگر زمانی که