دانلود تحقیق خصوصیات گیاه برنج

واژه شلتوک از کلمه هندی چلتو (chalto ) گرفته شده و در زبان انگلیسی به شلتوک (دانه برنج همراه با پوست آن) Rice Paddy گفته می شود.

نام برنج از زبان هندی گرفته شده که به آن Ariai می گویند.

در زبان انگلیسی به برنج Rice گفته می شود که همان نام عمومی برنج است.

در زبان فرانسه Riz ، در زبان ایتالیایی Rizo ، روسی Ris و در زبان المانی Ries می گویند.

نام علمی آن Oryza Satival می باشد.

در استان گیلان به برنج « بج» ( Bej ) به خوشه ان « ورزه » ( Vorze ) و به شلتوک آن « جو» گفته می شود.

خصوصیات گیاهشناسی:
برنج با نام علمی Oryza Sativa از تیره Gramineae گیاهی است یکساله و علفی به طول 1 متر با برگهای کشیده و غلافی و نوک تیز و گل آذین به شکل سنبله بوده و دانه‌ها دارای یک پوشش قهوه‌ای رنگی به نام سبوس می‌باشد.

زیستگاه: این گیاه بومی جنوب شرقی آسیا بوده ولی در کشورهایی مثل چین، ژاپن، هیمالیا و کانادا گسترش یافته است وهمچنین در مناطق تروپیکال رشد می‌کند.

تاریخچه:
برنج به عنوان یک محصول غذایی مهم در سراسر جهان محسوب می‌شود تا آنجایی که بیش از غذای جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد.

در کشورهای آسیایی بیش از 9.% از مردمان از برنح به عنوان یک غذای اصلی استفاده می‌کنند.

از آب برنج برای شستشوی زخم، اسهال خونی، ورم معده و روده استفاده می‌کردند و همچنین از دمکرده ریشه و ساقه زیرزمینی برنج در افزایش ترشح ادرار و دفع سموم از بدن استفاده می‌شود و خوردن سبوس برنج در کشورهای چینی به عنوان ماده ضد پیری است.

مشخصات گیاه شناسی
برنج نباتی است از تیره غلات از جنس Oriza که گونه آن Sativa است.

گیاهی است یکساله دارای ریشه های افشان و قوی که عمیق نبوده و معمولا در لایه فوقانی خاک تا عمق 20 الی 25 سانتی متر قرار می گیرند.

سازگاری ریشه برنج در زمین هایی است که اکسیژن آن کم است زیرا ریشه نیازی به اکسیژن هوا ندارد و از اکسیژن محلول استفاده می نماید.

ریشه تا زمان تشکیل پانیکول ( خوشه رفتن ) حداکثر رشد را می نماید.

همچنین برگ ها دارای پهنک باریک و بلند در بعضی انواع مانند O.Sativa کرک دار و در O.glaberrima بی کرک هستند.

زبانک (لیگول ) در برنج نسبتا بلند هستند.

تعداد برگ روی ساقه در انواع مختلف برنج، متفاوت و به شرح زیر است:
در انواع زود رس در روی هر ساقه 14 الی 15 برگ ( چمپا و غریب ).

در انواع متوسط زود رس حدود 16 الی 17 برگ ( سرد چمپا )



شرایط اقلیمی مناسب برای شالیزار
برنج را اصولاً محصول گرمسیری و نیمه گرمسیری بحساب می آورند که ویژه نواحی مرطوب استوایی در مناطق نسبتاً گرم و باتلاقی و یا معتدل است.(1)
این گیاه در طول دوره رشد آب فراوان نیاز دارد که در حدود 30000 متر مکعب در هکتار است.

بنابراین باید در مناطقی که بارندگی در آن به اندازه کافی وجود داشته باشد کشت شود.

در مناطقی که بارندگی آنها در حدود 1000 میلی متر باشد کشت برنج امکان پذیر بوده و محصول خوبی بدست می آید.

وجود سرما نیز باعث توقف رشد برنج خواهد شد و تولید محصول را پایین می آورد و متوسط دمای مورد نیاز برنج حدود 33 درجه سانتی گراد است که این رقم در مورد ارقام زودرس کمتر و در مورد ارقام دیررس بیشتر است و ممکن است به 40 درجه سانتی گراد و یا حتی بیشتر نیز برسد.

بهترین درجه حرارت برای جوانه زدن بذر برنج 30 درجه سانتی گراد
می باشد.

بذر در درجه حرارت پایین تر از 10 درجه و بالاتر از 40 درجه سانتی گراد جوانه نمی زند، لذا برای جوانه زدن هیچکاه نباید در جای خنک و یا خیلی گرم گذاشته است.

با توجه به مطالب گفته شده می بایست بذور برنج را در آبی با درجه حرارت مناسب خیساند ( 22- 30 درجه سانتی گراد موجب تسریع در جذب آب و جوانه می گردد )، تا بدین وسیله رشد جنین افزایش یافته و جوانه زدن یکنواخت صورت گیرد.

میانگین دمای محیط کشت برنج باید بین 22-30 درجه سانتی گراد باشد هرگاه دمای محیط از 13 درجه سانتی کراد پایین تر آید برنج با سرما روبرو می شود.

همچنین هرگاه دمای محیط از 40 درجه سانتی گراد بیشتر شود باعث اختلال در رشد ریشه خواهد شد و گیاه را از بین می برد.

دمای محیط کشت در طول دوره رشد همواره باید متناسب با مراحل رشد گیاه باشد.

دمای مذکور بویژه در زمان گل دادن باید مناسب و کافی باشد، زیرا در این دوره گیاه به حداکثر درجه حرارت نیاز دارد.

بهترین دما در این زمان 23 درجه سانتی گراد است.

چنانچه در این مرحله از رشد برنج دمای محیط پیرامون بعللی پایین باشد و رطوبت هوا نیز بیش از اندازه طبیعی بالاتر از 80 درصد باشد تلقیح بخوبی انجام شده و دانه تشکیل نخواهد شد، بعبارت دیگر برنج پوک شده و در نتیجه میزان تولید محصول به اندازه قابل ملاحظه ای پایین خواهد بود.

بطور کلی رطوبت در محیط کشت برنج نباید کمتر از 40 درصد و بیشتر از 90 درصد باشد .

برنج گیاهی است ویژه کاشت در مناطق باتلاقی و بنابراین محیط کشت برنج همیشه باید به صورت غرقاب باشد.

با وجود این در عمل تنفس این گیاه اختلالی بوجود نمی آید زیرا برنج می تواند از اکسیژن محلول در آب استفاده نموده و نیاز تنفسی خود را برطرف نماید.

همچنین می توان مقداری از این اکسیژن را از طریق ساقه تامین نماید.

بطور کلی دمای آب در روز باید دو برابر شب یعنی حدود 31 درجه سانتی گراد باشد، معذالک آب داخل کرنها را باید در شب خارج نمود تا دمای خاک در شب کاهش یابد و مجدداً با وارد کردن آب خنک دما را کاهش داد.

این عمل مزیت مهمی دارد و آن این است که در نتیجه این عمل تنفس گیاه در شب کاهش یافته و از تجزیه مواد آلی تولید شده در روز جلوگیری بعمل می آید.

شدت نور نیز در رشد گیاه برنج تاثیر مهمی دارد.

بطوری که این گیاه برای انجام عمل تلقیح به شدت نور بالایی نیاز دارد.

ار تفاع از سطح دریا در رشد برنج تاثیر زیادی نداشته و این گیاه را می توان تا ارتفاع 1400 متری از سطح دریا نیز کشت نمود.

شرایط اقلیمی استانهای گیلان و مازندران به دلایل زیر برای کشت برنج مناسب می باشند.

جدا شدن جلگه های پست خزر از فلات مرکزی ایران توسط رشته کوههای البرز سب ایجاد آب و هوای معتدل مدیترانه ای با درصد رطوبت بالا در استان گیلان شده است.

مجاورت استانهای گیلان و مازندران با دریای خزر وجود توده های کوهستانی اورال باعث بوجود آمدن منطقه ای باران خیز شده است.

مجموع شرایط حاصله باعث شده که کشت برنج در این مناطق موفقیت آمیز باشد.( میانگین دمای مناسب برای کشت برنج حدود 24 درجه سانتی گراد است که این رقم در تابستان به36 درجه سانتی گراد نیز می رسد.

) میزان بارندگی در استان گیلان اغلب بالاتر از 800 میلی متر است و اغلب ممکن است این رقم به 2000 میلیمتر برسد که این مقدار مناسب برای کشت برنج است.

این استان از نظر رطوبت نیز برای کشت برنج مناسب می باشد.

رطوبت مناسب برای کاشت برنج 70 تا 80 درصد است.

شرایط مذکور باعث شد تا کاشت برنج در شمال کشور رونق یافته و با موفقیت همراه باشد.

البته گاهی اوقات نیز بارندگی مصادف با زمان تلقیح برنج بوده که در این صورت شدیداً تاثیر منفی روی تولید محصول خواهد داشت.

همچنین گاهی اوقات نیز بارندگی های شدید و مداومی در زمان کشت برنج انجام می گیرد که سبب ورس محصول شده و برداشت آن را با مشکل روبرو می سازد.

کودهای مناسب برای شالیزار کودهایی که در مزارع شالی کاری بکار می روند عبارتند از: کودهای سبز - کودهای دامی - کودهای شیمایی کودهای سبز کودهای سبز باقیمانده گیاهان است که پس از برداشت محصولات قسمتی از آن در خاک باقی می ماند و دارای اهمیت زیادی برای حاصلخیزی خاک است.

مثل کلش و سبوس، برگ، ساقه و باقیمانده ریشه ها.

اضافه شدن مواد آلی به خاک توسط گیاه بستگی به نوع کشت و آب و هوا دارد.

کلش به برگ و ساقه گیاهن تیره غلات گفته می شود که عمده ترین مواداولیه تولید کننده و قسمت آلی و هوموس خاک را تشکیل می دهد و از نظر پتاس و کلسیم غنی است.

افزودن این ماده در خزانه باعث افزایش مواد غذایی سطح خاک می گردد.

کلش دارای مواد شیمیایی زیادی است ولی عموماً فاقد اسید هومیک است.کلش را می توان مستقیماً به خاک افزود و یا اینکه ابتداء آن را در محل مخصوصی تبدیل به کود نمود و سپس به خاک اضافه کرد.

شخم کود سبز باید سطحی باشد، زیرا اگر شخم عمیق صورت گیرد کلش در زیر خاک بدون تخمیر و پوسیده مانده و موجب اختلالاتی در خاک می گردد.

کودهای سبزی که در شالیزارها استفاده می گردد عموماً شبدر یا یونجه است.

با توجه به اینکه هر هکتار زراعت برنج در طول هر دوره رشد به 80 تا 150 واحد ازت نیاز دارد و خاک برنج کاری باید همیشه از عناصر مصرفی غنی باشد مقدار ازت خاک نباید از 2/1 در هزار هکتار کمتر باشد .

استفاده از کودهای شیمیایی ازت دار برای تامین این مقدار ازت به خاک برنج کاری هزینه های گزافی را می طلبد.

بر این اساس محققین پژوهشگران در کشورهایی نظیر ژاپن، چین و ویتنام بعد از تحقیقات زیاد متوجه شدند که نوعی سرخس بنام آزولا (Azolla ) که از تیره Salriniaceae می باشد، وجود دارد که بین این گیاه و نوعی جلبگ همزیستی وجود داشته و جلبک به علت جذب ازت موجود در جو یا ازتی که به صورت محلول در آب وجود دارد هر ساله مقدار زیادی ازت در حدود 200 کیلوگرم به خاک می افزاید.

آزولا را چند ماه قبل از شروع کشت برنج در مزرعه یا شالیزار کشت می کنند و پس از حدود 3 تا 4 ماه از آن را با خاک کاملاً شخم می زنند و سپس نشاء های برنج را روی آن می کارند.

گیاه آزولا علاوه بر اینکه باعث افزایش ازت خاک می گردد در کنترل علفهای هرز نیز موثر و مفید است، چون مانند لایه ای سطح آب را می پوشاند.

همچنین آزولا باعث بهبود خصوصیات فیزیکی خاک نیز می گردد ولی باید توجه نمود که در تعارض با برنج قرارنگیرد.

دوره رشد آزولا در هر مرحله حدود یک ماه است که در این مدت 10 تا 15 تن محصول تر تولید می نماید که در نتیجه 20 تا 40 گرم ازت حاصل می گردد.

کود دامی استفاده از کود دامی برای خاکهای شالیزار امری مهم و ضروری است.

کشاورزان باید هر ساله کود دامی به خاک اضافه نماید، زیرا کود دامی مهمترین منبع تولید هوموس خاک است که در نتیجه موجب افزایش ازت خاک خواهد شد .

کودهای دامی از قبیل: کود اسب، کود گاو، کود گوسفند، کودهای مخلوط قدیمی و کود طیور می توانند مورد استفاده قرار گیرند.

در آب و هوای مرطوب مانند گیلان که رطوبت زیاد است نباید مقدار کود مورد استفاده از 10 تا 12 تن در هر هکتار تجاوز نماید.

بهترین مقدار مصرف کود دامی در زمین های هوموس رسی یا لیمونی 8 تا 10 در هر هکتار است.

در زمینهای شنی، مانند شالیزارهای اطراف سواحل دریا این مقدار افزایش یافته و ممکن است بسته به درصد شن و فقیر بودن خاک تا 20 تن در هکتار برسد.

کودهای دامی دارای مواد آلی و معدنی عناصر پر مصرف از قبیل فسفر، پتاس، کلسیم، منیزیم، گوگرد، منکنز.

بور، مس و کبالت می باشد که در غنی سازی خاک شالیزار بسیار مهم بوده و در نتیجه باعث افزایش محصول برنج خواهد شد و هر ساله از پرداخت هزینه گزاف جهت تامین کودهای شیمایی پرهیز می شود.

کودهای دامی را باید در پاییز و قبل از از رسیدن فصل سرما به خاک افزود.

این نوع کودها باید کاملاً پوسیده باشند، در غیر این صورت باعث رشد بی رویه علفهای هرز شالیزار شده و همچنین جذب آن نیز توسط گیاه مشکل خواهد شد و سبب عوارض و بیماری نیز روی برنج می گردد.

کودهای شیمیایی برنج درطی دوره رشدخود به سه نوع کود ازت، فسفرو پتاس نیار بیشتری نسبت به سایر عناصر دارد که باید دراین مدت بطریق صحیح و مناسبی در اختیار گیاه قرار داده شود.

ازت ازت از جمله بهترین کودهای شیمیایی در خاک است و این عنصر موجب سرعت رشد، سهولت تنفس، شادابی رنگ بوته ها افزایش رشد ریشه ها، بالا رفتن مقدار پروتئین گردیده و